ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Α.Ο ΠΛΑΤΑΝΙΑ ιδρύθηκε το 1931 από τον Αντώνη Βαρουξάκη ως επίσημο μέλος της ΕΠΟ με αριθμό μητρώου 742.και συμμετείχε στο τοπικό πρωτάθλημα με τις υπόλοιπες ομάδες ΤΑΛΩΣ-ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ-ΙΩΝΙΑ-ΑΣΤΕΡΑΣ –ΟΜΙΛΟΣ κ.α)
Ήταν η εξέλιξη του σωματείου «Ιάρδανος» ( όπως το ομώνυμο ποτάμι της περιοχής) που εκτός από την ποδοσφαιρική ομάδα διατηρούσε σκοπευτική ομάδα , τμήμα άρσης βαρών και άλλων αθλημάτων.
ΧΡΟΝΙΕΣ ΣΤΑΘΜΟΙ
Το 1942-43 ο ΑΟ ΠΛΑΤΑΝΙΑ αγωνίσθηκε για τον τελικό κυπέλλου με το παραδοσιακό σωματείο «ΤΑΛΩΣ» έχοντας όμως σημαντικές απουσίες όπως αυτές των ασθενών τερματοφύλακα ΚΟΥΡΟΥΠΗ και ΛΑΔΑΚΗ και του ΓΑΛΑΝΗ που έφερε τραύμα όπλου στην κοιλιά .
Αν και ο ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ έχασε στον αγώνα , ο τελικός αυτός είχε ιδιαίτερη σημασία λόγω των ενδυμασιών των παικτών του.
Οι φανέλες τους φτιάχτηκαν από σημαίες που είχαν κλέψει από τις αποθήκες των Γερμανών κάτοικοι της περιοχής και ειχαν μετατρέψει σε αθλητική ενδυμασία οι μοδίστρες του χωριού.
Από το γεγονός αυτό πιθανώς, καθιερώθηκε το κόκκινο χρώμα στις φανέλες της ομάδες.
Με την ίδια ενδυμασία αγωνίσθηκαν ακόμα και εναντίον ομάδων των γερμανών στρατιωτών οι οποίοι μάλιστα έδειχναν αθλητικό ήθος και στις περιπτώσεις που έχαναν.
Το 1945 η ομάδα ατόνησε λόγω της έντονης μετανάστευσης και του εμφυλίου που ανάγκασε πολλούς παίκτες να απομακρυνθούν από τον τόπο τους.
Το 1958 περίπου επανιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΜΑΘΙΟΥΛΑΚΗ Μανόλη και πρώτο πρόεδρο το γιατρό ΚΑΛΛΙΤΣΑΚΗ Μανόλη και αγωνιζόταν στην Τρίτη κατηγορία.
Τότε έγινε μέλος της ΕΠΣ Χανίων και την πρώτη κιόλας χρονιά ανέβηκε κατηγορία όπου παρέμεινε έως το 1969.
Για πρώτη φορά αγωνίσθηκε στην Α΄Κατηγορία το 1970 .
Το 1971 ο ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ αγωνίσθηκε σε ένα σημαντικό παιχνίδι με την ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ Χανίων (σημερινή ΙΩΝΙΑ) αλλά λόγω των πολιτικών καταστάσεων της εποχής η ομάδα αδικήθηκε ,έγινε σύρραξη στο γήπεδο ,τιμωρήθηκε και παρέμεινε αδρανής έως το 1975.
Μετά τη μεταπολίτευση ,το 1975 επανιδρύθηκε αγωνιζόμενη στη Γ΄κατηγορία όπου παρεμεινε για δυο χρόνια και ανέβηκε στη Β όπου παρέμεινε άλλα δυο χρόνια για να καταλήξει να αγωνίζεται στην Α΄κατηγορία .
Από το 1980 ξεκινά η ανοδική πορεία της ομάδας η οποία συμμετείχε στο Εθνικό Ερασιτεχνικό πρωτάθλημα (αντίστοιχο της σημερινής Γ΄ Εθνικής) αγωνιζόμενη σε όλη την Ελλάδα.
Μετά τους δυο πρώτους αγώνες η ομάδα υποβιβάσθηκε και τότε πραγματοποιήθηκε ριζική ανανέωση της με ποδοσφαιριστές -κατοίκους του Πλατανιά.
Το 1985 ανέβηκε κατηγορία (Δ΄Εθνική) αλλά υποβιβάσθηκε την ίδα χρονιά.
Για τρία χρόνια αγωνίσθηκε στην Α’ Χανίων
Το 1989 ανέβηκε στην Δ Εθνική κατηγορία για δύο σεζόν .Το 1993 μετα τον υποβιβασμό της, αγωνίσθηκε για μια χρονιά στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα οπότε και το κατέκτησε .Μετά τον υποβιβασμό της αγωνίσθηκε ως το 2002 στο Τοπικό Πρωτάθλημα.
Πήρε πρωταθλήματα τα έτη 1980,1985,1989 και 1993
Από το 2002 έως σήμερα ο ΑΟ ΠΛΑΤΑΝΙΑ αγωνίζεται στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα Κρήτης έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο συγκεντρώνοντας 305 βαθμούς .
Ο ΑΟ ΠΛΑΤΑΝΙΑ είναι η δεύτερη σε δυναμική ,βάση βαθμών , ομάδα στην Κρήτης, μετά τη Χερσόνησο.
Η ποδοσφαιρική χρονιά 2008-2009 ξεκίνησε με την ομάδα να φιλοδοξεί την άνοδό της σε κατηγορία και για πρώτη φορά τελεί υπό την προεδρία ανθρώπου εκτός Δημου Πλατανιά σηματοδοτώντας έτσι μια περίοδο εξωστρέφειας κάτι που η ιστορία και η παράδοση της ομάδας το επιβάλουν .
ΤΟ ΣΗΜΑ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ
Η ομάδα αγωνίζεται με κόκκινη-άσπρη ή κόκκινη φανέλα και άσπρο σορτσάκι , χρώματα που διατηρεί από το 1942 από τις ιστορικές φανέλες που φτιάχτηκαν από γερμανικές σημαίες.
Το τριφύλλι αποτελεί το σήμα της ομάδας για την προέλευση του οποίου υπάρχουν δύο εκδοχές.
Είτε λόγω των απέραντων εκτάσεων με τριφύλλι που υπήρχαν στην περιοχή είτε λόγω σχεδιαστικού λάθους του δημιουργού του ο οποίος αντί του πλατανόφυλλου που είχε πρόθεση να σχεδιάσει τελικά δημιούργησε… το τριφύλλι .!!!
ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΑΝΙΑ
Το γήπεδο του Πλατανιά που κατασκευάσθηκε το 1959 και υπάρχει μέχρι σήμερα, φτιάχτηκε από τους ίδιους τους κατοίκους οι οποίοι χρησιμοποιούσαν αξίνες για να σκάψουν το χωράφι και με γαϊδούρια μετέφεραν χώμα για την επιχωμάτωση του γηπέδου.
Ωστόσο εκείνο το διάστημα γινόταν εργασίες στη Βάση του Μαραθίου και ένας εργαζόμενος κάτοικος του Πλατανιά ο Τσιγκουνάκης Κώστας , προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει στην κατασκευή του γηπέδου χρησιμοποιώντας ένα μηχάνημα- φορτωτή της Βάσης
Σήμερα ο Πλατανιάς διαθέτει δύο γήπεδα τα οποία ανήκουν στο Δήμο Πλατανιά το ένα είναι το προαναφερθέν εντός του χωριού και το δεύτερο στην παραλία του Μάλεμε σε έκταση που παραχωρήθηκε από την Πολεμική Αεροπορία στο Δήμο Πλατανιά ο οποίος κατασκεύασε το γήπεδο με φυσικό χλοοτάπητα και το οποίο είναι το κύριο γήπεδο στο οποίο αγωνίζεται η ομάδα του Α.Ο.ΠΛΑΤΑΝΙΑ
ΔΙΑΤΕΛΕΣΑΝΤΕΣ ΠΡΟΕΔΡΟΙ
ΚΑΛΛΙΤΣΑΚΗΣ ΜΑΝΟΛΗΣ
ΜΑΘΙΟΥΛΑΚΗΣ ΜΑΝΟΛΗΣ
ΒΑΡΟΥΞΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΜΑΘΙΟΥΛΑΚΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
ΚΟΥΚΟΥΤΣΑΚΗΣ ΜΑΝΟΛΗΣ
ΒΑΡΟΥΞΑΚΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ
ΤΕΡΕΖΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΤΡΟΥΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΑΛΜΥΡΑΣ ΝΙΚΟΣ
ΓΙΑΚΟΥΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΠΗΓΗ:
http://www.fcplatanias.gr/" onclick="window.open(this.href);return false;
Η ιστορία διάφορων ομάδων !
Συντονιστής: mike
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΙΔΡΥΣΗΣ
Ενα πρώτο μέλημα των Κιωτών που εγκαταστάθηκαν στη Νέα Κίο μετά τον διωγμό απο την Μικρά Ασία, ήταν η δημιουργία ενός Αθλητικού Σωματείου.
Εμπνευσμένοι απο την διάθεση δημιουργίας&προσφοράς στην νέα τους πατρίδα το 1933 ίδρυσαν τον Αθλητικό όμιλο ΑΡΓΟΝΑΥΤΗ με στόχο την άθληση και την σωστή διαπαιδαγώγηση της νεολαίας.
Από το 1934 ο ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ εντάχθηκε στν Ε.Π.Σ Αργολίδας συμμετέχοντας μέχρι σήμερα ανελλιπώς στα πρωταθλήματα.
Στην 75χρονη Ζωή του έχει να επιδείξει πολλές επιτυχίες(πρωταθλήματα,κύπελλα,συμμετοχή στη Δ Εθνική)και τεράστια προσφορά στο τοπικό ποδόσφαιρο, με την ανάδειξη εξαιρετικών ποδοσφαιριστών και την παραχώρησή τους,σε σωματεία του νομού μεγαλύτερης κατηγορίας.
ΠΗΓΗ:
http://argonaytis-kios.blogspot.com" onclick="window.open(this.href);return false;
Ενα πρώτο μέλημα των Κιωτών που εγκαταστάθηκαν στη Νέα Κίο μετά τον διωγμό απο την Μικρά Ασία, ήταν η δημιουργία ενός Αθλητικού Σωματείου.
Εμπνευσμένοι απο την διάθεση δημιουργίας&προσφοράς στην νέα τους πατρίδα το 1933 ίδρυσαν τον Αθλητικό όμιλο ΑΡΓΟΝΑΥΤΗ με στόχο την άθληση και την σωστή διαπαιδαγώγηση της νεολαίας.
Από το 1934 ο ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ εντάχθηκε στν Ε.Π.Σ Αργολίδας συμμετέχοντας μέχρι σήμερα ανελλιπώς στα πρωταθλήματα.
Στην 75χρονη Ζωή του έχει να επιδείξει πολλές επιτυχίες(πρωταθλήματα,κύπελλα,συμμετοχή στη Δ Εθνική)και τεράστια προσφορά στο τοπικό ποδόσφαιρο, με την ανάδειξη εξαιρετικών ποδοσφαιριστών και την παραχώρησή τους,σε σωματεία του νομού μεγαλύτερης κατηγορίας.
ΠΗΓΗ:
http://argonaytis-kios.blogspot.com" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΠΑΓΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ
Παγκεφαλληνιακός Γυμναστικός Σύλλογος
Το 1923 η αρκετά μεγάλη πλατεία του Αγίου Σπυρίδωνα μετατρεπόταν σε γήπεδο ποδοσφαίρου.Στην πλατεία αυτή με τα θεόρατα δέντρα, έπαιζαν "φουτ-μπώλ" τα παιδιά του γειτονικού Σχολαρχείου τα οποία, πολλές φορές, παραμελούσαν τα μαθήματα τους με τις γνωστές επιπτώσεις. Το ίδιο εύκολα μετατρέπονταν και άλλες αλάνες σε πρόχειρα γήπεδα (Μουργιές) ενώ προβάδισμα είχε ο Μέτελας, όπου γίνονταν και οι γυμναστικές επιδείξεις. Εκεί, στο Μέτελα, συγκεντρώνονταν κι έπαιζαν παιδιά και ενήλικες.
Τα ποδόσφαιρο ήταν τότε νέο άθλημα που προκαλούσε πραγματική συγκίνηση όχι μόνο στους συμμετέχοντες αλλά και στους θεατές. Συμμετείχαν και πολλοί πρόσφυγες μικρασιάτες, οι οποίοι γνώριζαν από παλιά αυτό το άθλημα. Οι ενθουσιώδεις εκδηλώσεις και η πρόθυμη συμμετοχή οδήγησαν τότε ακριβώς στο ξεκίνημα της ιδέας της ίδρυσης ενός σωματείου που θα προωθούσε τα αθλητικά δρώμενα του Αργοστολίου.
Το ονόμασαν "Παγκεφαλληνιακό Γυμναστικό Σύλλογο" κι οι δυο πρωταγωνιστές της ίδρυσης του ήταν υπάλληλοι στο εργοστάσιο στο Μέτελα, στις σταφίδες του Σώνδερς , οι: Λουκάκης και Νικ. Βαλλιάνος. Ξεκίνησαν με "όρεξη' για "να εργασθούν εντόνως δια την υλικήν και ηθικήν εξύψωσιν του συλλόγου". Ως πρώτα στελέχη του συλλόγου ο Αγγελο-Διονύσης Δεμπόνος αναφέρει τους εξής: Σπύρος Κωνσταντινίδης (ξυλογλύπτης) - αρχηγός, Γιάννης Παπαϊωάννου (οδοντίατρος), Μιχάλης Βρεττός (φωτογράφος), Διομήδης Παυλίδης ή Γέρος (εργάτης), Μιχάλης Καλφόπουλος (λογιστής), Παναγιώτης Περλικίδης (εργάτης), Αχιλλέας Σέρμπου (εργάτης), Ανδρέας Ανδρεάδης (μαθητής γυμνασίου), Γιάννης Τζιβάνης (μαθητής Εμπορικής Σχολής), Γιώργος Κανάρης (ψαράς), Γιάννης Μαυρομμάτης (εμποροϋπάλληλος), Κοσμάς Μένης (τυπογράφος). Αμέσως αποφασίσθηκε και η ενδυμασία των ποδοσφαιριστών: "φανέλλαι κυαναί - λευκαί και περισκελίδαι κυαναί". Η ενδυμασία δε των αθλητών του στίβου ήταν διαφορετική από αυτή των ποδοσφαιριστών.
Στη μονόχρωμη "κυανή" φανέλα έφεραν σύμπλεγμα των γραμμάτων Π.Γ.Σ. (Παγκεφαλληνιακός Γυμναστικός Σύλλογος). Αυτή η πρώτη προσπάθεια διάδοσης της γυμναστικής στους νέους ενισχύθηκε από το κληροδότημα Μ. Κοργιαλένια με την εφ' άπαξ προσφορά χρημάτων.
Την ίδια χρονιά με την ίδρυση του Παγκεφαλληνιακού, στον Πειραιά ιδρύθηκε ο "Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς", ο μετέπειτα "Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς" και στην Αθήνα, ο από το 1908 ιδρυθείς "Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών" μετονομάσθηκε σε "Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο".
Με την ίδρυση του Παγκεφαλληνιακού άρχισαν οι διοργανώσεις των ποδοσφαιρικών αγώνων και μία φορά κάθε χρόνο αποφασίσθηκε να γίνονται Παγκεφαλληνιακοί εφηβικοί αθλητικοί αγώνες στα εξής αγωνίσματα στίβου: δρόμος 100, 400 και 1200, ακοντισμός, σφαιροβολία, δισκοβολία, λιθοβολία, άλμα εις ύψος, μήκος, τριπλούν και σκυταλοδρομία. Για πρώτη φορά οι αγώνες αυτοί έγιναν το Μάη του 1931.
Σχεδόν αμέσως με την ίδρυση του ο Παγκεφαλληνιακός ξεκίνησε τη διοργάνωση χορού σε ετήσια βάση. Ο χορός αυτός που δινόταν για ενίσχυση του ταμείου του συλλόγου, γρήγορα κατέληξε να γίνει το γεγονός της χρονιάς καθώς στη διοργάνωση του βοηθούσαν και οι "ευγενείς κυρίες" του Αργοστολίου.
Στις 6/1/1925 ο Παγκεφαλληνιακός συμμετείχε στους Παναχαϊκούς Αθλητικούς Αγώνες. Αναφέρεται πως παρόντες ήταν οι "πολυπληθείς εν Πάτραις Κεφαλλήνες" και ο Αργοστολιώτικος Σύλλογος έφερε λαμπρή νίκη. Το αποτέλεσμα παραμένει άγνωστο, όπως άγνωστοι μέχρι σήμερα είναι και οι αγώνες της περιόδου.
Πάντως ο δραστήριος αθλητικός Αργοστολιώτικος σύλλογος εκπροσώπησε επάξια την Κεφαλλονιά στο πανελλήνιο, συμμετέχοντας στον Σ.Ε.Γ.Α.Σ.
Η πορεία του Παγκεφαλληνιακού έδωσε το ερέθισμα για την ίδρυση και άλλων σωματείων. Κατά το διάστημα αυτό παρατηρήθηκε αθλητική κίνηση στο Ληξούρι.
Οι εκλογές του Ιανουαρίου του 1930 ανέδειξαν το εξής Διοικητικό συμβούλιο: Πρόεδρος Α. Βαλλιανάτος, Αντιπρόεδρος Ι. Προκόπης, Γενικός Γραμματέας Ν. Βαλλιάνος, Ταμίας Γ. Βλαχούλης, Σύμβουλοι Λ. Πετρόπουλος, Μ. Κρητικός, Ν. Τζουγανάτος, Γενικός Αρχηγός Μίμης Άννινος. Ο ζήλος και η προσπάθεια του νέου Δ.Σ. αποδίδουν τα μέγιστα κατά την διοργάνωση του ετήσιου χορού που έλαβε μέρος στη Σχολή Απόρων στις 15 Φεβρουαρίου. Οι εφημερίδες της εποχής γνωρίζοντας τη δεδομένη επιτυχία του χορού, προσέτρεξαν στην "υποστήριξιν της ευγενούς προσπάθείας των νέων δια την αναζωπύρησιν της αθλητικής μας γενεάς". Το ίδιο χρονικό διάστημα ο Παγκεφαλληνιακός οδηγήθηκε από νίκη σε νίκη και δίκαια κατείχε μια από τις πρώτες θέσεις μεταξύ των αθλητικών σωματείων της Ελλάδας.
Στις 25 Μαρτίου 1930 αγωνίστηκε μέσα στην έδρα του με το Ληξούρι. Την ομάδα του Παγκεφαλληνιακού έπαιζαν και οι: Μ. Βρεττός, Αποστολόπουλος, Βουτσινάς (γνωστός μας Χριστόφορος Βουνάς), Α. Κεφάλας, Αγγελάτος. Ο καθηγητής Ν. Τζουγανάτος που ήταν στο Δ.Σ. του Παγκεφαλληνιακού, διαιτήτευε και μάλιστα "αμερόληπτα". Για τον αγώνα αυτό, που ήταν ο "σπουδαιότερος της ποδοσφαιρικής περιόδου", η εφημερίδα δεν αναφέρει το αποτέλεσμα, το οποίο από τα συμφραζόμενα πιθανόν να ήταν ισόπαλο. Αντ' αυτού αναφέρεται πως "ήταν ένας αγώνας πόλεων" όπου παρευρέθηκαν πολλοί επίσημοι και που η ομάδα του Ληξουριού πριν την έναρξη του αγώνα προσέφερε στην αντίπαλη, ανθοδέσμη! Το ίδιο έπραξε και ο Παγκεφαλληνιακός. Από τη φράση αυτή συμπαιρένουμε πως οι ποδοσφαιρικοί αγώνες ήταν τότε σημαντικά γεγονότα που δεν γεννούσαν φανατισμό και βία καθώς αναφέρεται η "ευγενής στάσις των θεατών". Επιπλέον αυτοί οι πρώτοι ποδοσφαιρικοί αγώνες προσέλκυαν και τις αρχές του τόπου.
Την Κυριακή, 18 Μαΐου 1930 και με σφοδρό αέρα, ο Παγκεφαλληνιακός αναμετρήθηκε με την ποδοσφαιρική ομάδα του Γερμανικού θωρηκτού "Ανόβερον". Στους θεατές έκαμε εντύπωση η σωματική διάπλαση των Γερμανών, καθ' όσον αναφέρεται πως όλοι ήταν "μεγαλόσωμοι και αρτίως διαπεπλασμένοι". Όμως, οι "μικρόσωμοι και νεαροί" παίκτες της ομάδος του Αργοστολίου κατόρθωσαν "κατόπιν πεισματώδους αγώνος" να κρατήσουν ισόπαλο το αποτέλεσμα (2-2). Μετά τη λήξη δε του αγώνα κι επειδή δεν υπήρξε νικητής, ο σύμβουλος του Παγκεφαλληνιακού Λ. Πετρόπουλος "δια λόγους λεπτότητος και ευγενείας" προσέφερε την ομάδα το αργυρό κύπελλο, το οποίο σημειωτέον είχε αθλοθετηθεί από αυτήν. Στον αγώνα αυτό η ομάδα είχε την εξής διάταξη: Αποστόλου Γεώργιος (τερματοφύλακας), Λασκαράτος Κ. Άννινος Μίμης (οπισθοφύλακες), Κουτράκης Ε, Γεωργαντάς Δ., Κεφάλας Α. (εμπροσθοφύλακες), Ματθαίος Κ., Τζιβάνης Ι., Βρεττός Μ., Κληρονόμος Αντρέας ή Ροκελλάκιας και Καραπάνος (κυνηγοί).
Τον Αύγουστο του 1930 το ταμείο του Παγκεφαλληνιακού δεν βρισκόταν και σε τόσο καλή κατάσταση. Το μεγαλύτερο μέρος του οικονομικού όγκου (αθλοθέτηση επάθλων και οι ποικίλες διοργανώσεις) γινόταν από τους ίδιους τους παίκτες και τους παράγοντες της ομάδας. Τότε στη δύσκολη αυτή κατάσταση ήλθαν αρωγοί ανώνυμοι φίλαθλοι Αργοστολιώτες, ο καθηγητής Μαρίνος Γερουλάνος και ο Δήμος Αργοστολίου. Παρ' όλα αυτά υπήρχαν φήμες και φόβοι πως θα διαλυόταν ο σύλλογος. Δημοσιεύματα του τύπου λένε πώς "είναι θαύμα το πώς λειτουργεί". Η δε διάλυσή του "είναι πράγμα που ουδόλως τιμά την Κεφαλληνίαν μας". Ευτυχώς τελικά, το μόνο πλήρως οργανωμένο γυμναστικό σωματείο στον Κεφαλληνιακό χώρο απέφυγε τη διάλυση και στις 17 Αυγούστου του ίδιου χρόνου παρ' όλο που βρισκόταν σε καλή φόρμα, έχασε 2-1 από ομάδα Άγγλων που ναυλοχούσαν το λιμάνι του Αργοστολίου.
Το Φεβρουάριο του 1931 ο σύλλογος του Παγκεφαλληνιακού διοργάνωσε στην αίθουσα του Κοινωνικού Συνεργατικού Συνδέσμου τον καθιερωμένο χορό του. Η λεπτομερής περιγραφή του απασχόλησε αρκετά τον τύπο, καθώς εντύπωση μεγάλη προκάλεσαν οι προσεγμένες καρναβαλικές ενδυμασίες της καλής κοινωνίας του Αργοστολίου.
Οι αγώνες της περιόδου αυτής έληξαν με νίκες του Παγκεφαλληνιακού (14/4/1931 εναντίον της Επαγγελματικής Σχολής Ληξουρίου 3-0 και 24/4/1931 στο Μέτελα με αντίπαλη την ομάδα μαθητών. Κατά τους αγώνες αυτούς οι αθλητές που απάρτιζαν την ομάδα ήταν: Παπαδάτος (τερματοφύλακας), Άννινος και Αποστολόπουλος (οπισθοφύλακες), Κουτράκης Κοντομίχαλος Σέρμπου (εμπροσθοφύλακες) και Βιτωράτος Παναγής, Ανδρεάδης Παγουλάτος, Τζιβάνης Βουτσινάς (κυνηγοί).
Στις 28 Μαΐου ο Παγκεφαλληνιακός πέτυχε μεγάλη νίκη (4-1) επί των Γάλλων που ναυλοχούσαν στο λιμάνι. Τότε κυριάρχησε το σύνθημα: "Εμπρός νέοι αθληταί της Κεφαλληνίας δοξάστε και πάλιν τον μοναδικόν σας Παγκεφαλληνιακόν. Εμπρός." Σε ανάμνηση αυτής της συνάντησης οι φιλοξενούντες δώρισαν "ανθοδοχείον" στους Γάλλους. Βαδαράτσικας, Ματθαίος, Ευμοιρίδης, Κοντομίχαλος, Αποστολόπουλος αναφέρονται ως οι καλύτεροι παίχτες. Η φήμη ότι ο Παγκεφαλληνιακός είναι μια πολύ καλή ομάδα, οδηγεί τον Αστέρα Αγρινίου να τον προσκαλέσει τον Ιούνιο του 1931 για αγώνα στο γήπεδο του. Νικητής βγήκε ο Παγκεφαλληνιακός (2-1) ο οποίος κέρδισε "θαυμάσιον κύπελον και λάβαρον αναμνηστικόν". Στη νίκη συνέβαλε η πολυπληθής ομάδα των Κεφαλλήνων εργατών του Αγρινίου καθώς και η δίκαιη αντιμετώπιση του Ούγγρου διαιτητή. Η σύνθεση της ομάδας ήταν η εξής: Βουτσινάς (τερματοφύλακας), Σέρμπου και Άννινος (οπισθοφύλακες), Κοντομίχαλος, Βαδαρατσίκας, Αποστολόπουλος (εμπροσθοφύλακες), Γαλανός, Βιτωράτος Π., Ευμοιρίδης, Ματθαίος και Β. Ευμοιρίδης (κυνηγοί).
Μία βδομάδα μετά από την περιφανή νίκη του, ο Παγκεφαλληνιακός αντιμετώπισε στην έδρα του τη μικτή ομάδα του Αγγλικού στόλου. Η κόρη του Αντρέα Κληρονόμου θυμάται τα λόγια του πατέρα της: "Τους νικήσαμε τους Εγγλέζους και μάλιστα μετά το παιγνίδι μας κάλεσαν στο πλοίο, σε γεύμα".
Το ίδιο διάστημα μαθαίνουμε πως το Ληξούρι είχε και δεύτερη ποδοσφαιρική ομάδα τον ''Ηρακλή'' όχι και τόσο καλή, καθόσον έχασε από τους Προσκόπους στο γήπεδο του Μέτελα με 6-1. Επίσης άλλες ομάδες ποδοσφαιρικές ήταν αυτή της Εμπορικής Σχολής και αυτή του Γυμνασίου.
Τον Αύγουστο του 1931 και ανήμερα του Αγίου, ο Παγκεφαλληνιακός αντιμετώπισε νικηφόρα την ομάδα του Ολλανδικού φορτηγού ατμόπλοιου Vesta με 6-1.
Το Δεκέμβρη στις 19 του ίδιου χρόνου, οι παράγοντες του Παγκεφαλληνιακού αλλά και άλλοι φίλαθλοι Αργοστολιώτες συναντήθηκαν στον κινηματογράφο ΣΠΛΕΝΤΙΤ και παρακολούθησαν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό το δεύτερο μέρος της ταινίας: "Ο Αθλητισμός εν Αμερική".
Κατά το ετήσιο χορό του Παγκεφαλληνιακού που δόθηκε το Φεβρουάριο του 1932 μαθαίνουμε πως είχαν ήδη γίνει αρχαιρεσίες και πως Πρόεδρος του συλλόγου ήταν ο γεωπόνος Τώνης Φραγκόπουλος, αντιπρόεδρος ο Δ. Τζαννετάτος, γενικός γραμματέας ο Νικ. Τζουγαννάτος, προεδρεύων σύμβουλος ο Παναγής Αντύπας ή Λουλάκης (μετέπειτα Δήμαρχος Αργοστολίου) ενώ ο Μίμης Άννινος ''ο κέρβερος του συλλόγου'', ήταν και πάλι γενικός αρχηγός. Για τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. δεν γνωρίζουμε.
Στις 10 Απρίλη του 1932 ο Παγκεφαλληνιακός αντιμετώπισε την Ολλανδική ποδοσφαιρική ομάδα Berenic. Οι Ολλανδοί αναγκάστηκαν να παίξουν αμυντικό παιγνίδι και το πρώτο ημίχρονο έληξε με 6-0 υπέρ του Αργοστολιώτικου συλλόγου. Η λήξη του β' ημιχρόνου βρήκε τον Παγκεφαλληνιακό νικητή με 7-1.
Μετά από αδράνεια ενός μηνός ο πρώτος Κεφαλλονίτικος Γυμναστικός Σύλλογος αντιμετώπισε νικηφόρα την Επαγγελματική Σχολή Ληξουρίου η οποία σημειωτέον είχε μια πολύ δυνατή ομάδα. Ο χαρακτηρισμός που ακολουθεί τους νικητές του Παγκεφαλληνιακού είναι ''συγκροτημένοι και αποφασιστικοί''. Και αναφέρεται για τους : Παπαδάτο, Άννινο, Χρήστο (πιθανόν να εννοείται ο Βουτσινάς), Πεφάνη, Κοντομίχαλο, Τζαννετάτο, Τζιβάνη, Βιτωράτο, Ματθαίο, Αρδαβάνη Νικόλα ή Μπαμπολίνα και Κληρονόμο Ανδρέα ή Ροκελλάκια.
Στις 29 Μαΐου του 1932 η Οργανωτική Επιτροπή του Παγκεφαλληνιακού, διοργάνωσε για δεύτερη φορά τους Παγκεφαλληνιακούς Αθλητικούς Αγώνες Εφήβων, στην πλατεία Μέτελα. Το πρόγραμμα αγωνισμάτων περιελάμβανε: Δρόμο (100, 400, 1200), Άλματα (Απλούν μετά φοράς, Ύψος μετά φοράς), Ρίψεις (Ελευθέρα δισκοβολία, ελληνικός ακοντισμός, Λιθοβολία) και ομαδικά (σκυταλοδρομία, διελκυνστίδα ομάς 7 αθλητών, σακοδρομία παίδων 75μ.). Στους αγώνες αυτούς δήλωσαν συμμετοχή το Γυμνάσιο Αργοστολίου και Κεραμειών, η Εμπορική Σχολή, η Επαγγελματική Σχολή Ληξουρίου και ο Παγκεφαλληνιακός. Αθλητής δε του Παγκεφαλληνιακού απήγγειλε κατά την έναρξη των αγώνων τον αθλητικό όρκο: ''.Υποσχόμεθα ότι θα αγωνισθώμεν ευγενώς, υπακούοντες εις τους κανονισμούς και ότι η συμμετοχή μας εις τους αγώνας αυτούς σκοπεί την επιδίωξίν ιπποτικού πνεύματος δια την τιμήν του Έθνους και δια την μεγαλειτέραν δόξαν του αθλητισμού.''. Από τους αθλητές του Παγκεφαλληνιακού διακρίθηκαν οι: Παναγής Καλαφάτης κέρδισε το δεύτερο έπαθλο στα 400μ και το πρώτο στα 1200μ. Στο μεν πρώτο άθλημα έφερε χρόνο 1,6 1/5 και στα 1200 4,51 1/5. Στον Ακοντισμό ο Κ. Ματθαίος ήλθε πρώτος με 40,08μ. και στη δισκοβολία πάλι πρώτος με 32,80μ. Στο άλμα εις μήκος ο Α. Παπαδάτος ήλθε τρίτος με 5,24μ. και την ίδια σειρά έφερε στο άλμα εις ύψος ο Σ. Πεφάνης με 1,85μ. Τέλος στη σκυταλοδρομία η ομάδα του Παγκεφαλληνιακού αποτελούμενη από τους Α. Παπαδάτο, Γ. Μαζαράκη ή Καμπά, Π. Βιτωράτο, Κ. Ματθαίο έλαβε την δεύτερη θέση.
Εφημερίδα της εποχής παρατηρεί πως οι Αργοστολιώτες δεν δείχνουν και μεγάλο ενδιαφέρον για τον αθλητισμό. Για την επικράτησή του, μόνο παράγοντες του Παγκεφαλληνιακού έχουν φροντίσει. Μεταξύ αυτών ο Τώνης Φραγκόπουλος, ο μίμης Άννινος, ο Νικ. Τζουγαννάτος, ο Λ. Πετρόπουλος, ο Νικ. Βαλλιάνος, ο Δ. Τζαννετάτος, ο Παν. Αντύπας και παρ' όλη τη ζέση με την οποία έχουν αγκαλιάσει κάθε λογής άθλημα, ο σύλλογος τους, ο Παγκεφαλληνιακός, στερείται και γυμναστικών οργάνων και γυμναστηρίου. Η πολιτεία από την πλευρά της δεν βοηθά καθόλου την κατάσταση, αντίθετα μάλιστα, ο τότε (Ιούνιος του 1932) Υπουργός Παιδείας Καρπάνος διαχωρίζει τον αθλητισμό από το ποδόσφαιρο και παίρνει την απόφαση να απαγορεύσει στους μαθητές τη συμμετοχή τους σε ποδοσφαιρικούς αγώνες.
Τον ίδιο χρόνο, ιδρύθηκε από μέλη της ομάδας, παικτών του Παγκεφαλληνιακού, ο Ολυμπιακός με την επωνυμία ''Ποδοσφαιρικό Γυμναστικό Σωματείο Ολυμπιακός Κεφαλληνίας'', ο οποίος την 1η Ιουνίου έχασε από τον ισχυρό Παγκεφαλληνιακό με 6-0. Καλοί παίχτες οι : Μαυρομμάτης Παύλος, Τζιβάνης, Ματθαίος, Βιτωράτος, Βουτσινάς. Την επόμενη ακριβώς μέρα υπερίσχυσε της Μικτής Επαγγελματικής Σχολής με 4-2. Στον αγώνα αυτό σημειώθηκαν και μικροεπεισόδια από ''παρεκταπέντας παίκτας της Επαγγελματικής'' ο δε διαιτητής δεν '' εστάθη εις το ύψος που έπρεπε''. Στην επανάληψη του αγώνα (Ιούνιος 1932) ο Παγκεφαλληνιακός έχασε με 3-1 και στις 16/6/1932 υπερίσχυσε του Άρη (αναφέρεται ως ομάδα Δοκίμων) με 2-1. Ο Παγκεφαλληνιακός είχε την εξής σύνθεση: Χ. Βουτσινάς, Δ. Άννινος, Α. Σέρμπου, Σ. Κοντομίχαλος, Αποστολόπουλος, Νικόλας Αρδαβάνης, Αντρέας Κληρονόμος, Παναγής Βιτωράτος, Ματθαίος, Τζιβάνης και Μαυρομμάτης.
Στο γήπεδο του Συλλόγου Ιθάκης ''Οδυσσεύς'' συναντήθηκε ο Παγκεφαλληνιακός με την ομώνυμη ομάδα στις 31/7/1932. Ο γενικός γραμματέας του Παγκεφαλληνιακού Νικ. Τζουγαννάτος αντάλλαξε αναμνηστικά δώρα και φιλοφρονήσεις με τον αρχηγό του Οδυσσέα (νεώτερη ομάδα από τον Παγκεφαλληνιακό) Φερεντίνο, έλαβε δε από αυτόν, ''μεταξωτήν σημαίαν με το ψηφίον Ο''. Διαιτητής στον αγώνα ήταν ο ένας από τους δύο ιδρυτές του Παγκεφαλληνιακού Νικ. Βαλλιάνος. Τον Παγκεφαλληνιακό απάρτιζαν οι: Παπαδάτος, Σέρμπου, Αποστολόπουλος, Κοντομίχαλος, Άννινος, Κουτράκης, Μαυρομμάτης, Βιτωράτος, Τζιβάνης, Κληρονόμος, Αρδαβάνης, συνοδεύονταν δε από τους επιμελητές Πεφάνη και Ευαγγελάτο Νικόλα ή Ζουζού.
Το Δεκέμβρη του 1932 βρίσκουμε τον Παγκεφαλληνιακό να παίζει στο Μέτελα με την Επαγγελματική Σχολή και να έχουν ισόπαλο αποτέλεσμα.
Ο καθιερωμένος χορός του Παγκεφαλληνιακού ''άνοιξε'' τους χορούς της περιόδου τα τέλη του Γενάρη του 1933 και είχε φυσικά την αναμενόμενη επιτυχία.
Στις 16 του Απρίλη ο Παγκεφαλληνιακός συνάντησε την ποδοσφαιρική ομάδα του Γ' Γυμνασίου Πειραιώς. Διαιτητής ήταν ο Μίμης Άννινος και ο αγώνας έληξε υπέρ της Αργοστολιώτικης ομάδας με 5-1. Η ρεβάνς που δόθηκε την επομένη και με διαιτησία του Νικ. Βαλλιάνου, διεκόπη στο πρώτο ημίχρονο, λόγω ''σοβαρού επεισοδίου'' και ο αγώνας έληξε με 1-1. Το επεισόδιο, δεν θα έπρεπε να είχε σχέση με απρεπή συμπεριφορά ή βία, καθ' όσον οι Πειραιώτες μαθητές κατά την αναχώρηση τους δημοσίευσαν ευχαριστήριο προς το Αργοστολιώτικο φίλαθλο κοινό για τα ''ευγενή και φίλαθλα αισθήματα''.
Στις 9 Ιουλίου 1933 ο αγώνας μεταξύ του Παγκεφαλληνιακού και της Α' ομάδος της Αθλητικής Ένωσης Ζακύνθου αναβλήθηκε για την επομένη. Το αποτέλεσμα του αγώνα που έγινε στο Μέτελα είναι άγνωστο.
Το 1934 μπήκε με τους χορούς, πρώτα του Ολυμπιακού (4/2) και μετά του Παγκεφαλληνιακού (17/2). Στην εκδήλωση αυτή κυκλοφόρησε ειδική σατυρική εφημερίδα, ο χορός σημείωσε δε μεγάλη επιτυχία. Διαβάζουμε: ''Είναι ο μόνος χορός που δυνάμεθα να πούμε ότι ο κόσμος μένει πάντα ευχαριστημένος, ιδίως φέτος έμεινε ενθουσιασμένος τόσον από απόψεως διακόσμου, φωτισμού, κυλικείου, όσον και δια την επιτυχή κατάρτησιν της μουσικής.. Το κέφι και το μπρίο κράτησαν συνεχώς μέχρι των πρωινών ωρών.''.
Στις 4/3/1934 στον αγώνα με την Επαγγελματική Ληξουρίου, έπαιξε στον Παγκεφαλληνιακό ο ''βενιαμίν'' της ομάδας Νικόλας Λοβέρδος και ο νέος τερματοφύλακας Μεμάς Απέργης ''προξενήσας αρίστην εντύπωσιν''. Ο αγώνας έληξε ισόπαλος.
Στις 12 Μαΐου 1934 ο αρχηγός του Παγκεφαλληνιακού, Μίμης Άννινος διηύθυνε τον αγώνα βόλλεϋ μεταξύ Γυμνασίου και Παρθεναγωγείου. Στο τέλος οι καθηγητές παρέθεσαν δεξίωση όπου παρευρέθηκαν και μέλη του Παγκεφαλληνιακού.
Στις 20 Μαΐου του ίδιου χρόνου διοργανώθηκαν με επιτυχία και μεγάλη συμμετοχή στο Μέτελα οι Γ' Παγκεφαλληνιακοί αθλητικοί αγώνες εφήβων. Γυμνασίαρχος ήταν ο Παν. Αντύπας. Από τον Παγκεφαλληνιακό οι αθλητές του Π. Καλαφάτης και Ν. Ποταμιάνος πήραν την πρώτη θέση (3'50'') και δεύτερη θέση στο δρόμο των 1200μ. Επίσης ο Π. Καλαφάτης πήρε το πρώτο βραβείο στο δρόμο 3000μ. (11'20'') ενώ στην τρίτη θέση ήλθε ο Ηλίας Αντωνάτος. Αμέσως μετά η ποδοσφαιρική ομάδα του Παγκεφαλληνιακού αντιμετώπισε την φιλοξενούμενη Ένωση Μεσολογγίου με άγνωστο αποτέλεσμα.
Στις 3 Ιουνίου του 1934 η γυναικεία ομάδα βόλλεϋ του Παγκεφαλληνιακού αντιμετώπισε αυτήν του Παρθεναγωγείου, ενώ η ίδια ομάδα ανδρών του αυτού συλλόγου αντιμετώπισε την ομάδα της Βαλλιανείου Επαγγελματικής Σχολής. Κατά την διάρκεια των πρώτων ναυτικών αγώνων που άρχισαν στο Αργοστόλι ο Παγκεφαλληνιακός αντιμετώπισε την ομάδα ποδοσφαίρου του ναυτικού. Όπως και μία μέρα πρίν ο Ολυμπιακός έχασε 3-1 από τη μικτή Ελληνικού Στόλου, έτσι και ο Παγκεφαλληνιακός την 23η Ιουνίου 1934 ηττήθηκε. Μάλιστα κατ' αυτόν τον αγώνα για πρώτη φορά αναφέρονται επεισόδια. Σε αυτά ενέχονταν οι ναύτες. Τραυματίστηκε και αποχώρισε ο Πάρταλης και τρείς ναύτες έσπρωξαν τον τερματοφύλακα Γ. Κανάρη. Έπεσαν. χαστούκια και μάλιστα καθώς δεν ήταν συνηθισμένοι οι Αργοστολιώτες παίχτες σε τέτοιου είδους συμπεριφορά, το γεγονός αυτό που τους προξένησε εντύπωση περιγράφηκε λεπτομερώς από τον τύπο. Την επομένη έγιναν οι πρώτοι ναυτικοί αγώνες. Ο Παγκεφαλληνιακός, πεισμωμένος καθώς ήταν από την απρεπή συμπεριφορά των ναυτών πέρασε στην . αντεπίθεση κι αναδείχθηκε ''πολυνίκης'' με 18 βαθμούς! Στην πρόσθια κολύμβηση την Τρίτη θέση πήρε ο Ι. Καππάτος. Στην κωπηλασία μονόκωπων 500μ. παίδων οι Ι. Φραγκόπουλος, Νομικός και Ε. Μεσσάρης πήραν με τη σειρά και τις τρείς πρώτες θέσεις. Στην κωπηλασία μονόκωπων 500μ. ανδρών οι Νικόλας Νικολούζος, Παναγής Απέργης και Α. Παπαδάτος πήραν την πρωτιά. Όλοι αυτοί οι αθλητές ήταν του ίδιου συλλόγου, του Παγκεφαλληνιακού. Στο δίκωπο 500μ. πρώτος βγήκε ο Παγκεφαλληνιακός και τέλος στην ελεύθερη κολύμβηση τρίτος βγήκε ο Γεράσιμος Γκιν-τιλλίνης κι αυτός του Παγκεφαλληνιακού.
Στις 22 Ιουλίου 1934 ο αθλητής του Παγκεφαλληνιακού Παναγής Καλαφάτης με επιστολή του στον τύπο δικαιολόγησε τη ματαίωση αγώνος 10.000μ. κι ως αίτιο έφερε το συναγωνιστή του Γεράσιμο Λαγογιάννη ο οποίος δεν παρουσιάσθηκε.
Κατά μαρτυρίες ο Παγκεφαλληνιακός είχε καλέσει σε φιλικό αγώνα τον Ολυμπιακό Πειραιώς με πιθανό αποτέλεσμα 3-1. Ο χρόνος διεξαγωγής του αγώνα δεν είναι σαφής. Πάντως αναφέρεται σε αυτήν την περίοδο.
Κι επειδή την άνθιση ακολουθεί η παρακμή, δεν άργησε η ένδοξη ομάδα του Παγκεφαλληνιακού να διαλυθεί. Ως χρόνος διάλυσής της είναι το 1934 και πιθανοί αίτιοι αυτής της διάλυσης ήταν τα πολιτικά συμβάντα, επειδή τελικά, μόνο θεωρητικά ο αθλητισμός δεν συγχέεται με την πολιτική.
Ακολούθησαν τα γεγονότα της 4ης/8/1936. Για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν εμφανίζονται πουθενά αθλητικά σωματεία, εκδηλώνοντας έτσι την προς το καθεστώς, αντίθεση τους. Στους αθλητικούς αγώνες του τέλους του Μάη του 1938 συμμετέχουν μόνο σχολεία και δεν γίνεται καμιά ανάμειξη του Παγκεφαλληνιακού ή άλλου συλλόγου για αθλοθέτηση βραβείου. Τον Ιούνιο - Ιούλιο του 1938 η κυβέρνηση έρχεται αρωγός στον αθλητισμό της Κεφαλλονιάς. Το Υπουργείο Παιδείας χορήγησε 50.000 για το Γυμναστήριο Αργοστολίου και άλλες τόσες για το Γυμναστήριο Ληξουρίου. Η μαχητικά σιωπηλή αντίσταση των αθλητικών σωματείων διαταράχθηκε από την απόφαση της Περιφερειακής Διοίκησης Ε.Ο.Ν. Κεφαλληνίας όταν την 1η Ιανουαρίου 1939 προκήρυξε αγώνες ποδοσφαίρου μεταξύ των ομάδων Φαλάγγων και Ληξουρίου για την ανάδειξη της πρωταθλήτριας ομάδος. Το Μάρτη του 1939 η μόνη παρουσία παραγόντων ποδοσφαίρου ήταν η . απουσία αυτών του Ολυμπιακού όταν, δημοσιεύθηκε Πρόσκληση για τακτική γενική συνέλευση και παρουσιάσθηκαν ελάχιστοι! Η ίδια απολύτως κατάσταση παρατηρήθηκε και το Φλεβάρη του 1940. Καμία μνεία για τον Παγκεφαλληνιακό. Το διάστημα της Ιταλικής και Γερμανικής κατοχής οι σύλλογοι μας (τουλάχιστον δεν κατέστη δυνατόν να βρεθεί δημοσίευμα δράσης και συμμετοχής συλλόγων μας με τους ξένους κατακτητές) έδειξαν το πατριωτικό τους πρόσωπο κι έτσι οι μόνοι αγώνες που διεξάχθηκαν, ήταν μεταξύ ξένων, όπως του 17ου Συντάγματος και του Βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού (1/10/1941, περιγραφόταν δε με ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια η δεξιοτεχνία των Ιταλών), ή πάλι μεταξύ Μελανοχιτώνων και Βασιλικών Τελωνοφυλάκων (13/8/1941). Οι αθλητές του Γυμνασίου και της Εμπορικής Σχολής Αργοστολίου, του Γυμνασίου Ληξουρίου και του ημιγυμνασίου της Αγίας Θέκλης αρνήθηκαν κάθε συμμετοχή σε μικτά αγωνίσματα κι έσκισαν τα ιταλικά βιβλία και τις αφίσες που τους διένειμαν.
Ο σεισμός του '53 σταμάτησε κάθε είδους δραστηριότητα. Μπορεί να ''στήθηκαν'' τις αλάνες πρόχειρα παιγνίδια και, μόλις μετά από ένα χρόνο ο Ολυμπιακός διοργάνωσε ''ωραίον ποδοσφαιρικόν πρώτον επίσημον αγώνα . εις το γήπεδον της Κρανιάς'' με αντίπαλη ομάδα αυτήν του ''αποχωρούντος εθνικού μας Στρατού''. Νίκησε ο Ολυμπιακός με 2-1. Ο τότε υφυπουργός Ρωμανός ''προέβη εις επίταξιν του γηπέδου της Κρανιάς, άλλως θα έσβυνεν από τον τόπο μας κάθε αθλητική εκδήλωσις . και . να τον παρακαλέσωμεν να παραχωρήση εις τον μοναδικόν μας Ολυμπιακόν ένα από τα στέγαστρα του αποχωρούντος στρατού δι' αποδυτήρια''. Πράγματι, το 1954 στα αθλητικά δρώμενα του τόπου μας υπήρχε μόνο ο ''γηραιος Ολυμπιακός'' και ο Ρωμανός του παραχώρησε στέγαστρο για αποδυτήρια και προσπάθησε να δημιουργήσει εθνικό γυμναστήριο.
Κατά τον Ιούνιο του 1957 επανιδρύεται ο πρό του πολέμου διαλυθείς ποδοσφαιρικός και γυμναστικός σύλλογος, ο Παγκεφαλληνιακός. Οι ενέργειες είχαν αρχίσει από τον προηγούμενο χρόνο, όταν κάποιοι μάζεψαν χρήματα (μεταξύ αυτών και ο Σταύρος Μεσσάρης) και τα έδωσαν στον Επιθεωρητή Σωματικής Αγωγής Σπύρο Λουκέρη για την αναγνώριση του Παγκεφαλληνιακού. Αυτός κωλυσιεργούσε και τελικά την ανάθεσαν στο δικηγόρο Σταύρο Κοκκόλη, ο οποίος και έκαμε την επανίδρυση στο Πρωτοδικείο. Στο πρώτο Δ.Σ. του 1957 ήταν οι: Αλέκος Βελισαράτος, Κώστας Καγκελάρης, Σταύρος Μεσσάρης, Νίκος Μελάς, Σπύρος Στεφανίτσης. Με την επανίδρυση του Παγκεφαλληνιακού στην ποδοσφαιρική ομάδα έπαιζαν οι: Ιακωβάτος, Τορνικίδης Ερωτόκριτος, Κυπριώτης Άγγελος, Καλλιμάνης Μάκης, Στεφάτος Αλέκος, Βλάχος Σπύρος, Στεφανίδης Κώστας και Διονύσης, Σιμάτος Λάμπρος, Κρικόνης Βασίλης, Κονταρίνης Παναγής, Λαγγούσης Ανδρέας, Νεόφυτος Νίκος. Ο τύπος της εποχής δέχτηκε το γεγονός με ιδιαίτερη χαρά και ευχές. Ο παλιός αθλητής ου συλλόγου, Παναγής Βιτωράτος (έφορος καπνού στο Μεσολόγγι) στις 27 Ιουνίου του 1958 δημοσίευσε την ακόλουθη ανακοίνωση, με τίτλο: ''Αφιέρωμα τους αθλητές του λατρευτού μας Παγκεφαλληνιακού''. Λόγω της μεγάλης αξίας της την μεταφέρω αυτούσια: Φίλοι αθληταί, Επί εικοσαετίαν μακράν της αξέχαστης πατρίδος μας και της δαφνοστεφανωμένης ομάδος μας της οποίας επί σειράν ετών υπήρξα στέλεχος και αρχηγός, έρχομαι από την ιεράν πόλιν του Μεσολογγίου εις ην υπηρετώ κατόπιν προσφάτου μεταθέσεως μου, να απευθύνω θερμόν αθλητικόν χαιρετισμόν σ' εσάς τους νέους αθλητικούς βλαστούς που αναστήσατε ξανά τον Ιστορικόν αυτόν Σύλλογον που το πάλαι υπήρξε το καμάρι της πατρίδος μας. Προχωρήστε με το μέτωπον υψηλά γιατί ανήκετε εις ένα τόσον τιμημένο και ιστορικόν Σωματείον και πιστεύσατε εις την υψηλήν ιδέα του ποδοσφαίρου γιατί είναι μαγνήτης του πλήθους προς τα γήπεδα και είναι τι άθλημα αυτό το πλέον υπέροχον μέσον αγωγής της νεότητος γεμάτο αρετές που εξετίμησαν ψυχολόγοι και μεγάλοι παιδαγωγοί. Εσείς, τα χρυσά Παγκεφαλληνιακά αθλητικά νιάτα κρατήσατε βαθιά μέσα στην ψυχή σας την ευθύτητα, την αθλητικήν αξιοπρέπειαν και τον απόλυτον σεβασμόν εις του ποδοσφαιρικούς νόμους, γιατί αυτά ήσαν τα κεφάλαια και η Ιστορία του δοξασμένου μας Συλλόγου''
Ο Σταύρος Μεσσάρης και ο Σπύρος Μπαζίγος θυμόνται πως πρίν το 1959 έγινε μια προσπάθεια για ενοποίηση των ομάδων του Ολυμπιακού και του Παγκεφαλληνιακού. Η προσπάθεια αυτή δεν είχε θετική κατάληξη. Η νέα ονομασία του υπό γένεση συλλόγου θα ήταν ''Αθλητική Ένωση Κεφαλληνίας'', και θα γινόταν ένα ισχυρό σωματείο το οποίο θα μπορούσε να αντιμετωπίσει νικηφόρα τις άλλες ομάδες που η μεταπολεμική κατάσταση είχε δημιουργήσει σε όλη την Ελλάδα. Το άλλο μεγάλο όφελος θα ήταν η διακοπή της έχθρας μεταξύ των δύο ομάδων, έχθρα η οποία ποδοσφαιρικά σήμερα συγκρίνεται με αυτή του Παναθηναικού και του Ολυμπιακού. Κατά την συνάντηση η οποία έγινε σε κάποιο σπίτι, την ομόφωνη απόφαση ενοποίησης διέλυσε ο Θανάσης Βαρδαραμάτος, από το Δ.Σ. του Ολυμπιακού. Ήγειρε αξιώσεις μονόπλευρα υπέρ του συλλόγου του και μάλιστα είπε το ''το αιμα μου είναι κόκκινο και ο ιδρώτας μου άσπρος, όπως τα χρώματα του Ολυμπιακού''. Μετά από αυτήν την άκαρπη συγκέντρωση έφυγαν από τον Παγκεφαλληνιακό αρκετά μέλη και μεταπήδησαν στον Ολυμπιακό, με αποτέλεσμα την απογύμνωση του πρώτου.
Με επικεφαλής το Σταύρο Μεσσάρη και τον Αντρέα Λαγγούση, ο Παγκεφαλληνιακός στις 25 μαρτίου το 1959 έκαμε την πρώτη του παρέλαση. Στις 19 του Απρίλη ο πρόεδρος του Κώστας Καγκελάρης και ο Γραμματέας Δ. Μελισσαράτος προσκάλεσαν τα μέλη σε γενική συνέλευση. Το ίδιο χρονικό διάστημα ο φίλαθλος κόσμος του Αργοστολίου επαναστάτησε από την απρεπή συμπεριφορά του γυμναστή του Γυμνασίου Ιθάκης Σγουρόπουλου και στην υπόθεση αυτή πήρε θέση ο παράγοντας του Παγκεφαλληνιακού Σταύρος Μεσσάρης, ο οποίος με δημοσίευμα του καταδίκασε κάθε ενέργεια εις βάρος του αθλητικού πνεύματος.
Στις 24 του Μάη του 1959 ο Παγκεφαλληνιακός έδωε έναν θεαματικό αγώνα με την Πρόοδο Ιθάκης και με ισόπαλο (2-2) αποτέλεσμα. Έδωσε και αγώνα στη Ζάκυνθο (με τους Πειρατές;) και μάλιστα ο αγώνας αυτός ήταν μια σκέτη ταλαιπωρία: ξεκίνησε στραβά και στραβά συνεχίστηκε. Το καϊκι που μετέφερε τους παίκτες του Παγκεφαλληνιακού πήγε να βουλιάξει. Ο αγώνας ήταν φοβερά επικίνδυνος και στο τέλος έφυγαν άρον-άρον για να μην φάνε ξύλο, γιατί είχαν νικήσει την Ζακυνθινή ομάδα μέσα στη έδρα της!
Ο αγώνας της χρονιάς ήταν αυτός που δόθηκε στις 5 Ιουνίου του 1959 και οι εισπράξεις ήταν ''υπέρ της προικοδοτήσεως των απόρων κορασίδων απλιτών Χωροφυλακής''. Ο Ολυμπιακός ''καίτοι υστερούσε εξεμεταλλεύθη τας ευκαιρίας και κατήγαγε μιαν ανέλπιστον νίκην επί του Παγκεφαλληνιακού, 4-2. Την επόμενη Κυριακή, 12 Ιουνίου, ο αγώνας μεταξύ της Προόδου Ιθάκης και του Παγκεφαλληνιακού έληξε ισόπαλος 2-2. Στις 6 του Σεπτέμβρη και εν μέσω σοβαρών επεισοδίων ο Παγκεφαλληνιακός επεβλήθη του Ολυμπιακού με 3-0. Τέλη Δεκέμβρη του 1959 η Εφορία του Εθνικού Σταδίου ''Ανδρέας Βεργωτής'' είχε κανονίσει συνάντηση του Παγκεφαλληνιακού με την Πρόοδο Ιθάκης. Τελευταία στιγμή, οι Ιθακήσιοι, ακύρωσαν τον αγώνα λόγω καιρού και το παιγνίδι κατακυρώθηκε υπέρ του Αργοστολιώτικου Συλλόγου.
Το 1960 άρχισε με σοβαρότατο επεισόδιο όταν την πρωτοχρονιά, η ''ελαστική'' διαιτησία κατακύρωσε σε βάρος του προπορευόμενου Παγκεφαλληνιακού(2-1) τέρμα, με αποτέλεσμα ο αγώνας με τον Ολυμπιακό να λήξει ισόπαλος με 2-2. Οι παίκτες του Παγκεφαλληνιακού αμέσως μετά την άδικη αναγνώριση του τέρματος, αντέδρασαν με τον εξής παράδοξο τρόπο, έμειναν μέσα στο γήπεδο ακίνητοι και αποφάσισαν μετά να μην συμμετέχουν στους λοιπούς αγώνες του ''Ποδοσφαιρικού τουρνουά των εορτών''.
Στις 12 του Μάη του 1960, ο Παγκεφαλληνιακός συναντήθηκε με τον Παλληξουριακό και στις 12 Μαΐου έδωσε φιλικό αγώνα με την Πρόοδο Ιθάκης. Ο αγώνας έληξε με νίκη του Παγκεφαλληνιακού 2-1. Στις 22 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου ο δεύτερος αγώνας της περιόδου μεταξύ του Παγκεφαλληνιακού και της Προοδευτική Πατρών έληξε ισόπαλος 3-3. Επειδή είχαν παρουσιασθεί κατά τις ποδοσφαιρικές συναντήσεις της προηγούμενης περιόδου πολλά και σοβαρά επεισόδια γι' αυτό ο τύπος εύχεται '' η καλή αρχή να συνεχισθεί μέχρι πέρατος της περιόδου''. Στις 24 του Νοέμβρη του 1960 ο Παγκεφαλληνιακός έχασε στο στάδιο από τον ''Οδυσσέα'' Ληξουρίου με 6-2. Το δε Δεκέμβρη, η Κεφαλληνιακή Αδελφότητα Αθηνών ενίσχυσε τις ομάδες του Παγκεφαλληνιακού, Ολυμπιακού και Παλληξουριακού με 12 στολές και μια μπάλα .
Ο Παγκεφαλληνιακός που γνωρίζουμε στη δεκαετία του 1960 δεν έχει καμία σχέση με τον παλιό Σύλλογο. Οι νίκες και οι θρίαμβοι πια ανήκουν στο παρελθόν. Εκτός από το ποδόσφαιρο, υπήρχαν και άλλα τμήματα όπως το βόλλεϋ ανδρών (όχι όμως και γυναικών). Βέβαια το κράτος, ακόμα δεν τρέχει αρωγός του αθλητισμού. Δείγμα αυτού του γεγονότος είναι η απαγόρευση συμμετοχής των μαθητών σε σύλλογο ποδοσφαιρικό (στο Μάκη Καλλιμάνη -δρόμος 100μ.- απαγορεύθηκε όταν ήταν μαθητής να ανήκει σε σύλλογο. Το Μάρτη του 1961 ο Παγκεφαλληνιακός συνάντησε στο Στάδιο τον Παλληξουριακό και τον επόμενο μήνα τον Ηρακλή Πατρών ο οποίος και νίκησε τον Παγκεφαλληνιακό με 4-2. Τις αρχές του Σεπτέμβρη του 1961 στο Στάδιο τελούνται οι Δ' κατά σειρά ετήσιοι αθλητικοί αγώνες τα ''Βεργώτεια''. Η ολοκληρωτική απουσία αθλητών εκ μέρους του Παγκεφαλληνιακού, πιθανόν να δηλώνει τη μη ύπαρξη γυμναστικών τμημάτων του εν λόγω συλλόγου. Κατά το διάστημα αυτό οι ποδοσφαιρικές συναντήσεις του συλλόγου με αντίπαλες ομάδες γίνονταν αραιά και που.
Το 1962 και στις 15 Απριλίου ο Παγκεφαλληνιακός συνάντησε την Πρόοδο Ιθάκης με τέρματα 2-1 υπέρ του. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου στην Ιθάκη έγιναν για πρώτη φορά οι ''Οδυσσειακές Γιορτές''. Συμμετείχαν διάφορα αθλητικά σωματεία, εκτός του Παγκεφαλληνιακού, τον οποίο αργούμε πολύ να ξανασυναντήσουμε. Αν και το 1967 μπαίνει με χορηγία 300.000 για το Στάδιο εκ μέρους της κυβερνήσεως, στη συνέχεια η πολιτική αλλαγή υποχρεώνει, όπως και όλους τους άλλους συλλόγους, το Δ.Σ. του Παγκεφαλληνιακού να διαλυθεί, πράξη η οποία, παρ' όλες τις αντιρρήσεις των μελών του, έγινε αναγκαστικά.
Παγκεφαλληνιακός Αθλητικός Όμιλος
Στις 18/2/1979 στη Φιλαρμονική Σχολή ο Σπύρος Μπαζίγος επανίδρυσε τον Παγκεφαλληνιακό. Το πρακτικό επανίδρυσης μετονόμασε την ομάδα σε ''Παγκεφαλληνιακό Αθλητικό Όμιλο - Έτος ιδρύσεως 1923''.
Υπέγραψαν οι:
* Πρόεδρος: Μπαζίγος Σπύρος
* Αντιπρόεδρος: Σιμάτος Γιώργος
* Γεν. Γραμματέας: Βουτσινάς Γεράσιμος
* Ταμίας: Αλεξανδράτος Γιώργος
* Έφορος: Πάτσης Σπύρος
* Μέλη: Κυπριώτης Διονύσιος, Μιχαηλίδης Δημήτριος, Μαζαράκης Ευάγγελος, Βασιλάτος Παναγής.
Οι ομάδες μας λίγο πριν από το 1960, ανήκαν στην Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πατρών με όλα τα μειονεκτήματα που συνεπαγόταν αυτό (δαπανηρές μετακινήσεις κ.τ.λ). Αμέσως μετά την επανίδρυση του Παγκεφαλληνιακού, ο Πρόεδρός του πρωτοστάτησε στη δημιουργία Τοπικής Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων της γνωστής μας Ε.Π.Σ.Κ.Ι.
Το 1980 - 1981 είναι η πρώτη φορά που διοργάνωσε η ΕΠΣΚΙ δύο τοπικά πρωταθλήματα. Ο Παγκεφαλληνιακός παρέμεινε στην Β' κατηγορία.
Το 1983 έγιναν εκλογές και πρόεδρος ανέλαβε ο Γεράσιμος Τζάκης, ο οποίος για αρκετό καιρό έμεινε μόνος του στα τότε γραφεία του Παγκεφαλληνιακού, στα Λουτρά.
Την περίοδο 1986-1987 ο Παγκεφαλληνιακός τερμάτισε στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος της Β' κατηγορίας και κέρδισε την άνοδο του στην Α' κατηγορία του τοπικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου όπου συμμετείχε μέχρι την περίοδο 1991-1992 όταν και τερμάτισε 1ος συγκεντρώνοντας 35 βαθμούς (με βαθμολογία 2-1-0) και προβιβάστηκε στην Δ' Εθνική Ερασιτεχνική Κατηγορία.
Από την περίοδο 1993-1994 μέχρι την περίοδο 2005-2006 συμμετέχει συνεχώς στην Α' κατηγορία από όπου και υποβιβάστηκε την χρονιά αυτή στην Β' τοπική κατηγορία.
Την περίοδο 2006-2007 στην Β' κατηγορία τερματίζει στη 2η θέση όπου και κερδίζει την άνοδο του στην Α' κατηγορία όπου αγωνίζεται μέχρι και σήμερα.
ΠΗΓΗ:
http://pagefaliniakos.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
Το 1923 η αρκετά μεγάλη πλατεία του Αγίου Σπυρίδωνα μετατρεπόταν σε γήπεδο ποδοσφαίρου.Στην πλατεία αυτή με τα θεόρατα δέντρα, έπαιζαν "φουτ-μπώλ" τα παιδιά του γειτονικού Σχολαρχείου τα οποία, πολλές φορές, παραμελούσαν τα μαθήματα τους με τις γνωστές επιπτώσεις. Το ίδιο εύκολα μετατρέπονταν και άλλες αλάνες σε πρόχειρα γήπεδα (Μουργιές) ενώ προβάδισμα είχε ο Μέτελας, όπου γίνονταν και οι γυμναστικές επιδείξεις. Εκεί, στο Μέτελα, συγκεντρώνονταν κι έπαιζαν παιδιά και ενήλικες.
Τα ποδόσφαιρο ήταν τότε νέο άθλημα που προκαλούσε πραγματική συγκίνηση όχι μόνο στους συμμετέχοντες αλλά και στους θεατές. Συμμετείχαν και πολλοί πρόσφυγες μικρασιάτες, οι οποίοι γνώριζαν από παλιά αυτό το άθλημα. Οι ενθουσιώδεις εκδηλώσεις και η πρόθυμη συμμετοχή οδήγησαν τότε ακριβώς στο ξεκίνημα της ιδέας της ίδρυσης ενός σωματείου που θα προωθούσε τα αθλητικά δρώμενα του Αργοστολίου.
Το ονόμασαν "Παγκεφαλληνιακό Γυμναστικό Σύλλογο" κι οι δυο πρωταγωνιστές της ίδρυσης του ήταν υπάλληλοι στο εργοστάσιο στο Μέτελα, στις σταφίδες του Σώνδερς , οι: Λουκάκης και Νικ. Βαλλιάνος. Ξεκίνησαν με "όρεξη' για "να εργασθούν εντόνως δια την υλικήν και ηθικήν εξύψωσιν του συλλόγου". Ως πρώτα στελέχη του συλλόγου ο Αγγελο-Διονύσης Δεμπόνος αναφέρει τους εξής: Σπύρος Κωνσταντινίδης (ξυλογλύπτης) - αρχηγός, Γιάννης Παπαϊωάννου (οδοντίατρος), Μιχάλης Βρεττός (φωτογράφος), Διομήδης Παυλίδης ή Γέρος (εργάτης), Μιχάλης Καλφόπουλος (λογιστής), Παναγιώτης Περλικίδης (εργάτης), Αχιλλέας Σέρμπου (εργάτης), Ανδρέας Ανδρεάδης (μαθητής γυμνασίου), Γιάννης Τζιβάνης (μαθητής Εμπορικής Σχολής), Γιώργος Κανάρης (ψαράς), Γιάννης Μαυρομμάτης (εμποροϋπάλληλος), Κοσμάς Μένης (τυπογράφος). Αμέσως αποφασίσθηκε και η ενδυμασία των ποδοσφαιριστών: "φανέλλαι κυαναί - λευκαί και περισκελίδαι κυαναί". Η ενδυμασία δε των αθλητών του στίβου ήταν διαφορετική από αυτή των ποδοσφαιριστών.
Στη μονόχρωμη "κυανή" φανέλα έφεραν σύμπλεγμα των γραμμάτων Π.Γ.Σ. (Παγκεφαλληνιακός Γυμναστικός Σύλλογος). Αυτή η πρώτη προσπάθεια διάδοσης της γυμναστικής στους νέους ενισχύθηκε από το κληροδότημα Μ. Κοργιαλένια με την εφ' άπαξ προσφορά χρημάτων.
Την ίδια χρονιά με την ίδρυση του Παγκεφαλληνιακού, στον Πειραιά ιδρύθηκε ο "Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς", ο μετέπειτα "Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς" και στην Αθήνα, ο από το 1908 ιδρυθείς "Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών" μετονομάσθηκε σε "Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο".
Με την ίδρυση του Παγκεφαλληνιακού άρχισαν οι διοργανώσεις των ποδοσφαιρικών αγώνων και μία φορά κάθε χρόνο αποφασίσθηκε να γίνονται Παγκεφαλληνιακοί εφηβικοί αθλητικοί αγώνες στα εξής αγωνίσματα στίβου: δρόμος 100, 400 και 1200, ακοντισμός, σφαιροβολία, δισκοβολία, λιθοβολία, άλμα εις ύψος, μήκος, τριπλούν και σκυταλοδρομία. Για πρώτη φορά οι αγώνες αυτοί έγιναν το Μάη του 1931.
Σχεδόν αμέσως με την ίδρυση του ο Παγκεφαλληνιακός ξεκίνησε τη διοργάνωση χορού σε ετήσια βάση. Ο χορός αυτός που δινόταν για ενίσχυση του ταμείου του συλλόγου, γρήγορα κατέληξε να γίνει το γεγονός της χρονιάς καθώς στη διοργάνωση του βοηθούσαν και οι "ευγενείς κυρίες" του Αργοστολίου.
Στις 6/1/1925 ο Παγκεφαλληνιακός συμμετείχε στους Παναχαϊκούς Αθλητικούς Αγώνες. Αναφέρεται πως παρόντες ήταν οι "πολυπληθείς εν Πάτραις Κεφαλλήνες" και ο Αργοστολιώτικος Σύλλογος έφερε λαμπρή νίκη. Το αποτέλεσμα παραμένει άγνωστο, όπως άγνωστοι μέχρι σήμερα είναι και οι αγώνες της περιόδου.
Πάντως ο δραστήριος αθλητικός Αργοστολιώτικος σύλλογος εκπροσώπησε επάξια την Κεφαλλονιά στο πανελλήνιο, συμμετέχοντας στον Σ.Ε.Γ.Α.Σ.
Η πορεία του Παγκεφαλληνιακού έδωσε το ερέθισμα για την ίδρυση και άλλων σωματείων. Κατά το διάστημα αυτό παρατηρήθηκε αθλητική κίνηση στο Ληξούρι.
Οι εκλογές του Ιανουαρίου του 1930 ανέδειξαν το εξής Διοικητικό συμβούλιο: Πρόεδρος Α. Βαλλιανάτος, Αντιπρόεδρος Ι. Προκόπης, Γενικός Γραμματέας Ν. Βαλλιάνος, Ταμίας Γ. Βλαχούλης, Σύμβουλοι Λ. Πετρόπουλος, Μ. Κρητικός, Ν. Τζουγανάτος, Γενικός Αρχηγός Μίμης Άννινος. Ο ζήλος και η προσπάθεια του νέου Δ.Σ. αποδίδουν τα μέγιστα κατά την διοργάνωση του ετήσιου χορού που έλαβε μέρος στη Σχολή Απόρων στις 15 Φεβρουαρίου. Οι εφημερίδες της εποχής γνωρίζοντας τη δεδομένη επιτυχία του χορού, προσέτρεξαν στην "υποστήριξιν της ευγενούς προσπάθείας των νέων δια την αναζωπύρησιν της αθλητικής μας γενεάς". Το ίδιο χρονικό διάστημα ο Παγκεφαλληνιακός οδηγήθηκε από νίκη σε νίκη και δίκαια κατείχε μια από τις πρώτες θέσεις μεταξύ των αθλητικών σωματείων της Ελλάδας.
Στις 25 Μαρτίου 1930 αγωνίστηκε μέσα στην έδρα του με το Ληξούρι. Την ομάδα του Παγκεφαλληνιακού έπαιζαν και οι: Μ. Βρεττός, Αποστολόπουλος, Βουτσινάς (γνωστός μας Χριστόφορος Βουνάς), Α. Κεφάλας, Αγγελάτος. Ο καθηγητής Ν. Τζουγανάτος που ήταν στο Δ.Σ. του Παγκεφαλληνιακού, διαιτήτευε και μάλιστα "αμερόληπτα". Για τον αγώνα αυτό, που ήταν ο "σπουδαιότερος της ποδοσφαιρικής περιόδου", η εφημερίδα δεν αναφέρει το αποτέλεσμα, το οποίο από τα συμφραζόμενα πιθανόν να ήταν ισόπαλο. Αντ' αυτού αναφέρεται πως "ήταν ένας αγώνας πόλεων" όπου παρευρέθηκαν πολλοί επίσημοι και που η ομάδα του Ληξουριού πριν την έναρξη του αγώνα προσέφερε στην αντίπαλη, ανθοδέσμη! Το ίδιο έπραξε και ο Παγκεφαλληνιακός. Από τη φράση αυτή συμπαιρένουμε πως οι ποδοσφαιρικοί αγώνες ήταν τότε σημαντικά γεγονότα που δεν γεννούσαν φανατισμό και βία καθώς αναφέρεται η "ευγενής στάσις των θεατών". Επιπλέον αυτοί οι πρώτοι ποδοσφαιρικοί αγώνες προσέλκυαν και τις αρχές του τόπου.
Την Κυριακή, 18 Μαΐου 1930 και με σφοδρό αέρα, ο Παγκεφαλληνιακός αναμετρήθηκε με την ποδοσφαιρική ομάδα του Γερμανικού θωρηκτού "Ανόβερον". Στους θεατές έκαμε εντύπωση η σωματική διάπλαση των Γερμανών, καθ' όσον αναφέρεται πως όλοι ήταν "μεγαλόσωμοι και αρτίως διαπεπλασμένοι". Όμως, οι "μικρόσωμοι και νεαροί" παίκτες της ομάδος του Αργοστολίου κατόρθωσαν "κατόπιν πεισματώδους αγώνος" να κρατήσουν ισόπαλο το αποτέλεσμα (2-2). Μετά τη λήξη δε του αγώνα κι επειδή δεν υπήρξε νικητής, ο σύμβουλος του Παγκεφαλληνιακού Λ. Πετρόπουλος "δια λόγους λεπτότητος και ευγενείας" προσέφερε την ομάδα το αργυρό κύπελλο, το οποίο σημειωτέον είχε αθλοθετηθεί από αυτήν. Στον αγώνα αυτό η ομάδα είχε την εξής διάταξη: Αποστόλου Γεώργιος (τερματοφύλακας), Λασκαράτος Κ. Άννινος Μίμης (οπισθοφύλακες), Κουτράκης Ε, Γεωργαντάς Δ., Κεφάλας Α. (εμπροσθοφύλακες), Ματθαίος Κ., Τζιβάνης Ι., Βρεττός Μ., Κληρονόμος Αντρέας ή Ροκελλάκιας και Καραπάνος (κυνηγοί).
Τον Αύγουστο του 1930 το ταμείο του Παγκεφαλληνιακού δεν βρισκόταν και σε τόσο καλή κατάσταση. Το μεγαλύτερο μέρος του οικονομικού όγκου (αθλοθέτηση επάθλων και οι ποικίλες διοργανώσεις) γινόταν από τους ίδιους τους παίκτες και τους παράγοντες της ομάδας. Τότε στη δύσκολη αυτή κατάσταση ήλθαν αρωγοί ανώνυμοι φίλαθλοι Αργοστολιώτες, ο καθηγητής Μαρίνος Γερουλάνος και ο Δήμος Αργοστολίου. Παρ' όλα αυτά υπήρχαν φήμες και φόβοι πως θα διαλυόταν ο σύλλογος. Δημοσιεύματα του τύπου λένε πώς "είναι θαύμα το πώς λειτουργεί". Η δε διάλυσή του "είναι πράγμα που ουδόλως τιμά την Κεφαλληνίαν μας". Ευτυχώς τελικά, το μόνο πλήρως οργανωμένο γυμναστικό σωματείο στον Κεφαλληνιακό χώρο απέφυγε τη διάλυση και στις 17 Αυγούστου του ίδιου χρόνου παρ' όλο που βρισκόταν σε καλή φόρμα, έχασε 2-1 από ομάδα Άγγλων που ναυλοχούσαν το λιμάνι του Αργοστολίου.
Το Φεβρουάριο του 1931 ο σύλλογος του Παγκεφαλληνιακού διοργάνωσε στην αίθουσα του Κοινωνικού Συνεργατικού Συνδέσμου τον καθιερωμένο χορό του. Η λεπτομερής περιγραφή του απασχόλησε αρκετά τον τύπο, καθώς εντύπωση μεγάλη προκάλεσαν οι προσεγμένες καρναβαλικές ενδυμασίες της καλής κοινωνίας του Αργοστολίου.
Οι αγώνες της περιόδου αυτής έληξαν με νίκες του Παγκεφαλληνιακού (14/4/1931 εναντίον της Επαγγελματικής Σχολής Ληξουρίου 3-0 και 24/4/1931 στο Μέτελα με αντίπαλη την ομάδα μαθητών. Κατά τους αγώνες αυτούς οι αθλητές που απάρτιζαν την ομάδα ήταν: Παπαδάτος (τερματοφύλακας), Άννινος και Αποστολόπουλος (οπισθοφύλακες), Κουτράκης Κοντομίχαλος Σέρμπου (εμπροσθοφύλακες) και Βιτωράτος Παναγής, Ανδρεάδης Παγουλάτος, Τζιβάνης Βουτσινάς (κυνηγοί).
Στις 28 Μαΐου ο Παγκεφαλληνιακός πέτυχε μεγάλη νίκη (4-1) επί των Γάλλων που ναυλοχούσαν στο λιμάνι. Τότε κυριάρχησε το σύνθημα: "Εμπρός νέοι αθληταί της Κεφαλληνίας δοξάστε και πάλιν τον μοναδικόν σας Παγκεφαλληνιακόν. Εμπρός." Σε ανάμνηση αυτής της συνάντησης οι φιλοξενούντες δώρισαν "ανθοδοχείον" στους Γάλλους. Βαδαράτσικας, Ματθαίος, Ευμοιρίδης, Κοντομίχαλος, Αποστολόπουλος αναφέρονται ως οι καλύτεροι παίχτες. Η φήμη ότι ο Παγκεφαλληνιακός είναι μια πολύ καλή ομάδα, οδηγεί τον Αστέρα Αγρινίου να τον προσκαλέσει τον Ιούνιο του 1931 για αγώνα στο γήπεδο του. Νικητής βγήκε ο Παγκεφαλληνιακός (2-1) ο οποίος κέρδισε "θαυμάσιον κύπελον και λάβαρον αναμνηστικόν". Στη νίκη συνέβαλε η πολυπληθής ομάδα των Κεφαλλήνων εργατών του Αγρινίου καθώς και η δίκαιη αντιμετώπιση του Ούγγρου διαιτητή. Η σύνθεση της ομάδας ήταν η εξής: Βουτσινάς (τερματοφύλακας), Σέρμπου και Άννινος (οπισθοφύλακες), Κοντομίχαλος, Βαδαρατσίκας, Αποστολόπουλος (εμπροσθοφύλακες), Γαλανός, Βιτωράτος Π., Ευμοιρίδης, Ματθαίος και Β. Ευμοιρίδης (κυνηγοί).
Μία βδομάδα μετά από την περιφανή νίκη του, ο Παγκεφαλληνιακός αντιμετώπισε στην έδρα του τη μικτή ομάδα του Αγγλικού στόλου. Η κόρη του Αντρέα Κληρονόμου θυμάται τα λόγια του πατέρα της: "Τους νικήσαμε τους Εγγλέζους και μάλιστα μετά το παιγνίδι μας κάλεσαν στο πλοίο, σε γεύμα".
Το ίδιο διάστημα μαθαίνουμε πως το Ληξούρι είχε και δεύτερη ποδοσφαιρική ομάδα τον ''Ηρακλή'' όχι και τόσο καλή, καθόσον έχασε από τους Προσκόπους στο γήπεδο του Μέτελα με 6-1. Επίσης άλλες ομάδες ποδοσφαιρικές ήταν αυτή της Εμπορικής Σχολής και αυτή του Γυμνασίου.
Τον Αύγουστο του 1931 και ανήμερα του Αγίου, ο Παγκεφαλληνιακός αντιμετώπισε νικηφόρα την ομάδα του Ολλανδικού φορτηγού ατμόπλοιου Vesta με 6-1.
Το Δεκέμβρη στις 19 του ίδιου χρόνου, οι παράγοντες του Παγκεφαλληνιακού αλλά και άλλοι φίλαθλοι Αργοστολιώτες συναντήθηκαν στον κινηματογράφο ΣΠΛΕΝΤΙΤ και παρακολούθησαν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό το δεύτερο μέρος της ταινίας: "Ο Αθλητισμός εν Αμερική".
Κατά το ετήσιο χορό του Παγκεφαλληνιακού που δόθηκε το Φεβρουάριο του 1932 μαθαίνουμε πως είχαν ήδη γίνει αρχαιρεσίες και πως Πρόεδρος του συλλόγου ήταν ο γεωπόνος Τώνης Φραγκόπουλος, αντιπρόεδρος ο Δ. Τζαννετάτος, γενικός γραμματέας ο Νικ. Τζουγαννάτος, προεδρεύων σύμβουλος ο Παναγής Αντύπας ή Λουλάκης (μετέπειτα Δήμαρχος Αργοστολίου) ενώ ο Μίμης Άννινος ''ο κέρβερος του συλλόγου'', ήταν και πάλι γενικός αρχηγός. Για τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. δεν γνωρίζουμε.
Στις 10 Απρίλη του 1932 ο Παγκεφαλληνιακός αντιμετώπισε την Ολλανδική ποδοσφαιρική ομάδα Berenic. Οι Ολλανδοί αναγκάστηκαν να παίξουν αμυντικό παιγνίδι και το πρώτο ημίχρονο έληξε με 6-0 υπέρ του Αργοστολιώτικου συλλόγου. Η λήξη του β' ημιχρόνου βρήκε τον Παγκεφαλληνιακό νικητή με 7-1.
Μετά από αδράνεια ενός μηνός ο πρώτος Κεφαλλονίτικος Γυμναστικός Σύλλογος αντιμετώπισε νικηφόρα την Επαγγελματική Σχολή Ληξουρίου η οποία σημειωτέον είχε μια πολύ δυνατή ομάδα. Ο χαρακτηρισμός που ακολουθεί τους νικητές του Παγκεφαλληνιακού είναι ''συγκροτημένοι και αποφασιστικοί''. Και αναφέρεται για τους : Παπαδάτο, Άννινο, Χρήστο (πιθανόν να εννοείται ο Βουτσινάς), Πεφάνη, Κοντομίχαλο, Τζαννετάτο, Τζιβάνη, Βιτωράτο, Ματθαίο, Αρδαβάνη Νικόλα ή Μπαμπολίνα και Κληρονόμο Ανδρέα ή Ροκελλάκια.
Στις 29 Μαΐου του 1932 η Οργανωτική Επιτροπή του Παγκεφαλληνιακού, διοργάνωσε για δεύτερη φορά τους Παγκεφαλληνιακούς Αθλητικούς Αγώνες Εφήβων, στην πλατεία Μέτελα. Το πρόγραμμα αγωνισμάτων περιελάμβανε: Δρόμο (100, 400, 1200), Άλματα (Απλούν μετά φοράς, Ύψος μετά φοράς), Ρίψεις (Ελευθέρα δισκοβολία, ελληνικός ακοντισμός, Λιθοβολία) και ομαδικά (σκυταλοδρομία, διελκυνστίδα ομάς 7 αθλητών, σακοδρομία παίδων 75μ.). Στους αγώνες αυτούς δήλωσαν συμμετοχή το Γυμνάσιο Αργοστολίου και Κεραμειών, η Εμπορική Σχολή, η Επαγγελματική Σχολή Ληξουρίου και ο Παγκεφαλληνιακός. Αθλητής δε του Παγκεφαλληνιακού απήγγειλε κατά την έναρξη των αγώνων τον αθλητικό όρκο: ''.Υποσχόμεθα ότι θα αγωνισθώμεν ευγενώς, υπακούοντες εις τους κανονισμούς και ότι η συμμετοχή μας εις τους αγώνας αυτούς σκοπεί την επιδίωξίν ιπποτικού πνεύματος δια την τιμήν του Έθνους και δια την μεγαλειτέραν δόξαν του αθλητισμού.''. Από τους αθλητές του Παγκεφαλληνιακού διακρίθηκαν οι: Παναγής Καλαφάτης κέρδισε το δεύτερο έπαθλο στα 400μ και το πρώτο στα 1200μ. Στο μεν πρώτο άθλημα έφερε χρόνο 1,6 1/5 και στα 1200 4,51 1/5. Στον Ακοντισμό ο Κ. Ματθαίος ήλθε πρώτος με 40,08μ. και στη δισκοβολία πάλι πρώτος με 32,80μ. Στο άλμα εις μήκος ο Α. Παπαδάτος ήλθε τρίτος με 5,24μ. και την ίδια σειρά έφερε στο άλμα εις ύψος ο Σ. Πεφάνης με 1,85μ. Τέλος στη σκυταλοδρομία η ομάδα του Παγκεφαλληνιακού αποτελούμενη από τους Α. Παπαδάτο, Γ. Μαζαράκη ή Καμπά, Π. Βιτωράτο, Κ. Ματθαίο έλαβε την δεύτερη θέση.
Εφημερίδα της εποχής παρατηρεί πως οι Αργοστολιώτες δεν δείχνουν και μεγάλο ενδιαφέρον για τον αθλητισμό. Για την επικράτησή του, μόνο παράγοντες του Παγκεφαλληνιακού έχουν φροντίσει. Μεταξύ αυτών ο Τώνης Φραγκόπουλος, ο μίμης Άννινος, ο Νικ. Τζουγαννάτος, ο Λ. Πετρόπουλος, ο Νικ. Βαλλιάνος, ο Δ. Τζαννετάτος, ο Παν. Αντύπας και παρ' όλη τη ζέση με την οποία έχουν αγκαλιάσει κάθε λογής άθλημα, ο σύλλογος τους, ο Παγκεφαλληνιακός, στερείται και γυμναστικών οργάνων και γυμναστηρίου. Η πολιτεία από την πλευρά της δεν βοηθά καθόλου την κατάσταση, αντίθετα μάλιστα, ο τότε (Ιούνιος του 1932) Υπουργός Παιδείας Καρπάνος διαχωρίζει τον αθλητισμό από το ποδόσφαιρο και παίρνει την απόφαση να απαγορεύσει στους μαθητές τη συμμετοχή τους σε ποδοσφαιρικούς αγώνες.
Τον ίδιο χρόνο, ιδρύθηκε από μέλη της ομάδας, παικτών του Παγκεφαλληνιακού, ο Ολυμπιακός με την επωνυμία ''Ποδοσφαιρικό Γυμναστικό Σωματείο Ολυμπιακός Κεφαλληνίας'', ο οποίος την 1η Ιουνίου έχασε από τον ισχυρό Παγκεφαλληνιακό με 6-0. Καλοί παίχτες οι : Μαυρομμάτης Παύλος, Τζιβάνης, Ματθαίος, Βιτωράτος, Βουτσινάς. Την επόμενη ακριβώς μέρα υπερίσχυσε της Μικτής Επαγγελματικής Σχολής με 4-2. Στον αγώνα αυτό σημειώθηκαν και μικροεπεισόδια από ''παρεκταπέντας παίκτας της Επαγγελματικής'' ο δε διαιτητής δεν '' εστάθη εις το ύψος που έπρεπε''. Στην επανάληψη του αγώνα (Ιούνιος 1932) ο Παγκεφαλληνιακός έχασε με 3-1 και στις 16/6/1932 υπερίσχυσε του Άρη (αναφέρεται ως ομάδα Δοκίμων) με 2-1. Ο Παγκεφαλληνιακός είχε την εξής σύνθεση: Χ. Βουτσινάς, Δ. Άννινος, Α. Σέρμπου, Σ. Κοντομίχαλος, Αποστολόπουλος, Νικόλας Αρδαβάνης, Αντρέας Κληρονόμος, Παναγής Βιτωράτος, Ματθαίος, Τζιβάνης και Μαυρομμάτης.
Στο γήπεδο του Συλλόγου Ιθάκης ''Οδυσσεύς'' συναντήθηκε ο Παγκεφαλληνιακός με την ομώνυμη ομάδα στις 31/7/1932. Ο γενικός γραμματέας του Παγκεφαλληνιακού Νικ. Τζουγαννάτος αντάλλαξε αναμνηστικά δώρα και φιλοφρονήσεις με τον αρχηγό του Οδυσσέα (νεώτερη ομάδα από τον Παγκεφαλληνιακό) Φερεντίνο, έλαβε δε από αυτόν, ''μεταξωτήν σημαίαν με το ψηφίον Ο''. Διαιτητής στον αγώνα ήταν ο ένας από τους δύο ιδρυτές του Παγκεφαλληνιακού Νικ. Βαλλιάνος. Τον Παγκεφαλληνιακό απάρτιζαν οι: Παπαδάτος, Σέρμπου, Αποστολόπουλος, Κοντομίχαλος, Άννινος, Κουτράκης, Μαυρομμάτης, Βιτωράτος, Τζιβάνης, Κληρονόμος, Αρδαβάνης, συνοδεύονταν δε από τους επιμελητές Πεφάνη και Ευαγγελάτο Νικόλα ή Ζουζού.
Το Δεκέμβρη του 1932 βρίσκουμε τον Παγκεφαλληνιακό να παίζει στο Μέτελα με την Επαγγελματική Σχολή και να έχουν ισόπαλο αποτέλεσμα.
Ο καθιερωμένος χορός του Παγκεφαλληνιακού ''άνοιξε'' τους χορούς της περιόδου τα τέλη του Γενάρη του 1933 και είχε φυσικά την αναμενόμενη επιτυχία.
Στις 16 του Απρίλη ο Παγκεφαλληνιακός συνάντησε την ποδοσφαιρική ομάδα του Γ' Γυμνασίου Πειραιώς. Διαιτητής ήταν ο Μίμης Άννινος και ο αγώνας έληξε υπέρ της Αργοστολιώτικης ομάδας με 5-1. Η ρεβάνς που δόθηκε την επομένη και με διαιτησία του Νικ. Βαλλιάνου, διεκόπη στο πρώτο ημίχρονο, λόγω ''σοβαρού επεισοδίου'' και ο αγώνας έληξε με 1-1. Το επεισόδιο, δεν θα έπρεπε να είχε σχέση με απρεπή συμπεριφορά ή βία, καθ' όσον οι Πειραιώτες μαθητές κατά την αναχώρηση τους δημοσίευσαν ευχαριστήριο προς το Αργοστολιώτικο φίλαθλο κοινό για τα ''ευγενή και φίλαθλα αισθήματα''.
Στις 9 Ιουλίου 1933 ο αγώνας μεταξύ του Παγκεφαλληνιακού και της Α' ομάδος της Αθλητικής Ένωσης Ζακύνθου αναβλήθηκε για την επομένη. Το αποτέλεσμα του αγώνα που έγινε στο Μέτελα είναι άγνωστο.
Το 1934 μπήκε με τους χορούς, πρώτα του Ολυμπιακού (4/2) και μετά του Παγκεφαλληνιακού (17/2). Στην εκδήλωση αυτή κυκλοφόρησε ειδική σατυρική εφημερίδα, ο χορός σημείωσε δε μεγάλη επιτυχία. Διαβάζουμε: ''Είναι ο μόνος χορός που δυνάμεθα να πούμε ότι ο κόσμος μένει πάντα ευχαριστημένος, ιδίως φέτος έμεινε ενθουσιασμένος τόσον από απόψεως διακόσμου, φωτισμού, κυλικείου, όσον και δια την επιτυχή κατάρτησιν της μουσικής.. Το κέφι και το μπρίο κράτησαν συνεχώς μέχρι των πρωινών ωρών.''.
Στις 4/3/1934 στον αγώνα με την Επαγγελματική Ληξουρίου, έπαιξε στον Παγκεφαλληνιακό ο ''βενιαμίν'' της ομάδας Νικόλας Λοβέρδος και ο νέος τερματοφύλακας Μεμάς Απέργης ''προξενήσας αρίστην εντύπωσιν''. Ο αγώνας έληξε ισόπαλος.
Στις 12 Μαΐου 1934 ο αρχηγός του Παγκεφαλληνιακού, Μίμης Άννινος διηύθυνε τον αγώνα βόλλεϋ μεταξύ Γυμνασίου και Παρθεναγωγείου. Στο τέλος οι καθηγητές παρέθεσαν δεξίωση όπου παρευρέθηκαν και μέλη του Παγκεφαλληνιακού.
Στις 20 Μαΐου του ίδιου χρόνου διοργανώθηκαν με επιτυχία και μεγάλη συμμετοχή στο Μέτελα οι Γ' Παγκεφαλληνιακοί αθλητικοί αγώνες εφήβων. Γυμνασίαρχος ήταν ο Παν. Αντύπας. Από τον Παγκεφαλληνιακό οι αθλητές του Π. Καλαφάτης και Ν. Ποταμιάνος πήραν την πρώτη θέση (3'50'') και δεύτερη θέση στο δρόμο των 1200μ. Επίσης ο Π. Καλαφάτης πήρε το πρώτο βραβείο στο δρόμο 3000μ. (11'20'') ενώ στην τρίτη θέση ήλθε ο Ηλίας Αντωνάτος. Αμέσως μετά η ποδοσφαιρική ομάδα του Παγκεφαλληνιακού αντιμετώπισε την φιλοξενούμενη Ένωση Μεσολογγίου με άγνωστο αποτέλεσμα.
Στις 3 Ιουνίου του 1934 η γυναικεία ομάδα βόλλεϋ του Παγκεφαλληνιακού αντιμετώπισε αυτήν του Παρθεναγωγείου, ενώ η ίδια ομάδα ανδρών του αυτού συλλόγου αντιμετώπισε την ομάδα της Βαλλιανείου Επαγγελματικής Σχολής. Κατά την διάρκεια των πρώτων ναυτικών αγώνων που άρχισαν στο Αργοστόλι ο Παγκεφαλληνιακός αντιμετώπισε την ομάδα ποδοσφαίρου του ναυτικού. Όπως και μία μέρα πρίν ο Ολυμπιακός έχασε 3-1 από τη μικτή Ελληνικού Στόλου, έτσι και ο Παγκεφαλληνιακός την 23η Ιουνίου 1934 ηττήθηκε. Μάλιστα κατ' αυτόν τον αγώνα για πρώτη φορά αναφέρονται επεισόδια. Σε αυτά ενέχονταν οι ναύτες. Τραυματίστηκε και αποχώρισε ο Πάρταλης και τρείς ναύτες έσπρωξαν τον τερματοφύλακα Γ. Κανάρη. Έπεσαν. χαστούκια και μάλιστα καθώς δεν ήταν συνηθισμένοι οι Αργοστολιώτες παίχτες σε τέτοιου είδους συμπεριφορά, το γεγονός αυτό που τους προξένησε εντύπωση περιγράφηκε λεπτομερώς από τον τύπο. Την επομένη έγιναν οι πρώτοι ναυτικοί αγώνες. Ο Παγκεφαλληνιακός, πεισμωμένος καθώς ήταν από την απρεπή συμπεριφορά των ναυτών πέρασε στην . αντεπίθεση κι αναδείχθηκε ''πολυνίκης'' με 18 βαθμούς! Στην πρόσθια κολύμβηση την Τρίτη θέση πήρε ο Ι. Καππάτος. Στην κωπηλασία μονόκωπων 500μ. παίδων οι Ι. Φραγκόπουλος, Νομικός και Ε. Μεσσάρης πήραν με τη σειρά και τις τρείς πρώτες θέσεις. Στην κωπηλασία μονόκωπων 500μ. ανδρών οι Νικόλας Νικολούζος, Παναγής Απέργης και Α. Παπαδάτος πήραν την πρωτιά. Όλοι αυτοί οι αθλητές ήταν του ίδιου συλλόγου, του Παγκεφαλληνιακού. Στο δίκωπο 500μ. πρώτος βγήκε ο Παγκεφαλληνιακός και τέλος στην ελεύθερη κολύμβηση τρίτος βγήκε ο Γεράσιμος Γκιν-τιλλίνης κι αυτός του Παγκεφαλληνιακού.
Στις 22 Ιουλίου 1934 ο αθλητής του Παγκεφαλληνιακού Παναγής Καλαφάτης με επιστολή του στον τύπο δικαιολόγησε τη ματαίωση αγώνος 10.000μ. κι ως αίτιο έφερε το συναγωνιστή του Γεράσιμο Λαγογιάννη ο οποίος δεν παρουσιάσθηκε.
Κατά μαρτυρίες ο Παγκεφαλληνιακός είχε καλέσει σε φιλικό αγώνα τον Ολυμπιακό Πειραιώς με πιθανό αποτέλεσμα 3-1. Ο χρόνος διεξαγωγής του αγώνα δεν είναι σαφής. Πάντως αναφέρεται σε αυτήν την περίοδο.
Κι επειδή την άνθιση ακολουθεί η παρακμή, δεν άργησε η ένδοξη ομάδα του Παγκεφαλληνιακού να διαλυθεί. Ως χρόνος διάλυσής της είναι το 1934 και πιθανοί αίτιοι αυτής της διάλυσης ήταν τα πολιτικά συμβάντα, επειδή τελικά, μόνο θεωρητικά ο αθλητισμός δεν συγχέεται με την πολιτική.
Ακολούθησαν τα γεγονότα της 4ης/8/1936. Για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν εμφανίζονται πουθενά αθλητικά σωματεία, εκδηλώνοντας έτσι την προς το καθεστώς, αντίθεση τους. Στους αθλητικούς αγώνες του τέλους του Μάη του 1938 συμμετέχουν μόνο σχολεία και δεν γίνεται καμιά ανάμειξη του Παγκεφαλληνιακού ή άλλου συλλόγου για αθλοθέτηση βραβείου. Τον Ιούνιο - Ιούλιο του 1938 η κυβέρνηση έρχεται αρωγός στον αθλητισμό της Κεφαλλονιάς. Το Υπουργείο Παιδείας χορήγησε 50.000 για το Γυμναστήριο Αργοστολίου και άλλες τόσες για το Γυμναστήριο Ληξουρίου. Η μαχητικά σιωπηλή αντίσταση των αθλητικών σωματείων διαταράχθηκε από την απόφαση της Περιφερειακής Διοίκησης Ε.Ο.Ν. Κεφαλληνίας όταν την 1η Ιανουαρίου 1939 προκήρυξε αγώνες ποδοσφαίρου μεταξύ των ομάδων Φαλάγγων και Ληξουρίου για την ανάδειξη της πρωταθλήτριας ομάδος. Το Μάρτη του 1939 η μόνη παρουσία παραγόντων ποδοσφαίρου ήταν η . απουσία αυτών του Ολυμπιακού όταν, δημοσιεύθηκε Πρόσκληση για τακτική γενική συνέλευση και παρουσιάσθηκαν ελάχιστοι! Η ίδια απολύτως κατάσταση παρατηρήθηκε και το Φλεβάρη του 1940. Καμία μνεία για τον Παγκεφαλληνιακό. Το διάστημα της Ιταλικής και Γερμανικής κατοχής οι σύλλογοι μας (τουλάχιστον δεν κατέστη δυνατόν να βρεθεί δημοσίευμα δράσης και συμμετοχής συλλόγων μας με τους ξένους κατακτητές) έδειξαν το πατριωτικό τους πρόσωπο κι έτσι οι μόνοι αγώνες που διεξάχθηκαν, ήταν μεταξύ ξένων, όπως του 17ου Συντάγματος και του Βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού (1/10/1941, περιγραφόταν δε με ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια η δεξιοτεχνία των Ιταλών), ή πάλι μεταξύ Μελανοχιτώνων και Βασιλικών Τελωνοφυλάκων (13/8/1941). Οι αθλητές του Γυμνασίου και της Εμπορικής Σχολής Αργοστολίου, του Γυμνασίου Ληξουρίου και του ημιγυμνασίου της Αγίας Θέκλης αρνήθηκαν κάθε συμμετοχή σε μικτά αγωνίσματα κι έσκισαν τα ιταλικά βιβλία και τις αφίσες που τους διένειμαν.
Ο σεισμός του '53 σταμάτησε κάθε είδους δραστηριότητα. Μπορεί να ''στήθηκαν'' τις αλάνες πρόχειρα παιγνίδια και, μόλις μετά από ένα χρόνο ο Ολυμπιακός διοργάνωσε ''ωραίον ποδοσφαιρικόν πρώτον επίσημον αγώνα . εις το γήπεδον της Κρανιάς'' με αντίπαλη ομάδα αυτήν του ''αποχωρούντος εθνικού μας Στρατού''. Νίκησε ο Ολυμπιακός με 2-1. Ο τότε υφυπουργός Ρωμανός ''προέβη εις επίταξιν του γηπέδου της Κρανιάς, άλλως θα έσβυνεν από τον τόπο μας κάθε αθλητική εκδήλωσις . και . να τον παρακαλέσωμεν να παραχωρήση εις τον μοναδικόν μας Ολυμπιακόν ένα από τα στέγαστρα του αποχωρούντος στρατού δι' αποδυτήρια''. Πράγματι, το 1954 στα αθλητικά δρώμενα του τόπου μας υπήρχε μόνο ο ''γηραιος Ολυμπιακός'' και ο Ρωμανός του παραχώρησε στέγαστρο για αποδυτήρια και προσπάθησε να δημιουργήσει εθνικό γυμναστήριο.
Κατά τον Ιούνιο του 1957 επανιδρύεται ο πρό του πολέμου διαλυθείς ποδοσφαιρικός και γυμναστικός σύλλογος, ο Παγκεφαλληνιακός. Οι ενέργειες είχαν αρχίσει από τον προηγούμενο χρόνο, όταν κάποιοι μάζεψαν χρήματα (μεταξύ αυτών και ο Σταύρος Μεσσάρης) και τα έδωσαν στον Επιθεωρητή Σωματικής Αγωγής Σπύρο Λουκέρη για την αναγνώριση του Παγκεφαλληνιακού. Αυτός κωλυσιεργούσε και τελικά την ανάθεσαν στο δικηγόρο Σταύρο Κοκκόλη, ο οποίος και έκαμε την επανίδρυση στο Πρωτοδικείο. Στο πρώτο Δ.Σ. του 1957 ήταν οι: Αλέκος Βελισαράτος, Κώστας Καγκελάρης, Σταύρος Μεσσάρης, Νίκος Μελάς, Σπύρος Στεφανίτσης. Με την επανίδρυση του Παγκεφαλληνιακού στην ποδοσφαιρική ομάδα έπαιζαν οι: Ιακωβάτος, Τορνικίδης Ερωτόκριτος, Κυπριώτης Άγγελος, Καλλιμάνης Μάκης, Στεφάτος Αλέκος, Βλάχος Σπύρος, Στεφανίδης Κώστας και Διονύσης, Σιμάτος Λάμπρος, Κρικόνης Βασίλης, Κονταρίνης Παναγής, Λαγγούσης Ανδρέας, Νεόφυτος Νίκος. Ο τύπος της εποχής δέχτηκε το γεγονός με ιδιαίτερη χαρά και ευχές. Ο παλιός αθλητής ου συλλόγου, Παναγής Βιτωράτος (έφορος καπνού στο Μεσολόγγι) στις 27 Ιουνίου του 1958 δημοσίευσε την ακόλουθη ανακοίνωση, με τίτλο: ''Αφιέρωμα τους αθλητές του λατρευτού μας Παγκεφαλληνιακού''. Λόγω της μεγάλης αξίας της την μεταφέρω αυτούσια: Φίλοι αθληταί, Επί εικοσαετίαν μακράν της αξέχαστης πατρίδος μας και της δαφνοστεφανωμένης ομάδος μας της οποίας επί σειράν ετών υπήρξα στέλεχος και αρχηγός, έρχομαι από την ιεράν πόλιν του Μεσολογγίου εις ην υπηρετώ κατόπιν προσφάτου μεταθέσεως μου, να απευθύνω θερμόν αθλητικόν χαιρετισμόν σ' εσάς τους νέους αθλητικούς βλαστούς που αναστήσατε ξανά τον Ιστορικόν αυτόν Σύλλογον που το πάλαι υπήρξε το καμάρι της πατρίδος μας. Προχωρήστε με το μέτωπον υψηλά γιατί ανήκετε εις ένα τόσον τιμημένο και ιστορικόν Σωματείον και πιστεύσατε εις την υψηλήν ιδέα του ποδοσφαίρου γιατί είναι μαγνήτης του πλήθους προς τα γήπεδα και είναι τι άθλημα αυτό το πλέον υπέροχον μέσον αγωγής της νεότητος γεμάτο αρετές που εξετίμησαν ψυχολόγοι και μεγάλοι παιδαγωγοί. Εσείς, τα χρυσά Παγκεφαλληνιακά αθλητικά νιάτα κρατήσατε βαθιά μέσα στην ψυχή σας την ευθύτητα, την αθλητικήν αξιοπρέπειαν και τον απόλυτον σεβασμόν εις του ποδοσφαιρικούς νόμους, γιατί αυτά ήσαν τα κεφάλαια και η Ιστορία του δοξασμένου μας Συλλόγου''
Ο Σταύρος Μεσσάρης και ο Σπύρος Μπαζίγος θυμόνται πως πρίν το 1959 έγινε μια προσπάθεια για ενοποίηση των ομάδων του Ολυμπιακού και του Παγκεφαλληνιακού. Η προσπάθεια αυτή δεν είχε θετική κατάληξη. Η νέα ονομασία του υπό γένεση συλλόγου θα ήταν ''Αθλητική Ένωση Κεφαλληνίας'', και θα γινόταν ένα ισχυρό σωματείο το οποίο θα μπορούσε να αντιμετωπίσει νικηφόρα τις άλλες ομάδες που η μεταπολεμική κατάσταση είχε δημιουργήσει σε όλη την Ελλάδα. Το άλλο μεγάλο όφελος θα ήταν η διακοπή της έχθρας μεταξύ των δύο ομάδων, έχθρα η οποία ποδοσφαιρικά σήμερα συγκρίνεται με αυτή του Παναθηναικού και του Ολυμπιακού. Κατά την συνάντηση η οποία έγινε σε κάποιο σπίτι, την ομόφωνη απόφαση ενοποίησης διέλυσε ο Θανάσης Βαρδαραμάτος, από το Δ.Σ. του Ολυμπιακού. Ήγειρε αξιώσεις μονόπλευρα υπέρ του συλλόγου του και μάλιστα είπε το ''το αιμα μου είναι κόκκινο και ο ιδρώτας μου άσπρος, όπως τα χρώματα του Ολυμπιακού''. Μετά από αυτήν την άκαρπη συγκέντρωση έφυγαν από τον Παγκεφαλληνιακό αρκετά μέλη και μεταπήδησαν στον Ολυμπιακό, με αποτέλεσμα την απογύμνωση του πρώτου.
Με επικεφαλής το Σταύρο Μεσσάρη και τον Αντρέα Λαγγούση, ο Παγκεφαλληνιακός στις 25 μαρτίου το 1959 έκαμε την πρώτη του παρέλαση. Στις 19 του Απρίλη ο πρόεδρος του Κώστας Καγκελάρης και ο Γραμματέας Δ. Μελισσαράτος προσκάλεσαν τα μέλη σε γενική συνέλευση. Το ίδιο χρονικό διάστημα ο φίλαθλος κόσμος του Αργοστολίου επαναστάτησε από την απρεπή συμπεριφορά του γυμναστή του Γυμνασίου Ιθάκης Σγουρόπουλου και στην υπόθεση αυτή πήρε θέση ο παράγοντας του Παγκεφαλληνιακού Σταύρος Μεσσάρης, ο οποίος με δημοσίευμα του καταδίκασε κάθε ενέργεια εις βάρος του αθλητικού πνεύματος.
Στις 24 του Μάη του 1959 ο Παγκεφαλληνιακός έδωε έναν θεαματικό αγώνα με την Πρόοδο Ιθάκης και με ισόπαλο (2-2) αποτέλεσμα. Έδωσε και αγώνα στη Ζάκυνθο (με τους Πειρατές;) και μάλιστα ο αγώνας αυτός ήταν μια σκέτη ταλαιπωρία: ξεκίνησε στραβά και στραβά συνεχίστηκε. Το καϊκι που μετέφερε τους παίκτες του Παγκεφαλληνιακού πήγε να βουλιάξει. Ο αγώνας ήταν φοβερά επικίνδυνος και στο τέλος έφυγαν άρον-άρον για να μην φάνε ξύλο, γιατί είχαν νικήσει την Ζακυνθινή ομάδα μέσα στη έδρα της!
Ο αγώνας της χρονιάς ήταν αυτός που δόθηκε στις 5 Ιουνίου του 1959 και οι εισπράξεις ήταν ''υπέρ της προικοδοτήσεως των απόρων κορασίδων απλιτών Χωροφυλακής''. Ο Ολυμπιακός ''καίτοι υστερούσε εξεμεταλλεύθη τας ευκαιρίας και κατήγαγε μιαν ανέλπιστον νίκην επί του Παγκεφαλληνιακού, 4-2. Την επόμενη Κυριακή, 12 Ιουνίου, ο αγώνας μεταξύ της Προόδου Ιθάκης και του Παγκεφαλληνιακού έληξε ισόπαλος 2-2. Στις 6 του Σεπτέμβρη και εν μέσω σοβαρών επεισοδίων ο Παγκεφαλληνιακός επεβλήθη του Ολυμπιακού με 3-0. Τέλη Δεκέμβρη του 1959 η Εφορία του Εθνικού Σταδίου ''Ανδρέας Βεργωτής'' είχε κανονίσει συνάντηση του Παγκεφαλληνιακού με την Πρόοδο Ιθάκης. Τελευταία στιγμή, οι Ιθακήσιοι, ακύρωσαν τον αγώνα λόγω καιρού και το παιγνίδι κατακυρώθηκε υπέρ του Αργοστολιώτικου Συλλόγου.
Το 1960 άρχισε με σοβαρότατο επεισόδιο όταν την πρωτοχρονιά, η ''ελαστική'' διαιτησία κατακύρωσε σε βάρος του προπορευόμενου Παγκεφαλληνιακού(2-1) τέρμα, με αποτέλεσμα ο αγώνας με τον Ολυμπιακό να λήξει ισόπαλος με 2-2. Οι παίκτες του Παγκεφαλληνιακού αμέσως μετά την άδικη αναγνώριση του τέρματος, αντέδρασαν με τον εξής παράδοξο τρόπο, έμειναν μέσα στο γήπεδο ακίνητοι και αποφάσισαν μετά να μην συμμετέχουν στους λοιπούς αγώνες του ''Ποδοσφαιρικού τουρνουά των εορτών''.
Στις 12 του Μάη του 1960, ο Παγκεφαλληνιακός συναντήθηκε με τον Παλληξουριακό και στις 12 Μαΐου έδωσε φιλικό αγώνα με την Πρόοδο Ιθάκης. Ο αγώνας έληξε με νίκη του Παγκεφαλληνιακού 2-1. Στις 22 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου ο δεύτερος αγώνας της περιόδου μεταξύ του Παγκεφαλληνιακού και της Προοδευτική Πατρών έληξε ισόπαλος 3-3. Επειδή είχαν παρουσιασθεί κατά τις ποδοσφαιρικές συναντήσεις της προηγούμενης περιόδου πολλά και σοβαρά επεισόδια γι' αυτό ο τύπος εύχεται '' η καλή αρχή να συνεχισθεί μέχρι πέρατος της περιόδου''. Στις 24 του Νοέμβρη του 1960 ο Παγκεφαλληνιακός έχασε στο στάδιο από τον ''Οδυσσέα'' Ληξουρίου με 6-2. Το δε Δεκέμβρη, η Κεφαλληνιακή Αδελφότητα Αθηνών ενίσχυσε τις ομάδες του Παγκεφαλληνιακού, Ολυμπιακού και Παλληξουριακού με 12 στολές και μια μπάλα .
Ο Παγκεφαλληνιακός που γνωρίζουμε στη δεκαετία του 1960 δεν έχει καμία σχέση με τον παλιό Σύλλογο. Οι νίκες και οι θρίαμβοι πια ανήκουν στο παρελθόν. Εκτός από το ποδόσφαιρο, υπήρχαν και άλλα τμήματα όπως το βόλλεϋ ανδρών (όχι όμως και γυναικών). Βέβαια το κράτος, ακόμα δεν τρέχει αρωγός του αθλητισμού. Δείγμα αυτού του γεγονότος είναι η απαγόρευση συμμετοχής των μαθητών σε σύλλογο ποδοσφαιρικό (στο Μάκη Καλλιμάνη -δρόμος 100μ.- απαγορεύθηκε όταν ήταν μαθητής να ανήκει σε σύλλογο. Το Μάρτη του 1961 ο Παγκεφαλληνιακός συνάντησε στο Στάδιο τον Παλληξουριακό και τον επόμενο μήνα τον Ηρακλή Πατρών ο οποίος και νίκησε τον Παγκεφαλληνιακό με 4-2. Τις αρχές του Σεπτέμβρη του 1961 στο Στάδιο τελούνται οι Δ' κατά σειρά ετήσιοι αθλητικοί αγώνες τα ''Βεργώτεια''. Η ολοκληρωτική απουσία αθλητών εκ μέρους του Παγκεφαλληνιακού, πιθανόν να δηλώνει τη μη ύπαρξη γυμναστικών τμημάτων του εν λόγω συλλόγου. Κατά το διάστημα αυτό οι ποδοσφαιρικές συναντήσεις του συλλόγου με αντίπαλες ομάδες γίνονταν αραιά και που.
Το 1962 και στις 15 Απριλίου ο Παγκεφαλληνιακός συνάντησε την Πρόοδο Ιθάκης με τέρματα 2-1 υπέρ του. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου στην Ιθάκη έγιναν για πρώτη φορά οι ''Οδυσσειακές Γιορτές''. Συμμετείχαν διάφορα αθλητικά σωματεία, εκτός του Παγκεφαλληνιακού, τον οποίο αργούμε πολύ να ξανασυναντήσουμε. Αν και το 1967 μπαίνει με χορηγία 300.000 για το Στάδιο εκ μέρους της κυβερνήσεως, στη συνέχεια η πολιτική αλλαγή υποχρεώνει, όπως και όλους τους άλλους συλλόγους, το Δ.Σ. του Παγκεφαλληνιακού να διαλυθεί, πράξη η οποία, παρ' όλες τις αντιρρήσεις των μελών του, έγινε αναγκαστικά.
Παγκεφαλληνιακός Αθλητικός Όμιλος
Στις 18/2/1979 στη Φιλαρμονική Σχολή ο Σπύρος Μπαζίγος επανίδρυσε τον Παγκεφαλληνιακό. Το πρακτικό επανίδρυσης μετονόμασε την ομάδα σε ''Παγκεφαλληνιακό Αθλητικό Όμιλο - Έτος ιδρύσεως 1923''.
Υπέγραψαν οι:
* Πρόεδρος: Μπαζίγος Σπύρος
* Αντιπρόεδρος: Σιμάτος Γιώργος
* Γεν. Γραμματέας: Βουτσινάς Γεράσιμος
* Ταμίας: Αλεξανδράτος Γιώργος
* Έφορος: Πάτσης Σπύρος
* Μέλη: Κυπριώτης Διονύσιος, Μιχαηλίδης Δημήτριος, Μαζαράκης Ευάγγελος, Βασιλάτος Παναγής.
Οι ομάδες μας λίγο πριν από το 1960, ανήκαν στην Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πατρών με όλα τα μειονεκτήματα που συνεπαγόταν αυτό (δαπανηρές μετακινήσεις κ.τ.λ). Αμέσως μετά την επανίδρυση του Παγκεφαλληνιακού, ο Πρόεδρός του πρωτοστάτησε στη δημιουργία Τοπικής Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων της γνωστής μας Ε.Π.Σ.Κ.Ι.
Το 1980 - 1981 είναι η πρώτη φορά που διοργάνωσε η ΕΠΣΚΙ δύο τοπικά πρωταθλήματα. Ο Παγκεφαλληνιακός παρέμεινε στην Β' κατηγορία.
Το 1983 έγιναν εκλογές και πρόεδρος ανέλαβε ο Γεράσιμος Τζάκης, ο οποίος για αρκετό καιρό έμεινε μόνος του στα τότε γραφεία του Παγκεφαλληνιακού, στα Λουτρά.
Την περίοδο 1986-1987 ο Παγκεφαλληνιακός τερμάτισε στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος της Β' κατηγορίας και κέρδισε την άνοδο του στην Α' κατηγορία του τοπικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου όπου συμμετείχε μέχρι την περίοδο 1991-1992 όταν και τερμάτισε 1ος συγκεντρώνοντας 35 βαθμούς (με βαθμολογία 2-1-0) και προβιβάστηκε στην Δ' Εθνική Ερασιτεχνική Κατηγορία.
Από την περίοδο 1993-1994 μέχρι την περίοδο 2005-2006 συμμετέχει συνεχώς στην Α' κατηγορία από όπου και υποβιβάστηκε την χρονιά αυτή στην Β' τοπική κατηγορία.
Την περίοδο 2006-2007 στην Β' κατηγορία τερματίζει στη 2η θέση όπου και κερδίζει την άνοδο του στην Α' κατηγορία όπου αγωνίζεται μέχρι και σήμερα.
ΠΗΓΗ:
http://pagefaliniakos.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΥ ΠΡΕΒΕΖ
Τα πρώτα βήματα ίδρυσης της ομάδας του ΚΕΡΑΥΝΟΥ ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΥ αρχίζει στα τέλη της λήξης του εμφυλίου πολέμου το καλοκαίρι του έτους 1949. Σημαντική ήταν η προσπάθεια των αδερφών Αχιλλέα και Θεμιστοκλή Δήμου του Ευαγγέλου για την δημιουργία αυτής της ομάδας.
Βασικός σκοπός, ήταν η δημιουργία μιας ποδοσφαιρικής ομάδας που θα έδινε με την παρουσία και την λειτουργία του, μια νέα πνοή στο Θεσπρωτικό και γενικότερα στον χώρο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Θεσπρωτικού. Ιδέα που ήταν απόλυτα σύμφωνη με το τότε πνεύμα της εποχής.
Από την πρώτη κιόλας ημέρα της δημιουργίας του, κατάφερε να καταπλήξει όλο το φίλαθλο κόσμο, όχι μόνο με την αγωνιστική του παρουσία στα γήπεδα αλλά με το ήθος και την αθλητική συμπεριφορά των πολύ νεαρών τότε αθλητών του.
Ο ενθουσιασμός και η συμμετοχή του κόσμου ήταν πάρα πολύ μεγάλη και σε κάθε ποδοσφαιρικό αγώνα, το γήπεδο ήταν πάντοτε γεμάτο από κόσμο που διψούσε εκείνη την εποχή, για διέξοδο από τα προβλήματα που είχε.
Από τους πρώτους που αγωνίστηκαν στην ομάδα του ΚΕΡΑΥΝΟΥ ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΥ ήταν:
Αχιλλέας Δήμος του Ευαγγέλου-γεννήθηκε το έτος 1925 στο Θεσπρωτικό,
Θεμιστοκλής Δήμος του Ευαγγέλου-γεννήθηκε το έτος 1928 στο Θεσπρωτικό,
Θωμάς Παπαφωτίου του Γεωργίου-γεννήθηκε το έτος 1933 στο Θεσπρωτικό,
Θεόφιλος Παπαφωτίου του Γεωργίου-γεννήθηκε το έτος 1931 στο Θεσπρωτικό,
Λέανδρος Παπαγεωργίου του Γεωργίου-γεννήθηκε το έτος 1925 στο Θεσπρωτικό,
Ξενοφών Κονταξής του Αποστόλου-γεννήθηκε το έτος 1932 στο Θεσπρωτικό,
Ευάγγελος Κονταξής του Αποστόλου-γεννήθηκε το έτος 1934 στο Θεσπρωτικό,
Χριστόφορος Γιάννος του Βασιλείου-γεννήθηκε το έτος 1933 στο Θεσπρωτικό,
Ναπολέων Πάτσης του Δημητρίου-γεννήθηκε το έτος 1929 στο Θεσπρωτικό,
Μιχαήλ Μπόμπορης του Κων/νου-γεννήθηκε το έτος 1921 στο Θεσπρωτικό
Νικόλαος Μέτος του Αθανασίου-γεννήθηκε το έτος 1919 στο Θεσπρωτικό
Δημήτριος Νίτσος από το Ριζοβούνι.
Αθανάσιος Δημολίτσας του Αναστασίου-γεννήθηκε το έτος 1935 στο Θεσπρωτικό
Εκείνη την εποχή και λίγο μεταγενέστερα, αγωνίστηκαν και οι:
Νικόλαος Παπαγεωργίου του Γεωργίου-γεννήθηκε το έτος 1938 στο Θεσπρωτικό,
Γεώργιος Καινούργιος του Ευαγγέλου-γεννήθηκε το έτος 1935 στο Θεσπρωτικό,
Θεόδωρος Ζορμπάς του Ευαγγέλου-γεννήθηκε το έτος 1937 στο Θεσπρωτικό,
Κων/νος Κίτσος του Μιλτιάδη-γεννήθηκε το έτος 1939 στο Θεσπρωτικό,
Ιωάννης Παπαθανασίου του Κων/νου-γεννήθηκε το έτος 1949 στο Θεσπρωτικό,
Νικόλαος Κονταξής του Απόστολου-γεννήθηκε το έτος 1945 στο Θεσπρωτικό,
Θεοχάρης Καλδάνης του Κων/νου -γεννήθηκε το έτος 1945 στο Θεσπρωτικό,
Δημήτριος Πρέβεζας του Χρήστου-γεννήθηκε το έτος 1945 στο Θεσπρωτικό,
Νικόλαος Πρέβεζας του Χρήστου-γεννήθηκε το έτος 1947 στο Θεσπρωτικό,
Θωμάς Καινούργιος του Μιχαήλ-γεννήθηκε το έτος 1947 στο Θεσπρωτικό,
Ράπτης Άλκης του Γεράσιμου-γεννήθηκε το έτος 1945 στο Θεσπρωτικό
Χαλαύτρης Παναγιώτης του Βασιλείου -γεννήθηκε το έτος 1939 στο Θεσπρωτικό και πολλοί άλλοι.
Η ομάδα αυτή, αγωνίστηκε σε όλη την Ήπειρο, αντιμετωπίζοντας τότε τις παρακάτω και αυτές με τη σειρά τους, ιστορικές ομάδες:
1) ΕΝΩΣΗ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
2) ΑΕΤΟΣ ΑΡΤΗΣ
3) ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
4) ΚΟΜΠΟΤΙ ΑΡΤΗΣ
5) ΠΕΤΑ ΑΡΤΗΣ
6) ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
7) ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
ΠΑΡΓΑ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
9) ΦΙΛΙΑΤΕΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
10) ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
11) ΚΟΜΜΕΝΟ ΑΡΤΑΣ
12) ΚΩΣΤΑΚΙΟΙ ΑΡΤΑΣ
και πολλές άλλες ομάδες.
Όλα αυτά τα χρόνια, από την ίδρυση του Σωματείου μέχρι και σήμερα, είχαν ξεπηδήσει σπουδαία ποδοσφαιρικά ταλέντα, που είχαν αγωνιστεί σε μεγαλύτερες κατηγορίες με μεγάλη ποδοσφαιρική καριέρα.
Οι ποδοσφαιριστές αυτοί είναι:
Παπαγεωργίου Νικόλαος του Γεωργίου (ΑΝΑΓΕΝΗΣΗ ΑΡΤΑΣ)
Τσιόμπας Νικηφόρος του Δημητρίου (ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΕΝΑ)
Φίντζος Ευάγγελος του Γεράσιμου (ΠΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑ)
Ντόβας Δημήτριος του Θωμά (ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΑΡΤΑΣ)
Παπαγεωργίου Χρήστος του Λέανδρου (ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΘΗΝΩΝ)
Παφίλας Σπυρίδων του Κων/νου (ΠΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑ)
Μπόμπορης Μιλτιάδης του Γεωργίου
Πότσιος Ιωάννης του Γεωργίου (ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΑΡΤΑΣ)
Φέκκας Κων/νος του Θεοδώρου (ΠΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑ)
Παππάς Σπυρίδων του Δημητρίου (ΠΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑ)
Άλλοι αξιόλογοι ποδοσφαιριστές που δεν κατάφεραν να παίξουν σε επαγγελματικές κατηγορίες, που όμως είχαν προσφέρει πάρα πολλά στο σωματείο και άφησαν πολλές καλές εντυπώσεις στο χώρο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου για το ήθος και το ταλέντο τους, είναι:
Χήτας Νικόλαος του Αναστασίου από το Θεσπρωτικό (τερματοφύλακας)
Γκόντζος Ηλίας του Δημητρίου από το Θεσπρωτικό (τερματοφύλακας)
Ντίσος Ευάγγελος του Στέφανου από το Θεσπρωτικό (τερματοφύλακας)
Κούσιας Σπυρίδων του Αλεξίου από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Δασκάλου Δημήτριος του Ελευθερίου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Μπόμπορης Πολύτιμος του Πέτρου από το Θεσπρωτικό
Χαλαύτρης Παναγιώτης του Γεωργίου από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Φέκκας Θεόδωρος του Ευστρατίου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Φέκκας Δημήτριος του Ευστρατίου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Γεωργαλής Κων/νος του Δημητρίου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Γεωργαλής Νικόλαος του Θεοφάνη από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Παπακώστας Κων/νος του Δημητρίου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Γεωργαλής Πέτρος του Θεοφάνη από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Αποστόλου Θεοφάνης του Νικολάου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Τσαφούλης Γεώργιος του Νικολάου από το Θεσπρωτικό (μέσος-επιθετικός)
Σιαγιάννης Χρήστος του Τιμολέων από το Θεσπρωτικό (αμυτνικός)
Μπόμπορης Γεώργιος (Κίμων) του Μιχαήλ από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Σιώρος Κων/νος του Θεμιστοκλη από το Θεσπρωτικό
Ντόβας Χρήστος του Θωμά από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Χαλάφτρης Ευάγγελος του Γεωργίου από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Φίντζος Ευάγγελος του Γερασίμου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Βασιλείου Ευάγγελος του Γεωργίου από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Παππάς Σπυρίδων του Δημητρίου από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Νάκιας Δημήτριος του Χρήστου από τον Άσσο Πρεβέζης (αμυντικός)
Θεοδώρου Θεόδωρος του Θωμά από τον Άσσο Πρεβέζης (τερματοφύλακας)
Τρινταφύλλου Σωτήριος του Στέφανου από το Θεσπρωτικό (τερματοφύλακας)
Γεωργαλής Παναγιώτης του Γεωργίου από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Τζόλος Δημήτριος του Κων/νου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Δημολίτσας Σταύρος του Ιωάννη από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Βασιλείου Δημήτριος του Λάμπρου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Βασιλείου Σωτήριος του Λάμπρου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Μπατσούλης Γεώργιος του Δημητρίου από τις Παπαδάτες Πρεβέζης (αμυντικός)
Μπόμπορης Μιλτιάδης του Γεωργίου από το Θεσπρωτικό (τερματοφύλακας)
Ζαχαριάς Γρηγόρης του Αρσένη από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Φίντζος Δημήτριος του Χρήστου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Καλδάνης Δημήτριος του Ευαγγέλου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Ντούλιας Νικόλαος του Δημητρίου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Ντούλιας Αθανάσιος του Δημητρίου από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Σιώρος Αντώνιος του Κων/νου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Σιώρος Θωμάς του Κων/νου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Βασιλείου Δημήτριος του Βασιλείου από το Θεσπρωτικό (τερματοφύλακας)
Παπακώστας Κων/νος του Σπυρίδωνα από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Σιώρος Θωμάς του Σταύρου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Φίντζος Γεώργιος του Γεράσιμου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Τριανταφύλλου Δημήτριος του Στέφανου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
και πολλοί άλλοι.
Έτσι την περίοδο 1984 – 1985, με τον ικανότατο και έμπειρο τεχνικό από την Πρέβεζα ΘΩΜΑ ΔΗΜΟΛΙΤΣΑ, η ομάδα κατακτά το πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. ΠΡΕΒΕΖΑΣ (Α ΕΡΑΣ.ΤΟΠΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ) και ανεβαίνει πανάξια στην τότε Ερασιτεχνική κατηγορία μάλιστα, χωρίς να έχει δεχθεί καμία ήττα. Επίσης εκείνη τη χρονιά κατακτά και το κύπελλο.
Ποδοσφαιριστές που έπαιξαν εκείνη την περίοδο ήταν:
Σωτήριος Ντίσιος από την Πρέβεζα , Μπόμπορης Μιλτιάδης του Γεωργίου, Γεώργιος Μπατσούλης του Δημητρίου, Παφίλας Σπυρίδων του Κων/νου, Βασιλείου Σωτήριος του Λάμπρου, Βασιλείου Δημήτριος του Λάμπρου, Γεωργαλής Παναγιώτης του Γεωργίου, Ζαχαριάς Γρηγόρης του Αρσένη, Τζόλος Δημήτρης του Κων/νου, Δημολίτσας Σταύρος του Ιωάννη, Καλδάνης Δημήτριος του Ευαγγέλου, Πότσιος Ιωάννης του Γεωργίου, Βαλαχάς Παναγιώτης από την Πρέβεζα, Σιώρος Θωμάς του Σταύρου, Σγουρόπουλος Στέλιος από την Πρέβεζα, Φίντζος Δημήτριος του Χρήστου, Παππάς Σπυρίδων του Δημητρίου, Ντούλιας Νικόλαος του Δημητρίου και πολλοί άλλοι.
Το Σωματείο Α.Π.Σ. ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΥ συμμετείχε από την αγωνιστική περίοδο 1985-86 και 1986-87 στην Ερασιτεχνική τότε κατηγορία και στην πρώτη χρόνια του κατέπληξε πραγματικά με την απόδοσή του και τα αποτελέσματά του στην κατηγορία αυτή.
Ποδοσφαιριστές που έπαιξαν εκείνη την περίοδο ήταν:
Σωτήριος Ντίσιος από την Πρέβεζα , Μπόμπορης Μιλτιάδης του Γεωργίου, Γεώργιος Μπατσούλης του Δημητρίου, Παφίλας Σπυρίδων του Κων/νου, Βασιλείου Σωτήριος του Λάμπρου, Βασιλείου Δημήτριος του Λάμπρου, Γεωργαλής Παναγιώτης του Γεωργίου, Ζαχαριάς Γρηγόρης του Αρσένη, Τζόλος Δημήτρης του Κων/νου, Δημολίτσας Σταύρος του Ιωάννη, Καλδάνης Δημήτριος του Ευαγγέλου, Πότσιος Ιωάννης του Γεωργίου, Ντούλιας Νικόλαος του Δημητρίου, Βαλαχάς Παναγιώτης από την Πρέβεζα, Μπέκας Κων/νος από την Πρέβεζα, Σιάννος Σωτήριος από το Λούρο Πρέβεζας, Κοτσαρίνης Δημήτριος από την Άρτα, Θεόπουλος Κων/νος από τη Νέα Κερασούντα Πρέβεζας, Φίντζος Δημήτριος του Χρήστου, Παππάς Σπυρίδων του Δημητρίου, Μπαγεώργας Νικόλαος από τα Ρόκκα Άρτας και πολλοί άλλοι.
Προπονητής της ομάδας ήταν ο Βασίλειος Λάϊος από την Άρτα.
Αξιοσημείωτο ήταν οι ομάδες που συμμετείχαν στο Πρωτάθλημα αυτό όπως:
ΠΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑ
ΠΑΝΑΙΓΙΑΛΕΙΟΣ
ΑΧΑΪΚΗ
ΘΕΣΠΡΩΤΟΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ
Α.Ο.ΠΑΤΡΩΝ
ΕΘΝΙΚΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΟΣ
ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ
Α.Ο.ΚΕΡΚΥΡΑΣ
ΤΗΛΥΚΡΑΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ
ΑΡΗΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ
ΝΕΟΧΩΡΙ ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑΣ
και πολλές άλλες δυνατές και αξιόλογες ομάδες.
Ο Α.Π.Σ. ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΥ συμμετέχει από το έτος 1954 μέχρι και σήμερα σε όλα τα επίσημα πρωταθλήματα της Ενώσεώς του χωρίς καμία διακοπή.
Μεγάλα ντέρμπι της εποχής εκείνης ήταν τα παιχνίδια με τις ομάδες: ΑΧΕΡΩΝ ΚΑΝΑΛΑΚΙΟΥ, ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΛΟΥΡΟΥ, ΤΗΛΥΚΡΑΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ, ΕΘΝΙΚΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΟΣ κ.α.
Σήμερα, η ομάδα του ΚΕΡΑΥΝΟΥ ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΥ αγωνίζεται στην Α΄ ΤΟΠΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ Ε.Π.Σ. ΠΡΕΒΕΖΑΣ-ΛΕΥΚΑΔΟΣ και αποτελείται εξίσου από νέους στην ηλικία ποδοσφαιριστές, όλοι τους δημότες του Δήμου Θεσπρωτικού.
ΠΗΓΗ:
http://www.thesprotiko.gr/jo/2008-09-25 ... 4-09-04-11" onclick="window.open(this.href);return false;
Βασικός σκοπός, ήταν η δημιουργία μιας ποδοσφαιρικής ομάδας που θα έδινε με την παρουσία και την λειτουργία του, μια νέα πνοή στο Θεσπρωτικό και γενικότερα στον χώρο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Θεσπρωτικού. Ιδέα που ήταν απόλυτα σύμφωνη με το τότε πνεύμα της εποχής.
Από την πρώτη κιόλας ημέρα της δημιουργίας του, κατάφερε να καταπλήξει όλο το φίλαθλο κόσμο, όχι μόνο με την αγωνιστική του παρουσία στα γήπεδα αλλά με το ήθος και την αθλητική συμπεριφορά των πολύ νεαρών τότε αθλητών του.
Ο ενθουσιασμός και η συμμετοχή του κόσμου ήταν πάρα πολύ μεγάλη και σε κάθε ποδοσφαιρικό αγώνα, το γήπεδο ήταν πάντοτε γεμάτο από κόσμο που διψούσε εκείνη την εποχή, για διέξοδο από τα προβλήματα που είχε.
Από τους πρώτους που αγωνίστηκαν στην ομάδα του ΚΕΡΑΥΝΟΥ ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΥ ήταν:
Αχιλλέας Δήμος του Ευαγγέλου-γεννήθηκε το έτος 1925 στο Θεσπρωτικό,
Θεμιστοκλής Δήμος του Ευαγγέλου-γεννήθηκε το έτος 1928 στο Θεσπρωτικό,
Θωμάς Παπαφωτίου του Γεωργίου-γεννήθηκε το έτος 1933 στο Θεσπρωτικό,
Θεόφιλος Παπαφωτίου του Γεωργίου-γεννήθηκε το έτος 1931 στο Θεσπρωτικό,
Λέανδρος Παπαγεωργίου του Γεωργίου-γεννήθηκε το έτος 1925 στο Θεσπρωτικό,
Ξενοφών Κονταξής του Αποστόλου-γεννήθηκε το έτος 1932 στο Θεσπρωτικό,
Ευάγγελος Κονταξής του Αποστόλου-γεννήθηκε το έτος 1934 στο Θεσπρωτικό,
Χριστόφορος Γιάννος του Βασιλείου-γεννήθηκε το έτος 1933 στο Θεσπρωτικό,
Ναπολέων Πάτσης του Δημητρίου-γεννήθηκε το έτος 1929 στο Θεσπρωτικό,
Μιχαήλ Μπόμπορης του Κων/νου-γεννήθηκε το έτος 1921 στο Θεσπρωτικό
Νικόλαος Μέτος του Αθανασίου-γεννήθηκε το έτος 1919 στο Θεσπρωτικό
Δημήτριος Νίτσος από το Ριζοβούνι.
Αθανάσιος Δημολίτσας του Αναστασίου-γεννήθηκε το έτος 1935 στο Θεσπρωτικό
Εκείνη την εποχή και λίγο μεταγενέστερα, αγωνίστηκαν και οι:
Νικόλαος Παπαγεωργίου του Γεωργίου-γεννήθηκε το έτος 1938 στο Θεσπρωτικό,
Γεώργιος Καινούργιος του Ευαγγέλου-γεννήθηκε το έτος 1935 στο Θεσπρωτικό,
Θεόδωρος Ζορμπάς του Ευαγγέλου-γεννήθηκε το έτος 1937 στο Θεσπρωτικό,
Κων/νος Κίτσος του Μιλτιάδη-γεννήθηκε το έτος 1939 στο Θεσπρωτικό,
Ιωάννης Παπαθανασίου του Κων/νου-γεννήθηκε το έτος 1949 στο Θεσπρωτικό,
Νικόλαος Κονταξής του Απόστολου-γεννήθηκε το έτος 1945 στο Θεσπρωτικό,
Θεοχάρης Καλδάνης του Κων/νου -γεννήθηκε το έτος 1945 στο Θεσπρωτικό,
Δημήτριος Πρέβεζας του Χρήστου-γεννήθηκε το έτος 1945 στο Θεσπρωτικό,
Νικόλαος Πρέβεζας του Χρήστου-γεννήθηκε το έτος 1947 στο Θεσπρωτικό,
Θωμάς Καινούργιος του Μιχαήλ-γεννήθηκε το έτος 1947 στο Θεσπρωτικό,
Ράπτης Άλκης του Γεράσιμου-γεννήθηκε το έτος 1945 στο Θεσπρωτικό
Χαλαύτρης Παναγιώτης του Βασιλείου -γεννήθηκε το έτος 1939 στο Θεσπρωτικό και πολλοί άλλοι.
Η ομάδα αυτή, αγωνίστηκε σε όλη την Ήπειρο, αντιμετωπίζοντας τότε τις παρακάτω και αυτές με τη σειρά τους, ιστορικές ομάδες:
1) ΕΝΩΣΗ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
2) ΑΕΤΟΣ ΑΡΤΗΣ
3) ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
4) ΚΟΜΠΟΤΙ ΑΡΤΗΣ
5) ΠΕΤΑ ΑΡΤΗΣ
6) ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
7) ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
ΠΑΡΓΑ ΠΡΕΒΕΖΑΣ9) ΦΙΛΙΑΤΕΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
10) ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
11) ΚΟΜΜΕΝΟ ΑΡΤΑΣ
12) ΚΩΣΤΑΚΙΟΙ ΑΡΤΑΣ
και πολλές άλλες ομάδες.
Όλα αυτά τα χρόνια, από την ίδρυση του Σωματείου μέχρι και σήμερα, είχαν ξεπηδήσει σπουδαία ποδοσφαιρικά ταλέντα, που είχαν αγωνιστεί σε μεγαλύτερες κατηγορίες με μεγάλη ποδοσφαιρική καριέρα.
Οι ποδοσφαιριστές αυτοί είναι:
Παπαγεωργίου Νικόλαος του Γεωργίου (ΑΝΑΓΕΝΗΣΗ ΑΡΤΑΣ)
Τσιόμπας Νικηφόρος του Δημητρίου (ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΕΝΑ)
Φίντζος Ευάγγελος του Γεράσιμου (ΠΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑ)
Ντόβας Δημήτριος του Θωμά (ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΑΡΤΑΣ)
Παπαγεωργίου Χρήστος του Λέανδρου (ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΘΗΝΩΝ)
Παφίλας Σπυρίδων του Κων/νου (ΠΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑ)
Μπόμπορης Μιλτιάδης του Γεωργίου
Πότσιος Ιωάννης του Γεωργίου (ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΑΡΤΑΣ)
Φέκκας Κων/νος του Θεοδώρου (ΠΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑ)
Παππάς Σπυρίδων του Δημητρίου (ΠΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑ)
Άλλοι αξιόλογοι ποδοσφαιριστές που δεν κατάφεραν να παίξουν σε επαγγελματικές κατηγορίες, που όμως είχαν προσφέρει πάρα πολλά στο σωματείο και άφησαν πολλές καλές εντυπώσεις στο χώρο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου για το ήθος και το ταλέντο τους, είναι:
Χήτας Νικόλαος του Αναστασίου από το Θεσπρωτικό (τερματοφύλακας)
Γκόντζος Ηλίας του Δημητρίου από το Θεσπρωτικό (τερματοφύλακας)
Ντίσος Ευάγγελος του Στέφανου από το Θεσπρωτικό (τερματοφύλακας)
Κούσιας Σπυρίδων του Αλεξίου από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Δασκάλου Δημήτριος του Ελευθερίου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Μπόμπορης Πολύτιμος του Πέτρου από το Θεσπρωτικό
Χαλαύτρης Παναγιώτης του Γεωργίου από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Φέκκας Θεόδωρος του Ευστρατίου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Φέκκας Δημήτριος του Ευστρατίου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Γεωργαλής Κων/νος του Δημητρίου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Γεωργαλής Νικόλαος του Θεοφάνη από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Παπακώστας Κων/νος του Δημητρίου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Γεωργαλής Πέτρος του Θεοφάνη από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Αποστόλου Θεοφάνης του Νικολάου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Τσαφούλης Γεώργιος του Νικολάου από το Θεσπρωτικό (μέσος-επιθετικός)
Σιαγιάννης Χρήστος του Τιμολέων από το Θεσπρωτικό (αμυτνικός)
Μπόμπορης Γεώργιος (Κίμων) του Μιχαήλ από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Σιώρος Κων/νος του Θεμιστοκλη από το Θεσπρωτικό
Ντόβας Χρήστος του Θωμά από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Χαλάφτρης Ευάγγελος του Γεωργίου από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Φίντζος Ευάγγελος του Γερασίμου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Βασιλείου Ευάγγελος του Γεωργίου από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Παππάς Σπυρίδων του Δημητρίου από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Νάκιας Δημήτριος του Χρήστου από τον Άσσο Πρεβέζης (αμυντικός)
Θεοδώρου Θεόδωρος του Θωμά από τον Άσσο Πρεβέζης (τερματοφύλακας)
Τρινταφύλλου Σωτήριος του Στέφανου από το Θεσπρωτικό (τερματοφύλακας)
Γεωργαλής Παναγιώτης του Γεωργίου από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Τζόλος Δημήτριος του Κων/νου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Δημολίτσας Σταύρος του Ιωάννη από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Βασιλείου Δημήτριος του Λάμπρου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Βασιλείου Σωτήριος του Λάμπρου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Μπατσούλης Γεώργιος του Δημητρίου από τις Παπαδάτες Πρεβέζης (αμυντικός)
Μπόμπορης Μιλτιάδης του Γεωργίου από το Θεσπρωτικό (τερματοφύλακας)
Ζαχαριάς Γρηγόρης του Αρσένη από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Φίντζος Δημήτριος του Χρήστου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Καλδάνης Δημήτριος του Ευαγγέλου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Ντούλιας Νικόλαος του Δημητρίου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Ντούλιας Αθανάσιος του Δημητρίου από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Σιώρος Αντώνιος του Κων/νου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Σιώρος Θωμάς του Κων/νου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Βασιλείου Δημήτριος του Βασιλείου από το Θεσπρωτικό (τερματοφύλακας)
Παπακώστας Κων/νος του Σπυρίδωνα από το Θεσπρωτικό (μέσος)
Σιώρος Θωμάς του Σταύρου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
Φίντζος Γεώργιος του Γεράσιμου από το Θεσπρωτικό (αμυντικός)
Τριανταφύλλου Δημήτριος του Στέφανου από το Θεσπρωτικό (επιθετικός)
και πολλοί άλλοι.
Έτσι την περίοδο 1984 – 1985, με τον ικανότατο και έμπειρο τεχνικό από την Πρέβεζα ΘΩΜΑ ΔΗΜΟΛΙΤΣΑ, η ομάδα κατακτά το πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. ΠΡΕΒΕΖΑΣ (Α ΕΡΑΣ.ΤΟΠΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ) και ανεβαίνει πανάξια στην τότε Ερασιτεχνική κατηγορία μάλιστα, χωρίς να έχει δεχθεί καμία ήττα. Επίσης εκείνη τη χρονιά κατακτά και το κύπελλο.
Ποδοσφαιριστές που έπαιξαν εκείνη την περίοδο ήταν:
Σωτήριος Ντίσιος από την Πρέβεζα , Μπόμπορης Μιλτιάδης του Γεωργίου, Γεώργιος Μπατσούλης του Δημητρίου, Παφίλας Σπυρίδων του Κων/νου, Βασιλείου Σωτήριος του Λάμπρου, Βασιλείου Δημήτριος του Λάμπρου, Γεωργαλής Παναγιώτης του Γεωργίου, Ζαχαριάς Γρηγόρης του Αρσένη, Τζόλος Δημήτρης του Κων/νου, Δημολίτσας Σταύρος του Ιωάννη, Καλδάνης Δημήτριος του Ευαγγέλου, Πότσιος Ιωάννης του Γεωργίου, Βαλαχάς Παναγιώτης από την Πρέβεζα, Σιώρος Θωμάς του Σταύρου, Σγουρόπουλος Στέλιος από την Πρέβεζα, Φίντζος Δημήτριος του Χρήστου, Παππάς Σπυρίδων του Δημητρίου, Ντούλιας Νικόλαος του Δημητρίου και πολλοί άλλοι.
Το Σωματείο Α.Π.Σ. ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΥ συμμετείχε από την αγωνιστική περίοδο 1985-86 και 1986-87 στην Ερασιτεχνική τότε κατηγορία και στην πρώτη χρόνια του κατέπληξε πραγματικά με την απόδοσή του και τα αποτελέσματά του στην κατηγορία αυτή.
Ποδοσφαιριστές που έπαιξαν εκείνη την περίοδο ήταν:
Σωτήριος Ντίσιος από την Πρέβεζα , Μπόμπορης Μιλτιάδης του Γεωργίου, Γεώργιος Μπατσούλης του Δημητρίου, Παφίλας Σπυρίδων του Κων/νου, Βασιλείου Σωτήριος του Λάμπρου, Βασιλείου Δημήτριος του Λάμπρου, Γεωργαλής Παναγιώτης του Γεωργίου, Ζαχαριάς Γρηγόρης του Αρσένη, Τζόλος Δημήτρης του Κων/νου, Δημολίτσας Σταύρος του Ιωάννη, Καλδάνης Δημήτριος του Ευαγγέλου, Πότσιος Ιωάννης του Γεωργίου, Ντούλιας Νικόλαος του Δημητρίου, Βαλαχάς Παναγιώτης από την Πρέβεζα, Μπέκας Κων/νος από την Πρέβεζα, Σιάννος Σωτήριος από το Λούρο Πρέβεζας, Κοτσαρίνης Δημήτριος από την Άρτα, Θεόπουλος Κων/νος από τη Νέα Κερασούντα Πρέβεζας, Φίντζος Δημήτριος του Χρήστου, Παππάς Σπυρίδων του Δημητρίου, Μπαγεώργας Νικόλαος από τα Ρόκκα Άρτας και πολλοί άλλοι.
Προπονητής της ομάδας ήταν ο Βασίλειος Λάϊος από την Άρτα.
Αξιοσημείωτο ήταν οι ομάδες που συμμετείχαν στο Πρωτάθλημα αυτό όπως:
ΠΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑ
ΠΑΝΑΙΓΙΑΛΕΙΟΣ
ΑΧΑΪΚΗ
ΘΕΣΠΡΩΤΟΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ
Α.Ο.ΠΑΤΡΩΝ
ΕΘΝΙΚΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΟΣ
ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ
Α.Ο.ΚΕΡΚΥΡΑΣ
ΤΗΛΥΚΡΑΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ
ΑΡΗΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ
ΝΕΟΧΩΡΙ ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑΣ
και πολλές άλλες δυνατές και αξιόλογες ομάδες.
Ο Α.Π.Σ. ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΥ συμμετέχει από το έτος 1954 μέχρι και σήμερα σε όλα τα επίσημα πρωταθλήματα της Ενώσεώς του χωρίς καμία διακοπή.
Μεγάλα ντέρμπι της εποχής εκείνης ήταν τα παιχνίδια με τις ομάδες: ΑΧΕΡΩΝ ΚΑΝΑΛΑΚΙΟΥ, ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΛΟΥΡΟΥ, ΤΗΛΥΚΡΑΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ, ΕΘΝΙΚΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΟΣ κ.α.
Σήμερα, η ομάδα του ΚΕΡΑΥΝΟΥ ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΥ αγωνίζεται στην Α΄ ΤΟΠΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ Ε.Π.Σ. ΠΡΕΒΕΖΑΣ-ΛΕΥΚΑΔΟΣ και αποτελείται εξίσου από νέους στην ηλικία ποδοσφαιριστές, όλοι τους δημότες του Δήμου Θεσπρωτικού.
ΠΗΓΗ:
http://www.thesprotiko.gr/jo/2008-09-25 ... 4-09-04-11" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΙΟΥ ΑΡΚΑΔΙΑΣ
Ο Ολυμπιακός Λεωνιδίου, ιδρύθηκε στις 20-08-2001 με σκοπό την συμμετρική και αρμονική ανάπτυξη των σωματικών και ψυχικών δυνάμεων και δεξιοτήτων των μελών. Την δημιουργία ισχυρών και ηθικών χαρακτήρων με την χρήση της γυμναστικής, της αγωνιστικής και λοιπών ασκήσεων σε συνδυασμό με την εφαρμογή μορφωτικού προγράμματος επί των αθλοπαιδιών.
Το σωματείο έχει δυο ομάδες από της οποίες η μια συμμετέχει στο Α` τοπικό πρωτάθλημα και η άλλη στο παιδικό πρωτάθλημα Αρκαδίας και οι ποδοσφαιριστές που της απαρτίζουν είναι αποκλειστικά παιδιά από τον δήμο Λεωνιδίου. Σκοπό έχει την άσκηση και την προστασία των παιδιών μας από τις μάστιγες της εποχής μας που ελοχεύει στη ζωή τους, στρέφοντας τα προς τον αθλητισμό και στην σωστή άσκηση!!
ΠΗΓΗ:
http://leonidioglo.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
Το σωματείο έχει δυο ομάδες από της οποίες η μια συμμετέχει στο Α` τοπικό πρωτάθλημα και η άλλη στο παιδικό πρωτάθλημα Αρκαδίας και οι ποδοσφαιριστές που της απαρτίζουν είναι αποκλειστικά παιδιά από τον δήμο Λεωνιδίου. Σκοπό έχει την άσκηση και την προστασία των παιδιών μας από τις μάστιγες της εποχής μας που ελοχεύει στη ζωή τους, στρέφοντας τα προς τον αθλητισμό και στην σωστή άσκηση!!
ΠΗΓΗ:
http://leonidioglo.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΙΑΝΤΑΣ ΑΜΜΟΧΩΡΙΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
Ο Αθλητικός Σύλλογος Αμμοχωρίου ΦΛΩΡΙΝΑΣ ''ΑΙΑΝΤΑΣ '' δημιουργήθηκε το 2002.
Πρωτεργάτες αυτής της κινήσεως ήταν ο Κ.Βελίδης(πρόεδρος) και ο Π.Αλεξιάδης.
Σκόπος της δημιουργίας του Αίαντα ήταν να μην χαθούν άλλα ταλέντα όπως συνέβει στο παρελθόν. Η κίνηση θεωρήθηκε επιτυχημένη από την πρώτη κιόλας χρονιά της ομάδας τερματίζοντας πρώτη στον όμιλό της(Γ' ΕΠΣΦ). Όμως θεωρήθηκε μεγάλο εγχείρημα να προχωρήσουν στην επόμενη κατηγορία(Β΄ΕΠΣΦ)και παραιτηθηκε από το δικαίωμα αυτό, λόγω των μικρών σε ηλικία παικτών της ομάδας.
Η ομάδα έμεινε για τέσσερα συνεχόμενα έτη στην Γ΄ΕΠΣΦ. Το 2006-2007 αγωνίστηκε στην Γ΄κατηγορία όπου και πήρε την άνοδο για την Β΄ κατηγορία. Η περίοδος 2007-2008 ήταν μια αναγνωριστική χρονιά για την ομάδα φερνοντάς την στην πέμπτη θέση του ομίλου. Φέτος μπήκαν γερές βάσεις, η ομάδα έχει αποκτήσει εμπειρίες και έχει βλέψεις για κάτι καλύτερο.
Το όνομα της η ομάδα το εμπνεύστηκε από τον Ομηρίκο ήρωα, Αίαντα ,εγγονό του Αιακού και γιο του Τελαμώνα, βασιλιά της Σαλαμίνας. Όπως λέει ένας μύθος, όταν γεννήθηκε ο Αίαντας, βρισκόταν στη Σαλαμίνα ο Ηρακλής, που πηρε το βρέφος και, τυλίγοντάς το με το τομάρι του λιονταριού, τη λεόντη του, το έκανε άτρωτο, ενώ την ίδια στιγμή φάνηκε πάνω τους ένας αετός, σύμβολο του Δία και σημάδι ότι ο Αίαντας θα γινόταν γενναίος και ένδοξος πολεμιστής.
ΠΗΓΗ:
http://www.aiantas.gr.gg" onclick="window.open(this.href);return false;
Πρωτεργάτες αυτής της κινήσεως ήταν ο Κ.Βελίδης(πρόεδρος) και ο Π.Αλεξιάδης.
Σκόπος της δημιουργίας του Αίαντα ήταν να μην χαθούν άλλα ταλέντα όπως συνέβει στο παρελθόν. Η κίνηση θεωρήθηκε επιτυχημένη από την πρώτη κιόλας χρονιά της ομάδας τερματίζοντας πρώτη στον όμιλό της(Γ' ΕΠΣΦ). Όμως θεωρήθηκε μεγάλο εγχείρημα να προχωρήσουν στην επόμενη κατηγορία(Β΄ΕΠΣΦ)και παραιτηθηκε από το δικαίωμα αυτό, λόγω των μικρών σε ηλικία παικτών της ομάδας.
Η ομάδα έμεινε για τέσσερα συνεχόμενα έτη στην Γ΄ΕΠΣΦ. Το 2006-2007 αγωνίστηκε στην Γ΄κατηγορία όπου και πήρε την άνοδο για την Β΄ κατηγορία. Η περίοδος 2007-2008 ήταν μια αναγνωριστική χρονιά για την ομάδα φερνοντάς την στην πέμπτη θέση του ομίλου. Φέτος μπήκαν γερές βάσεις, η ομάδα έχει αποκτήσει εμπειρίες και έχει βλέψεις για κάτι καλύτερο.
Το όνομα της η ομάδα το εμπνεύστηκε από τον Ομηρίκο ήρωα, Αίαντα ,εγγονό του Αιακού και γιο του Τελαμώνα, βασιλιά της Σαλαμίνας. Όπως λέει ένας μύθος, όταν γεννήθηκε ο Αίαντας, βρισκόταν στη Σαλαμίνα ο Ηρακλής, που πηρε το βρέφος και, τυλίγοντάς το με το τομάρι του λιονταριού, τη λεόντη του, το έκανε άτρωτο, ενώ την ίδια στιγμή φάνηκε πάνω τους ένας αετός, σύμβολο του Δία και σημάδι ότι ο Αίαντας θα γινόταν γενναίος και ένδοξος πολεμιστής.
ΠΗΓΗ:
http://www.aiantas.gr.gg" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΑΡΙΛΛΑ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Το σωματείο Α.Ο. ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΑΡΙΛΛΑ ιδρύθηκε το 1984 με την αρχική ονομασία ‘Α.Ο. Κένταυρος Μαγουλάδων’ από μία ομάδα φιλάθλων από τους Μαγουλάδες και από τον ΑΡΙΛΛΑ.
Οι φίλαθλοι αυτοί ήταν: Κυριάκος Αργυρός, Ιάσων Κωνστάντης, Σπύρος Μουζακίτης, Βασίλης Κουρσάρης, Βασίλης Μαγουλάς, Γεώργιος Κούλας, Θεόδωρος Βλάχος, Λεωνίδας Καλούδης, Μιχαήλ Κροκίδης, Κων/νος Κροκίδης, Σπύρος Κωνστάντης, Σπύρος Στογίανος, Σπύρος Κουρσάρης, Κων/νος Κωνστάντης και Νικόλαος Ρούσινος.
Την ποδοσφαιρική περίοδο 1984-85, πήρε μέρος για πρώτη φορά στον Βόριο Όμιλο της τρίτης τοπικής κατηγορίας Ε.Π.Σ., όπου συμμετείχε ανελλιπώς έως και την περίοδο 1990-91, με καλύτερη χρονιά το 1985-86 όπου και τερμάτισε στην τρίτη θέση του βαθμολογικού πίνακα.
Το έτος 1992 γίνεται ένωση με το σωματείο ‘Κεραυνός Καββαδάδων’ με την ονομασία ‘Αναγέννηση Γύρου’, με το καταστατικό του ‘Κεραυνού Καββαδάδων’, ο οποίος συμμετείχε επίσης στην Τρίτη κατηγορία. Την επόμενη χρονιά, η ‘Αναγέννηση’ θα ανέβει στη δεύτερη κατηγορία και παράλληλα δημιουργείτε με το καταστατικό του Κενταύρου, ομάδα με νεαρούς ποδοσφαιριστές έως 18 ετών.
Από αυτή την ομάδα, θα τροφοδοτηθεί η Αναγέννηση και αναδεικνύονται αρκετοί καλοί ποδοσφαιριστές, οι οποίοι έως και σήμερα. Μετά από μια μεγάλη προσπάθεια έρχεται και άνοδος στην πρώτη κατηγορία, η οποία δυστυχώς δεν θα έχει ανάλογη συνέχεια, καθώς την αμέσως επόμενη χρονιά, η Αναγέννηση θα βρεθεί ξανά στην δεύτερη κατηγορία.
Μετά από τρία χρόνια και αφού θα ατονήσει το ενδιαφέρον και για τις δύο ομάδες, το καταστατικό του Κενταύρου, θα δοθεί στους Καρουσάδες, οι οποίοι με τη σειρά τους θα λειτουργήσουν την ομάδα με νεαρούς ποδοσφαιριστές, συμμετέχοντας στην Τρίτη κατηγορία.
Το έτος 2001, επιστρέφει στους Μαγουλάδες και δημιουργείτε παιδική ομάδα, η οποία συμμετέχει σε πρωτάθλημα με άλλες παιδικές ομάδες.
Το έτος 2003, γίνεται μία μεγάλη προσπάθεια από μία ομάδα κατοίκων του Αρίλλα, που έχουν αγωνιστεί στον Κένταυρο παλαιότερα και ως παράγοντες πλέον αναδιοργανώνουν τον Κένταυρο και δηλώνουν συμμετοχή στο πρωτάθλημα της τρίτης κατηγορίας. Παράλληλα, κατόπιν γενικής συνέλευσης, η ομάδα μετονομάζεται σε ‘ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΑΡΙΛΛΑ’. Αρχικά η ομάδα θα κατέβει στους αγωνιστικούς χώρους με έχοντας στην σύνθεσή της νεαρούς σε ηλικία παίκτες και θα τερματίσει στην έκτη θέση.
Την επόμενη χρονιά και αφού θα ενισχυθεί από μερικούς έμπειρους παίκτες, θα χάσει την άνοδο στα μπαράζ και την αμέσως επόμενη περίοδο 2005-06, θα αποδώσει η σπουδαία προσπάθεια παραγόντων, παικτών και προπονητή και η ομάδα θα κατακτήσει το πρωτάθλημα του Βορίου Ομίλου της τρίτης κατηγορίας, με απώλεια μόλις τεσσάρων βαθμών(1ήττα και 1ισοπαλια).
Την αγωνιστική περίοδο 2006-07, θα αγωνιστεί ως ‘ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΑΡΙΛΛΑ’ για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα δεύτερης κατηγορίας, της Ε.Π.Σ. Κέρκυρας.
ΠΗΓΗ:
http://kentavros.arillas.gr/" onclick="window.open(this.href);return false;
Το σωματείο Α.Ο. ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΑΡΙΛΛΑ ιδρύθηκε το 1984 με την αρχική ονομασία ‘Α.Ο. Κένταυρος Μαγουλάδων’ από μία ομάδα φιλάθλων από τους Μαγουλάδες και από τον ΑΡΙΛΛΑ.
Οι φίλαθλοι αυτοί ήταν: Κυριάκος Αργυρός, Ιάσων Κωνστάντης, Σπύρος Μουζακίτης, Βασίλης Κουρσάρης, Βασίλης Μαγουλάς, Γεώργιος Κούλας, Θεόδωρος Βλάχος, Λεωνίδας Καλούδης, Μιχαήλ Κροκίδης, Κων/νος Κροκίδης, Σπύρος Κωνστάντης, Σπύρος Στογίανος, Σπύρος Κουρσάρης, Κων/νος Κωνστάντης και Νικόλαος Ρούσινος.
Την ποδοσφαιρική περίοδο 1984-85, πήρε μέρος για πρώτη φορά στον Βόριο Όμιλο της τρίτης τοπικής κατηγορίας Ε.Π.Σ., όπου συμμετείχε ανελλιπώς έως και την περίοδο 1990-91, με καλύτερη χρονιά το 1985-86 όπου και τερμάτισε στην τρίτη θέση του βαθμολογικού πίνακα.
Το έτος 1992 γίνεται ένωση με το σωματείο ‘Κεραυνός Καββαδάδων’ με την ονομασία ‘Αναγέννηση Γύρου’, με το καταστατικό του ‘Κεραυνού Καββαδάδων’, ο οποίος συμμετείχε επίσης στην Τρίτη κατηγορία. Την επόμενη χρονιά, η ‘Αναγέννηση’ θα ανέβει στη δεύτερη κατηγορία και παράλληλα δημιουργείτε με το καταστατικό του Κενταύρου, ομάδα με νεαρούς ποδοσφαιριστές έως 18 ετών.
Από αυτή την ομάδα, θα τροφοδοτηθεί η Αναγέννηση και αναδεικνύονται αρκετοί καλοί ποδοσφαιριστές, οι οποίοι έως και σήμερα. Μετά από μια μεγάλη προσπάθεια έρχεται και άνοδος στην πρώτη κατηγορία, η οποία δυστυχώς δεν θα έχει ανάλογη συνέχεια, καθώς την αμέσως επόμενη χρονιά, η Αναγέννηση θα βρεθεί ξανά στην δεύτερη κατηγορία.
Μετά από τρία χρόνια και αφού θα ατονήσει το ενδιαφέρον και για τις δύο ομάδες, το καταστατικό του Κενταύρου, θα δοθεί στους Καρουσάδες, οι οποίοι με τη σειρά τους θα λειτουργήσουν την ομάδα με νεαρούς ποδοσφαιριστές, συμμετέχοντας στην Τρίτη κατηγορία.
Το έτος 2001, επιστρέφει στους Μαγουλάδες και δημιουργείτε παιδική ομάδα, η οποία συμμετέχει σε πρωτάθλημα με άλλες παιδικές ομάδες.
Το έτος 2003, γίνεται μία μεγάλη προσπάθεια από μία ομάδα κατοίκων του Αρίλλα, που έχουν αγωνιστεί στον Κένταυρο παλαιότερα και ως παράγοντες πλέον αναδιοργανώνουν τον Κένταυρο και δηλώνουν συμμετοχή στο πρωτάθλημα της τρίτης κατηγορίας. Παράλληλα, κατόπιν γενικής συνέλευσης, η ομάδα μετονομάζεται σε ‘ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΑΡΙΛΛΑ’. Αρχικά η ομάδα θα κατέβει στους αγωνιστικούς χώρους με έχοντας στην σύνθεσή της νεαρούς σε ηλικία παίκτες και θα τερματίσει στην έκτη θέση.
Την επόμενη χρονιά και αφού θα ενισχυθεί από μερικούς έμπειρους παίκτες, θα χάσει την άνοδο στα μπαράζ και την αμέσως επόμενη περίοδο 2005-06, θα αποδώσει η σπουδαία προσπάθεια παραγόντων, παικτών και προπονητή και η ομάδα θα κατακτήσει το πρωτάθλημα του Βορίου Ομίλου της τρίτης κατηγορίας, με απώλεια μόλις τεσσάρων βαθμών(1ήττα και 1ισοπαλια).
Την αγωνιστική περίοδο 2006-07, θα αγωνιστεί ως ‘ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΑΡΙΛΛΑ’ για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα δεύτερης κατηγορίας, της Ε.Π.Σ. Κέρκυρας.
ΠΗΓΗ:
http://kentavros.arillas.gr/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΛΑΡΙΣΑΪΚΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
Ο ΛΑΡΙΣΑΙΚΟΣ ΜΕ ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΟ 1927 ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ. ΦΕΤΟΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΤΩΝ ΒΡΗΚΕ ΣΤΕΓΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΓΗΠΕΔΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ.
ΠΗΓΗ:
http://larisaikos.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
ΠΗΓΗ:
http://larisaikos.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΕΝΕΑΤΗΣ ΑΘΙΚΙΩΝ ΚΟΡΙΝΘΟΥ
Η ΙΔΡΥΣΗ
Στα τέλη της δεκαετίας του 1920-1930 κάθε απόγευμα εκεί στα αλώνια, απέναντι από την εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, κάποια παιδιά μαζεύονταν και έπαιζαν αυτό το νέο άθλημα το ποδόσφαιρο. Η μπάλα είχε ήδη κλέψει τις καρδιές των νεαρών Αθικιωτών. Τα «πηγάδια» στέναζαν από τις φωνές τους. Κάποιοι απ’ αυτούς ήταν μέλη του θεατρικού ομίλου. Γνώριζαν λοιπόν, παρακίνησαν και τους άλλους, τους έπεισαν ότι έπρεπε να προχωρήσουν στο παραπάνω , να δημιουργήσουν κάτι καινούριο στο χωριό, να φτιάξουν κάτι και για τους επόμενους.
Κομβικό σημείο η επιστροφή στο χωριό τεσσάρων νεαρών που φοιτούσαν στο Σχολαρχείο της Κορίνθου. Αυτά τα τέσσερα παιδιά (Κων/νος Γ. Σακελλαρίου, Δημήτριο Π. Λέκκας, Ιωάννης Σ. Τζαναβάρας, Γεώργιος Α. Ιατρού) έμεναν στην Κόρινθο, διότι οι υποτυπώδεις συγκοινωνίες της εποχής δεν τους επέτρεπαν την καθημερινή μετάβαση από το χωριό στην πόλη. Οι τέσσερις νεαροί φίλοι αγαπούσαν αυτό το νέο άθλημα. Είχαν μαζέψει χρήματα και τα είχαν δώσει στον Ηλία Παπανικολάου που ήταν φοιτητής στην Αθήνα (ένας εκ των ιδρυτών του θεατρικού ομίλου) και αυτός τους είχε φέρει μια ποδοσφαιρική μπάλα. Τότε λοιπόν κάθε Τετάρτη και Κυριακή απόγευμα που δεν είχαν Σχολαρχείο. Πήγαιναν στις αλάνες της Αγίας Άννας στην Κόρινθο και έπαιζαν ποδόσφαιρο. Τα τέσσερα παιδιά τελειώνουν το Σχολαρχείο και τον Ιούλιο του 1930 επιστρέφουν στο χωριό. Στις αποσκευές τους έχουν και εκείνη την μπάλα. Έρχονται σε επαφή με τους υπόλοιπους νεαρούς στα αλώνια. Ενθουσιάζονται από την ιδέα της ίδρυσης ενός Ποδοσφαιρικού Συλλόγου, ταυτόχρονα η προσθήκη τους δίνει μία επί πλέον ώθηση προς αυτή την κατεύθυνση. Οι συνθήκες έχουν ωριμάσει πλέον. Οι πιο δραστήριοι της παρέας κάνουν τις πρώτες κινήσεις, οι υπόλοιπο ακολουθούν. Οι διαδικασίες που ξεκινούν, απαιτούν χρόνο και χρήμα. Η διάθεση όμως νικά την ανέχεια και την έλλειψη.
Τον Σεπτέμβριο του 1930, κάποιοι νέοι άνθρωποι πηγαίνουν στο Πρωτοδικείο Κορίνθου και υποβάλουν προς έγκριση το Καταστατικό του Σωματείου του χωριού τους που φέρει τον τίτλο: «ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΙΚΙΩΝ Ο ΤΕΝΕΑΤΗΣ».
Ο Τενεάτης Αθικίων αποκτά πλέον οντότητα. Κατεβαίνει από τη θεατρική σκηνή φοράει τα αθλητικά του και αρχίζει να τρέχει στα αλώνια της ‘Αγιασωτήρας’, κλωτσώντας μία μπάλα. Σκοπός του είναι «η διάδοση του αθλητισμού της γυμναστικής, η τέλεση Αθλητικών Γυμναστικών Αγώνων’.
Στα τέλη του Οκτώβρη 1930 η ελληνική πολιτεία εγκρίνει το Καταστατικό του νεοσύστατου σωματείου, αναγνωρίζει τον Τενεάτη Αθικίων, ο οποίος αποκτά πλέον υπόσταση. Πριν χιλιάδες χρόνια, στην Αρχαία Τενέα, ο Τενεάτης ήταν κάτοικος της Κώμης. Τώρα πια το 1930 μ.Χ. ο Τενεάτης Αθικίων ως νομικό πρόσωπο είναι ο φορέας του αθλητισμού στο χωριό και παράλληλα ο ενεργός θεματοφύλακας μιας παράδοσης που ο χρόνος μπορεί πρόσκαιρα να σκέπασε, αλλά δεν κατόρθωσε να σβήσει.
Και ο μαρμαρωμένος έφηβος χαμογέλασε… Δεν τον είχαν ξεχάσει…
Οι νεαροί ιδρυτές του, βλέπουν στον Τενεάτη την αφετηρία κάτι όμορφου και ωφέλιμου. Αυτό το νέο, το ελπιδοφόρο που λέγαμε… Κάποιοι απ’ αυτούς βλέπουν στον ποδοσφαιρικό Τενεάτη τη φυσική συνέχεια του θεατρικού ομίλου. Για όλους για όλη αυτή την παρέα των νεαρών ιδρυτών, ο Τενεάτης Αθικίων θα γίνει τα επόμενα χρόνια το καμάρι τους, η υπερηφάνεια τους. Είναι η πρώτη εποχή του Συλλόγου, η αγνή εποχή. Κανείς δεν έχει να κερδίσει κάτι. Κανείς δεν έχει υστερόβουλες προθέσεις. Όλοι τους αγαπούν την ομάδα, το δημιούργημά τους. Αγαπούν και προσφέρουν.
Στο Πρωτοδικείο Κορίνθου στο «ΒΙΒΛΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ» στη σελίδα 74:
Αύξων αριθμός 25
ΤΙΤΛΟΣ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ: ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΚΙΩΝ
«Ο Τενεάτης»
Έδρα : Αθήκια
Σκοπός σωματείου: Η διάδοση του αθλητισμού, της γυμναστικής, η τέλεση
Αθλητικών Γυμναστικών Αγώνων κτλ.
«Καταστατικό» υπεβλήθη εις το Πρωτοδικείον την 28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1930. Διετάχθη η τοιχοκόλλησις του Καταστατικού την 11η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1930. Αριθμός αποφάσεως διατασσούσης την καταχώρησιν «982» της 11 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1930.
Κατεχωρήθη εν Κόρινθω την 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1930
ΙΔΡΥΤΕΣ
1.Κων/νος Σακελλαρίου του Γεωργίου
2.Ιωάννης Τζαναβάρας του Σωτηρίου
3.Γεώργιος Ιατρού του Αντωνίου
4.Μιχαήλ Ιατρού του Αντωνίου
5.Δημήτριος Λέκκας του Παύλου
6.Αναστάσιος Δημάκος του Παναγιώτη
7.Αναστάσιος Οικονόμου του Σπύρου
8.Προκόπιος Διδασκάλου του Ηλ΄λια
9.Νικόλαος Καλληνικίδης του Σπύρου
10.Ευάγγελος Παναγόπουλος του Γρηγορίου
11.Παναγιώτης Κόλλιας του Ευαγγέλου
12.Αναστάσιος Διδασκάλου του Θεμιστοκλή
13.Αντρέας Γκότσης του Χρήστου.
Αυτοί ήταν και οι πρώτοι παίκτες της ομάδας. Ο Παναγιώτης Κόλλιας του Ευαγγέλου είναι ηγετική φυσιογνωμία και μάλλον και Πρόεδρος του Δ.Σ. της ομάδος το οποίο απαρτιζόταν από τους Ιωάννη Κόλλια του Σπύρου, Ιωάννη Μικρό του Γεωργίου και Παναγιώτη Δημάκο του Χρήστου. [Τα πρόσωπα αυτά αναφέρθηκαν από τον Κων/νο Σακελλαρίου σε ηλικία 89 ετών τον Φεβρουάριο του έτους 2001.]
Ενδέχεται μεταξύ των ιδρυτών να ήταν και οι Κων/νος Τόγιας του Σωτηρίρου, ο Τζαναβάρας Μιχαήλ του Σωτηρίου καθώς και ο Παύλος Θεοδωρόπουλος του Γεωργίου.
Αρχηγός της ομάδας ήταν ο Κων/νος Σακελλαρίου ενώς στη ομάδα συμπεριλαμβάνεται και ο πρόσφυγας Καλληνιδίης.
Ι ΠΡΩΤΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
Οι αγώνες γίνονταν καλοκαίρι τα Κυριακάτικα απογεύματα.
Εισιτήρια δεν υπήρχαν και συνεπώς δεν υπήρχαν και έσοδα.
Διαιτητής κατόπιν συμφωνίας αναλάμβανε για ένα ημίχρονο άνθρωπος της κάθε ομάδας.
Επόπτες γραμμών δεν υπήρχαν. Δεν ίσχυε ακόμα το οφσάιντ.
Η ομάδα αγωνιζόταν χωρίς προπονητή την πρώτη δεκαετία με τους κανόνες του ‘ντρίμπλινγκ γκέιμ’. Δηλαδή ένας έπαιρνε την μπάλα και προσπαθούσε να ντριμπλάρει όλο τον κόσμο για να βάλει γκολ. Η πάσα ήταν σπάνιο φαινόμενο. Η ενδεκάδα στηνόταν στο γήπεδο με το δημοφιλές σύστημα της εποχής 1-5-5 ή 1-4-15 αλλά στη διάρκεια του αγώνα οι ατομικές ενέργειες καταργούσαν την όποια διάταξη των γραμμών. Τη χρονιά περίπου του 1935 το γήπεδο βελτιώθηκε. Υπήρχε τέρμα «δύο λιοφίτια» που για οριζόντια δοκό έχουν μία τριχιά. Υπήρχαν και γραμμές φτιαγμένες με στάχτη από τα τζάκια ή και κάποιες φορές με ασβέστη από τα καμίνια.
Στους πρώτους του αγώνες ο Τενεάτης είχε αντιπάλους ομάδες από γειτονικά χωριά (Γαλατάκι, Χιλιομόδι, Αρχαία Κόρινθος). Οι αγώνες κανονίζονταν με τηλεγραφήματα, γράμματα αλλά και από «στόμα σε στόμα». Με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συγχύσεις πολλές ως προς τον τόπο και χρόνο διεξαγωγής ενός αγώνα. Ένα τέτοιο περιστατικό συνέβη γύρω στο 1932 ή 1933 όταν ήρθαν στις Καρυδιές δύο ομάδες το Γαλατάκι και το Χιλιομόδι (Άρης). Ο Τενεάτης Αθικίων εκείνη την ημέρα αναγκάστηκε να αγωνιστεί και με τις δύο ομάδες τις οποίες και ΝΙΚΗΣΕ ….!!!
Τα χρόνια περνούν η ομάδα οργανώνεται. Πολύτιμη βοήθεια του Βασίλειου Αποστολόπουλου ο οποίος είχε λεωφορείο. Μετέφερε λοιπόν την ομάδα στα εκτός έδρας παιχνίδια τα οποία πλέον γίνονταν και σε πιο μακρινές περιοχές ( οι πρώτοι αγώνες με Ξυλόκαστρο και Κιάτο). Ο μπαρμπα-Βασίλης αγαπούσε την ομάδα και γι’ αυτό είχε γράψει στο λεωφορείο του με μεγάλα πράσινα γράμματα ‘Τενεάτης’.
Το καλοκαίρι του 1945 άρχισαν οι ξινιάρες να ξαναστρώνουν το γήπεδο στις «Καρυδιές». Η πρώτη μεταπολεμική ομάδα του Τενεάτη απαρτίστηκε από τους : Λεωνίδα Διδασκάλου, Παύλο Θεοδωρόπουλο, Αναστάσιο Π. Δημάκο, Ζαχαρία Α. Λέκκα, Χρήστο Σεννή, Δημήτριο Ι. Κόλλια, Αργύρη Παπαδά, Κων/νο Λαθούρη, Κων/νο Σ. Οικονόμου, Γεώργιο Α. Λέκκα, Χρήστο Οικονόμου, Κων/νο Δ. Διδασκάλου, Ευάγγελο Παπαδά, Κων/νο Λαινά, Μιχαήλ Σεννή, Ηλία Σ. Παπαδά, Χρήστο Παπαδα, Κων/νο Ι. Γκότση, Δημοσθένη Σακελλαρίου, Ευάγγελο Σεννή, Αργύρη Σεννή, Χρήστο Σακελλαρίου, Κων/νο Δ. Οικονόμου, Παύλο Π. Λέκκα, Παναγιώτη Δ. Λέκκα, Παναγιώτη Λαθούρη, Σωτήριο Δ. Διδασκάλου.
Προπονητής 1945: ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΖΑΝΑΒΑΡΑΣ μεγάλη ηγετική μορφή για τον Τενεάτη. Όμως το 1947 κλήθηκε στον ελληνικό στρατό (εμφύλιος πόλεμος). Τον Ιούλιο 1948 κηδεύεται στα Αθίκια. Ο Τενεάτης τιμά έναν εκ των ιδρυτών του καταθέτοντας στεφάνι με εκπρόσωπο του Συλλόγου τον Δημοσθένη Κ. Σακελλαρίου.
Ο εμφύλιος όμως οδήγηση και στην απώλεια της συνοχής της ομάδας. Πολιτικές έριδες δίχασαν τα παιδιά. Διχόνοια. Μέσα σε αυτό το κλίμα κλάπηκε και το καταστατικό της ομάδας.
Η απώλεια του καταστατικού ήταν τραγική για τον Τενεάτη αφού δεν μπορούσε να συμμετάσχει σε αγώνες πρωταθλήματος. Η ένωση ποδοσφαιρικών σωματείων Αργολιδοκορινθίας δεν μπορούσε να τον εγγράψει ως επίσημη ομάδα. Έτσι τα παιχνίδια του Τενεάτη περιορίζονταν σε φιλικά κατά τους καλοκαιρινούς .
Η ομάδα δεν είχε διοίκηση. Για τα πάντα έπρεπε να μεριμνούν οι παίκτες μόνοι τους. Έτσι αγόρασαν ύφασμα και τις στολές έραψε ο ράφτης Δημήτριος Σεννής με 5δραχμές τη μία. Τα χρήματα φυσικά κατέβαλαν οι ίδιοι οι παίκτες. Η μπάλα της AZNAC είχε μπαλώματα από τον τσαγκάρη Αργύρη Παπαδά.
Το γήπεδο μεταφέρθηκε από τις «Καρυδιές» λίγα μέτρα πιο κάτω σε ένα ισάδι….
Κάπως έτσι ο Τενεάτης συνέχισε την πορεία του (μέσα από πολλές δυσκολίες και κακουχίες)…. Μία πορεία πολυετής …!!!! Όχι πρόσκαιρη όχι εφήμερη…. Και αυτό αποδεικνύει τη δυναμική αυτής της ομάδος.
ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1950 = Δεκαετία ανασυγκρότησης της ομάδας.
Μία καλοκαιρινή νύχτα τα παιδιά ματώνουν να «στρώνουν» το χωράφι-γήπεδο. Το πρωί έπρεπε να είναι έτοιμο. «Ο Τενεάτης Αθικίων είχε επιστρέψει. Ήταν καλοκαίρι του 1952. Η νέα αφετηρία για μια ομάδα ταλαιπωρημένη από καταστάσεις και συνθήκες άσχετες με τον αθλητισμό. Μια ομάδα χωρίς ταυτότητα, θύμα της διαμάχης, του μίσους και των πολιτικών παθών. Μονάχα η θέληση κάποιον, το πείσμα τους και η αγάπη τους για τον Τενεάτη μπορούσαν αν δώσουν λύση στο πρόβλημα».
Την επόμενη μέρα τα παιδιά του Τενεάτη νίκησαν το Γαλατάκι 4-1. Και βέβαια ακολούθησαν πολλές νίκες.
Όμως η αστυνομία απαιτούσε την προβλεπόμενη άδεια διεξαγωγής αγώνα για να διεξαχθούν ακόμα και φιλικές συναντήσεις. Πώς όμως να εξασφαλιστεί τέτοια άδεια από ένα σωματείο που στερείτο καταστατικού;;; Που δεν είχε ταυτότητα;;
1953 -1954 : Ιδρύεται στα Αθίκια ο «Μορφωτικός Σύλλογος Αγροτόπαιδων Αθικίων». Γεωπόνοι της Γεωργικής Υπηρεσίας εκπαιδεύουν τους αγρότες σε νέες καλλιέργειες. Το καταστατικό αυτού του συλλόγου μεταξύ των άλλων δραστηριοτήτων του προέβλεπε και την ύπαρξη ποδοσφαιρικού τμήματος για την άθληση των μελών του. Έτσι από το 1953 έως το 1958 ο Τενεάτης αγωνίζεται ως αγροτικός σύλλογος και μπορεί με τον τρόπο αυτό να εξασφαλίζει τις απαιτούμενες άδειες.
1958: Ιδρύεται ο «ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΘΙΚΙΩΝ». «Τα παιδιά του Τενεάτη Αθικίων καμουφλάρουν για δεύτερη φορά τα όνειρά τους». «Το Καταστατικό εγκρίνεται από το Πρωτοδικείο Κορίνθου (αριθμ. Απόφασης 191) στις 10 Μαρτίου 1960. Περίληψη αυτού δημοσιεύεται στην τοπική εφημερίδα «Νέα Κόρινθος» στο φύλλο της 22ας Μαίου 1960. Η τελεσίδικη απόφαση (201) της 31ης Μαρτίου 1960 και η πιστοποίηση του γραμματέα του Πρωτοδικείου (288/4 Ιουνίου 1960) καταχωρούν το Σύλλογο στο βιβλίο σωματείων του Πρωτοδικείου Κορίνθου με αύξοντα αριθμό εννέα (9).
Οι οιωνοί όμως τώρα είναι καλύτεροι. Αρχίζουν οι διαδικασίες της ένταξης του Απόλλωνα στο δυναμικό της ΕΠΣΑ την επόμενη δεκαετία. Όμως ο Τενεάτης-Απόλλων στερείται ακόμα γηπέδου. Απευθύνονται στον Πρόεδρο της Κοινότητας ο οποίος τους εξηγεί ότι δεν υπάρχει περιουσιακό στοιχείο της κοινότητας κατάλληλο για αυτό τον σκοπό. Τότε κάποιοι αποφασίζουν να παραχωρήσουν τη δική τους γη. Είναι ένα πρανές λίγο έξω από το χωριό στο δρόμο που οδηγεί στον ιερό ναό της Αγίας Παρασκευής. Υπάρχει εκεί ένα χωμάτινο αλώνι του Παπουτσή Δημητρίου του Κων/νου και γύρω του ιδιοκτησίες των Μιχαήλ Σεννή του Κων/νου, Τάσου Λέκκα του Αθανασίου, Αριστείδη Λέκκα, Χρήστου Κόλλια, Αναστσίου Δημάκου τουΠαναγιώτη και Ματθαίου Παπανικολάου. ΣΥντάσσεαι πωλητήριο προς την Κοινότητα Αθικίων, ο χω΄ρος χαρακτηρίζεται κοινοτικός και ο Πρόεδρος της Κοινότητας Δημήτριο Λέκκας του Κυριάκου ξεκινά τις εργασίες για τη δημιουργία του γηπέδου. Καλοκαίρι του 1967 ή 196587 και η ΜΟΜΜΑ ισιώνει το χώρο όπου θα γίνει το γήπεδο του Τενετη Αθικίων. Χειρστής του μηχανήματος κάποιος Τάκης Παπαδάς από τους Αγίους Θεοδώρους. Οι άνθρωποι της ομάδας δε μένουν αμέτοχοι. Όταν ολοκληρώνεται η στρώση, τοποθετούν περιμετρικά ξύλινους πασσάλους και πλέγμα. Το γήπεδο είναι έτοιμο»
Πρώτος αγώνας στο νέο γήπεδο με τα Εξαμίλια. 1-1 με γκολ του Παναγιώτη Σ. Κόλια.
Το νέο γήπεδο έδινε πλέον τη δυνατότητα στον Τενεάτη να αγωνίζεται καθ’όλη τη διάρκεια του έτους και όχι μόνο τα καλοκαίρια.
1962: Η ομάδα μετέχει πλέον κανονικά στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΑ Αργολιδοκορινθίας ως «Ποδοσφαιρικός και Αθλητικός Σύλλογος ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΘΙΚΙΩΝ».
1972: «Στην έκτακτη Γενική Συνέλευση της 16ης Απριλίου 1971 (ημέρα Κυριακή), 60 μέλη του ΑΠΟΛΛΩΝΑ τροποποιούν εκ νέου το Καταστατικό και μετονομάζουν το Σύλλογο σε «ΑΠΣ Ο ΤΕΝΕΑΤΗΣ ΑΘΙΚΙΩΝ». Η αίτηση προς το Πρωτοδικείο υποβάλλεται στις 25 Απρολίου 1972. Η έγκριση έρχεται στις 5 Ιουλίου 1971 και το σωματείο (η τροποποιητική πράξη του) καταχωρείται στο τηρούμενο ειδικό βιβλίο σωματείων με αύξοντα αριθμό 36.»
Από το καλοκαίρι του 1971 ο Αθλητικός και Ποδοσφαιρικός Σύλλογος ο Τενεάτης Αθικίων αποτελεί τον αθλητικό φορέα των Αθικίων. Οριστικά και αμετάκλητα πλέον.
Η ιστορία του πρόσφερε το δίδαγμά της σκληρό αλλά αληθινό. Ο θεατρικός όμιλος ο Τενεάτης Αθικίων του ’26, έγινε (μετετράπη) σε ποδοσφαιρική ομάδα το φθινόπωρο του ’30. Αυτή η ομάδα από διχόνοια και έριδες έχασε την ταυτότητά της στα τέλη της δεκαετίας του ’40. Ελλείψει Καταστατικού γεννήθηκε το παιδί του Τενάτη Αθικίων ο ΑΠΟΛΛΩΝ, έργο συνεργασίας και θέλησης. Το δημιούργημα του 1958 θα μετονομαστεί το 1972 και πάλι σε ΤΕΝΑΤΗΣ ΑΘΙΚΙΩΝ. Η διχόνοια μαύρισε πρόσκαιρα αυτό που δεν μπόρεσε να κάψει, πλήγωσε ό,τι δεν μπόρεσε να σκοτώσει. Το πάθημα έγινε άραγε μάθημα;;;΄»
ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΟΥ ΤΕΝΕΑΤΗ
1963 -1964 : Ο Απόλλων Αθικίων κατακτά το Πρωτάθλημα της Γ΄
Κατηγορίας Αργολιδοκοριθίας και ανέρχεται στην Β΄.
Χαρακτηριστικό εκείνης της περιόδου ήταν ο αθέμιτος αγώνας. Το ποδόσφαιρο δυστυχώς είχε αρχίσει να γίνεται ο τρόπος για να εκτονωθούν οι άνθρωποι. Σε όλο αυτό το αθέμιτο κλίμα ο Απόλλων-Τενεάτης δεν ήταν πάντα το θύμα. Σε έναν αγώνα στην Αργολίδα οι άνθρωποι του Απόλλωνα αποφάσισαν ότι έπρεπε να χάσουν λόγω της βίας και της τρομοκρατίας. Ένα άλλο χαρακτηριστικό συμβάν είναι «στη Βόχα. Ο Απόλλωνας αγωνιζόταν εναντίον μιας τοπικής ομάδος. Δικαίωμα αλλαγών δεν είχαν αποκτήσει ακόμα οι σύλλογοι, κάποιος παράγοντας των γηπεδούχων όμως είχε τον τρόπο του να φρεσκάρει την ομάδα του. Όταν η μπάλα έβγαινε πλάγιο άουτ, πήγαινε να τη φέρει ο πιο κουρασμένος. Πίσω από τους θάμνους περίμενε ο «αναπληρωματικός/ο οποίος φορούσε τη φανέλα του κουρασμένου και επέστρεφε εκείνος με τη μπάλα στο γήπεδο…» « Ο Απόλλωνας προστατεύτηκε από τους ανθρώπους του και αυτό έγινε λειτουργώντας ανάλογα κάποιες φορές. Όταν σχεδόν όλες οι ομάδες χρησιμοποιούσαν ποδοσφαιριστές με πλαστά δελτία ο Απόλλωνας έκανε το ίδιο. Το κόλπο ήταν απλό. Αφαιρούσαν από το δελτίο τη φωτογραφία του πραγματικού κατόχου και τοποθετούσαν τη φωτογραφία του αδήλωτου αθλητή. Τη σφράγιζαν με ένα … καπάκι από λεμονάδα και το δελτίο ήταν έτοιμο. Κι όμως αυτό το κόλπο έπιανε…». Πάντως σοβαρά επεισόδια στα Αθίκια δεν υπήρχαν.
1964 -1965 : Ο Απόλλων Αθικίων κατακτά το Πρωτάθλημα της Β΄ κατηγορίας
«Το παράδοξο όμως είναι ότι το πρωτάθλημα αυτό δεν συνοδεύτηκε από την άνοδο του Συλλόγου στην Α΄. Διεξήχθησαν αγώνες μπαράζ με την ομάδα του Βασιλικού με την οποία είχαμε προφανώς ισοβαθμίσει στους οποίους επικρατήσαμε. Η άνοδος όμως δεν επετεύχθη … Αυτό που μάλλον συνέβη είναι ότι η ομάδα έδινε αγώνα μπαράζ με την ουραγό της βαθμολογίας της ανώτερης κατηγορίας. Μάλλον λοιπόν ο Πήγασος ο οποίος αγωνιζόνταν στην Α΄ Μας στέρησε την άνοδο επικρατώντας στα μεταξύ μας μπαράζ.» Τη χρονιά αυτή η ΕΠΣΑ Αργολιδοκορινθίας χωρίστηκε σε ΕΠΣ Αργολίδος και ΕΠΣ Κορινθίας.
1965 -1966 και 1966 -1967 : Πτώση της ομάδας στην Γ΄ Κατηγορία
Γ΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
1067-1968 : Η ομάδα είναι 6η.
1968-1969: Ο Απόλλων Αθικίων κατακτά το Πρωτάθλημα της Γ΄
Κατηγορίας Κορινθίας και ανέρχεται στην Β΄.
1969-1970: Η ομάδα 2η στο πρωτάθλημα της Β΄ Κατηγορίας.
Α΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
1970 -1971 : Ο Απόλλων Αθικίων κατακτά το Πρωτάθλημα της Β΄
Κατηγορίας Κορινθίας και ανέρχεται στην Α΄.
1971-1972: Η ομάδα είναι 6η
1972-1973: Ο Τενεάτης Αθικίων 8ος στην Α΄ Κατηγορία
1973-1974: Ο Τενεάτης Αθικίων 3ος στην Β΄ Κατηγορία
1974-1975 O Τενεάτης Αθικίων 2ος στην Β΄ Κατηγορία
Ανέρχεται στην Α΄ Κατηγορία
1975-1976: Ο Τενεάτης Αθικίων 5ος στην Α΄ Κατηγορία
1976-1977 : Ο Τενεάτης Αθικίων 5ος στην Α΄ Κατηγορία
1977-1978 : Ο Τενεάτης Αθικίων 6ος στην Α΄ Κατηγορία
1978-1979 : Ο Τενεάτης Αθικίως 5ος στην Α΄ Κατηγορία
1979-1980 : Ο Τενεάτης Αθικίων ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ στην
Α΄ Κατηγορία.
Στο σημείο αυτό αξίζει να γίνει ιδιαίτερη αναφορά για τον αγώνα που χάρισε το πρωτάθλημα και τη μεγάλη δόξα στην ομάδα. Ο Τενεάτης σε αγώνα μπαράζ με τον Κύψελο Κορίνθου. Ήταν Κυριακή 25 Μαίου 1980 «λίγες ώρες πριν το απόλυτο ντέρμπι η ομάδα του Τενεάτη Αθικίων, η οποία έχει αποσυρθεί από την προηγούμενη ημέρα σε ένα ξενοδοχείο στα Λουτρά της Ωραίας Ελένης, προετοιμάζεται για τον αγώνα της χρονιάς. Η αναμονή για κάτι μεγάλο, εμπεριέχει πάντα κάποιο άγχος και ίσως εκνευρισμό. Στην περίπτωσή μας, μια ευχάριστη έκπληξη εκείνες τις στιγμές, ελάφρωσε την ατμόσφαιρα, ίσως να πρόσθεσε κάτι επιπλέον στην αυτοπεποίθηση της ομάδας και σίγουρα έδωσε μια ακόμη λύση στον προπονητή: Μόλις είχε έρθει από την Καστοριά όπου υπηρετούσε, ένας στρατευμένος ποδοσφαιριστής του Τενεάτη Αθικίων. Είχε εξασφαλίσει την τελευταία στιγμή άδεια … «απ’ τη σημαία» (οι υπηρετήσαντες γνωρίζουν τον όρο… ) δείγμα χαρακτηριστικό κι αυτό της συσπείρωσης της ομάδος εκείνες τις στιγμές. Το μπαράζ διεξήχθη σε τεταμένη ατμόσφαιρα στο ΕΑΚ Κορίνθου. .
Προπονητής: Γράσιμος Βλάσης. Στις 17.00 οι ομάδες παρατάχθηκαν στον αγωνιστικό χώρο με τις εξής συνθέσεις: ΤΕΝΕΑΤΗΣ ΑΘΙΚΙΩΝ: 1. Σεννής, 2. Κόλλιας, 3. Διδασκάλου Δ., 4. Ρεκλείτης, 5. Παναγόπουλος Ι., 6. Φωλιάδης, 7. Τζαναβάρας, 8. Μαρινός, 9. Οικονόμου Λ., 10. Φίλης, 11 Παναγόπουλος Χ.
ΚΥΨΕΛΟΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ : 1. Αμπαδιωτάκης Κ., 2. Καλίρης, 3. Μπογιαντζόγλου Π., 4. Ηλιακόπουλος, 5. Βενετσάνος, 6. Μπογιαντζόγλου Χ., 7. Αντωνόπουλος, 8. Κουρτάκης, 9. Τσολάκης, 10. Αμπαδιωτάκης Χ., 11. Τζαναβάρας.
Διατητής - Ιωαννίδης, Επόπετες Βουρνέλης - Τίμος (Θεσσαλονίκης).»
Στο γήπεδο υπήρχαν περίπου 3.500 θεατές (2.300 εισιτήρια). Η ατμόσφαιρα τεταμένη, εκρηκτική, φανατισμένη.
Ο ΤΕΝΕΑΤΗΣ νίκησε 2-0. Οι εξέδρες των φίλων του Τενεάτη πήραν φωτιά. «Ακολουθούν σκηνές φανταστικές. Όλοι οι παίκτες ένα κουβάρι, ο κόσμος τους αποθεώνει, ο Τενεάτης Αθικίων είναι ο πρωταθλητής της Α΄ Κορινθίας για την περίοδο 79-80. Οι πανηγυρισμοί θα συνεχιστούν ως αργά το βράδυ στο χωριό που ζει ημέρες δόξας. Η υποδοχή των πρωταθλητών στο χωριό ήταν πρωτοφανής. Το λεωφορείο που τους μετέφερε, κινείτο αργά λόγω του κόσμου που είχε βγει στους δρόμους και τους πρόσφερε λουλούδια, τους χειροκροτούσε, τους αποθέωνε. Γιορτή λοιπόν στα Αθίκια, χορός και αποθέωση στην πλατεία και … κάπου βόρεια ο έφηβος χαμογελά, ενώ κάποιοι εν μέσω πανηγυρισμών κάνουν ήδη σχέδια για τη νέα χρονιά που θα φέρει την ομάδα σε ένα νέο περιβάλλον πρωτόγνωρο και άγνωστο.»
Την ημέρα εκείνη στο χωριό στα Αθίκια οι καμπάνες της εκκλησίας χτυπούσαν χαρμόσυνα.
Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ της ομάδας. Ο Τενεάτης αγωνίζεται στην ΕΘΝΙΚΗ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ και θα παραμείνει εκεί για 4 έτη.
1980-1981 : Τη χρονιά αυτή ο Τενεάτης 16ος.
1981 -1982 : Ο Τενεάτης 10ος
1982- 1983 : Ο Τενεάτης 11ος
1983 -1984: Ο Τενεάτης Αθικίων 15ος. Πτώση στην
Α΄ Κατηγορία Κορινθίας.
Α΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΑΣ
1984 - 1985 : Ο Τενεάτης Αθικίων 5ος στην Α΄ Κατηγορία
1985 - 1986 : Ο Τενεάτης 11ος
1986 - 1987 : Ο Τενεάτης 10ος
1987 -1988 : Ο Τενεάτης 5ος
1988 -1989 : Ο Τενεάτης 11ος
1989 -1990 : Ο Τενεάτης 12ος
1990 -1991 : Ο Τενεάτης 12ος
1991 -1992 : Ο Τενεάτης 11ος
1992 -1993 : Ο Τενεάτης 9ος
1993 -1994 : Ο Τενεάτης 14ος και υποβαθμίζεται στην Β΄ Κατηγορία
Β΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
1994 - 1995 : Ο Τενεάτης κατακτά το Πρωτάθλμα στην Β΄ Κατηγορία
Α΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
1995 -1996 : Ο Τενεάτης 16ος. Υποβαθμίζεται στην Β΄ Κατηγορία.
Β΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
1996 - 1997 : Ο Τενεάτης κατακτά το Πρωτάθλημα στην Β΄ Κατηγορία
Α΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
1997 - 1998 : Ο Τενεάτης 4ος
1998 - 1999 : Ο Τενεάτης 15ος.
Β΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
1999 - 2000 : Ο Τενεάτης 6ος
2000 - 2001 : Ο Τενεάτης 4ος
2001 - 2002 : Ο Τενεάτης 6ος
2002 - 2003 : Ο Τενεάτης 7ος
2003 - 2004 : Ο Τενεάτης 4ος
2004 - 2005 : Ο Τενεάτης 4ος
ΚΥΠΕΛΛΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ 1984 -1985
Ο ΤΕΝΕΑΤΗΣ αντιμετωπίζει στον ΤΕΛΙΚΟ τον «Πέλοπα Κιάτου». Ο αγώνας διεξάγεται την 20 Φεβρουαρίου 1985. στο ΕΑΚ Κορίνθου. Ο αγώνας έληξε με 3-2 υπέρ του Πέλοπα Κιάτου ο οποίος στέφθηκε έτσι κυπελλούχος.
ΚΥΠΕΛΛΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ 1996 - 1997
Ο ΤΕΝΕΑΤΗΣ για δεύτερη φορά φτάνει στον τελικό Κυπέλλου Κορινθίας. Και πάλι ο ίδιος αντίπαλος «Πέλοπας Κιάτου». Ο αγώνας διεξήχθη την 25η Μαρτίου 1997 στο στάδιο Κορίνθου. Ψιλόβρεχε και είχε πολύ κρύο. Το σκορ έληξε 2-1. Ο ΤΕΝΕΑΤΗΣ ηττήθηκε και σε αυτόν τον τελικό, κυπελλούχος και πάλι ο Πέλοπας.
ΠΗΓΗ:
http://www.teneatisfc.gr" onclick="window.open(this.href);return false;
Στα τέλη της δεκαετίας του 1920-1930 κάθε απόγευμα εκεί στα αλώνια, απέναντι από την εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, κάποια παιδιά μαζεύονταν και έπαιζαν αυτό το νέο άθλημα το ποδόσφαιρο. Η μπάλα είχε ήδη κλέψει τις καρδιές των νεαρών Αθικιωτών. Τα «πηγάδια» στέναζαν από τις φωνές τους. Κάποιοι απ’ αυτούς ήταν μέλη του θεατρικού ομίλου. Γνώριζαν λοιπόν, παρακίνησαν και τους άλλους, τους έπεισαν ότι έπρεπε να προχωρήσουν στο παραπάνω , να δημιουργήσουν κάτι καινούριο στο χωριό, να φτιάξουν κάτι και για τους επόμενους.
Κομβικό σημείο η επιστροφή στο χωριό τεσσάρων νεαρών που φοιτούσαν στο Σχολαρχείο της Κορίνθου. Αυτά τα τέσσερα παιδιά (Κων/νος Γ. Σακελλαρίου, Δημήτριο Π. Λέκκας, Ιωάννης Σ. Τζαναβάρας, Γεώργιος Α. Ιατρού) έμεναν στην Κόρινθο, διότι οι υποτυπώδεις συγκοινωνίες της εποχής δεν τους επέτρεπαν την καθημερινή μετάβαση από το χωριό στην πόλη. Οι τέσσερις νεαροί φίλοι αγαπούσαν αυτό το νέο άθλημα. Είχαν μαζέψει χρήματα και τα είχαν δώσει στον Ηλία Παπανικολάου που ήταν φοιτητής στην Αθήνα (ένας εκ των ιδρυτών του θεατρικού ομίλου) και αυτός τους είχε φέρει μια ποδοσφαιρική μπάλα. Τότε λοιπόν κάθε Τετάρτη και Κυριακή απόγευμα που δεν είχαν Σχολαρχείο. Πήγαιναν στις αλάνες της Αγίας Άννας στην Κόρινθο και έπαιζαν ποδόσφαιρο. Τα τέσσερα παιδιά τελειώνουν το Σχολαρχείο και τον Ιούλιο του 1930 επιστρέφουν στο χωριό. Στις αποσκευές τους έχουν και εκείνη την μπάλα. Έρχονται σε επαφή με τους υπόλοιπους νεαρούς στα αλώνια. Ενθουσιάζονται από την ιδέα της ίδρυσης ενός Ποδοσφαιρικού Συλλόγου, ταυτόχρονα η προσθήκη τους δίνει μία επί πλέον ώθηση προς αυτή την κατεύθυνση. Οι συνθήκες έχουν ωριμάσει πλέον. Οι πιο δραστήριοι της παρέας κάνουν τις πρώτες κινήσεις, οι υπόλοιπο ακολουθούν. Οι διαδικασίες που ξεκινούν, απαιτούν χρόνο και χρήμα. Η διάθεση όμως νικά την ανέχεια και την έλλειψη.
Τον Σεπτέμβριο του 1930, κάποιοι νέοι άνθρωποι πηγαίνουν στο Πρωτοδικείο Κορίνθου και υποβάλουν προς έγκριση το Καταστατικό του Σωματείου του χωριού τους που φέρει τον τίτλο: «ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΙΚΙΩΝ Ο ΤΕΝΕΑΤΗΣ».
Ο Τενεάτης Αθικίων αποκτά πλέον οντότητα. Κατεβαίνει από τη θεατρική σκηνή φοράει τα αθλητικά του και αρχίζει να τρέχει στα αλώνια της ‘Αγιασωτήρας’, κλωτσώντας μία μπάλα. Σκοπός του είναι «η διάδοση του αθλητισμού της γυμναστικής, η τέλεση Αθλητικών Γυμναστικών Αγώνων’.
Στα τέλη του Οκτώβρη 1930 η ελληνική πολιτεία εγκρίνει το Καταστατικό του νεοσύστατου σωματείου, αναγνωρίζει τον Τενεάτη Αθικίων, ο οποίος αποκτά πλέον υπόσταση. Πριν χιλιάδες χρόνια, στην Αρχαία Τενέα, ο Τενεάτης ήταν κάτοικος της Κώμης. Τώρα πια το 1930 μ.Χ. ο Τενεάτης Αθικίων ως νομικό πρόσωπο είναι ο φορέας του αθλητισμού στο χωριό και παράλληλα ο ενεργός θεματοφύλακας μιας παράδοσης που ο χρόνος μπορεί πρόσκαιρα να σκέπασε, αλλά δεν κατόρθωσε να σβήσει.
Και ο μαρμαρωμένος έφηβος χαμογέλασε… Δεν τον είχαν ξεχάσει…
Οι νεαροί ιδρυτές του, βλέπουν στον Τενεάτη την αφετηρία κάτι όμορφου και ωφέλιμου. Αυτό το νέο, το ελπιδοφόρο που λέγαμε… Κάποιοι απ’ αυτούς βλέπουν στον ποδοσφαιρικό Τενεάτη τη φυσική συνέχεια του θεατρικού ομίλου. Για όλους για όλη αυτή την παρέα των νεαρών ιδρυτών, ο Τενεάτης Αθικίων θα γίνει τα επόμενα χρόνια το καμάρι τους, η υπερηφάνεια τους. Είναι η πρώτη εποχή του Συλλόγου, η αγνή εποχή. Κανείς δεν έχει να κερδίσει κάτι. Κανείς δεν έχει υστερόβουλες προθέσεις. Όλοι τους αγαπούν την ομάδα, το δημιούργημά τους. Αγαπούν και προσφέρουν.
Στο Πρωτοδικείο Κορίνθου στο «ΒΙΒΛΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ» στη σελίδα 74:
Αύξων αριθμός 25
ΤΙΤΛΟΣ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ: ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΚΙΩΝ
«Ο Τενεάτης»
Έδρα : Αθήκια
Σκοπός σωματείου: Η διάδοση του αθλητισμού, της γυμναστικής, η τέλεση
Αθλητικών Γυμναστικών Αγώνων κτλ.
«Καταστατικό» υπεβλήθη εις το Πρωτοδικείον την 28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1930. Διετάχθη η τοιχοκόλλησις του Καταστατικού την 11η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1930. Αριθμός αποφάσεως διατασσούσης την καταχώρησιν «982» της 11 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1930.
Κατεχωρήθη εν Κόρινθω την 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1930
ΙΔΡΥΤΕΣ
1.Κων/νος Σακελλαρίου του Γεωργίου
2.Ιωάννης Τζαναβάρας του Σωτηρίου
3.Γεώργιος Ιατρού του Αντωνίου
4.Μιχαήλ Ιατρού του Αντωνίου
5.Δημήτριος Λέκκας του Παύλου
6.Αναστάσιος Δημάκος του Παναγιώτη
7.Αναστάσιος Οικονόμου του Σπύρου
8.Προκόπιος Διδασκάλου του Ηλ΄λια
9.Νικόλαος Καλληνικίδης του Σπύρου
10.Ευάγγελος Παναγόπουλος του Γρηγορίου
11.Παναγιώτης Κόλλιας του Ευαγγέλου
12.Αναστάσιος Διδασκάλου του Θεμιστοκλή
13.Αντρέας Γκότσης του Χρήστου.
Αυτοί ήταν και οι πρώτοι παίκτες της ομάδας. Ο Παναγιώτης Κόλλιας του Ευαγγέλου είναι ηγετική φυσιογνωμία και μάλλον και Πρόεδρος του Δ.Σ. της ομάδος το οποίο απαρτιζόταν από τους Ιωάννη Κόλλια του Σπύρου, Ιωάννη Μικρό του Γεωργίου και Παναγιώτη Δημάκο του Χρήστου. [Τα πρόσωπα αυτά αναφέρθηκαν από τον Κων/νο Σακελλαρίου σε ηλικία 89 ετών τον Φεβρουάριο του έτους 2001.]
Ενδέχεται μεταξύ των ιδρυτών να ήταν και οι Κων/νος Τόγιας του Σωτηρίρου, ο Τζαναβάρας Μιχαήλ του Σωτηρίου καθώς και ο Παύλος Θεοδωρόπουλος του Γεωργίου.
Αρχηγός της ομάδας ήταν ο Κων/νος Σακελλαρίου ενώς στη ομάδα συμπεριλαμβάνεται και ο πρόσφυγας Καλληνιδίης.
Ι ΠΡΩΤΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
Οι αγώνες γίνονταν καλοκαίρι τα Κυριακάτικα απογεύματα.
Εισιτήρια δεν υπήρχαν και συνεπώς δεν υπήρχαν και έσοδα.
Διαιτητής κατόπιν συμφωνίας αναλάμβανε για ένα ημίχρονο άνθρωπος της κάθε ομάδας.
Επόπτες γραμμών δεν υπήρχαν. Δεν ίσχυε ακόμα το οφσάιντ.
Η ομάδα αγωνιζόταν χωρίς προπονητή την πρώτη δεκαετία με τους κανόνες του ‘ντρίμπλινγκ γκέιμ’. Δηλαδή ένας έπαιρνε την μπάλα και προσπαθούσε να ντριμπλάρει όλο τον κόσμο για να βάλει γκολ. Η πάσα ήταν σπάνιο φαινόμενο. Η ενδεκάδα στηνόταν στο γήπεδο με το δημοφιλές σύστημα της εποχής 1-5-5 ή 1-4-15 αλλά στη διάρκεια του αγώνα οι ατομικές ενέργειες καταργούσαν την όποια διάταξη των γραμμών. Τη χρονιά περίπου του 1935 το γήπεδο βελτιώθηκε. Υπήρχε τέρμα «δύο λιοφίτια» που για οριζόντια δοκό έχουν μία τριχιά. Υπήρχαν και γραμμές φτιαγμένες με στάχτη από τα τζάκια ή και κάποιες φορές με ασβέστη από τα καμίνια.
Στους πρώτους του αγώνες ο Τενεάτης είχε αντιπάλους ομάδες από γειτονικά χωριά (Γαλατάκι, Χιλιομόδι, Αρχαία Κόρινθος). Οι αγώνες κανονίζονταν με τηλεγραφήματα, γράμματα αλλά και από «στόμα σε στόμα». Με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συγχύσεις πολλές ως προς τον τόπο και χρόνο διεξαγωγής ενός αγώνα. Ένα τέτοιο περιστατικό συνέβη γύρω στο 1932 ή 1933 όταν ήρθαν στις Καρυδιές δύο ομάδες το Γαλατάκι και το Χιλιομόδι (Άρης). Ο Τενεάτης Αθικίων εκείνη την ημέρα αναγκάστηκε να αγωνιστεί και με τις δύο ομάδες τις οποίες και ΝΙΚΗΣΕ ….!!!
Τα χρόνια περνούν η ομάδα οργανώνεται. Πολύτιμη βοήθεια του Βασίλειου Αποστολόπουλου ο οποίος είχε λεωφορείο. Μετέφερε λοιπόν την ομάδα στα εκτός έδρας παιχνίδια τα οποία πλέον γίνονταν και σε πιο μακρινές περιοχές ( οι πρώτοι αγώνες με Ξυλόκαστρο και Κιάτο). Ο μπαρμπα-Βασίλης αγαπούσε την ομάδα και γι’ αυτό είχε γράψει στο λεωφορείο του με μεγάλα πράσινα γράμματα ‘Τενεάτης’.
Το καλοκαίρι του 1945 άρχισαν οι ξινιάρες να ξαναστρώνουν το γήπεδο στις «Καρυδιές». Η πρώτη μεταπολεμική ομάδα του Τενεάτη απαρτίστηκε από τους : Λεωνίδα Διδασκάλου, Παύλο Θεοδωρόπουλο, Αναστάσιο Π. Δημάκο, Ζαχαρία Α. Λέκκα, Χρήστο Σεννή, Δημήτριο Ι. Κόλλια, Αργύρη Παπαδά, Κων/νο Λαθούρη, Κων/νο Σ. Οικονόμου, Γεώργιο Α. Λέκκα, Χρήστο Οικονόμου, Κων/νο Δ. Διδασκάλου, Ευάγγελο Παπαδά, Κων/νο Λαινά, Μιχαήλ Σεννή, Ηλία Σ. Παπαδά, Χρήστο Παπαδα, Κων/νο Ι. Γκότση, Δημοσθένη Σακελλαρίου, Ευάγγελο Σεννή, Αργύρη Σεννή, Χρήστο Σακελλαρίου, Κων/νο Δ. Οικονόμου, Παύλο Π. Λέκκα, Παναγιώτη Δ. Λέκκα, Παναγιώτη Λαθούρη, Σωτήριο Δ. Διδασκάλου.
Προπονητής 1945: ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΖΑΝΑΒΑΡΑΣ μεγάλη ηγετική μορφή για τον Τενεάτη. Όμως το 1947 κλήθηκε στον ελληνικό στρατό (εμφύλιος πόλεμος). Τον Ιούλιο 1948 κηδεύεται στα Αθίκια. Ο Τενεάτης τιμά έναν εκ των ιδρυτών του καταθέτοντας στεφάνι με εκπρόσωπο του Συλλόγου τον Δημοσθένη Κ. Σακελλαρίου.
Ο εμφύλιος όμως οδήγηση και στην απώλεια της συνοχής της ομάδας. Πολιτικές έριδες δίχασαν τα παιδιά. Διχόνοια. Μέσα σε αυτό το κλίμα κλάπηκε και το καταστατικό της ομάδας.
Η απώλεια του καταστατικού ήταν τραγική για τον Τενεάτη αφού δεν μπορούσε να συμμετάσχει σε αγώνες πρωταθλήματος. Η ένωση ποδοσφαιρικών σωματείων Αργολιδοκορινθίας δεν μπορούσε να τον εγγράψει ως επίσημη ομάδα. Έτσι τα παιχνίδια του Τενεάτη περιορίζονταν σε φιλικά κατά τους καλοκαιρινούς .
Η ομάδα δεν είχε διοίκηση. Για τα πάντα έπρεπε να μεριμνούν οι παίκτες μόνοι τους. Έτσι αγόρασαν ύφασμα και τις στολές έραψε ο ράφτης Δημήτριος Σεννής με 5δραχμές τη μία. Τα χρήματα φυσικά κατέβαλαν οι ίδιοι οι παίκτες. Η μπάλα της AZNAC είχε μπαλώματα από τον τσαγκάρη Αργύρη Παπαδά.
Το γήπεδο μεταφέρθηκε από τις «Καρυδιές» λίγα μέτρα πιο κάτω σε ένα ισάδι….
Κάπως έτσι ο Τενεάτης συνέχισε την πορεία του (μέσα από πολλές δυσκολίες και κακουχίες)…. Μία πορεία πολυετής …!!!! Όχι πρόσκαιρη όχι εφήμερη…. Και αυτό αποδεικνύει τη δυναμική αυτής της ομάδος.
ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1950 = Δεκαετία ανασυγκρότησης της ομάδας.
Μία καλοκαιρινή νύχτα τα παιδιά ματώνουν να «στρώνουν» το χωράφι-γήπεδο. Το πρωί έπρεπε να είναι έτοιμο. «Ο Τενεάτης Αθικίων είχε επιστρέψει. Ήταν καλοκαίρι του 1952. Η νέα αφετηρία για μια ομάδα ταλαιπωρημένη από καταστάσεις και συνθήκες άσχετες με τον αθλητισμό. Μια ομάδα χωρίς ταυτότητα, θύμα της διαμάχης, του μίσους και των πολιτικών παθών. Μονάχα η θέληση κάποιον, το πείσμα τους και η αγάπη τους για τον Τενεάτη μπορούσαν αν δώσουν λύση στο πρόβλημα».
Την επόμενη μέρα τα παιδιά του Τενεάτη νίκησαν το Γαλατάκι 4-1. Και βέβαια ακολούθησαν πολλές νίκες.
Όμως η αστυνομία απαιτούσε την προβλεπόμενη άδεια διεξαγωγής αγώνα για να διεξαχθούν ακόμα και φιλικές συναντήσεις. Πώς όμως να εξασφαλιστεί τέτοια άδεια από ένα σωματείο που στερείτο καταστατικού;;; Που δεν είχε ταυτότητα;;
1953 -1954 : Ιδρύεται στα Αθίκια ο «Μορφωτικός Σύλλογος Αγροτόπαιδων Αθικίων». Γεωπόνοι της Γεωργικής Υπηρεσίας εκπαιδεύουν τους αγρότες σε νέες καλλιέργειες. Το καταστατικό αυτού του συλλόγου μεταξύ των άλλων δραστηριοτήτων του προέβλεπε και την ύπαρξη ποδοσφαιρικού τμήματος για την άθληση των μελών του. Έτσι από το 1953 έως το 1958 ο Τενεάτης αγωνίζεται ως αγροτικός σύλλογος και μπορεί με τον τρόπο αυτό να εξασφαλίζει τις απαιτούμενες άδειες.
1958: Ιδρύεται ο «ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΘΙΚΙΩΝ». «Τα παιδιά του Τενεάτη Αθικίων καμουφλάρουν για δεύτερη φορά τα όνειρά τους». «Το Καταστατικό εγκρίνεται από το Πρωτοδικείο Κορίνθου (αριθμ. Απόφασης 191) στις 10 Μαρτίου 1960. Περίληψη αυτού δημοσιεύεται στην τοπική εφημερίδα «Νέα Κόρινθος» στο φύλλο της 22ας Μαίου 1960. Η τελεσίδικη απόφαση (201) της 31ης Μαρτίου 1960 και η πιστοποίηση του γραμματέα του Πρωτοδικείου (288/4 Ιουνίου 1960) καταχωρούν το Σύλλογο στο βιβλίο σωματείων του Πρωτοδικείου Κορίνθου με αύξοντα αριθμό εννέα (9).
Οι οιωνοί όμως τώρα είναι καλύτεροι. Αρχίζουν οι διαδικασίες της ένταξης του Απόλλωνα στο δυναμικό της ΕΠΣΑ την επόμενη δεκαετία. Όμως ο Τενεάτης-Απόλλων στερείται ακόμα γηπέδου. Απευθύνονται στον Πρόεδρο της Κοινότητας ο οποίος τους εξηγεί ότι δεν υπάρχει περιουσιακό στοιχείο της κοινότητας κατάλληλο για αυτό τον σκοπό. Τότε κάποιοι αποφασίζουν να παραχωρήσουν τη δική τους γη. Είναι ένα πρανές λίγο έξω από το χωριό στο δρόμο που οδηγεί στον ιερό ναό της Αγίας Παρασκευής. Υπάρχει εκεί ένα χωμάτινο αλώνι του Παπουτσή Δημητρίου του Κων/νου και γύρω του ιδιοκτησίες των Μιχαήλ Σεννή του Κων/νου, Τάσου Λέκκα του Αθανασίου, Αριστείδη Λέκκα, Χρήστου Κόλλια, Αναστσίου Δημάκου τουΠαναγιώτη και Ματθαίου Παπανικολάου. ΣΥντάσσεαι πωλητήριο προς την Κοινότητα Αθικίων, ο χω΄ρος χαρακτηρίζεται κοινοτικός και ο Πρόεδρος της Κοινότητας Δημήτριο Λέκκας του Κυριάκου ξεκινά τις εργασίες για τη δημιουργία του γηπέδου. Καλοκαίρι του 1967 ή 196587 και η ΜΟΜΜΑ ισιώνει το χώρο όπου θα γίνει το γήπεδο του Τενετη Αθικίων. Χειρστής του μηχανήματος κάποιος Τάκης Παπαδάς από τους Αγίους Θεοδώρους. Οι άνθρωποι της ομάδας δε μένουν αμέτοχοι. Όταν ολοκληρώνεται η στρώση, τοποθετούν περιμετρικά ξύλινους πασσάλους και πλέγμα. Το γήπεδο είναι έτοιμο»
Πρώτος αγώνας στο νέο γήπεδο με τα Εξαμίλια. 1-1 με γκολ του Παναγιώτη Σ. Κόλια.
Το νέο γήπεδο έδινε πλέον τη δυνατότητα στον Τενεάτη να αγωνίζεται καθ’όλη τη διάρκεια του έτους και όχι μόνο τα καλοκαίρια.
1962: Η ομάδα μετέχει πλέον κανονικά στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΑ Αργολιδοκορινθίας ως «Ποδοσφαιρικός και Αθλητικός Σύλλογος ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΘΙΚΙΩΝ».
1972: «Στην έκτακτη Γενική Συνέλευση της 16ης Απριλίου 1971 (ημέρα Κυριακή), 60 μέλη του ΑΠΟΛΛΩΝΑ τροποποιούν εκ νέου το Καταστατικό και μετονομάζουν το Σύλλογο σε «ΑΠΣ Ο ΤΕΝΕΑΤΗΣ ΑΘΙΚΙΩΝ». Η αίτηση προς το Πρωτοδικείο υποβάλλεται στις 25 Απρολίου 1972. Η έγκριση έρχεται στις 5 Ιουλίου 1971 και το σωματείο (η τροποποιητική πράξη του) καταχωρείται στο τηρούμενο ειδικό βιβλίο σωματείων με αύξοντα αριθμό 36.»
Από το καλοκαίρι του 1971 ο Αθλητικός και Ποδοσφαιρικός Σύλλογος ο Τενεάτης Αθικίων αποτελεί τον αθλητικό φορέα των Αθικίων. Οριστικά και αμετάκλητα πλέον.
Η ιστορία του πρόσφερε το δίδαγμά της σκληρό αλλά αληθινό. Ο θεατρικός όμιλος ο Τενεάτης Αθικίων του ’26, έγινε (μετετράπη) σε ποδοσφαιρική ομάδα το φθινόπωρο του ’30. Αυτή η ομάδα από διχόνοια και έριδες έχασε την ταυτότητά της στα τέλη της δεκαετίας του ’40. Ελλείψει Καταστατικού γεννήθηκε το παιδί του Τενάτη Αθικίων ο ΑΠΟΛΛΩΝ, έργο συνεργασίας και θέλησης. Το δημιούργημα του 1958 θα μετονομαστεί το 1972 και πάλι σε ΤΕΝΑΤΗΣ ΑΘΙΚΙΩΝ. Η διχόνοια μαύρισε πρόσκαιρα αυτό που δεν μπόρεσε να κάψει, πλήγωσε ό,τι δεν μπόρεσε να σκοτώσει. Το πάθημα έγινε άραγε μάθημα;;;΄»
ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΟΥ ΤΕΝΕΑΤΗ
1963 -1964 : Ο Απόλλων Αθικίων κατακτά το Πρωτάθλημα της Γ΄
Κατηγορίας Αργολιδοκοριθίας και ανέρχεται στην Β΄.
Χαρακτηριστικό εκείνης της περιόδου ήταν ο αθέμιτος αγώνας. Το ποδόσφαιρο δυστυχώς είχε αρχίσει να γίνεται ο τρόπος για να εκτονωθούν οι άνθρωποι. Σε όλο αυτό το αθέμιτο κλίμα ο Απόλλων-Τενεάτης δεν ήταν πάντα το θύμα. Σε έναν αγώνα στην Αργολίδα οι άνθρωποι του Απόλλωνα αποφάσισαν ότι έπρεπε να χάσουν λόγω της βίας και της τρομοκρατίας. Ένα άλλο χαρακτηριστικό συμβάν είναι «στη Βόχα. Ο Απόλλωνας αγωνιζόταν εναντίον μιας τοπικής ομάδος. Δικαίωμα αλλαγών δεν είχαν αποκτήσει ακόμα οι σύλλογοι, κάποιος παράγοντας των γηπεδούχων όμως είχε τον τρόπο του να φρεσκάρει την ομάδα του. Όταν η μπάλα έβγαινε πλάγιο άουτ, πήγαινε να τη φέρει ο πιο κουρασμένος. Πίσω από τους θάμνους περίμενε ο «αναπληρωματικός/ο οποίος φορούσε τη φανέλα του κουρασμένου και επέστρεφε εκείνος με τη μπάλα στο γήπεδο…» « Ο Απόλλωνας προστατεύτηκε από τους ανθρώπους του και αυτό έγινε λειτουργώντας ανάλογα κάποιες φορές. Όταν σχεδόν όλες οι ομάδες χρησιμοποιούσαν ποδοσφαιριστές με πλαστά δελτία ο Απόλλωνας έκανε το ίδιο. Το κόλπο ήταν απλό. Αφαιρούσαν από το δελτίο τη φωτογραφία του πραγματικού κατόχου και τοποθετούσαν τη φωτογραφία του αδήλωτου αθλητή. Τη σφράγιζαν με ένα … καπάκι από λεμονάδα και το δελτίο ήταν έτοιμο. Κι όμως αυτό το κόλπο έπιανε…». Πάντως σοβαρά επεισόδια στα Αθίκια δεν υπήρχαν.
1964 -1965 : Ο Απόλλων Αθικίων κατακτά το Πρωτάθλημα της Β΄ κατηγορίας
«Το παράδοξο όμως είναι ότι το πρωτάθλημα αυτό δεν συνοδεύτηκε από την άνοδο του Συλλόγου στην Α΄. Διεξήχθησαν αγώνες μπαράζ με την ομάδα του Βασιλικού με την οποία είχαμε προφανώς ισοβαθμίσει στους οποίους επικρατήσαμε. Η άνοδος όμως δεν επετεύχθη … Αυτό που μάλλον συνέβη είναι ότι η ομάδα έδινε αγώνα μπαράζ με την ουραγό της βαθμολογίας της ανώτερης κατηγορίας. Μάλλον λοιπόν ο Πήγασος ο οποίος αγωνιζόνταν στην Α΄ Μας στέρησε την άνοδο επικρατώντας στα μεταξύ μας μπαράζ.» Τη χρονιά αυτή η ΕΠΣΑ Αργολιδοκορινθίας χωρίστηκε σε ΕΠΣ Αργολίδος και ΕΠΣ Κορινθίας.
1965 -1966 και 1966 -1967 : Πτώση της ομάδας στην Γ΄ Κατηγορία
Γ΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
1067-1968 : Η ομάδα είναι 6η.
1968-1969: Ο Απόλλων Αθικίων κατακτά το Πρωτάθλημα της Γ΄
Κατηγορίας Κορινθίας και ανέρχεται στην Β΄.
1969-1970: Η ομάδα 2η στο πρωτάθλημα της Β΄ Κατηγορίας.
Α΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
1970 -1971 : Ο Απόλλων Αθικίων κατακτά το Πρωτάθλημα της Β΄
Κατηγορίας Κορινθίας και ανέρχεται στην Α΄.
1971-1972: Η ομάδα είναι 6η
1972-1973: Ο Τενεάτης Αθικίων 8ος στην Α΄ Κατηγορία
1973-1974: Ο Τενεάτης Αθικίων 3ος στην Β΄ Κατηγορία
1974-1975 O Τενεάτης Αθικίων 2ος στην Β΄ Κατηγορία
Ανέρχεται στην Α΄ Κατηγορία
1975-1976: Ο Τενεάτης Αθικίων 5ος στην Α΄ Κατηγορία
1976-1977 : Ο Τενεάτης Αθικίων 5ος στην Α΄ Κατηγορία
1977-1978 : Ο Τενεάτης Αθικίων 6ος στην Α΄ Κατηγορία
1978-1979 : Ο Τενεάτης Αθικίως 5ος στην Α΄ Κατηγορία
1979-1980 : Ο Τενεάτης Αθικίων ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ στην
Α΄ Κατηγορία.
Στο σημείο αυτό αξίζει να γίνει ιδιαίτερη αναφορά για τον αγώνα που χάρισε το πρωτάθλημα και τη μεγάλη δόξα στην ομάδα. Ο Τενεάτης σε αγώνα μπαράζ με τον Κύψελο Κορίνθου. Ήταν Κυριακή 25 Μαίου 1980 «λίγες ώρες πριν το απόλυτο ντέρμπι η ομάδα του Τενεάτη Αθικίων, η οποία έχει αποσυρθεί από την προηγούμενη ημέρα σε ένα ξενοδοχείο στα Λουτρά της Ωραίας Ελένης, προετοιμάζεται για τον αγώνα της χρονιάς. Η αναμονή για κάτι μεγάλο, εμπεριέχει πάντα κάποιο άγχος και ίσως εκνευρισμό. Στην περίπτωσή μας, μια ευχάριστη έκπληξη εκείνες τις στιγμές, ελάφρωσε την ατμόσφαιρα, ίσως να πρόσθεσε κάτι επιπλέον στην αυτοπεποίθηση της ομάδας και σίγουρα έδωσε μια ακόμη λύση στον προπονητή: Μόλις είχε έρθει από την Καστοριά όπου υπηρετούσε, ένας στρατευμένος ποδοσφαιριστής του Τενεάτη Αθικίων. Είχε εξασφαλίσει την τελευταία στιγμή άδεια … «απ’ τη σημαία» (οι υπηρετήσαντες γνωρίζουν τον όρο… ) δείγμα χαρακτηριστικό κι αυτό της συσπείρωσης της ομάδος εκείνες τις στιγμές. Το μπαράζ διεξήχθη σε τεταμένη ατμόσφαιρα στο ΕΑΚ Κορίνθου. .
Προπονητής: Γράσιμος Βλάσης. Στις 17.00 οι ομάδες παρατάχθηκαν στον αγωνιστικό χώρο με τις εξής συνθέσεις: ΤΕΝΕΑΤΗΣ ΑΘΙΚΙΩΝ: 1. Σεννής, 2. Κόλλιας, 3. Διδασκάλου Δ., 4. Ρεκλείτης, 5. Παναγόπουλος Ι., 6. Φωλιάδης, 7. Τζαναβάρας, 8. Μαρινός, 9. Οικονόμου Λ., 10. Φίλης, 11 Παναγόπουλος Χ.
ΚΥΨΕΛΟΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ : 1. Αμπαδιωτάκης Κ., 2. Καλίρης, 3. Μπογιαντζόγλου Π., 4. Ηλιακόπουλος, 5. Βενετσάνος, 6. Μπογιαντζόγλου Χ., 7. Αντωνόπουλος, 8. Κουρτάκης, 9. Τσολάκης, 10. Αμπαδιωτάκης Χ., 11. Τζαναβάρας.
Διατητής - Ιωαννίδης, Επόπετες Βουρνέλης - Τίμος (Θεσσαλονίκης).»
Στο γήπεδο υπήρχαν περίπου 3.500 θεατές (2.300 εισιτήρια). Η ατμόσφαιρα τεταμένη, εκρηκτική, φανατισμένη.
Ο ΤΕΝΕΑΤΗΣ νίκησε 2-0. Οι εξέδρες των φίλων του Τενεάτη πήραν φωτιά. «Ακολουθούν σκηνές φανταστικές. Όλοι οι παίκτες ένα κουβάρι, ο κόσμος τους αποθεώνει, ο Τενεάτης Αθικίων είναι ο πρωταθλητής της Α΄ Κορινθίας για την περίοδο 79-80. Οι πανηγυρισμοί θα συνεχιστούν ως αργά το βράδυ στο χωριό που ζει ημέρες δόξας. Η υποδοχή των πρωταθλητών στο χωριό ήταν πρωτοφανής. Το λεωφορείο που τους μετέφερε, κινείτο αργά λόγω του κόσμου που είχε βγει στους δρόμους και τους πρόσφερε λουλούδια, τους χειροκροτούσε, τους αποθέωνε. Γιορτή λοιπόν στα Αθίκια, χορός και αποθέωση στην πλατεία και … κάπου βόρεια ο έφηβος χαμογελά, ενώ κάποιοι εν μέσω πανηγυρισμών κάνουν ήδη σχέδια για τη νέα χρονιά που θα φέρει την ομάδα σε ένα νέο περιβάλλον πρωτόγνωρο και άγνωστο.»
Την ημέρα εκείνη στο χωριό στα Αθίκια οι καμπάνες της εκκλησίας χτυπούσαν χαρμόσυνα.
Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ της ομάδας. Ο Τενεάτης αγωνίζεται στην ΕΘΝΙΚΗ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ και θα παραμείνει εκεί για 4 έτη.
1980-1981 : Τη χρονιά αυτή ο Τενεάτης 16ος.
1981 -1982 : Ο Τενεάτης 10ος
1982- 1983 : Ο Τενεάτης 11ος
1983 -1984: Ο Τενεάτης Αθικίων 15ος. Πτώση στην
Α΄ Κατηγορία Κορινθίας.
Α΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΑΣ
1984 - 1985 : Ο Τενεάτης Αθικίων 5ος στην Α΄ Κατηγορία
1985 - 1986 : Ο Τενεάτης 11ος
1986 - 1987 : Ο Τενεάτης 10ος
1987 -1988 : Ο Τενεάτης 5ος
1988 -1989 : Ο Τενεάτης 11ος
1989 -1990 : Ο Τενεάτης 12ος
1990 -1991 : Ο Τενεάτης 12ος
1991 -1992 : Ο Τενεάτης 11ος
1992 -1993 : Ο Τενεάτης 9ος
1993 -1994 : Ο Τενεάτης 14ος και υποβαθμίζεται στην Β΄ Κατηγορία
Β΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
1994 - 1995 : Ο Τενεάτης κατακτά το Πρωτάθλμα στην Β΄ Κατηγορία
Α΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
1995 -1996 : Ο Τενεάτης 16ος. Υποβαθμίζεται στην Β΄ Κατηγορία.
Β΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
1996 - 1997 : Ο Τενεάτης κατακτά το Πρωτάθλημα στην Β΄ Κατηγορία
Α΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
1997 - 1998 : Ο Τενεάτης 4ος
1998 - 1999 : Ο Τενεάτης 15ος.
Β΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
1999 - 2000 : Ο Τενεάτης 6ος
2000 - 2001 : Ο Τενεάτης 4ος
2001 - 2002 : Ο Τενεάτης 6ος
2002 - 2003 : Ο Τενεάτης 7ος
2003 - 2004 : Ο Τενεάτης 4ος
2004 - 2005 : Ο Τενεάτης 4ος
ΚΥΠΕΛΛΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ 1984 -1985
Ο ΤΕΝΕΑΤΗΣ αντιμετωπίζει στον ΤΕΛΙΚΟ τον «Πέλοπα Κιάτου». Ο αγώνας διεξάγεται την 20 Φεβρουαρίου 1985. στο ΕΑΚ Κορίνθου. Ο αγώνας έληξε με 3-2 υπέρ του Πέλοπα Κιάτου ο οποίος στέφθηκε έτσι κυπελλούχος.
ΚΥΠΕΛΛΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ 1996 - 1997
Ο ΤΕΝΕΑΤΗΣ για δεύτερη φορά φτάνει στον τελικό Κυπέλλου Κορινθίας. Και πάλι ο ίδιος αντίπαλος «Πέλοπας Κιάτου». Ο αγώνας διεξήχθη την 25η Μαρτίου 1997 στο στάδιο Κορίνθου. Ψιλόβρεχε και είχε πολύ κρύο. Το σκορ έληξε 2-1. Ο ΤΕΝΕΑΤΗΣ ηττήθηκε και σε αυτόν τον τελικό, κυπελλούχος και πάλι ο Πέλοπας.
ΠΗΓΗ:
http://www.teneatisfc.gr" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΠΥΛΗΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΠΟΡΤΑΪΚΟΣ
Ο Αθλητικός Όμιλος Πύλης «Πορταϊκός» ιδρύθηκε το 1969 και είναι ένα από τα πιο ιστορικά ποδοσφαιρικά σωματεία του Νομού. Η πρώτη έδρα της ομάδας για τους αγώνες, ήταν στη θέση «λυγαριές» δίπλα στον Πορταϊκό ποταμό, εξού και η ονομασία της ομάδας. Αξίζει να σημειωθεί εδώ, ότι το γήπεδο τότε κατασκευάστηκε με έξοδα και προσωπική εργασία των φιλάθλων της Πύλης. Από τότε, μέχρι και σήμερα έχουν περάσει 38 χρόνια γράφοντας μια λαμπρή ιστορία, προσφέροντας τα μέγιστα στον τοπικό αθλητισμό και πολιτισμό.
Πρώτος πρόεδρος της ομάδας ήταν ο κ. Μπλουγούρας Δημήτριος και ακολούθησαν πολλοί άλλοι, βάζοντας όλοι ένα λιθαράκι στο να επιβιώσει αυτή η ομάδα στο πέρασμα των χρόνων. Άλλοι πρόεδροι που πέρασαν από την ομάδα, αναφέρονται με τυχαία σειρά: Γκανάς Σωτήριος, Μάντζιος Κων/νος, Μπαμπαλιάρης Βασίλειος, Καψάλης Βασίλειος, Βασιλείου Γεώργιος, Κουφογάζος Κων/νος, Κουβέλης Χρήστος, Σκουμής Κων/νος και ο νυν πρόεδρος της ομάδας Κανέλας Αθανάσιος.
Το 1973 οι φίλαθλοι της Πύλης είχαν την ευκαιρία να ζήσουν μια μεγάλη ποδοσφαιρική στιγμή, καθώς ο Πορταϊκός κατακτά το κύπελο της Ε.Π.Σ. Θεσσαλίας.
Το 1984 ο Πορταϊκός μετακομίζει , καθώς έχει ολοκληρωθεί το καινούργιο γήπεδο. Το 1994 εγκαινιάζεται ο νέος χλοοτάπητας του γηπέδου και για το λόγο αυτό γίνεται φιλικό παιχνίδι με την Λάρισα που τότε αγωνιζόταν στην Α΄ εθνική κατηγορία και είχε έρθει στην Πύλη με όλα τα αστέρια της εποχής εκείνης. Μετά από λίγες μέρες ακολουθεί και άλλο φιλικό παιχνίδι με την Άρτζες Πλιτέστι, ομάδα επίσης Α΄ εθνικής κατηγορίας της Ρουμανίας, η οποία βρισκόταν στα Τρίκαλα για φιλική αναμέτρηση με την ομώνυμη ομάδα.
Σήμερα ο Πορταϊκός αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Β΄ ερασιτεχνικής κατηγορίας με πρόεδρο τον κ. Κανέλα Ν. Αθανάσιο. Ο Πορταϊκός έχει να καυχιέται επίσης για τη δημιουργία ακαδημίας ποδοσφαίρου, όπου 40 παιδιά περίπου, από 6 έως 14 ετών έχουν την ευκαιρία να αθληθούν και να μάθουν σωστά το ποδόσφαιρο, αλλά και να μείνουν μακριά από λανθασμένα πρότυπα της εποχής μας. Πρωτεργάτες όλης αυτής της προσπάθειας είναι ο πρόεδρός της και ο προπονητής της μεγάλης ομάδας και υπεύθυνος των τμημάτων υποδομής κ. Βασιλείου Περικλής (καθ. Φυσικής αγωγής με ειδικότητα στο ποδόσφαιρο).
ΠΗΓΗ:
http://www.dimospylis.gr/content/view/93/139/" onclick="window.open(this.href);return false;
Πρώτος πρόεδρος της ομάδας ήταν ο κ. Μπλουγούρας Δημήτριος και ακολούθησαν πολλοί άλλοι, βάζοντας όλοι ένα λιθαράκι στο να επιβιώσει αυτή η ομάδα στο πέρασμα των χρόνων. Άλλοι πρόεδροι που πέρασαν από την ομάδα, αναφέρονται με τυχαία σειρά: Γκανάς Σωτήριος, Μάντζιος Κων/νος, Μπαμπαλιάρης Βασίλειος, Καψάλης Βασίλειος, Βασιλείου Γεώργιος, Κουφογάζος Κων/νος, Κουβέλης Χρήστος, Σκουμής Κων/νος και ο νυν πρόεδρος της ομάδας Κανέλας Αθανάσιος.
Το 1973 οι φίλαθλοι της Πύλης είχαν την ευκαιρία να ζήσουν μια μεγάλη ποδοσφαιρική στιγμή, καθώς ο Πορταϊκός κατακτά το κύπελο της Ε.Π.Σ. Θεσσαλίας.
Το 1984 ο Πορταϊκός μετακομίζει , καθώς έχει ολοκληρωθεί το καινούργιο γήπεδο. Το 1994 εγκαινιάζεται ο νέος χλοοτάπητας του γηπέδου και για το λόγο αυτό γίνεται φιλικό παιχνίδι με την Λάρισα που τότε αγωνιζόταν στην Α΄ εθνική κατηγορία και είχε έρθει στην Πύλη με όλα τα αστέρια της εποχής εκείνης. Μετά από λίγες μέρες ακολουθεί και άλλο φιλικό παιχνίδι με την Άρτζες Πλιτέστι, ομάδα επίσης Α΄ εθνικής κατηγορίας της Ρουμανίας, η οποία βρισκόταν στα Τρίκαλα για φιλική αναμέτρηση με την ομώνυμη ομάδα.
Σήμερα ο Πορταϊκός αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Β΄ ερασιτεχνικής κατηγορίας με πρόεδρο τον κ. Κανέλα Ν. Αθανάσιο. Ο Πορταϊκός έχει να καυχιέται επίσης για τη δημιουργία ακαδημίας ποδοσφαίρου, όπου 40 παιδιά περίπου, από 6 έως 14 ετών έχουν την ευκαιρία να αθληθούν και να μάθουν σωστά το ποδόσφαιρο, αλλά και να μείνουν μακριά από λανθασμένα πρότυπα της εποχής μας. Πρωτεργάτες όλης αυτής της προσπάθειας είναι ο πρόεδρός της και ο προπονητής της μεγάλης ομάδας και υπεύθυνος των τμημάτων υποδομής κ. Βασιλείου Περικλής (καθ. Φυσικής αγωγής με ειδικότητα στο ποδόσφαιρο).
ΠΗΓΗ:
http://www.dimospylis.gr/content/view/93/139/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
Ο Κεραυνός Βασιλικής είναι ένα Ποδοσφαιρικό Σωματείο το οποίο ιδρύθηκε το 1960. Εμπνευστές της ιδέας ήταν τέσσερις Βασιλικιώτες:Ντελλής Χρυσόστομος – Σιακαβάρας Βασίλειος – Καραγιάννης Γεώργιος – Φώτης Καντζούρας
Η έδρα του Κεραυνού είναι το ομώνυμο χωριό Βασιλική. Το χωριό βρίσκεται στη μέση της Εθνικής Οδού Τρικάλων – Καλαμπάκας .
Όταν πρωτοιδρύθηκε ο Κεραυνός οι αγώνες είχαν τοπικό και γειτονικό χαρακτήρα.
Τοπικό χαρακτήρα : Ομάδες από το ίδιο χωριό Πάνω μαχαλάς – Κάτω μαχαλάς , δηλαδή ο κάθε παίχτης έπαιζε ανάλογα που βρισκόταν το σπίτι του.
Γειτονικό χαρακτήρα : Με χωριά γειτονικά ως προς τη Βασιλική: Ράξα ,Ρίζωμα , Θεόπετρα , Πλάτανος , Μικρό Κεφαλόβρυσο , Διαλεχτό . Μία από τις πιο σημαντικές επιτυχίες του τότε Κεραυνού ήταν , αφού δεν υπήρχε ακόμα αναγνωρισμένο πρωτάθλημα , η αναγνωρισμένη αρχή π.χ (Ε.Π.ΣΤ)
Ένα κύπελο με την ονομασία του χορηγού του «ΚΡΕΣΣΟΣ» όπου έπαιξε στον τελικό ο οποίος διεξήχθη στο Στάδιο Τρικάλων μεταξύ των ομάδων Μικρό Κεφαλόβρυσο – Κεραυνός Βασιλικής (3-2) τελικό σκόρ , και την ομάδα του Κεραυνού να αγωνίζεται για πρώτη φορά σε τελικό γειτονικού χαρακτήρα μόλις ένα χρόνο από την ίδρυση του.
Το 1974 έρχεται η αναγνώριση της (Ε.Π.ΣΤ) Τρικάλων (αναγνωρισμένη αρχή) και υπό την αιγίδα της διοργανώνεται το πρώτο πρωτάθλημα όπου ο Κεραυνός συμμετέχει στη Γ΄ Ερασιτεχνική με τέσσερις ομάδες στον όμιλο του 1. Βασιλική 2. Μεγάρχη 3. Γοργογύρη 4. Φανερωμένη όπου και κατακτά την Τρίτη θέση πίσω από το Γοργογύρη και τη Μεγάρχη.
Το 1982 ο Κεραυνός Βασιλικής ανεβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία του στη Δ΄ Εθνική κατηγορία .
Εκεί αγωνίζεται τρείς χρονιές με πιο παραγωγική χρονιά τη Δεύτερη χρονιά καταλαμβάνοντας την πέμπτη θέση .
Μερικές από τις ομάδες που αγωνίστηκε στη Δ΄ Εθνική ήταν: Άρτα , Κέρκυρα , Πυρσός Γρεβενών , Σιάτιστα Κοζάνης , Ναύπακτος , Αταλάντη , Μεσολόγγι , Φιλιπιάδα , Θεσπρωτικός , Αρτάκη , Χάλκη , Φάρσαλα , Τύρναβος , Κένταυρος Βόλου , Λιτόχωρο , Εθνικό Κατερίνης , Λεπτοκαρυά , Πόντιοι Κοζάνης .
Το 1994- 95 η πιο μεγάλη στιγμή της ιστορίας του : πάιζει στον τελικό κυπέλου της Ε.Λ.ΣΤ Τρικάλων
Αντίπαλος ο Αχιλλέας Μπάρας όπου και εδώ ο Κεραυνός χάνει στο ημίχρονο με 2-0 βρίσκει τα ψυχικά αποθέματα να ισοφαρίζει το σκόρ και να πάει το παιχνίδι στην παράταση και στα πέναλτι. Όπου με ένα εκπληκτικό τερματοφύλακα Βάιο Σιακαβάρα κερδίζει το παιχνίδι με 5-3 υπέρ του στα πέναλτι και γίνεται κυπελούχος Ε.Π.ΣΤ την περίοδο 1994-1995.
Το 1995-1996 πηγαίνει πάλι στον τελικό κυπέλου με αντίπαλο πάλι τον Αχιλλέα Μπάρας όπου ηττείται με 5-0.
Η εντεκάδα κατάκτησε τον τελικό:
Β.ΣΑΚΑΒΑΡΑΣ , Κ. ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ , Η ΜΑΝΤΖΑΝΑΣ , Κ.ΤΣΑΡΑΠΑΤΣΑΝΗΣ , Θ. ΜΠΕΝΤΑΣ , Π.ΠΑΝΑΓΟΣ , ΧΑΝΤΖΗΣ , ΒΑΡΝΑΚΙΩΤΗΣ , Κ.ΛΙΤΟΣ, Π.ΦΟΥΣΙΑΣ , Α.ΜΥΤΟΥΛΑΣ
Σήμερα η ομάδα αγωνίζεται στη Β΄ Ερασιτεχνική έτος 2005-2006
ΠΗΓΗ:
http://www.dimosvassilikis.gr/asomateia ... =asomateia" onclick="window.open(this.href);return false;
Η έδρα του Κεραυνού είναι το ομώνυμο χωριό Βασιλική. Το χωριό βρίσκεται στη μέση της Εθνικής Οδού Τρικάλων – Καλαμπάκας .
Όταν πρωτοιδρύθηκε ο Κεραυνός οι αγώνες είχαν τοπικό και γειτονικό χαρακτήρα.
Τοπικό χαρακτήρα : Ομάδες από το ίδιο χωριό Πάνω μαχαλάς – Κάτω μαχαλάς , δηλαδή ο κάθε παίχτης έπαιζε ανάλογα που βρισκόταν το σπίτι του.
Γειτονικό χαρακτήρα : Με χωριά γειτονικά ως προς τη Βασιλική: Ράξα ,Ρίζωμα , Θεόπετρα , Πλάτανος , Μικρό Κεφαλόβρυσο , Διαλεχτό . Μία από τις πιο σημαντικές επιτυχίες του τότε Κεραυνού ήταν , αφού δεν υπήρχε ακόμα αναγνωρισμένο πρωτάθλημα , η αναγνωρισμένη αρχή π.χ (Ε.Π.ΣΤ)
Ένα κύπελο με την ονομασία του χορηγού του «ΚΡΕΣΣΟΣ» όπου έπαιξε στον τελικό ο οποίος διεξήχθη στο Στάδιο Τρικάλων μεταξύ των ομάδων Μικρό Κεφαλόβρυσο – Κεραυνός Βασιλικής (3-2) τελικό σκόρ , και την ομάδα του Κεραυνού να αγωνίζεται για πρώτη φορά σε τελικό γειτονικού χαρακτήρα μόλις ένα χρόνο από την ίδρυση του.
Το 1974 έρχεται η αναγνώριση της (Ε.Π.ΣΤ) Τρικάλων (αναγνωρισμένη αρχή) και υπό την αιγίδα της διοργανώνεται το πρώτο πρωτάθλημα όπου ο Κεραυνός συμμετέχει στη Γ΄ Ερασιτεχνική με τέσσερις ομάδες στον όμιλο του 1. Βασιλική 2. Μεγάρχη 3. Γοργογύρη 4. Φανερωμένη όπου και κατακτά την Τρίτη θέση πίσω από το Γοργογύρη και τη Μεγάρχη.
Το 1982 ο Κεραυνός Βασιλικής ανεβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία του στη Δ΄ Εθνική κατηγορία .
Εκεί αγωνίζεται τρείς χρονιές με πιο παραγωγική χρονιά τη Δεύτερη χρονιά καταλαμβάνοντας την πέμπτη θέση .
Μερικές από τις ομάδες που αγωνίστηκε στη Δ΄ Εθνική ήταν: Άρτα , Κέρκυρα , Πυρσός Γρεβενών , Σιάτιστα Κοζάνης , Ναύπακτος , Αταλάντη , Μεσολόγγι , Φιλιπιάδα , Θεσπρωτικός , Αρτάκη , Χάλκη , Φάρσαλα , Τύρναβος , Κένταυρος Βόλου , Λιτόχωρο , Εθνικό Κατερίνης , Λεπτοκαρυά , Πόντιοι Κοζάνης .
Το 1994- 95 η πιο μεγάλη στιγμή της ιστορίας του : πάιζει στον τελικό κυπέλου της Ε.Λ.ΣΤ Τρικάλων
Αντίπαλος ο Αχιλλέας Μπάρας όπου και εδώ ο Κεραυνός χάνει στο ημίχρονο με 2-0 βρίσκει τα ψυχικά αποθέματα να ισοφαρίζει το σκόρ και να πάει το παιχνίδι στην παράταση και στα πέναλτι. Όπου με ένα εκπληκτικό τερματοφύλακα Βάιο Σιακαβάρα κερδίζει το παιχνίδι με 5-3 υπέρ του στα πέναλτι και γίνεται κυπελούχος Ε.Π.ΣΤ την περίοδο 1994-1995.
Το 1995-1996 πηγαίνει πάλι στον τελικό κυπέλου με αντίπαλο πάλι τον Αχιλλέα Μπάρας όπου ηττείται με 5-0.
Η εντεκάδα κατάκτησε τον τελικό:
Β.ΣΑΚΑΒΑΡΑΣ , Κ. ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ , Η ΜΑΝΤΖΑΝΑΣ , Κ.ΤΣΑΡΑΠΑΤΣΑΝΗΣ , Θ. ΜΠΕΝΤΑΣ , Π.ΠΑΝΑΓΟΣ , ΧΑΝΤΖΗΣ , ΒΑΡΝΑΚΙΩΤΗΣ , Κ.ΛΙΤΟΣ, Π.ΦΟΥΣΙΑΣ , Α.ΜΥΤΟΥΛΑΣ
Σήμερα η ομάδα αγωνίζεται στη Β΄ Ερασιτεχνική έτος 2005-2006
ΠΗΓΗ:
http://www.dimosvassilikis.gr/asomateia ... =asomateia" onclick="window.open(this.href);return false;
Α.Ε. Ελευθερούπολης Ιστορία
Την 1η Νοεμβρίου 1929, οι 12 εμπνευστές(Α.Νεοφύτου,Λ.Δημητρόπουλος,Α. Κωνσταντινίδης,Ν. Νικολάου,Χ.Θεοδώρου,Λουκ. Κωνσταντίνιδης,Θ. Κυτιάκου,Αντ. Νικολάου,Γ. Στεφανίδης,Δ.Κουντούρης,Π. Τσάκωνας και Π. Τεβεκέλης) και ιδρυτές του συλλόγου δημιούργησαν μια κυψέλη αθλητισμού που θα κρατούσε τόσα χρόνια και θα πρόσφερε τόσα πολλά στην Νεολαία της μικρής συνοικίας μας.Τη δεκαετία του 50' κυριάρχησε στα ποδοσφαιρικά πράγματα της Νέας Ιωνίας και αγωνίστηκε συνεχώς ως τις αρχές της δεκαετίας του 60' στην Β' Εθνική.Σιγά σιγά ήρθαν τα χρόνια της παρακμής και τα τελευταία είκοσι χρόνια αγωνίζεται στα τοπικά πρωταθλήματα.Το 1992 κατεκτήσε το πρωτάθλημα στην Γ Κατηγορία της Αθήνας και κέρδισε την άνοδο της στην Β κατηγορία,όμως την μεθεπόμενη περίοδο επέστρεψε στην τελευταία τη τάξει κατηγορία.Aπό τη σεζόν 2006-2007,αγωνίζεται στην Β Κατηγορία,αφού την χρονιά 2005-2006 βγήκε πρωταθλήτρια στην Γ' Αθήνας.Το 2001 συμμετείχε στη συγχώνευση των σωματείων της Νέας Ιωνίας και στην δημιουργία του Α.Ο. Νέας Ιωνίας,που σήμερα αγωνιζεται στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα.Πλέον λειτουργεί,δίνοντας έμφαση σε ποδοσφαιριστές νεαρής ηλικίας.
Όλα αυτά τα χρόνια, παρά τα λίγα μέσα και τα στενά οικονομικά περιθώρια, η ομάδα μας κατάφερε με σεβαστή παρουσία στην πόλη μας και στο Αθηναϊκό ποδόσφαιρο,διακρινόμενη πάντα για το ήθος της και την αγωνιστικότητα της.Από την Α.Ε. Ελευθερούπολης αναδείχθηκαν αρκετοί ποδοσφαιριστές,που στην συνέχεια στελέχωσαν μεγάλες ομάδες της Αθήνας(Σκευοφύλακας,Παναγιωτίδης,Κουντούρης,Ξένος,Μαυριδόπουλος,Βλαντής,Σεβαστιάδης,Μυτιληναίος κ.α.)
Σήμερα η ομάδα μας αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της ΕΠΣΑ,στην Β' Κατηγορία.70 αθλητές στελεχώνουν το ανρικό τμήμα κατω από τις οδηγίες των προπονητών Λεωνίδα Μπακογιάννη,Θωμά Λαγινά και Αργιανά Ηλία.
Φέτος το 2009 γιορτάζουμε τα 80 χρόνια του συλλόγου μας και ελπίζουμε να μην μείνουμε απλοί κληρονόμοι αυτής της ιστορίας ,αλλά με την αγάπη και την συμπαράσταση των συμπολιτών μας καθώς και την βοήθεια του Αθλητικού Οργανισμού του Δήμου μας, να συνεχίσουμε δημιουργικά την λειτουργία του Συλλόγου μας για τα επόμενα χρόνια.
Πηγή: επίσημος διαδικτυακός τόπος της Α.Ε. Ελευθερούπολης
http://sites.google.com/site/eleutheroupoli" onclick="window.open(this.href);return false;
Όλα αυτά τα χρόνια, παρά τα λίγα μέσα και τα στενά οικονομικά περιθώρια, η ομάδα μας κατάφερε με σεβαστή παρουσία στην πόλη μας και στο Αθηναϊκό ποδόσφαιρο,διακρινόμενη πάντα για το ήθος της και την αγωνιστικότητα της.Από την Α.Ε. Ελευθερούπολης αναδείχθηκαν αρκετοί ποδοσφαιριστές,που στην συνέχεια στελέχωσαν μεγάλες ομάδες της Αθήνας(Σκευοφύλακας,Παναγιωτίδης,Κουντούρης,Ξένος,Μαυριδόπουλος,Βλαντής,Σεβαστιάδης,Μυτιληναίος κ.α.)
Σήμερα η ομάδα μας αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της ΕΠΣΑ,στην Β' Κατηγορία.70 αθλητές στελεχώνουν το ανρικό τμήμα κατω από τις οδηγίες των προπονητών Λεωνίδα Μπακογιάννη,Θωμά Λαγινά και Αργιανά Ηλία.
Φέτος το 2009 γιορτάζουμε τα 80 χρόνια του συλλόγου μας και ελπίζουμε να μην μείνουμε απλοί κληρονόμοι αυτής της ιστορίας ,αλλά με την αγάπη και την συμπαράσταση των συμπολιτών μας καθώς και την βοήθεια του Αθλητικού Οργανισμού του Δήμου μας, να συνεχίσουμε δημιουργικά την λειτουργία του Συλλόγου μας για τα επόμενα χρόνια.
Πηγή: επίσημος διαδικτυακός τόπος της Α.Ε. Ελευθερούπολης
http://sites.google.com/site/eleutheroupoli" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
Α.Ο. ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΗΜΑΘΙΑΣ
Το ποδοσφαιρικό σωματείο Α.Ο. Αγίου Γεωργίου ιδρύθηκε το 1952 και από τότε συμμετέχει στο τοπικό πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Ημαθίας.
Έδρα του είναι ο Άγιος Γεώργιος του δήμου Δοβρά.
Το σωματείο αποτελείται από τρία τμήματα. Το ανδρικό, το παιδικό και το προπαιδικό. Προπονητής του ανδρικού τμήματος είναι ο Σπυριδωνίδης Γεώργιος και των παιδικών τμημάτων οι Λυμούσης Αντώνιος και Παπαδίνας Αθανάσιος.
Το 2006 το ανδρικό τμήμα πήρε το πρωτάθλημα της Α2 ερασιτεχνικής κατηγορίας και από τότε αγωνίζεται με αξιώσεις στην Α1 ερασιτεχνική κατηγορία.
ΠΗΓΗ:
http://www.apollonao.gr/history.html" onclick="window.open(this.href);return false;
Έδρα του είναι ο Άγιος Γεώργιος του δήμου Δοβρά.
Το σωματείο αποτελείται από τρία τμήματα. Το ανδρικό, το παιδικό και το προπαιδικό. Προπονητής του ανδρικού τμήματος είναι ο Σπυριδωνίδης Γεώργιος και των παιδικών τμημάτων οι Λυμούσης Αντώνιος και Παπαδίνας Αθανάσιος.
Το 2006 το ανδρικό τμήμα πήρε το πρωτάθλημα της Α2 ερασιτεχνικής κατηγορίας και από τότε αγωνίζεται με αξιώσεις στην Α1 ερασιτεχνική κατηγορία.
ΠΗΓΗ:
http://www.apollonao.gr/history.html" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΣΠΟΝΤΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ
Η Αθλητική Ένωση Ελλησπόντου είναι η πρώην Αθλητική Ένωση Μπουτζακίων και συγκεκριμένα δημιουργήθηκε από την συγχώνευση τριών ιστορικών ομάδων της περιοχής του Δήμου Ελλησπόντου.
Οι ομάδες από τις οποίες προέρχεται η Αθλητική Ένωση Ελλησπόντου είναι οι
Απόλλων Ακρινής, Αναγέννηση Αγίου Δημητρίου και ΠΑΟΚ Ρυακίου.
Την χρόνια 2005 η ομάδα έπεσε από την Α’ Ε.Π.Σ. στην Β’ και τελούσε υπό διάλυση μέχρι που τα ηνία ανέλαβαν οι : Τσελικίδης Δημήτρης, Σαγξαρίδης Γιώργος και Κοκκινίδης Αλέξης με την συμμετοχή του Βοριαζίδη Χάρη.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ενώ από το 1999 η ομάδα φέρει στα καταστατικά της και στην σφραγίδα της την ονομασία που σήμερα όλοι γνωρίζουμε σαν Αθλητική Ένωση Ελλησπόντου, μόλις το 2008 η σημερινή διοίκηση κατάφερε επίσημα να την αναγνωρίσουν στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, στην Ε.Π.Σ. Κοζάνης και σε όλους τους θεσμικούς φορείς(Ι.Κ.Α. Δ.Ο.Υ.,Νομαρχία).
Μια απόφαση πολύ σημαντική με διαδικασίες χρονοβόρες και με μεγάλο οικονομικό κόστος που ξεκίνησαν από το 2007.
Το όλο εγχείρημα της προσπάθειας ξεκίνησε από τον τότε προπονητή Χάρη Βοριαζίδη και του τότε ταμία της Διοίκησης και νυν γενικού γραμματέα Αλέξανδρου Κ. Κοκκινίδη με την απαραίτητη συναίνεση και στήριξη του προέδρου Σαγξαρίδη Γεώργιου για το αποτέλεσμα.
Η ομάδα έχει στην κατοχή της ένα Κύπελλο Ε.Π.Σ. Κοζάνης το 2004 και ένα Πρωτάθλημα Β’ Ε.Π.Σ. Κοζάνης το 2006.
Το πιο σημαντικό όμως για την Αθλητική Ένωση Ελλησπόντου είναι η δημιουργία και η λειτουργία Ακαδημιών το 2006 με δυο τμήματα
(μίνι και προπαιδικό) με πρωτεργάτη τον τότε πρόεδρο Τσελικίδη Δημήτριο και στην συνέχεια με το πολύ σημαντικό έργο των υπεύθυνων Καζαντζίδη Κωνσταντίνο και Ποσινακίδου Τούλα που όρισε η σημερινή Διοίκηση (2007).
Το έργο των υπευθύνων είναι ο λόγος ύπαρξης των τμημάτων της Ακαδημίας μέχρι τώρα. Η Ακαδημία αριθμεί περίπου 50 παιδιά ηλικίας 5 – 15 ετών από χωριά της περιοχής του Δήμου Ελλησπόντου που συμμετέχουν και αυτά σε αντίστοιχες διοργανώσεις της Ε.Π.Σ. Κοζάνης.
Σήμερα το δυναμικό «ράστερ» της Αθλητικής Ένωσης Ελλησπόντου αποτελείται από νέους 15 – 28 ετών με μέσο όρο τα 18 χρόνια και από όλα σχεδόν τα Δημοτικά Διαμερίσματα του Δήμου Ελλησπόντου.
(Κλείτος, Ακρινή, Άγιος Δημήτριος, Τετράλοφος, Δρέπανο).
ΠΗΓΗ:
http://omadaellispontou.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
Οι ομάδες από τις οποίες προέρχεται η Αθλητική Ένωση Ελλησπόντου είναι οι
Απόλλων Ακρινής, Αναγέννηση Αγίου Δημητρίου και ΠΑΟΚ Ρυακίου.
Την χρόνια 2005 η ομάδα έπεσε από την Α’ Ε.Π.Σ. στην Β’ και τελούσε υπό διάλυση μέχρι που τα ηνία ανέλαβαν οι : Τσελικίδης Δημήτρης, Σαγξαρίδης Γιώργος και Κοκκινίδης Αλέξης με την συμμετοχή του Βοριαζίδη Χάρη.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ενώ από το 1999 η ομάδα φέρει στα καταστατικά της και στην σφραγίδα της την ονομασία που σήμερα όλοι γνωρίζουμε σαν Αθλητική Ένωση Ελλησπόντου, μόλις το 2008 η σημερινή διοίκηση κατάφερε επίσημα να την αναγνωρίσουν στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, στην Ε.Π.Σ. Κοζάνης και σε όλους τους θεσμικούς φορείς(Ι.Κ.Α. Δ.Ο.Υ.,Νομαρχία).
Μια απόφαση πολύ σημαντική με διαδικασίες χρονοβόρες και με μεγάλο οικονομικό κόστος που ξεκίνησαν από το 2007.
Το όλο εγχείρημα της προσπάθειας ξεκίνησε από τον τότε προπονητή Χάρη Βοριαζίδη και του τότε ταμία της Διοίκησης και νυν γενικού γραμματέα Αλέξανδρου Κ. Κοκκινίδη με την απαραίτητη συναίνεση και στήριξη του προέδρου Σαγξαρίδη Γεώργιου για το αποτέλεσμα.
Η ομάδα έχει στην κατοχή της ένα Κύπελλο Ε.Π.Σ. Κοζάνης το 2004 και ένα Πρωτάθλημα Β’ Ε.Π.Σ. Κοζάνης το 2006.
Το πιο σημαντικό όμως για την Αθλητική Ένωση Ελλησπόντου είναι η δημιουργία και η λειτουργία Ακαδημιών το 2006 με δυο τμήματα
(μίνι και προπαιδικό) με πρωτεργάτη τον τότε πρόεδρο Τσελικίδη Δημήτριο και στην συνέχεια με το πολύ σημαντικό έργο των υπεύθυνων Καζαντζίδη Κωνσταντίνο και Ποσινακίδου Τούλα που όρισε η σημερινή Διοίκηση (2007).
Το έργο των υπευθύνων είναι ο λόγος ύπαρξης των τμημάτων της Ακαδημίας μέχρι τώρα. Η Ακαδημία αριθμεί περίπου 50 παιδιά ηλικίας 5 – 15 ετών από χωριά της περιοχής του Δήμου Ελλησπόντου που συμμετέχουν και αυτά σε αντίστοιχες διοργανώσεις της Ε.Π.Σ. Κοζάνης.
Σήμερα το δυναμικό «ράστερ» της Αθλητικής Ένωσης Ελλησπόντου αποτελείται από νέους 15 – 28 ετών με μέσο όρο τα 18 χρόνια και από όλα σχεδόν τα Δημοτικά Διαμερίσματα του Δήμου Ελλησπόντου.
(Κλείτος, Ακρινή, Άγιος Δημήτριος, Τετράλοφος, Δρέπανο).
ΠΗΓΗ:
http://omadaellispontou.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΡΗΣ ΖΥΓΟΥ ΚΑΒΑΛΑΣ
Η ομαδα του ΑΡΗ ΖΥΓΟΥ ιδρυθηκε το 1933 και επαυσε να υπαρχει λογω του πολεμου και στην συνεχεια της κατοχης (1940-1944).Στην διαρκεια της κατοχης καηκαν όλα τα αρχεια τον συλλογων,καθως και της κοινοτητα Ζυγου.Η ομαδα ιδρυθηκε και παλι το 1946 από τους ΔΟΥΜΑΛΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ,ΣΥΝΑΔΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ,ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ ΑΡΧΟΝΤΙΔΗ,και βρισκεται στην 4η σειρα των μητρωων καταταξης ιδρυθεντων ομαδων της Ε.Π.Σ. Ν.Καβαλας.Δηλαδη η ομαδα του ΑΡΗ ΖΥΓΟΥ είναι μια από τις παλαιοτερες ομαδες του Ν.Καβαλας και όχι μονο αφου και πανελλαδικα κατεχει σπουδαια θεση. .
ΔΙΑΤΕΛΕΣΑΝΤΕΣ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΤΟΥ Α.Μ.Σ.ΑΡΗΣ ΖΥΓΟΥ
1.ΔΟΥΜΑΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 2.ΣΥΝΑΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
3.ΡΩΜΝΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
4.ΚΑΡΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
5.ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ
6.ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
7.ΚΥΡΙΤΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
8.ΚΑΡΑΣΑΒΒΙΔΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
9.ΝΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
10.ΧΑΝΤΖΗΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
11.ΤΣΟΛΑΚΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
12.ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ ΑΝΕΣΤΗΣ
13.ΜΑΚΑΔΑΣΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
14.ΤΣΑΝΑΚΤΣΗΣ ΦΙΛΙΠΠΑΣ
15.ΤΕΠΕΛΙΔΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
16.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΥΡΩΔΗΣ
17.ΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
18.ΒΟΥΔΟΥΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
19.ΠΑΠΟΥΛΙΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
20.ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
21.ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
22.ΠΡΟΥΣΑΕΥΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Η ομαδα του 1952 εφτασε στον ημιτελικο του πρωταθληματος Μακεδονιας και επαιξε με την ΕΛΠΙΔΑ ΔΡΑΜΑΣ αφου ειχε αποκλεισει ολες τις ομαδες του νομου καβαλας .Ηττηθηκε από την ΕΛΠΙΔΑ με 1-0 στην παραταση και ετσι εχασε την ευκαιρια να προκριθει στον τελικο οπου θα επαιζε με τον ΑΡΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
Επισης εχει αγωνισθει και στο πρωταθλημα της Δ’Εθνικης κατηγοριας τα ετη 1990-1991 και 1991-1992 πραγματοποιωντας σπουδαιες εμφανισεις επι πολύ μεγαλων αντιπαλων.
Tην περιοδο 2005-2006 κατεκτισε το κυπελο Ε.Π.Σ ΚΑΒΑΛΑΣ.
Παικτες του ΑΡΗ ΖΥΓΟΥ που επαιξαν σε ομαδες μεγαλυτερης κατηγοριας , 1.Χ’’ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΑΒΒΑΣ-ΠΑΟΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2.ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ-ΑΟΚ ΚΑΒΑΛΑΣ
3.ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΑΡΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
4.ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ-ΑΟΚ ΚΑΒΑΛΑΣ –ΠΑΝΣΕΡΑΙΚΟ
5.ΚΑΡΑΣΑΒΒΙΔΗΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ-ΑΟΚ ΚΑΒΑΛΑΣ –ΚΟΡΙΝΘΟ
6.ΤΣΑΝΙΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ-ΑΟΚ ΚΑΒΑΛΑΣ
7.ΠΑΧΙΔΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ-ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΚΡΗΝΙΔΩΝ
8.ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ-ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
9.ΧΑΝΔΡΟΥΛΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ-ΗΡΑΚΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
10.Χ’’ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ ΦΩΤΗΣ-ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
11.ΙΝΤΖΕΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
12.ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ-ΟΡΦΕΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΗΣ
ΠΗΓΗ:
http://www.arhszygoy.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
ΔΙΑΤΕΛΕΣΑΝΤΕΣ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΤΟΥ Α.Μ.Σ.ΑΡΗΣ ΖΥΓΟΥ
1.ΔΟΥΜΑΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 2.ΣΥΝΑΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
3.ΡΩΜΝΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
4.ΚΑΡΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
5.ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ
6.ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
7.ΚΥΡΙΤΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
8.ΚΑΡΑΣΑΒΒΙΔΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
9.ΝΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
10.ΧΑΝΤΖΗΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
11.ΤΣΟΛΑΚΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
12.ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ ΑΝΕΣΤΗΣ
13.ΜΑΚΑΔΑΣΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
14.ΤΣΑΝΑΚΤΣΗΣ ΦΙΛΙΠΠΑΣ
15.ΤΕΠΕΛΙΔΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
16.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΥΡΩΔΗΣ
17.ΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
18.ΒΟΥΔΟΥΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
19.ΠΑΠΟΥΛΙΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
20.ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
21.ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
22.ΠΡΟΥΣΑΕΥΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Η ομαδα του 1952 εφτασε στον ημιτελικο του πρωταθληματος Μακεδονιας και επαιξε με την ΕΛΠΙΔΑ ΔΡΑΜΑΣ αφου ειχε αποκλεισει ολες τις ομαδες του νομου καβαλας .Ηττηθηκε από την ΕΛΠΙΔΑ με 1-0 στην παραταση και ετσι εχασε την ευκαιρια να προκριθει στον τελικο οπου θα επαιζε με τον ΑΡΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
Επισης εχει αγωνισθει και στο πρωταθλημα της Δ’Εθνικης κατηγοριας τα ετη 1990-1991 και 1991-1992 πραγματοποιωντας σπουδαιες εμφανισεις επι πολύ μεγαλων αντιπαλων.
Tην περιοδο 2005-2006 κατεκτισε το κυπελο Ε.Π.Σ ΚΑΒΑΛΑΣ.
Παικτες του ΑΡΗ ΖΥΓΟΥ που επαιξαν σε ομαδες μεγαλυτερης κατηγοριας , 1.Χ’’ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΑΒΒΑΣ-ΠΑΟΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2.ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ-ΑΟΚ ΚΑΒΑΛΑΣ
3.ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΑΡΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
4.ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ-ΑΟΚ ΚΑΒΑΛΑΣ –ΠΑΝΣΕΡΑΙΚΟ
5.ΚΑΡΑΣΑΒΒΙΔΗΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ-ΑΟΚ ΚΑΒΑΛΑΣ –ΚΟΡΙΝΘΟ
6.ΤΣΑΝΙΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ-ΑΟΚ ΚΑΒΑΛΑΣ
7.ΠΑΧΙΔΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ-ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΚΡΗΝΙΔΩΝ
8.ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ-ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
9.ΧΑΝΔΡΟΥΛΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ-ΗΡΑΚΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
10.Χ’’ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ ΦΩΤΗΣ-ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
11.ΙΝΤΖΕΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
12.ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ-ΟΡΦΕΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΗΣ
ΠΗΓΗ:
http://www.arhszygoy.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;