Ο Αθλητικος Ποδοσφαιρικος Συλλογος ΠΑΙΟΝΕΣ ΑΞΙΟΥΠΟΛΗΣ ιδρυθηκε το Μαρτη του 2006 στην Αξιουπολη χαρη στην πρωτοβουλία παλαιων ποδοσφαιριστων Κ παραγόντων της περιοχής.
Στόχος του συλλογου ειναι να διδάξει τους κανόνες του ποδοσφαιρου, να καλλιεργήσει την αμιλλα,και να προσφερει στα παιδια χαρα, υγεία ,εκτόνωση κ συντροφικότητα.
Πήρε την ονομασία του απο τον αρχαίο λαο των Παιόνων, που κατοικουσε στην ευρυτερη περιοχή του Αξιού ποταμου.
Λίγα λόγια για τους Παίονες
Οι Παίονες ήταν λαός που κατοικούσε στην αρχαία Μακεδονία και την Θράκη. Αρχικά κατοικούσαν στην πάνω κοιλάδα του Αξιού και την δυτική Ιλλυρία, και επεκτάθηκαν στην Βοττιαία και Ημαθία μέχρι τον Στρυμόνα.
Οι Παίονες αναφέρονται στην Ιλιάδα ως σύμμαχοι της Τροίας. Ο Στράβων γράφει για τους Παίονες ότι ήταν Θράκες, και συμπληρώνει ότι από άλλους θεωρούνταν ότι προέρχονταν από άποικους Φρύγες και άλλοι ότι από αυτούς προέρχονταν εκείνοι. Αποτελούνταν από πολλές φυλές γνωστές με το όνομα Παίονες, Σιροπαίονες, Γρααίοι, Λαιαίοι, Παιόπλαι, Παναίοι. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι οι Παίονες ζούσαν σε πόλεις και χωριά. Μεγάλες πόλεις ήταν η Άστιβος (σημερινό Στίπ), ο Δόβηρος (πιθανόν η Δοϊράνη) και το Αστραίον. Πιθανόν οι Στόβοι (Σημερινό Στόμπι) να ήταν η πρωτεύουσα του κράτους.
Κατά την εκστρατεία του Ξέρξη στην Ελλάδα συμμετείχαν στον στρατό του, άλλοι ως σύμμαχοι και άλλοι ως υποτελείς. Ο Φίλιππος Β' μετά τον θάνατο του βασιλιά των Παιόνων Άγη, εκστράτευσε εναντίον τους και τους κατέκτησε (355 - 354 π.Χ.). Εκείνη την εποχή υπήρχε και αντίθεση στην Αθήνα για την πολιτική του Φιλίππου. Ο Ισοκράτης απλώς αναφέρει ότι ο Φίλιππος υπέταξε τους Παίονες και τους έκανε υπηκοους του. Αντίθετα ο Δημοσθένης τον κατηγορούσε για τον εξαναγκασμό των Παιόνων να συμμαχήσουν μαζί του ή να υποταχθούν ενώ προηγουμένως ήταν ελεύθεροι και σύμμαχοι των Αθηναίων. Ο Αλέξανδρος μετέπειτα εκστράτευσε επίσης εναντίον τους όταν αποπειράθηκαν να στασιάσουν. Κατά την εκστρατεία του στην Ασία χρησιμοποίησε Παίονες ως ελαφρά σώματα «ψιλών».
ΠΗΓΗ:
http://fa-paiones2006.piczo.com" onclick="window.open(this.href);return false;
Η ιστορία διάφορων ομάδων !
Συντονιστής: mike
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ο Αθλητικός Όμιλος Προφήτη Ηλία ιδρύθηκε το 1954 και εδρεύει στον ομώνυμο λόφο του Πειραιά. Αρχικά διέθετε μόνο ποδοσφαιρικό τμήμα το όποιο αγωνίστηκε στην δόκιμο κατηγορία και ένα χρόνο αργότερα στη Γ' Κατηγορία Πειραιά.
Πρώτα χρώματα του συλλόγου ήταν το πράσινο-άσπρο και αργότερα αντικαταστάθηκαν από το κόκκινο και το μπλε.
Το ποδοσφαιρικό τμήμα έχει καταφέρει να ανέλθει δύο φορές στην Α' Κατηγορία Πειραιά: Το 1977 (για να υποβιβαστεί την αμέσως επόμενη χρονιά) και ακριβώς μετά από 30 χρόνια, το 2007.
Το πνεύμα που διέπει τις αρχές του Α.Ο. Προφήτη Ηλία είναι καθαρά ερασιτεχνικό. Για το λόγο αυτό δίνεται ιδιαίτερη βάση στις ακαδημίες του συλλόγου, και οι περισσότεροι αθλητές που στελεχώνουν τα ανδρικά τμήματα είναι γηγενείς.
ΠΗΓΗ:
http://aoprofitisilias.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
Πρώτα χρώματα του συλλόγου ήταν το πράσινο-άσπρο και αργότερα αντικαταστάθηκαν από το κόκκινο και το μπλε.
Το ποδοσφαιρικό τμήμα έχει καταφέρει να ανέλθει δύο φορές στην Α' Κατηγορία Πειραιά: Το 1977 (για να υποβιβαστεί την αμέσως επόμενη χρονιά) και ακριβώς μετά από 30 χρόνια, το 2007.
Το πνεύμα που διέπει τις αρχές του Α.Ο. Προφήτη Ηλία είναι καθαρά ερασιτεχνικό. Για το λόγο αυτό δίνεται ιδιαίτερη βάση στις ακαδημίες του συλλόγου, και οι περισσότεροι αθλητές που στελεχώνουν τα ανδρικά τμήματα είναι γηγενείς.
ΠΗΓΗ:
http://aoprofitisilias.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑ ΑΤΤΙΚΗΣ
Ο Αθλητικός Όμιλος Βαρνάβα είναι ένα ιστορικό σωματείο του χωριού μας.
Σ΄ αυτήν την Ομάδα "παίξαμε μπάλα" όλοι οι Βαρναβιώτες. Οι πατεράδες μας, εμείς και σήμερα τα παιδιά μας.
Πέρασε περιόδους άνθησης, αλλά και περιόδους κρίσης, όμως άντεξε στο χρόνο, γιατί στηρίχθηκε όχι στα χρήματα, τους χορηγούς, ή τους μεγαλοπαράγοντες, αλλά στην αγάπη και το μεράκι απλών ανθρώπων.
Σήμερα γίνεται ένα νέο ξεκίνημα.
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Α.Ο.Β.
Πρόεδρος ...................ΚΟΛΛΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Κ.
Αντιπρόεδρος ..............ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΙΠ.
Β΄ Αντιπρόεδρος...........ΜΑΝΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Γεν. Γραμματέας ..........ΚΟΛΛΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Π.
Αναπλ. Γραμματέας.......ΠΕΤΣΙΟΣ ΤΑΣΟΣ
Ταμίας........................ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΠΥΡΡΟΣ
Γεν. Αρχηγός ..............ΑΔΑΜΗΣ ΜΙΛΤΟΣ
Αναπλ. Γεν. Αρχηγού ....ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ ΠΑΝΑΓ.
Εφορος Υλικού.............ΣΤΑΜΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ
Σημερα συμμετεχει στον 1ο ΟΜΙΛΟ της Γ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ της ΕΠΣΑΝΑ.
ΠΗΓΗ:
http://aovarnava.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
Σ΄ αυτήν την Ομάδα "παίξαμε μπάλα" όλοι οι Βαρναβιώτες. Οι πατεράδες μας, εμείς και σήμερα τα παιδιά μας.
Πέρασε περιόδους άνθησης, αλλά και περιόδους κρίσης, όμως άντεξε στο χρόνο, γιατί στηρίχθηκε όχι στα χρήματα, τους χορηγούς, ή τους μεγαλοπαράγοντες, αλλά στην αγάπη και το μεράκι απλών ανθρώπων.
Σήμερα γίνεται ένα νέο ξεκίνημα.
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Α.Ο.Β.
Πρόεδρος ...................ΚΟΛΛΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Κ.
Αντιπρόεδρος ..............ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΙΠ.
Β΄ Αντιπρόεδρος...........ΜΑΝΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Γεν. Γραμματέας ..........ΚΟΛΛΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Π.
Αναπλ. Γραμματέας.......ΠΕΤΣΙΟΣ ΤΑΣΟΣ
Ταμίας........................ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΠΥΡΡΟΣ
Γεν. Αρχηγός ..............ΑΔΑΜΗΣ ΜΙΛΤΟΣ
Αναπλ. Γεν. Αρχηγού ....ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ ΠΑΝΑΓ.
Εφορος Υλικού.............ΣΤΑΜΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ
Σημερα συμμετεχει στον 1ο ΟΜΙΛΟ της Γ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ της ΕΠΣΑΝΑ.
ΠΗΓΗ:
http://aovarnava.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΦΟΙΝΙΚΑΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
Όπως σε όλες τις φτωχογειτονιές της Αθήνας, έτσι και στη δική μας, στα Άσπρα Χώματα του Περιστερίου, στα τέλη της δεκαετίας του ’60 όλοι οι πιτσιρικάδες της τότε εποχής δεν κάναμε τίποτε άλλο από το πρωί ως το βράδυ (εκτός βέβαια από τις ώρες του σχολείου) από το να παίζουμε το αγαπημένο μας παιχνίδι, το ποδόσφαιρο. Οι πρώτες μπάλες μας ήταν λαστιχένιες, όσο για γήπεδο εκεί πιστεύω ότι τα παιδιά εκείνης της εποχής ήμασταν πολύ τυχερά γιατί το Περιστέρι και ειδικά τα Άσπρα Χώματα ήταν γεμάτα από απέραντα χωράφια, τις ευλογημένες αλάνες.
Τεχνικά προβλήματα δεν υπήρχαν, παίρναμε 4 κοτρόνες (δε δυσκολευόμασταν και πολύ να τις βρούμε) και φτιάχναμε 2 τέρματα, χωριζόμασταν σε δύο ομάδες και άρχιζε το καθημερινό πανηγύρι. Μπορεί ο αγωνιστικός χώρος να μην ήταν ο ιδανικός (αν και εμείς από τότε είχαμε χόρτο, μολόχες και τσουκνίδες) μπορεί να μην υπήρχαν συστήματα και σκοπιμότητες, όμως οι μεγαλύτεροι χάζευαν το περίσσιο ταλέντο των περισσοτέρων πιτσιρικάδων. Η ποδοσφαιρική μας ζωή συνεχιζόταν σε αυτόν τον ρυθμό αλλά τα χρόνια περνούσαν γρήγορα και οι μπόμπιρες των 9,10 και 11 χρονών γίναμε στα 1969 με 1970 ανδράκια των 13,14 και 15 και αρχίσαμε να έχουμε περισσότερες ανησυχίες, να ζητάμε κάτι περισσότερο, κάτι πιο οργανωμένο.
Η πρώτη μπάλα Η πρώτη μας κίνηση ήταν να αγοράσουμε, τσοντάροντας 10 δραχμές ο καθένας, μια μπάλα δερμάτινη από τις κλασσικές τις καφέ με το λαιμό που όταν έριχνες κεφαλιές σου προσθέτανε ένα καρούμπαλο παραπάνω, στα υπόλοιπα που προέρχονταν από τον πετροπόλεμο.
Η ίδρυση Εκείνη την εποχή, τέλη του 1969 και αρχές του 1970, βλέποντας να δημιουργούνται διάφοροι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι, θελήσαμε κι εμείς να λειτουργήσουμε πιο σοβαρά σαν ομάδα. Όμως οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες και το χαρτζιλίκι ελάχιστο ως ανύπαρκτο. Τότε, είχαμε την τύχη να ενδιαφερθεί σοβαρά για μας ένας από τους πιο παλιούς γείτονες, ο ΝΙΚΟΣ ΠΟΝΗΡΑΚΟΣ, που παρακολουθούσε καθημερινά τους αγώνες μας. Πες, η αγάπη που είχε για το ποδόσφαιρο (πρώην ποδοσφαιριστής του Απόλλωνα Καλαμάτας), πες η αγάπη και το ενδιαφέρον για τα παιδιά του αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς, ασχολήθηκε ψυχή και σώματι με την συγκρότηση της ομάδας και έμελλε να γίνει ο ιδρυτής της.
Το όνομα Όπως όλες οι ομάδες έχουν όνομα έτσι και εμείς έπρεπε να δώσουμε ένα όνομα κοινής αποδοχής στη δική μας. Τα βράδια, όταν λόγω σκότους δεν μπορούσαμε να παίζουμε άλλο μπάλα, συνηθίζαμε να πηγαίνουμε σε ένα μπακάλικο κοντά στον Άγιο Ελευθέριο όπου υπήρχε μία από τις ελάχιστες τηλεοράσεις στα Άσπρα Χώματα. Συνήθως βλέποντας έργα συζητούσαμε και διάφορα θέματα. Εκείνες τις μέρες μεταξύ Χριστουγέννων του 1969 και Πρωτοχρονιάς του 1970, φλέγον θέμα ήταν η ονομασία της ομάδας. Παιδιά μπόλικα στην παρέα, οι γνώμες όσες και τα παιδιά. Τότε ενώ ακούγονταν ονόματα όπως Σάντος, Ολυμπιακός, ΠΑΟ, ΑΕΚ κλπ, παρατηρήσαμε (αν θυμάμαι καλά ήταν ο Θανάσης ο Καστελιώτης) μια καρτέλα με μπαχαρικά που ήταν κρεμασμένα σ’ ένα ράφι και έγραφε Μπαχαρικά «ΦΟΙΝΙΞ». Αμέσως προτάθηκε το όνομα ΦΟΙΝΙΚΑΣ και όλα τα παιδιά το δεχτήκαμε με ενθουσιασμό γιατί κατά πρώτον το βρήκαμε ωραίο και πρωτότυπο (δεν υπήρχε στο Περιστέρι άλλος σύλλογος με αυτό το όνομα) και κατά δεύτερο μας εντυπωσίασε ο μύθος που υπάρχει για το πουλί που ήταν ζωγραφισμένο πάνω στην καρτέλα. Ο πρόεδρός μας (έτσι φωνάζαμε τον Κυρ-Νίκο) ήτανε απόλυτα σύμφωνος με την ονομασία γιατί πράγματι όπως μας είπε ο Φοίνικας συμβολίζει την αιωνιότητα.
Η πρώτη εμφάνιση και η πρώτη συμμετοχή σε τουρνουά Στην αρχή όταν πρωτοξεκινήσαμε, στα διάφορα φιλικά παιχνίδια που παίζαμε με τις γειτονικές ομάδες φορούσαμε αθλητικές άσπρες φανέλες με μανικάκι στις οποίες γράφαμε με μεγάλη προσοχή πίσω το νούμερο και μπροστά το Φ. Σ’ όλη αυτή τη διαδικασία βοηθούσε πολύ και ο φίλος της ομάδας και ο πρώτος οπαδός μας, ο Θανάσης ο Βίγλας, ο οποίος δεν έχανε αγώνα της ομάδας και είχε κάνει και κάτι πολύ σπουδαίο, έβγαζε κάθε βδομάδα εφημερίδα του Φοίνικα με πολύ χιούμορ, στην οποία βέβαια συμμετείχαμε όλοι. Μετά από λίγο όμως, όταν ο Πρόεδρός, μάς έγραψε στο πρώτο μας τουρνουά, το οποίο διοργάνωνε ο Χαράλαμπος Μαραγκός (ιδιοκτήτης του καταστήματος αθλητικών ειδών ΟΛΥΜΠΙΑ ΣΠΟΡ) χρειάστηκε να πάρουμε καινούργιες φορεσιές. Για να αγοραστούν όμως χρειάζονταν χρήματα, πράγμα δυσεύρετο την εποχή εκείνη, όμως τσοντάροντας όλοι, από τον Πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο πιτσιρικά, τα χρήματα βρέθηκαν και πήραμε την πρώτη μας εμφάνιση. Οι φανέλες είχαν το σχέδιο της Άρσεναλ, μακρυμάνικες κόκκινες με άσπρα μανίκια, άσπρους αριθμούς, το σήμα του Φοίνικα μέσα στις φλόγες στο μέρος της καρδιάς, τα σορτσάκια άσπρα και οι κάλτσες κόκκινες με άσπρο γυρισματάκι πάνω. Όμως η εμφάνιση δεν αρκούσε, χρειαζόμασταν και ποδοσφαιρικά παπούτσια, μέχρι τότε παίζαμε με πάνινα παπούτσια (τα αλυσίδα ελβιέλα). Ταυτόχρονα λοιπόν με την αγορά της εμφάνισης αγοράσαμε από τον Κύριο Μπάμπη (Μαραγκό) καμιά εικοσαριά ζευγάρια ποδοσφαιρικά παπούτσια μεταχειρισμένα σε πολύ καλή κατάσταση. Έτσι η ομάδα, ήταν ετοιμοπόλεμη για τον πρώτο αγώνα του πρώτου μας επίσημου τουρνουά.(Ιανουάριος 1970). Δεν θυμάμαι καλά με ποια ομάδα είχαμε παίξει στην πρώτη αγωνιστική, ούτε καν τι αποτέλεσμα είχαμε φέρει, όμως δε θα ξεχάσω ποτέ, ούτε εγώ μα ούτε και κανένα από τα άλλα παιδιά πιστεύω, τη συγκίνηση που νιώσαμε όταν φορέσαμε τις ολοκαίνουργιες φορεσιές μας. Ήταν για μας μια πραγματική ιεροτελεστία.
Θα ήταν αδιανόητο να μην αναφέρω τα ονόματα της παρέας των πιτσιρικάδων που αποτέλεσαν την ιδρυτική ομάδα του ΦΟΙΝΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ.
Πονηράκος Βασίλης Πονηράκος Δημήτρης Καλλικούρδης Κώστας Καλλικούρδης Άγγελος Παναγόπουλος Τάκης Παναγόπουλος Γιώργος Καστελιώτης Θανάσης Καστελιώτης Παναγιώτης Σκόδρας Αχιλλέας Χριστοδουλόπουλος Σαράντης Καράμπελας Παύλος Δρίλης Γιώργος Σταμούλης Κοσμάς Σταμούλης Παντελής
Στο παρθενικό μας αυτό πρωτάθλημα καταλάβαμε την 3η θέση κατακτώντας έτσι το πρώτο μας κύπελλο. Από το 1970 ως το 1985 η ομάδα μας τους χειμώνες συμμετείχε σε πρωτάθλημα ανεξαρτήτων σωματείων των ΟΛΥΜΠΙΑ ΣΠΟΡ-ΔΑΒΙΛΑΣ-ΛΟΥΠΟΣ. Τα δε καλοκαίρια κάθε Κυριακή κλείναμε αγώνες με επαρχιακές ομάδες όπως Ακράτα, Ξυλόκαστρο, Δρέπανο, Εξαμίλια, Αυλίδα, Κυριάκι, Αυλωνάρι και πάρα πολλές άλλες ομάδες μεγάλων κατηγοριών όπου μας δινόταν η ευκαιρία να διαπιστώνουμε συνεχώς ότι οι δυνατότητες του συλλόγου μας χαραμίζονταν στα καθιερωμένα τουρνουά που συμμετείχαμε και τα οποία κερδίζαμε το ένα μετά το άλλο. Το 1985-86 ο Δήμος Περιστερίου διοργανώνει το 1ο Δημοτικό πρωτάθλημα ανεξάρτητων σωματείων όπου σε σύνολο 36 ομάδων καταλαμβάνουμε την 1η θέση επιβεβαιώνοντας έτσι την κυριαρχία μας στο ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ.
Η πιο σημαντική μας χρονιά ως ανεξάρτητο σωματείο ήταν το 1986-87 όταν ο τότε Δήμαρχος Κος Δημητρακόπουλος έβαλε ως έπαθλο για την πρωταθλήτρια ομάδα το γήπεδο Μαζαράκη για να το χρησιμοποιήσει για την είσοδό της στη δύναμη της ΕΝΩΣΗΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΑΘΗΝΩΝ (Ε.Π.Σ.Α). Οι 36 ομάδες ήταν χωρισμένες σε 2 ομίλους των 18. Ο πρωταθλητής του Α’ ομίλου, ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ, έπαιξε με τον πρωταθλητή του Β’ ομίλου Α.Ο. ΤΑΞΙΑΡΧΗ στο γήπεδο του ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ (για πρώτη φορά σε χόρτο).Σ’ αυτόν τον σημαντικότερο μέχρι τότε αγώνα η ομάδα μας παίζοντας εκπληκτικό ποδόσφαιρο θριάμβευσε άνετα του αντιπάλου της με 3-0 κατακτώντας έτσι την 1η θέση και κάνοντας πραγματικότητα το όραμα του Προέδρου μας Νίκου Πονηράκου αλλά και όλων των παιδιών που αποτελούσαν εκείνη την ομάδα.
Είναι επιβεβλημένο να αναφέρουμε τους ποδοσφαιριστές που συμμετείχαν εκείνη την περίοδο διότι με τις λαμπρές τους εμφανίσεις κατόρθωσαν να εντάξουν στον Φοίνικα, από ανεξάρτητο σωματείο που ήταν, στα επίσημα μητρώα της ΕΠΣΑ:
Βούτσας Κώστας Μαργαρίτης Νίκος Πονηράκος Βασίλης (Αρχηγός) Πονηράκος Δημήτρης Τσίγκος Γιώργος Καπλάνης Αντώνης Καστελιώτης Θανάσης Καστελιώτης Παναγιώτης Αγαπητός Νίκος (Αρχηγός) Αγαπητός Ντίνος Γκιόκας Δημήτρης Πήλιουρας Γιάννης Μπέσιος Τάσος Κορόβεσης Ηλίας Παπαδόπουλος Τάκης Παναγιωτόπουλος Γιάννης Την περίοδο 1987-88 ανέλαβε προπονητής στην ομάδα ο Γιάννης ο Παρασίδης, του οποίου η εμπειρία στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο μας βοήθησε στο να οργανωθούμε ακόμα καλύτερα κυρίως στα τμήματα υποδομής. Σ’ αυτή την πολύ δύσκολη χρονιά όλα τα παιδιά, και με τη βοήθεια ορισμένων φίλων, του Γιάννη του Μιχαηλίδη, του Αντώνη του Κυρίτση, του Κώστα του Λαζαρίδη και του Μανώλη του Αγαπητού, χτίσαμε με δικά μας έξοδα τα αποδυτήρια στο γήπεδο Μαζαράκη τα οποία ήταν απαραίτητα για την ένταξή μας στο δυναμικό της ΕΠΣΑ. Ήταν μεγάλη η αγωνία μας να τελειώσουμε γρήγορα γιατί αν αργούσαμε κινδυνεύαμε να αρχίσει το πρωτάθλημα και θα μέναμε εκτός Ένωσης. Δουλεύαμε καθημερινά μέχρι αργά το βράδυ ακόμα και τις Κυριακές. Χαρακτηριστικά θυμάμαι, ενώ παίζαμε κάποιο παιχνίδι με την ΠΟΑΛ, όσοι δεν αγωνιζόμασταν στην 11άδα βάζαμε τα ελενίτ στα αποδυτήρια. Κάποιος «καλοθελητής» από τη γειτονιά, κάλεσε την αστυνομία με αποτέλεσμα να συλληφθούν και να οδηγηθούν στο τμήμα ο Αντώνης ο Καπλάνης, ο Βασίλης ο Πονηράκος και ο Δημήτρης ο Πονηράκος και να μας αφήσουν ελεύθερους μόνο με την παρέμβαση του Δήμου. Δήμαρχος τότε ήταν ο αείμνηστος Δημήτρης Φωλόπουλος του οποίου χρειάζονταν την υπογραφή στο παραχωρητήριο προς τον Α.Ο Φοίνικα Περιστερίου του γηπέδου Μαζαράκη για 5 χρόνια από το Δήμο Περιστερίου. Κάποιες λεπτομέρεις ίσως να φανούν λίγο κουραστικές όμως νομίζω ότι πρέπει να τις λέμε γιατί το αντίθετο θα ήταν αγνωμοσύνη προς κάποιους που βοήθησαν ειδικά στις κρίσιμες αυτές στιγμές της ομάδας.
Ήταν λοιπόν Αύγουστος του 1988 όταν το Δ.Σ της Ε.Π.Σ.Α συνεδρίαζε σε λίγες μέρες και ένα από τα θέματα ήταν η ένταξή μας στο δυναμικό της. Όταν πήγαμε να πάρουμε τα παραχωρητήρια μας είπαν ότι ο Κος Δήμαρχος σε 2 ώρες θα φύγει για Βουλγαρία για μια βδομάδα και το χαρτί θα το υπογράψει μετά την επιστροφή του. Τους παρακαλέσαμε, τους είπαμε ότι δεν υπάρχουν χρονικά περιθώρια γιατί χωρίς το έγγραφο αυτό πάνε χαμένοι τόσων ανθρώπων οι κόποι, αυτοί όμως ανένδοτοι, δε μας άφηναν να δούμε τον Δήμαρχο. Τότε χρειάστηκε να επιστρατεύσουμε ένα προσωπικό φίλο του Βασίλη του Πονηράκου, τον αείμνηστο Βασίλη Πουλικαράκο, ο οποίος ήταν κάτι παραπάνω από φίλος με τον Κο Φωλόπουλο. Τον ειδοποιήσαμε, έφθασε αμέσως το δημαρχείο και σε 5 λεπτά μας παρέδωσε το περιβόητο έγγραφο, στέλνοντας μας στα ουράνια. Φυσικά, είχαμε βγάλει και το καταστατικό μας στις 05/02/1987 με την αφιλοκερδή βοήθεια του τρελού δικηγόρου Κου Κυριάκου Εξαρχάκου. Έτσι, την επόμενη βδομάδα αφού φυσικά είχαμε φροντίσει να υπάρχει ευνοϊκό κλίμα για την ομάδα μας με επισκέψεις στον Κο Τριβέλα, πρόεδρο της Ε.Π.Σ.Α τότε, στον Κο Τρύφωνα Δημητρόπουλο και σε άλλους, κατορθώσαμε να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα, να ενταχθεί η αγαπημένη μας ομάδα στην επίσημη δύναμη της Ε.Π.Σ.Α. Οι άνθρωποι που αποτελούσαν το 1ο επίσημο συμβούλιο της ομάδας όπως αυτό δηλώθηκε στην Ε.Π.Σ.Α ήταν οι εξής:
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΟΝΗΡΑΚΟΣ ΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΚΟΔΡΑΣ ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΠΟΝΗΡΑΚΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΑΜΙΑΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΝ.ΑΡΧΗΓΟΣ ΣΚΟΔΡΑΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΕΦΟΡΟΣ ΕΓΓΛΕΖΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΕΛΟΣ ΠΟΥΛΙΚΑΡΑΚΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΕΛΟΣ ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΕΛΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΙΔΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ Στην πρώτη επίσημη μας εμφάνιση, χάσαμε παρ’ όλη την πολύ καλή μας απόδοση με 1-0 στο γήπεδό μας από τον Ορωπό, κυρίως λόγω άγχους. Αυτό όμως δεν μας εμπόδισε να πανηγυρίσουμε στο τέλος της σαιζόν, ύστερα από μία πολύ καλή πορεία, την άνοδο μας από την Γ’ στη Β’ κατηγορία. Η πανάξια αυτή άνοδος μας, λίγο έλειψε να μη γίνει επειδή τιμωρηθήκαμε με -6 βαθμούς λόγω κακής συμμετοχής του ποδοσφαιριστή μας Καλογιάννη Γιάννη. Ευτυχώς όμως στην ατυχία μας, σταθήκαμε τυχεροί, γιατί εκείνη την περίοδο έκανε η Ε.Π.Σ.Α μια αναδιάρθρωση και έτσι δικαιότατα βρεθήκαμε στη Β’ Αθηνών.
Οι ποδοσφαιριστές που συμμετείχαν στην πρώτη επίσημη εμφάνιση της ομάδας στο πρωτάθλημα της Γ’ Αθηνών την περίοδο 1988-89 και οι οποίοι με τις προσπάθειές τους ανέβασαν τον σύλλογό μας στη Β’ Αθηνών είναι οι εξής:
Βούτσας Κώστας
Μπογιατζής Τάσος
Μαστρογιάννης Στέφανος
Πονηράκος Δημήτρης
Τσίγκος Γιώργος
Καπλάνης Αντώνης
Καστελιώτης Παναγιώτης
Παρασίδης Γιάννης(παίκτης-προπονητής)
Αγαπητός Νίκος
Αγαπητός Ντίνος
Πήλιουρας Γιάννης
Μπέσιος Τάσος
Παναγιωτόπουλος
Γιάννης
Ζιάγκος Χαράλαμπος
Μανιάτης Γιώργος
Καλογιάννης Γιάννης
Ταχτατζής Θανάσης
ΠΗΓΗ:
http://www.foinikasfc.gr/" onclick="window.open(this.href);return false;
Τεχνικά προβλήματα δεν υπήρχαν, παίρναμε 4 κοτρόνες (δε δυσκολευόμασταν και πολύ να τις βρούμε) και φτιάχναμε 2 τέρματα, χωριζόμασταν σε δύο ομάδες και άρχιζε το καθημερινό πανηγύρι. Μπορεί ο αγωνιστικός χώρος να μην ήταν ο ιδανικός (αν και εμείς από τότε είχαμε χόρτο, μολόχες και τσουκνίδες) μπορεί να μην υπήρχαν συστήματα και σκοπιμότητες, όμως οι μεγαλύτεροι χάζευαν το περίσσιο ταλέντο των περισσοτέρων πιτσιρικάδων. Η ποδοσφαιρική μας ζωή συνεχιζόταν σε αυτόν τον ρυθμό αλλά τα χρόνια περνούσαν γρήγορα και οι μπόμπιρες των 9,10 και 11 χρονών γίναμε στα 1969 με 1970 ανδράκια των 13,14 και 15 και αρχίσαμε να έχουμε περισσότερες ανησυχίες, να ζητάμε κάτι περισσότερο, κάτι πιο οργανωμένο.
Η πρώτη μπάλα Η πρώτη μας κίνηση ήταν να αγοράσουμε, τσοντάροντας 10 δραχμές ο καθένας, μια μπάλα δερμάτινη από τις κλασσικές τις καφέ με το λαιμό που όταν έριχνες κεφαλιές σου προσθέτανε ένα καρούμπαλο παραπάνω, στα υπόλοιπα που προέρχονταν από τον πετροπόλεμο.
Η ίδρυση Εκείνη την εποχή, τέλη του 1969 και αρχές του 1970, βλέποντας να δημιουργούνται διάφοροι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι, θελήσαμε κι εμείς να λειτουργήσουμε πιο σοβαρά σαν ομάδα. Όμως οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες και το χαρτζιλίκι ελάχιστο ως ανύπαρκτο. Τότε, είχαμε την τύχη να ενδιαφερθεί σοβαρά για μας ένας από τους πιο παλιούς γείτονες, ο ΝΙΚΟΣ ΠΟΝΗΡΑΚΟΣ, που παρακολουθούσε καθημερινά τους αγώνες μας. Πες, η αγάπη που είχε για το ποδόσφαιρο (πρώην ποδοσφαιριστής του Απόλλωνα Καλαμάτας), πες η αγάπη και το ενδιαφέρον για τα παιδιά του αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς, ασχολήθηκε ψυχή και σώματι με την συγκρότηση της ομάδας και έμελλε να γίνει ο ιδρυτής της.
Το όνομα Όπως όλες οι ομάδες έχουν όνομα έτσι και εμείς έπρεπε να δώσουμε ένα όνομα κοινής αποδοχής στη δική μας. Τα βράδια, όταν λόγω σκότους δεν μπορούσαμε να παίζουμε άλλο μπάλα, συνηθίζαμε να πηγαίνουμε σε ένα μπακάλικο κοντά στον Άγιο Ελευθέριο όπου υπήρχε μία από τις ελάχιστες τηλεοράσεις στα Άσπρα Χώματα. Συνήθως βλέποντας έργα συζητούσαμε και διάφορα θέματα. Εκείνες τις μέρες μεταξύ Χριστουγέννων του 1969 και Πρωτοχρονιάς του 1970, φλέγον θέμα ήταν η ονομασία της ομάδας. Παιδιά μπόλικα στην παρέα, οι γνώμες όσες και τα παιδιά. Τότε ενώ ακούγονταν ονόματα όπως Σάντος, Ολυμπιακός, ΠΑΟ, ΑΕΚ κλπ, παρατηρήσαμε (αν θυμάμαι καλά ήταν ο Θανάσης ο Καστελιώτης) μια καρτέλα με μπαχαρικά που ήταν κρεμασμένα σ’ ένα ράφι και έγραφε Μπαχαρικά «ΦΟΙΝΙΞ». Αμέσως προτάθηκε το όνομα ΦΟΙΝΙΚΑΣ και όλα τα παιδιά το δεχτήκαμε με ενθουσιασμό γιατί κατά πρώτον το βρήκαμε ωραίο και πρωτότυπο (δεν υπήρχε στο Περιστέρι άλλος σύλλογος με αυτό το όνομα) και κατά δεύτερο μας εντυπωσίασε ο μύθος που υπάρχει για το πουλί που ήταν ζωγραφισμένο πάνω στην καρτέλα. Ο πρόεδρός μας (έτσι φωνάζαμε τον Κυρ-Νίκο) ήτανε απόλυτα σύμφωνος με την ονομασία γιατί πράγματι όπως μας είπε ο Φοίνικας συμβολίζει την αιωνιότητα.
Η πρώτη εμφάνιση και η πρώτη συμμετοχή σε τουρνουά Στην αρχή όταν πρωτοξεκινήσαμε, στα διάφορα φιλικά παιχνίδια που παίζαμε με τις γειτονικές ομάδες φορούσαμε αθλητικές άσπρες φανέλες με μανικάκι στις οποίες γράφαμε με μεγάλη προσοχή πίσω το νούμερο και μπροστά το Φ. Σ’ όλη αυτή τη διαδικασία βοηθούσε πολύ και ο φίλος της ομάδας και ο πρώτος οπαδός μας, ο Θανάσης ο Βίγλας, ο οποίος δεν έχανε αγώνα της ομάδας και είχε κάνει και κάτι πολύ σπουδαίο, έβγαζε κάθε βδομάδα εφημερίδα του Φοίνικα με πολύ χιούμορ, στην οποία βέβαια συμμετείχαμε όλοι. Μετά από λίγο όμως, όταν ο Πρόεδρός, μάς έγραψε στο πρώτο μας τουρνουά, το οποίο διοργάνωνε ο Χαράλαμπος Μαραγκός (ιδιοκτήτης του καταστήματος αθλητικών ειδών ΟΛΥΜΠΙΑ ΣΠΟΡ) χρειάστηκε να πάρουμε καινούργιες φορεσιές. Για να αγοραστούν όμως χρειάζονταν χρήματα, πράγμα δυσεύρετο την εποχή εκείνη, όμως τσοντάροντας όλοι, από τον Πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο πιτσιρικά, τα χρήματα βρέθηκαν και πήραμε την πρώτη μας εμφάνιση. Οι φανέλες είχαν το σχέδιο της Άρσεναλ, μακρυμάνικες κόκκινες με άσπρα μανίκια, άσπρους αριθμούς, το σήμα του Φοίνικα μέσα στις φλόγες στο μέρος της καρδιάς, τα σορτσάκια άσπρα και οι κάλτσες κόκκινες με άσπρο γυρισματάκι πάνω. Όμως η εμφάνιση δεν αρκούσε, χρειαζόμασταν και ποδοσφαιρικά παπούτσια, μέχρι τότε παίζαμε με πάνινα παπούτσια (τα αλυσίδα ελβιέλα). Ταυτόχρονα λοιπόν με την αγορά της εμφάνισης αγοράσαμε από τον Κύριο Μπάμπη (Μαραγκό) καμιά εικοσαριά ζευγάρια ποδοσφαιρικά παπούτσια μεταχειρισμένα σε πολύ καλή κατάσταση. Έτσι η ομάδα, ήταν ετοιμοπόλεμη για τον πρώτο αγώνα του πρώτου μας επίσημου τουρνουά.(Ιανουάριος 1970). Δεν θυμάμαι καλά με ποια ομάδα είχαμε παίξει στην πρώτη αγωνιστική, ούτε καν τι αποτέλεσμα είχαμε φέρει, όμως δε θα ξεχάσω ποτέ, ούτε εγώ μα ούτε και κανένα από τα άλλα παιδιά πιστεύω, τη συγκίνηση που νιώσαμε όταν φορέσαμε τις ολοκαίνουργιες φορεσιές μας. Ήταν για μας μια πραγματική ιεροτελεστία.
Θα ήταν αδιανόητο να μην αναφέρω τα ονόματα της παρέας των πιτσιρικάδων που αποτέλεσαν την ιδρυτική ομάδα του ΦΟΙΝΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ.
Πονηράκος Βασίλης Πονηράκος Δημήτρης Καλλικούρδης Κώστας Καλλικούρδης Άγγελος Παναγόπουλος Τάκης Παναγόπουλος Γιώργος Καστελιώτης Θανάσης Καστελιώτης Παναγιώτης Σκόδρας Αχιλλέας Χριστοδουλόπουλος Σαράντης Καράμπελας Παύλος Δρίλης Γιώργος Σταμούλης Κοσμάς Σταμούλης Παντελής
Στο παρθενικό μας αυτό πρωτάθλημα καταλάβαμε την 3η θέση κατακτώντας έτσι το πρώτο μας κύπελλο. Από το 1970 ως το 1985 η ομάδα μας τους χειμώνες συμμετείχε σε πρωτάθλημα ανεξαρτήτων σωματείων των ΟΛΥΜΠΙΑ ΣΠΟΡ-ΔΑΒΙΛΑΣ-ΛΟΥΠΟΣ. Τα δε καλοκαίρια κάθε Κυριακή κλείναμε αγώνες με επαρχιακές ομάδες όπως Ακράτα, Ξυλόκαστρο, Δρέπανο, Εξαμίλια, Αυλίδα, Κυριάκι, Αυλωνάρι και πάρα πολλές άλλες ομάδες μεγάλων κατηγοριών όπου μας δινόταν η ευκαιρία να διαπιστώνουμε συνεχώς ότι οι δυνατότητες του συλλόγου μας χαραμίζονταν στα καθιερωμένα τουρνουά που συμμετείχαμε και τα οποία κερδίζαμε το ένα μετά το άλλο. Το 1985-86 ο Δήμος Περιστερίου διοργανώνει το 1ο Δημοτικό πρωτάθλημα ανεξάρτητων σωματείων όπου σε σύνολο 36 ομάδων καταλαμβάνουμε την 1η θέση επιβεβαιώνοντας έτσι την κυριαρχία μας στο ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ.
Η πιο σημαντική μας χρονιά ως ανεξάρτητο σωματείο ήταν το 1986-87 όταν ο τότε Δήμαρχος Κος Δημητρακόπουλος έβαλε ως έπαθλο για την πρωταθλήτρια ομάδα το γήπεδο Μαζαράκη για να το χρησιμοποιήσει για την είσοδό της στη δύναμη της ΕΝΩΣΗΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΑΘΗΝΩΝ (Ε.Π.Σ.Α). Οι 36 ομάδες ήταν χωρισμένες σε 2 ομίλους των 18. Ο πρωταθλητής του Α’ ομίλου, ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ, έπαιξε με τον πρωταθλητή του Β’ ομίλου Α.Ο. ΤΑΞΙΑΡΧΗ στο γήπεδο του ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ (για πρώτη φορά σε χόρτο).Σ’ αυτόν τον σημαντικότερο μέχρι τότε αγώνα η ομάδα μας παίζοντας εκπληκτικό ποδόσφαιρο θριάμβευσε άνετα του αντιπάλου της με 3-0 κατακτώντας έτσι την 1η θέση και κάνοντας πραγματικότητα το όραμα του Προέδρου μας Νίκου Πονηράκου αλλά και όλων των παιδιών που αποτελούσαν εκείνη την ομάδα.
Είναι επιβεβλημένο να αναφέρουμε τους ποδοσφαιριστές που συμμετείχαν εκείνη την περίοδο διότι με τις λαμπρές τους εμφανίσεις κατόρθωσαν να εντάξουν στον Φοίνικα, από ανεξάρτητο σωματείο που ήταν, στα επίσημα μητρώα της ΕΠΣΑ:
Βούτσας Κώστας Μαργαρίτης Νίκος Πονηράκος Βασίλης (Αρχηγός) Πονηράκος Δημήτρης Τσίγκος Γιώργος Καπλάνης Αντώνης Καστελιώτης Θανάσης Καστελιώτης Παναγιώτης Αγαπητός Νίκος (Αρχηγός) Αγαπητός Ντίνος Γκιόκας Δημήτρης Πήλιουρας Γιάννης Μπέσιος Τάσος Κορόβεσης Ηλίας Παπαδόπουλος Τάκης Παναγιωτόπουλος Γιάννης Την περίοδο 1987-88 ανέλαβε προπονητής στην ομάδα ο Γιάννης ο Παρασίδης, του οποίου η εμπειρία στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο μας βοήθησε στο να οργανωθούμε ακόμα καλύτερα κυρίως στα τμήματα υποδομής. Σ’ αυτή την πολύ δύσκολη χρονιά όλα τα παιδιά, και με τη βοήθεια ορισμένων φίλων, του Γιάννη του Μιχαηλίδη, του Αντώνη του Κυρίτση, του Κώστα του Λαζαρίδη και του Μανώλη του Αγαπητού, χτίσαμε με δικά μας έξοδα τα αποδυτήρια στο γήπεδο Μαζαράκη τα οποία ήταν απαραίτητα για την ένταξή μας στο δυναμικό της ΕΠΣΑ. Ήταν μεγάλη η αγωνία μας να τελειώσουμε γρήγορα γιατί αν αργούσαμε κινδυνεύαμε να αρχίσει το πρωτάθλημα και θα μέναμε εκτός Ένωσης. Δουλεύαμε καθημερινά μέχρι αργά το βράδυ ακόμα και τις Κυριακές. Χαρακτηριστικά θυμάμαι, ενώ παίζαμε κάποιο παιχνίδι με την ΠΟΑΛ, όσοι δεν αγωνιζόμασταν στην 11άδα βάζαμε τα ελενίτ στα αποδυτήρια. Κάποιος «καλοθελητής» από τη γειτονιά, κάλεσε την αστυνομία με αποτέλεσμα να συλληφθούν και να οδηγηθούν στο τμήμα ο Αντώνης ο Καπλάνης, ο Βασίλης ο Πονηράκος και ο Δημήτρης ο Πονηράκος και να μας αφήσουν ελεύθερους μόνο με την παρέμβαση του Δήμου. Δήμαρχος τότε ήταν ο αείμνηστος Δημήτρης Φωλόπουλος του οποίου χρειάζονταν την υπογραφή στο παραχωρητήριο προς τον Α.Ο Φοίνικα Περιστερίου του γηπέδου Μαζαράκη για 5 χρόνια από το Δήμο Περιστερίου. Κάποιες λεπτομέρεις ίσως να φανούν λίγο κουραστικές όμως νομίζω ότι πρέπει να τις λέμε γιατί το αντίθετο θα ήταν αγνωμοσύνη προς κάποιους που βοήθησαν ειδικά στις κρίσιμες αυτές στιγμές της ομάδας.
Ήταν λοιπόν Αύγουστος του 1988 όταν το Δ.Σ της Ε.Π.Σ.Α συνεδρίαζε σε λίγες μέρες και ένα από τα θέματα ήταν η ένταξή μας στο δυναμικό της. Όταν πήγαμε να πάρουμε τα παραχωρητήρια μας είπαν ότι ο Κος Δήμαρχος σε 2 ώρες θα φύγει για Βουλγαρία για μια βδομάδα και το χαρτί θα το υπογράψει μετά την επιστροφή του. Τους παρακαλέσαμε, τους είπαμε ότι δεν υπάρχουν χρονικά περιθώρια γιατί χωρίς το έγγραφο αυτό πάνε χαμένοι τόσων ανθρώπων οι κόποι, αυτοί όμως ανένδοτοι, δε μας άφηναν να δούμε τον Δήμαρχο. Τότε χρειάστηκε να επιστρατεύσουμε ένα προσωπικό φίλο του Βασίλη του Πονηράκου, τον αείμνηστο Βασίλη Πουλικαράκο, ο οποίος ήταν κάτι παραπάνω από φίλος με τον Κο Φωλόπουλο. Τον ειδοποιήσαμε, έφθασε αμέσως το δημαρχείο και σε 5 λεπτά μας παρέδωσε το περιβόητο έγγραφο, στέλνοντας μας στα ουράνια. Φυσικά, είχαμε βγάλει και το καταστατικό μας στις 05/02/1987 με την αφιλοκερδή βοήθεια του τρελού δικηγόρου Κου Κυριάκου Εξαρχάκου. Έτσι, την επόμενη βδομάδα αφού φυσικά είχαμε φροντίσει να υπάρχει ευνοϊκό κλίμα για την ομάδα μας με επισκέψεις στον Κο Τριβέλα, πρόεδρο της Ε.Π.Σ.Α τότε, στον Κο Τρύφωνα Δημητρόπουλο και σε άλλους, κατορθώσαμε να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα, να ενταχθεί η αγαπημένη μας ομάδα στην επίσημη δύναμη της Ε.Π.Σ.Α. Οι άνθρωποι που αποτελούσαν το 1ο επίσημο συμβούλιο της ομάδας όπως αυτό δηλώθηκε στην Ε.Π.Σ.Α ήταν οι εξής:
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΟΝΗΡΑΚΟΣ ΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΚΟΔΡΑΣ ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΠΟΝΗΡΑΚΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΑΜΙΑΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΝ.ΑΡΧΗΓΟΣ ΣΚΟΔΡΑΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΕΦΟΡΟΣ ΕΓΓΛΕΖΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΕΛΟΣ ΠΟΥΛΙΚΑΡΑΚΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΕΛΟΣ ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΕΛΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΙΔΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ Στην πρώτη επίσημη μας εμφάνιση, χάσαμε παρ’ όλη την πολύ καλή μας απόδοση με 1-0 στο γήπεδό μας από τον Ορωπό, κυρίως λόγω άγχους. Αυτό όμως δεν μας εμπόδισε να πανηγυρίσουμε στο τέλος της σαιζόν, ύστερα από μία πολύ καλή πορεία, την άνοδο μας από την Γ’ στη Β’ κατηγορία. Η πανάξια αυτή άνοδος μας, λίγο έλειψε να μη γίνει επειδή τιμωρηθήκαμε με -6 βαθμούς λόγω κακής συμμετοχής του ποδοσφαιριστή μας Καλογιάννη Γιάννη. Ευτυχώς όμως στην ατυχία μας, σταθήκαμε τυχεροί, γιατί εκείνη την περίοδο έκανε η Ε.Π.Σ.Α μια αναδιάρθρωση και έτσι δικαιότατα βρεθήκαμε στη Β’ Αθηνών.
Οι ποδοσφαιριστές που συμμετείχαν στην πρώτη επίσημη εμφάνιση της ομάδας στο πρωτάθλημα της Γ’ Αθηνών την περίοδο 1988-89 και οι οποίοι με τις προσπάθειές τους ανέβασαν τον σύλλογό μας στη Β’ Αθηνών είναι οι εξής:
Βούτσας Κώστας
Μπογιατζής Τάσος
Μαστρογιάννης Στέφανος
Πονηράκος Δημήτρης
Τσίγκος Γιώργος
Καπλάνης Αντώνης
Καστελιώτης Παναγιώτης
Παρασίδης Γιάννης(παίκτης-προπονητής)
Αγαπητός Νίκος
Αγαπητός Ντίνος
Πήλιουρας Γιάννης
Μπέσιος Τάσος
Παναγιωτόπουλος
Γιάννης
Ζιάγκος Χαράλαμπος
Μανιάτης Γιώργος
Καλογιάννης Γιάννης
Ταχτατζής Θανάσης
ΠΗΓΗ:
http://www.foinikasfc.gr/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
Τα Πατήσια γεννήθηκαν το 1951 στην περιοχή της Κολιάτσου και τότε είχαν την επωνυμία ΠΑΟ Κολιάτσου.Επαιζαν στην Δ΄Κατηγορία της Αθήνας.
Γύρω στο 1956 οι άνθρωποι του Πανελλήνιου Πατησίων που θέλουν να εντάξουν την Ομάδα τους σε επίσημη Κατηγορία ,παίρνουν στα χέρια τους τον ΠΑΟΚολιάτσου και αφού άλλαξαν την ονομασία σε ΠΑΟΠατησίων συμμετείχαν στο πρωτάθλημα της Δ΄Κατηγορίας με τη σημερινή ονομασία της Ομάδας.
Τα Πατήσια καθημερινά γεννούν ταλέντα και η αλάνα το Γήπεδο της αγάπης όπως το αποκαλούσαν τότε κυοφορούσε παιχταράδες: Αγγελής , Αφοι Φατούρου ,Μάλαμας , Ασημακόπουλος , Αφοι Γεωργίου , Κουτογιώργος , Σκλάβος , Πέππας , Καραγιάννης , Κοντόπουλος , Σαρέλης , Αγριμάκης , Ρουμελιώτης και πολλοί άλλοι φέρνουν την ομάδα γρήγορα στην Α2 κατηγορία .
Ως το 1974 όταν η ομάδα έχει στις τάξεις της αστέρια που έφθασαν μέχρι και τη Εθνική Ελλάδος παίχτες όπως οι :Πίττας Δημ ,Πίσσας , Τεννές Μπάμπης Φόρεσαν την φαννέλα των Πατησίων προσφέροντας ικανοποίηση με την μπάλλα που έπαιζαν ακόμη και σε οπαδούς άλλων ομάδων .2000 εισιτήρια το λιγότερο σε κάθε ματς είναι η μεγάλη ομάδα.
Η μεγαλύτερη επιτυχία του συλλόγου έρχεται το 1991 όταν με Προπονητή τον Σπ. Παπακανέλο η ομάδα κερδίζει την άνοδο της στην Δ΄ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ.
Τελευταία μεγάλη επιτυχία η κατάκτηση τού τίτλου στην Β΄Κατηγορία με Προπονητή τον Μιχ. Χωριανόπουλο και παίχτες όπως οι Γιαν. Μηχανιώτης , Τζούλιας ,Ξύλος Αν , Μαριν. Δημόπουλος κ.α.
ΠΗΓΗ:
http://gcpatision.net78.net/" onclick="window.open(this.href);return false;
Γύρω στο 1956 οι άνθρωποι του Πανελλήνιου Πατησίων που θέλουν να εντάξουν την Ομάδα τους σε επίσημη Κατηγορία ,παίρνουν στα χέρια τους τον ΠΑΟΚολιάτσου και αφού άλλαξαν την ονομασία σε ΠΑΟΠατησίων συμμετείχαν στο πρωτάθλημα της Δ΄Κατηγορίας με τη σημερινή ονομασία της Ομάδας.
Τα Πατήσια καθημερινά γεννούν ταλέντα και η αλάνα το Γήπεδο της αγάπης όπως το αποκαλούσαν τότε κυοφορούσε παιχταράδες: Αγγελής , Αφοι Φατούρου ,Μάλαμας , Ασημακόπουλος , Αφοι Γεωργίου , Κουτογιώργος , Σκλάβος , Πέππας , Καραγιάννης , Κοντόπουλος , Σαρέλης , Αγριμάκης , Ρουμελιώτης και πολλοί άλλοι φέρνουν την ομάδα γρήγορα στην Α2 κατηγορία .
Ως το 1974 όταν η ομάδα έχει στις τάξεις της αστέρια που έφθασαν μέχρι και τη Εθνική Ελλάδος παίχτες όπως οι :Πίττας Δημ ,Πίσσας , Τεννές Μπάμπης Φόρεσαν την φαννέλα των Πατησίων προσφέροντας ικανοποίηση με την μπάλλα που έπαιζαν ακόμη και σε οπαδούς άλλων ομάδων .2000 εισιτήρια το λιγότερο σε κάθε ματς είναι η μεγάλη ομάδα.
Η μεγαλύτερη επιτυχία του συλλόγου έρχεται το 1991 όταν με Προπονητή τον Σπ. Παπακανέλο η ομάδα κερδίζει την άνοδο της στην Δ΄ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ.
Τελευταία μεγάλη επιτυχία η κατάκτηση τού τίτλου στην Β΄Κατηγορία με Προπονητή τον Μιχ. Χωριανόπουλο και παίχτες όπως οι Γιαν. Μηχανιώτης , Τζούλιας ,Ξύλος Αν , Μαριν. Δημόπουλος κ.α.
ΠΗΓΗ:
http://gcpatision.net78.net/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΧΡΥΣΟΥΠΟΛΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
Η ΧΡΥΣΟΥΠΟΛΗ ΩΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 1975.
ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΑΝ ΑΓΩΝΕΣ ΣΕ ΑΛΑΝΕΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΒΟΡΕΙΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΦΑΣ (ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΡΙΟ) ,ΤΟ ΝΤΑΜΑΡΙ ΤΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ (ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΑΤΡΟ) ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ 40ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.
Η ΠΑΡΕΑ ΠΟΥ ΣΤΕΛΕΧΩΣΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΥΠΟΛΗΣ ΗΤΑΝ:
ΚΑΛΟΔΙΚΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΚΟΥΡΣΑΡΗΣ ΣΠΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚ
ΒΑΒΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΚΑΓΚΑΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΦΕΛΛΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
ΜΠΑΚΑΛΕΞΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΣΟΥΜΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΒΑΚΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ
ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
ΒΑΚΑΣ ΦΙΛΟΛΑΟΣ
ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ
ΜΗΤΡΟΥ ΘΕΟΔΟΡΟΣ
ΚΑΡΑΝΤΑΡΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΠΙΤΣΙΛΗΣ ΝΤΙΝΟΣ
ΓΑΛΛΑΙΟΣ ΙΩΣΗΦ
ΝΤΑΦΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΠΛΑΚΟΥΔΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΒΑΚΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΣ ΤΑΣΟΣ
ΓΙΑΜΠΟΥΡΑΣ ΣΠΥΡΟΣ
ΚΥΡΚΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΤΣΙΧΛΑΣ
ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ
ΖΩΤΟΣ ΧΑΡ.
ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗΣ
ΒΑΒΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΝΑΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΜΠΙΡΜΠΑΣ ΘΕΟΔΟΡΟΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗ
ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΡ.
ΟΙ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣΑΝ
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΗΤΑΝ:
ΚΟΥΓΙΟΥΤΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
ΠΑΝΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΚΑΓΚΑΛΟΣ ΑΘΑΝ.
ΣΑΡΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΚΟΥΓΙΟΥΤΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
ΓΑΛΑΚΟΥΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΑΙΒΑΛΙΩΤΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
ΚΟΥΚΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΟΥΡΗΣ ΔΗΜ
ΝΑΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ
ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
ΜΠΑΚΑΛΕΞΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ -
ΣΑΚΕΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΜΗΝΑΣ
ΣΤΑΜΑΤΕΛΑΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
ΜΙΑΡΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΒΟΛΟΝΑΚΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ
ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΚΟΥΡΣΑΡΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚ
ΜΠΟΥΖΙΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΒΑΚΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΤΑΚΤΙΚΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ
ΠΟΛΙΤΗΣ ΣΤ.
ΚΟΥΖΟΥΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
ΤΕΝΕΖΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΙΣΤΕΨΑΝ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΑΝ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΝΟΜΙΜΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΣΥΝΕΤΑΞΑΝ ΤΟ ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.
ΕΤΣΙ ΤΟ 1982 ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Η ΟΜΑΔΑ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΧΡΥΣΟΥΠΟΛΗΣ
ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟΧΟΣ ΟΛΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΓΗΠΕΔΟΥ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΗΣ Ε.Π.Σ.Α .
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΘΑΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΥΠΟΛΗΣ ΜΕ ΕΞΟΔΑ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΣΑΡΧΕΙΟΥ ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΑΠΟΚΤΗΘΗΚΕ Η ΜΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΒΟΥΝΟ.
Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΑΠΟΚΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΕΙΣΤΟ ΚΥΡΙΟ ΑΓΑΠΗΤΟ.
ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΥΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΥΠΟΛΗΣ ΟΠΟΥ ΤΟ 1986
Η ΟΜΑΔΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΗΣ Ε.Π.Σ.Α..
ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ 1988 ΜΕ ΕΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΟ ΣΥΝΟΛΟ ΠΑΙΔΙΩΝ Η ΟΜΑΔΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ
ΣΤΗ Β' ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ.
ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΖΟΝ(1989) ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΜΙΑΣ ΔΥΝΑΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΜΕ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΚΥΡΙΟ ΠΑΝΤΕΛΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΝ ΦΕΛΛΑ ΑΡΓΥΡΙΟ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ ΑΝΟΔΟΣ ΣΤΗΝ Α' ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΘΗΝΩΝ.
ΣΥΝΕΠΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΤΑ,ΤΟ ΣΘΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΕΣΗ ΠΑΙΧΤΩΝ ΟΠΩΣ: ΜΑΡΑΒΕΞΙΑΣ ΟΡΕΣΤΗΣ
ΤΣΙΑΚΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
ΚΑΛΙΑΦΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ & ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
ΣΑΡΑΦΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ & ΜΑΝΩΛΗΣ
ΜΕΛΛΟΣ ΓΡ.
ΠΑΠΑΓΡΗΓΟΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΑΤΣΑΡΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ
ΤΑΣΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΡΗΣ
ΣΠΙΝΟΣ ΑΝΘΟΣ
ΚΥΡΙΑΖΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ
ΚΑΤΣΑΡΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
ΚΟΥΜΑΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΤΟΥΡΚΟΚΩΣΤΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΚΑΝΕΛΛΟΣ.Κ
ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΜΠΕΖΑΣ ΚΩΝ
ΤΣΙΤΟΥΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΤΡΑΜΠΑΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΔΙΑΚΟΥΜΑΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΚΟΥΓΙΟΥΤΑΣ ΘΩΜΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ
ΔΙΕΚΔΙΚΗΘΗΚΕ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΣΤΗ Δ' ΕΘΝΙΚΗ.
ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΠΟΚΟΜΙΣΕΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.
ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΜΕΡΟΣ ΑΝΕΛΛΕΙΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ 1986 ΣΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΤΗΣ Ε.Π.Σ.Α
Η ΟΜΑΔΑ ΤΟ 1992 ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ ΕΩΣ ΤΟΥΣ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΥΣ
ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΕΠΣΑ,ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΗΚΕ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΗΡΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ.
ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΜΙΑ ΑΝΟΔΟΣ ΤΟ 1999 ΑΠΟ ΤΗ Γ' ΣΤΗΝ Β'
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΠΙΣΗΣ ΤΟ 2004.
Σημερα συμμετεχει στον1ο ΟΜΙΛΟ της Γ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ της ΕΠΣ ΑΘΗΝΩΝ.
ΠΗΓΗ:
http://www.aoxrysoupolis.gr/" onclick="window.open(this.href);return false;
ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΑΝ ΑΓΩΝΕΣ ΣΕ ΑΛΑΝΕΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΒΟΡΕΙΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΦΑΣ (ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΡΙΟ) ,ΤΟ ΝΤΑΜΑΡΙ ΤΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ (ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΑΤΡΟ) ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ 40ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.
Η ΠΑΡΕΑ ΠΟΥ ΣΤΕΛΕΧΩΣΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΥΠΟΛΗΣ ΗΤΑΝ:
ΚΑΛΟΔΙΚΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΚΟΥΡΣΑΡΗΣ ΣΠΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚ
ΒΑΒΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΚΑΓΚΑΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΦΕΛΛΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
ΜΠΑΚΑΛΕΞΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΣΟΥΜΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΒΑΚΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ
ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
ΒΑΚΑΣ ΦΙΛΟΛΑΟΣ
ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ
ΜΗΤΡΟΥ ΘΕΟΔΟΡΟΣ
ΚΑΡΑΝΤΑΡΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΠΙΤΣΙΛΗΣ ΝΤΙΝΟΣ
ΓΑΛΛΑΙΟΣ ΙΩΣΗΦ
ΝΤΑΦΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΠΛΑΚΟΥΔΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΒΑΚΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΣ ΤΑΣΟΣ
ΓΙΑΜΠΟΥΡΑΣ ΣΠΥΡΟΣ
ΚΥΡΚΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΤΣΙΧΛΑΣ
ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ
ΖΩΤΟΣ ΧΑΡ.
ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗΣ
ΒΑΒΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΝΑΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΜΠΙΡΜΠΑΣ ΘΕΟΔΟΡΟΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗ
ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΡ.
ΟΙ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣΑΝ
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΗΤΑΝ:
ΚΟΥΓΙΟΥΤΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
ΠΑΝΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΚΑΓΚΑΛΟΣ ΑΘΑΝ.
ΣΑΡΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΚΟΥΓΙΟΥΤΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
ΓΑΛΑΚΟΥΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΑΙΒΑΛΙΩΤΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
ΚΟΥΚΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΟΥΡΗΣ ΔΗΜ
ΝΑΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ
ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
ΜΠΑΚΑΛΕΞΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ -
ΣΑΚΕΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΜΗΝΑΣ
ΣΤΑΜΑΤΕΛΑΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
ΜΙΑΡΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΒΟΛΟΝΑΚΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ
ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΚΟΥΡΣΑΡΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚ
ΜΠΟΥΖΙΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΒΑΚΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΤΑΚΤΙΚΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ
ΠΟΛΙΤΗΣ ΣΤ.
ΚΟΥΖΟΥΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
ΤΕΝΕΖΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΙΣΤΕΨΑΝ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΑΝ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΝΟΜΙΜΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΣΥΝΕΤΑΞΑΝ ΤΟ ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.
ΕΤΣΙ ΤΟ 1982 ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Η ΟΜΑΔΑ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΧΡΥΣΟΥΠΟΛΗΣ
ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟΧΟΣ ΟΛΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΓΗΠΕΔΟΥ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΗΣ Ε.Π.Σ.Α .
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΘΑΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΥΠΟΛΗΣ ΜΕ ΕΞΟΔΑ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΣΑΡΧΕΙΟΥ ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΑΠΟΚΤΗΘΗΚΕ Η ΜΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΒΟΥΝΟ.
Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΑΠΟΚΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΕΙΣΤΟ ΚΥΡΙΟ ΑΓΑΠΗΤΟ.
ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΥΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΥΠΟΛΗΣ ΟΠΟΥ ΤΟ 1986
Η ΟΜΑΔΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΗΣ Ε.Π.Σ.Α..
ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ 1988 ΜΕ ΕΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΟ ΣΥΝΟΛΟ ΠΑΙΔΙΩΝ Η ΟΜΑΔΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ
ΣΤΗ Β' ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ.
ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΖΟΝ(1989) ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΜΙΑΣ ΔΥΝΑΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΜΕ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΚΥΡΙΟ ΠΑΝΤΕΛΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΝ ΦΕΛΛΑ ΑΡΓΥΡΙΟ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ ΑΝΟΔΟΣ ΣΤΗΝ Α' ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΘΗΝΩΝ.
ΣΥΝΕΠΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΤΑ,ΤΟ ΣΘΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΕΣΗ ΠΑΙΧΤΩΝ ΟΠΩΣ: ΜΑΡΑΒΕΞΙΑΣ ΟΡΕΣΤΗΣ
ΤΣΙΑΚΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
ΚΑΛΙΑΦΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ & ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
ΣΑΡΑΦΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ & ΜΑΝΩΛΗΣ
ΜΕΛΛΟΣ ΓΡ.
ΠΑΠΑΓΡΗΓΟΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΑΤΣΑΡΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ
ΤΑΣΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΡΗΣ
ΣΠΙΝΟΣ ΑΝΘΟΣ
ΚΥΡΙΑΖΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ
ΚΑΤΣΑΡΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
ΚΟΥΜΑΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΤΟΥΡΚΟΚΩΣΤΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΚΑΝΕΛΛΟΣ.Κ
ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΜΠΕΖΑΣ ΚΩΝ
ΤΣΙΤΟΥΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΤΡΑΜΠΑΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΔΙΑΚΟΥΜΑΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΚΟΥΓΙΟΥΤΑΣ ΘΩΜΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ
ΔΙΕΚΔΙΚΗΘΗΚΕ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΣΤΗ Δ' ΕΘΝΙΚΗ.
ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΠΟΚΟΜΙΣΕΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.
ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΜΕΡΟΣ ΑΝΕΛΛΕΙΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ 1986 ΣΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΤΗΣ Ε.Π.Σ.Α
Η ΟΜΑΔΑ ΤΟ 1992 ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ ΕΩΣ ΤΟΥΣ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΥΣ
ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΕΠΣΑ,ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΗΚΕ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΗΡΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ.
ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΜΙΑ ΑΝΟΔΟΣ ΤΟ 1999 ΑΠΟ ΤΗ Γ' ΣΤΗΝ Β'
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΠΙΣΗΣ ΤΟ 2004.
Σημερα συμμετεχει στον1ο ΟΜΙΛΟ της Γ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ της ΕΠΣ ΑΘΗΝΩΝ.
ΠΗΓΗ:
http://www.aoxrysoupolis.gr/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΕΠΟ ΣΑΛΑΜΙΝΟΑΜΑΧΟΙ ΠΕΙΡΑΙΑ
Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1981 στο Καματερό Σαλαμίνας, ιδρύθηκε ο Π.Ο.ΣΑΛΑΜΙΝΟΜΑΧΟΙ από μία ομάδα ανθρώπων του χωριού με πρωτεργάτες τους Στουραίτη Γ, Δεμερτζή Σ, Καρνέση Ι, Πολίτη Π, Γκιζόπουλο Τ . Πρώτος πρόεδρος του συλλόγου ήταν ο Αναστάσιος Καλαιτζίδης ο οποίος ηγήθηκε της ομάδας επί σειρά ετών.
Σκοπός του Π.Ο.Σ. δεν είναι μόνο η οργάνωση και η συμμετοχή σε αθλητικούς αγώνες, αλλά και η εν γένει συμβολή του στη διάδοση του αθλητικού πνεύματος ειδικά στους νέους.
Η συμμετοχή λοιπόν των νέων στον αθλητισμό, συμβάλλει όπως είναι γνωστό στην κοινωνικοποίηση τους, αφού καλλιεργείται στη συνείδηση τους η ευγενής άμιλλα, η ομαδικότητα, η συνεργασία, οι αξίες δηλαδή εκείνες που θα τους βοηθήσουν αργότερα στον κοινωνικό στίβο, όταν γίνουν ενεργοί πολίτες.
Η υγιής ενασχόληση με τον αθλητισμό απωθεί τον νέο από τη σημερινή μάστιγα των ναρκωτικών, η οποία ταλανίζει την εποχή μας και αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα ανάπτυξης και προόδου στο χώρο των νέων, που θεωρούνται η μαγιά για τη ζύμη του αύριο.
Εκτός όμως από τους κοινωνικούς στόχους ο Π.Ο. Σαλαμινομάχοι, έχει και αθλητικούς, οι οποίοι έγκειται στην αξιοπρεπή και όσο το δυνατόν καλύτερη αγωνιστική πορεία στα πρωταθλήματα της ποδοσφαιρικής ένωσης σωματείων Πειραιά (Ε.Π.Σ.Π.) στα οποία συμμετέχει, καθώς και στη δημιουργία τμημάτων υποδομής μέσα σε ένα υγιές περιβάλλον όπως επίσης και σε νέα τμήματα άλλων αθλημάτων εφόσον αυτό είναι δυνατόν.
Ο σύλλογος συμμετείχε για πρώτη φορά σε πρωτάθλημα της ποδοσφαιρικής ένωσης σωματείων Πειραιά (Ε.Π.Σ.Π) το 1981. Το σωματείο προβιβάστηκε από την Γ΄ στην Β΄ κατηγορία Ε.Π.Σ.Π τρεις φορές, το 1985, το 2003 και το 2005 στην οποία συμμετέχει έως τις μέρες μας.
Το 1991 και επί της προεδρίας του Ποθητού Σιγάλα, ο σύλλογος δημιούργησε για πρώτη φορά τμήματα υποδομής, στα οποία συμμετείχαν και τα μέλη της σημερινής διοίκησης ως αθλητές.
Η ομάδα έχει αναδείξει μια πλειάδα ποδοσφαιριστών οι οποίοι έχουν αγωνιστεί σε υψηλότερες κατηγορίες ( Δ΄ ΕΘΝΙΚΗ), καθώς και έναν αθλητή (ΓΕΩΡΓΙΟ ΣΤΑΜΠΟΥΛΗ) ο οποίος αγωνίστηκε στην Α΄ Εθνική κατηγορία επί σειρά ετών και έχει συμμετάσχει σε αγώνα ευρωπαϊκού κυπέλου.
Έτος ιδρύσεως: 1981
Χρώματα: άσπρο- μπλε-κόκκινο
Έδρα: Δημοτικό Γήπεδο Αμπελακίων
Γραφεία:Σαλαμινομάχων 37, Καματερό Σαλαμίνος, Τ.Κ.18902
Σημερα συμμετεχει στην Β ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ της ΕΠΣ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΠΗΓΗ:
http://www.salaminomaxoifc.gr/" onclick="window.open(this.href);return false;
Σκοπός του Π.Ο.Σ. δεν είναι μόνο η οργάνωση και η συμμετοχή σε αθλητικούς αγώνες, αλλά και η εν γένει συμβολή του στη διάδοση του αθλητικού πνεύματος ειδικά στους νέους.
Η συμμετοχή λοιπόν των νέων στον αθλητισμό, συμβάλλει όπως είναι γνωστό στην κοινωνικοποίηση τους, αφού καλλιεργείται στη συνείδηση τους η ευγενής άμιλλα, η ομαδικότητα, η συνεργασία, οι αξίες δηλαδή εκείνες που θα τους βοηθήσουν αργότερα στον κοινωνικό στίβο, όταν γίνουν ενεργοί πολίτες.
Η υγιής ενασχόληση με τον αθλητισμό απωθεί τον νέο από τη σημερινή μάστιγα των ναρκωτικών, η οποία ταλανίζει την εποχή μας και αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα ανάπτυξης και προόδου στο χώρο των νέων, που θεωρούνται η μαγιά για τη ζύμη του αύριο.
Εκτός όμως από τους κοινωνικούς στόχους ο Π.Ο. Σαλαμινομάχοι, έχει και αθλητικούς, οι οποίοι έγκειται στην αξιοπρεπή και όσο το δυνατόν καλύτερη αγωνιστική πορεία στα πρωταθλήματα της ποδοσφαιρικής ένωσης σωματείων Πειραιά (Ε.Π.Σ.Π.) στα οποία συμμετέχει, καθώς και στη δημιουργία τμημάτων υποδομής μέσα σε ένα υγιές περιβάλλον όπως επίσης και σε νέα τμήματα άλλων αθλημάτων εφόσον αυτό είναι δυνατόν.
Ο σύλλογος συμμετείχε για πρώτη φορά σε πρωτάθλημα της ποδοσφαιρικής ένωσης σωματείων Πειραιά (Ε.Π.Σ.Π) το 1981. Το σωματείο προβιβάστηκε από την Γ΄ στην Β΄ κατηγορία Ε.Π.Σ.Π τρεις φορές, το 1985, το 2003 και το 2005 στην οποία συμμετέχει έως τις μέρες μας.
Το 1991 και επί της προεδρίας του Ποθητού Σιγάλα, ο σύλλογος δημιούργησε για πρώτη φορά τμήματα υποδομής, στα οποία συμμετείχαν και τα μέλη της σημερινής διοίκησης ως αθλητές.
Η ομάδα έχει αναδείξει μια πλειάδα ποδοσφαιριστών οι οποίοι έχουν αγωνιστεί σε υψηλότερες κατηγορίες ( Δ΄ ΕΘΝΙΚΗ), καθώς και έναν αθλητή (ΓΕΩΡΓΙΟ ΣΤΑΜΠΟΥΛΗ) ο οποίος αγωνίστηκε στην Α΄ Εθνική κατηγορία επί σειρά ετών και έχει συμμετάσχει σε αγώνα ευρωπαϊκού κυπέλου.
Έτος ιδρύσεως: 1981
Χρώματα: άσπρο- μπλε-κόκκινο
Έδρα: Δημοτικό Γήπεδο Αμπελακίων
Γραφεία:Σαλαμινομάχων 37, Καματερό Σαλαμίνος, Τ.Κ.18902
Σημερα συμμετεχει στην Β ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ της ΕΠΣ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΠΗΓΗ:
http://www.salaminomaxoifc.gr/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΕΡΕΣΟΥ ΛΕΣΒΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ
Ο αθλητικός όμιλος ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ, δημιουργήθηκε από ανθρώπους, οι οποίοι είχαν το μεράκι του αθλητισμού μέσα τους και οι οποίοι ήθελαν να δοθεί ένα διέξοδο άθλησης στην τοπική νεολαία, σε μια εποχή στην οποία, δεν υπήρχε τίποτα άλλο πέρα από το καφενείο και τη σκληρή δουλειά... Ήθελαν να δεθούν οι κοινωνικοί δεσμοί, με τον τρόπο εκείνο που μόνο το ερασιτεχνικό, «υγιές» ποδόσφαιρο μπορεί να προσφέρει... Ήθελαν να ενωθούν κάτω από μια «σημαία» που θα αντιπροσώπευε συνολικά το χωριό τους, πέρα από πολιτικές αντιπαραθέσεις και φανατισμούς... Ήταν δύσκολες εποχές για την Ερεσό, όταν το 1979 δημιουργήθηκε ο Παπανικολής! Ο κόσμος εγκατέλειπε τα χωριά, η επαρχία ερήμωνε και η «κτηνώδης» Αθήνα απομυζούσε αργά αλλά σταθερά, κάθε δυναμική από την επαρχία...
Τότε «γεννήθηκε» η ομάδα μας! Σε μια σημαντικότατη συνάντηση στο δημαρχείο, ο τότε δήμαρχος Χριστόφορος Ψωμάς, ο κτηνίατρος Παύλος Θεοδωρίδης, ο Μιχάλης Καζάζης, ο Νίκος Τελωνιάτης και ο Μιχάλης Καραβασίλης, αποφασίζουν πως έφτασε η μεγάλη αθλητική ώρα για την Ερεσό! Θα αποκτούσε και πάλι ποδοσφαιρική ομάδα... «Νονός» του Παπανικολή ήταν ο Χριστόφορος Ψωμάς, ο οποίος, λατρεύοντας και ο ίδιος τη θάλασσα, απέτισε φόρο τιμής στον μπουρλοτιέρη της επανάστασης, δίνοντας το όνομά του στην ομάδα μας, κάτι που αμέσως αποδέχτηκαν οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στη συνάντηση... Τα χρώματα της ομάδας, αποφασίστηκε να είναι το μπλέ, το οποίο συμβολίζει τη θάλασσα και το ναυτικό κατόρθωμα του Παπανικολή και το κόκκινο, το οποίο συμβόλιζε τη φλόγα της δάδας του πυρπολητή!
Έτσι, λίγο καιρό μετά, έγιναν εκλογές, προέκυψε διοικητικό συμβούλιο και η ομάδα δημιουργήθηκε επίσημα, καταθέτοντας το καταστατικό της στην ΕΠΣ Λέσβου, μέσα σε κλίμα έντονου ενθουσιασμού των κατοίκων της Ερεσού. Παρατάχθηκε δε στους αγωνιστικούς χώρους περήφανη και έτοιμη για δράση την αγωνιστική περίοδο 1980-1981. Πρώτος πρόεδρος της ομάδας, ήταν ο Μπάμπης Ψωμάς και πρώτος προπονητής, ο συγχωρεμένος ο Μανόλης Κράγιας, γυμναστής τότε στο Γυμνάσιο της Άντισσας. Η πορεία του Παπανικολή συνεχίστηκε θυελλώδης μέσα στο χρόνο, με το χωριό αρχικά έντονα συσπειρωμένο γύρω από την ομάδα και με την έδρα της Ερεσού να βγάζει «όνομα» στο νησί, ως μια από τις πιο σκληρές όλων των πρωταθλημάτων!... Σκληρή, όχι λόγω των επεισοδίων που γινόταν, αλλά λόγω του έντονου παλμού των φιλάθλων και του πάθους με το οποίο αγωνιζόταν σε αυτήν η ομάδα μας!
Τη δεκαετία του ’80 βλέπετε, μα και σε άλλες περιόδους στα επόμενα χρόνια, όταν αγωνιζόταν ο Παπανικολής στο «Καραβογιάννειο» (το γήπεδο ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Καραβόγιαννου, πρωτοπαλίκαρου του Παπανικολή) οι εξέδρες γέμιζαν με κόσμο και «ξεχείλιζαν» προς κάθε κατεύθυνση. Στα χωράφια περιμετρικά του γηπέδου, στο ανάχωμα του ποταμού... Παντού ήταν κόσμος ο οποίος ερχόταν, όχι μόνο από την Ερεσό, αλλά και από τον Μεσότοπο και την Άντισσα και το Σίγρι! Κάθε αγώνας του Παπανικολή, ήταν κοινωνικό γεγονός... Ήταν ένα πανηγύρι, μια σύναξη φίλων με θέμα το ποδόσφαιρο. Ήταν ακόμα και αυτό που γλυκά λέμε, η «περατζάδα» για να βρούμε την υποψήφια νύφη ή τον γαμπρό!... Ήταν Κυριακές που στο γήπεδο μπορεί να βρισκόταν και πάνω από 700-800 φίλαθλοι, κάτι το οποίο, γι’ αυτούς που γνωρίζουν τα ποδοσφαιρικά δεδομένα της Λέσβου, ήταν σχεδόν εκπληκτικό! Ένας αριθμός φιλάθλων που -πλην του Αιολικού- δε μπορούσαν εύκολα να μαζέψουν άλλες, μεγάλες ομάδες του νησιού!
Ο Παπανικολής συνέχιζε την επιτυχημένη του πορεία στο χρόνο και σιγά-σιγά, ήρθε και η άνοδος!... Η άνοδος, όχι μόνο στη δεύτερη κατηγορία της Λέσβου, αλλά ακόμα και στην πρώτη! Στην πρώτη κατηγορία, όπου η ομάδα μας ανέβηκε έχοντας μόλις μια ήττα σε όλο το πρωτάθλημα και φυσικά, εκτός έδρας... Ο «μικρός» Παπανικολής, είχε αντρειωθεί και βρισκόταν πια ανάμεσα στα «θηρία» του νησιού! Σε ομάδες της Μυτιλήνης με μεγάλη ιστορία, δύναμη, πολύ χρήμα και μεγάλες φιλοδοξίες... Και όμως, ο Παπανικολής, δεν φοβήθηκε καμιά τους! Με την αρωγή των ανθρώπων που τον στήριζαν οικονομικά σε όλα αυτά τα χρόνια της μακράς του πορείας, έδειξε με το «καλημέρα» τα δόντια του, αποδεικνύοντας πως η Ερεσός, δεν τρομάζει και δε φοβάται καμιά αθλητική σύγκρουση!
Ποιός να ξεχάσει πως στον πρώτο αγώνα του Παπανικολή στην Α’ κατηγορία, ήρθαν στο χωριό μας με «χαλαρό» ύφος και τουπέ οι αθλητές και οι διοικούντες του Αστέρα Χάλικα, ο οποίος τότε αποτελούσε «φυτώριο» του Αιολικού, για να φύγουν τελικά ντροπιασμένοι και τσακισμένοι, ηττημένοι με 3-0 από μια ομάδα που δάγκωνε σίδερα επί 90 λεπτά!... Από εκείνη την ημέρα και μετά, όποιος ερχόταν στην Ερεσό, φοβόταν και τον ίσκιο του! Η Νίκη Μυτιλήνης, μια πολύ αξιόλογη και ιστορική ομάδα, έφυγε από την Ερεσό καταντροπιασμένη, δεχόμενη έξι γκολ, σε ένα εφιαλτικό για εκείνη και θριαμβευτικό για τον Παπανικολή απόγευμα! Η Ερεσός «έβραζε» από ενθουσιασμό και στήριζε την ομάδα της με πάθος!
Τρία χρόνια άντεξε ο Παπανικολής μας στην πρώτη και άκρως πολυέξοδη κατηγορία, αγωνιζόμενος απέναντι σε ημιεπαγγελματικές, ομάδες! Και τον τρίτο χρόνο, έπεσε στη Β’ και αργότερα και πάλι στη Γ’ κατηγορία... Όμως η ομάδα, με τη βοήθεια των δικών της ανθρώπων, συνέχιζε να στέκεται περήφανα στα γήπεδα και να κρατά τα νιάτα της Ερεσού στο γήπεδο, στον αθλητισμό, στη μαγική συνταγή της ομαδικότητας, της άμιλλας, της πάλης για τον κοινό σκοπό... Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που τον στήριζαν, μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους, κάθε μέρα που περνούσε, ξεπερνούσαν και οι ίδιοι τον εαυτό τους, πολεμώντας να κρατήσουν την ομάδα ζωντανή... Όμως η αντίστροφη πορεία, είχε ήδη αρχίσει... Τελικά, μια μέρα, μια μαύρη μέρα για την Ερεσό, ο Παπανικολής έσβησε!
Οι άνθρωποι που χρόνια ολάκερα τον στήριζαν με πάθος, με τη σειρά του ο καθένας, δε μπορούσαν άλλο να αντέξουν την πίεση. Δε μπορούσαν να κρατήσουν ζωντανό το σύλλογο που αντιπροσώπευε το χωριό τους και ο οποίος σημειωτέον, στα χρόνια αυτά είχε αναπτύξει και τμήμα κλασικού αθλητισμού, το οποίο είχε καταφέρει να αποσπάσει ακόμα και πανελλήνιες διακρίσεις!... Έτσι ο Παπανικολής, η ομάδα που αποτελούσε το καμάρι της Ερεσού, «έσβησε» μετά από 27 χρόνια παρουσίας στους αθλητικούς χώρους του νησιού και ενώ είχε κερδίσει το σεβασμό όλων των αντιπάλων του, αλλά ακόμα και των ανθρώπων της ΕΠΣ Λέσβου!... Τα αίτια αυτής του άδοξης και επώδυνης για πολλούς Ερεσιώτες κατάληξης, προφανώς δεν είναι η πρέπουσα στιγμή για να τα αναζητήσουμε. Και δεν έχει και καμιά σημασία πλέον άλλωστε. Σημασία έχει το τι κάνουμε από εδώ και πέρα!
ΜΕΡΟΣ Β’
Οι άνθρωποι που έγραψαν την ιστορία...
Ο Παπανικολής λοιπόν, είναι για την Ερεσό, κάτι παραπάνω από μια ποδοσφαιρική ομάδα, ή ένας αθλητικός σύλλογος αν προτιμάτε... Είναι ως ένα βαθμό, η ψυχή της ίδιας της Ερεσού, μετουσιωμένη στα δεδομένα της σύγχρονης εποχής... Σε αυτή την πολυετή προσπάθεια, έδωσαν την πολύτιμη βοήθειά τους, πάρα πολλοί. Δυστυχώς, δε μπορούμε να τους απαριθμήσω όλους, έστω και αν ο «Θεόφραστος» μας έδωσε τόσο απλόχερα το χώρο του περιοδικού του... Ζητώ συγνώμη προκαταβολικά!
Oι πιονιέροι...
Η Ερεσός λάτρευε το ποδόσφαιρο πολύ πριν ξεκινήσει ο «νέος» Παπανικολής την πορεία του!... Οι Ερέσιοι, ως κοινωνία ανθρώπων με άμεσες και δυναμικές επαφές με τα μεγάλα κέντρα, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και του εξωτερικού, κυνηγούσαν πάντα με πάθος κάθε τι νέο και ελκυστικό. Η Ερεσός λοιπόν, είχε ποδοσφαιρική ομάδα από την εποχή του μεσοπολέμου! Από τη δεκαετία του ’30 δρούσε με επίσημο καταστατικό ο Ηρακλής Ερεσού! Η ομάδα αυτή αποτελούσε το πρώτο καμάρι του χωριού μας, τότε που σε πολλές περιοχές της Αθήνας, δεν υπήρχαν ποδοσφαιρικές ομάδες ούτε στη φαντασία των κατοίκων τους!
Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος όπως ήταν φυσικό διέλυσε κάθε σκέψη για ποδόσφαιρο και αθλητισμό και η Ερεσός έμεινε χωρίς ομάδα, μέχρι τη δεκαετίας του ’60, όταν ο Ηρακλής ανασυστάθηκε και πάλι, αλλά αυτή τη φορά χωρίς επίσημο καταστατικό, απλά και μόνο για να αντιμετωπίζει σε φιλικές αναμετρήσεις τα γειτονικά χωριά...
Παράλληλα όμως, κάποιοι νέοι της Ερεσού της τότε εποχής, παθιασμένοι με το ποδόσφαιρο, αποφασίζουν να ιδρύσουν τις δικές τους ομάδες, για να δίνουν αγώνες μεταξύ τους... Σύμφωνα με τα λεγόμενα τις «κινητής εγκυκλοπαίδειας» επί ποδοσφαιρικών θεμάτων, η οποία λέγεται, Μιχάλης Καραβασίλης(!) η μια ομάδα ιδρύθηκε από τον Γιώργο Ξενέλλη, αγαπητό σε όλους και νυν προϊστάμενο της εφορίας Καλλονής, η οποία ονομάστηκε Θεόφραστος!... Η άλλη ομάδα, «ιδρύθηκε» από τον Βασίλη Κόβρα, τον πιο γνήσιο εκπρόσωπο του ποδοσφαίρου της Ερεσού, τον άνθρωπο που αγωνίστηκε έως και τη Β’ Εθνική για πολλά χρόνια με τα χρώματα του Απόλλωνα Μυτιλήνης και του Αιολικού, που φόρεσε και τα χρώματα της Εθνικής νέων και που δυστυχώς έχασε νωρίς και άδικα τη μάχη της ζωής... Το όνομα της ομάδας που «ιδρύθηκε» από τον Βασίλη Κόβρα, ήταν...Παπανικολής! Κατά μια άποψη λοιπόν, μπορεί να θεωρηθεί και ο Βασίλης Κόβρας «νονός», ή και "πατέρας" του Παπανικολή!
Μια τρίτη ομάδα της εποχής, ήταν ο Ατρόμητος, ο οποίος αποτελούνταν από τους…juniors εκείνων των χρόνων! Όλες αυτές οι ομάδες, συγκρούονταν μεταξύ τους σε αγώνες γεμάτους πάθος και ένταση, στο εσωτερικό, άτυπο πρωτάθλημα της Ερεσού!
Oι πρόεδροι...
Όλοι τους άνθρωποι που πέρασαν σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα και υπό διαφορετικές συνθήκες από την ηγεσία του Παπανικολή... Όλοι τους είχαν ως κοινό γνώμονα την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο, αλλά κυρίως, την αγάπη τους για την Ερεσό! Συνολικά ο Παπανικολής εξέλεξε 10 προέδρους ως τη στιγμή της προσωρινής του «ανάπαυσης» και από το καλοκαίρι του 2008, με την αναγέννησή του, συμπληρώνει επιτέλους ενδεκάδα με τον Σπύρο Χρονόπουλο!
Αναλυτικά και με χρονολογική σειρά οι πρόεδροι του Πανανικολή από τη στιγμή της ίδρυσής του, έως το άδοξο τέλος του 2006 ήταν:
1) Mπάμπης Ψωμάς... Ο πρώτος, άρα και ιστορικός! Πίστεψε, εκεί που πολλοί δεν πίστευαν...
2) Παύλος Θεοδωρίδης ... Πρωτεργάτης του Παπανικολή! Αν και μη Ερέσιος, ήταν στην πραγματικότητα, πιο Ερέσιος από πολλούς!
3) Παύλος Παπάζογλου ... Ο μακροβιότερος! Σε πολύ δύσκολες εποχές για την ομάδα, έδινε λύσεις και προσέφερε πάρα πολλά στον Παπανικολή!
4) Χρήστος Ρωμηός ... Ο κυρ-Χρήστος μας! Κάποτε, πριν καμιά 20ετία, ζώντας ακόμα στην Αθήνα, έπαιζα το καλοκαίρι με τη φανέλα του Θεόφραστου φιλικό απέναντι στον Παπανικολή... Κερδίζαμε με 2-1 με διαιτητή τον τότε πρόεδρο Χρήστο Ρωμηό... Στο 90’ λοιπόν, σφυρίζει ανύπαρκτο πέναλτι εναντίον του Θεόφραστου και ο αγώνας λήγει 2-2 μέσα σε έντονες δικές μας διαμαρτυρίες...Παιδιά ήμασταν άλλωστε... Όταν αργότερα το βράδυ τον βρήκα στην Action (το club της εποχής) του είπα... «Καλά, τι πέναλτι ήταν αυτό που σφύριξε εναντίον μας κυρ-Χρήστο;… Nτροπή»!... Ο Χρήστος με κοίταξε στα μάτια και μου είπε κρυφογελώντας παμπόνηρα... «Αγοράκι μου, περίμενες να σας αφήσει ο Ρωμηός να μας κερδίσετε έτσι εύκολα»;… Γίγαντας!
5) Τάκης Κωνσταντινίδης ...Ο ευπατρίδης της Ερεσού! Ο τζέντλεμαν και μακράν ο πιο, αγνά φίλαθλος πρόεδρος!
6) Μιχάλης Καραβασίλης...Ότι και να πούμε είναι λίγο! Θα τα διαβάσετε και παρακάτω άλλωστε...
7) Κώστας Κόβρας ...Ο Κώστας ανέλαβε σε πολύ δύσκολες εποχές την ομάδα και την πήγε εκπληκτικά! Παθιασμένος με τη μπάλα, διέθεσε και χρήμα, αλλά και όλη του την ενεργητικότητα για την επιτυχία της. Και την κατόρθωσε!
Τάκης Αμερικάνος ...Ο Αμπράμοβιτς της Ερεσού! Ο άνθρωπος που δεν φοβήθηκε να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για την ομάδα και που στάθηκε δίπλα της όσο καλύτερα μπορούσε. Και επί των ημερών του, ο Παπανικολής γνώρισε επίσης μεγάλες στιγμές, ενώ είναι πάντα έτοιμος να προσφέρει για την ομάδα του χωριού του!
9) Στέλιος Δουγαλέρης ...Έπαιξε μπάλα για την ομάδα για χρόνια. Την αγάπησε, την πόνεσε και προσέφερε σε αυτήν από όλα τα πόστα! Και πρόεδρος λοιπόν, ο Στέλιος, ο οποίος έβαλε χρήμα από την τσέπη του και είχε επιτυχίες και από αυτό το πόστο, ενώ είναι πάντα έτοιμος να προσφέρει ότι μπορεί για τον Παπανικολή του!
10) Παναγιώτης Μεϊμάρης ...Η καταγωγή του δεν είναι από την Ερεσό. Ο Παναγιώτης είναι Χιδηριώτης, αλλά την ομάδα μας την πόνεσε και τη βοήθησε περισσότερο από πολλούς Ερεσιώτες! Σε πολύ δύσκολα χρόνια, ο Μεϊμάρης, ο γνωστός σε όλους σχεδόν Παναγιώτης «Πίττας» του club «Ναός», έβαλε πολλά χρήματα από την τσέπη του για να μείνει η ομάδα όρθια... Δε μπορούσε όμως πλέον μόνος του, με 1-2 ακόμα ανθρώπους ως ηρωικούς συμπαραστάτες, να αντέξουν όλη την πίεση...
Οι προπονητές...
Οι άνθρωποι που έκατσαν στον πάγκο της ομάδας, στην «ηλεκτρική καρέκλα» όπως αυτός ονομάζεται στην ποδοσφαιρική γλώσσα! Μόνο που ο πάγκος του Παπανικολή, δεν ήταν «ηλεκτρικός», αλλά «ερωτικός»!... Αναφέρω λοιπόν ονόματα που ηγήθηκαν του αγωνιστικού τμήματος της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια... Και πάλι ζητώ συγνώμη εάν λησμονηθεί κάποιος και υπόσχομαι να επανορθώσω από το επίσημο site της ομάδας, όταν αυτό θα υλοποιηθεί!
Πρώτος προπονητής της ομάδας λοιπόν, ήταν ο αείμνηστος Μανόλης Κράγιας, γυμναστής του γυμνασίου της Άντισσας... Πιο επιτυχημένος, αλλά και μακροβιότερος παράλληλα προπονητής της ομάδας μας όμως, ήταν ο Σαράντος Τζινιέρης! Ο γνωστός σε όλους μας Σαράντος του «Σουλάτσου»... Ήταν ο άνθρωπος που ανέβασε την ομάδα στην 1η κατηγορία, ο προπονητής που επί των ημερών του ο Παπανικολής γνώρισε πραγματικά μεγάλες στιγμές. Ήταν ο «Μουρίνιο» της Ερεσού!... Άλλοι προπονητές της ομάδας μας ήταν ο Θανάσης Γιανακέλλης, ο Μιχάλης Καζάζης, ο Άρης Γιαννακέλος, γνωστός σε πολλούς από εμάς από το «καφέ Ερεσός», ο Γιακαλής και ο Βούρος, αμφότεροι παλαιοί παίκτες του Αιολικού...
Οι ψυχές της ομάδας!
Σε αυτούς τους ανθρώπους, ίσως και να ανήκει περισσότερο από τον κάθε έναν ο τίτλος του «προέδρου», του «αφεντικού», του «πατέρα», της «ψυχής» του Παπανικολή! Αναμφισβήτητα ήταν πολλοί αυτοί που έτρεξαν, που βοήθησαν, που έδωσαν την εθελοντική τους εργασία όλα αυτά τα χρόνια... Πολλοί και δυστυχώς, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει χώρος για να αναφερθούν όλοι τους! Υπάρχουν όμως τρεις άνθρωποι, στους οποίους θα πρέπει να γίνει ειδική μνεία...
Ο Μιχάλης Καραβασίλης! Επί 21 ολόκληρα χρόνια τα έδινε όλα για την ομάδα! Χωρίς καμιά υστεροβουλία, χωρίς να διακρίσεις και αποκλεισμούς. Δέχτηκε να παίξει όλους τους ρόλους! Έγινε πρόεδρος, αλλά με την ίδια χαρά και το ίδιο πάθος, έπλενε τις φανέλες και τα παντελονάκια των παικτών! Έφτασε στο σημείο να αφήσει τη γυναίκα και το νεογέννητο κοριτσάκι του στο μαιευτήριο της Μυτιλήνης λίγες στιγμές μετά τη γέννα, για να παρασταθεί στην ομάδα σε αγώνα στην Καλλονή! Με την ίδια «κάψα» στην καρδιά, προήδρευε, έφτιαχνε γραμμές, διόρθωνε τα δίχτυα, μπάλωνε τα σύρματα της περίφραξης! Θα μπορούσε ενδεχομένως να βάλει και το χέρι του στη φωτιά, ή να φτάσει και μέχρι τα καζάνια της Κόλασης και να τα βάλει με το Σατανά, εάν το συμφέρον του Παπανικολή το ζητούσε! Σε αυτόν τον άνθρωπο, οφείλουν όλοι οι Ερεσιώτες ένα μεγάλο ευχαριστώ... Διότι το πάθος του, η «τρέλα» του, σύμφωνα με κάποιους που δεν γνωρίζουν τη χαρά του αθλητισμού, κράτησε την ομάδα του χωριού μας ζωντανή για τόσα χρόνια!... Χάρις σε αυτόν άλλωστε, αντλήθηκαν πολύτιμα στοιχεία για ετούτο το άρθρο και τον ευχαριστώ ολόθερμα για τη βοήθειά του!
Ο Τάκης Καννές!... Ο Θεός τον πήρε από κοντά μας πρόσφατα και η απώλειά του ήταν αβάσταχτη, όχι μόνο για τους δικούς του, αλλά και για όλους τους Ερέσιους. Ιδιαίτερα δε, για την «οικογένεια» του Παπανικολή! Διότι ο Τάκης, τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον, ήταν η «ψυχή» του! Μοχθούσε ακατάπαυστα για την ομάδα, πασχίζοντας να την κρατήσει όρθια. Αυτός κράταγε σε τάξη τα αρχεία της ομάδας... Χάρις σε αυτόν βρήκαμε εμείς οργανωμένα και τακτικά πολύτιμα χαρτιά για να γίνει η αναγέννηση του Παπανικολή! Ήταν ο τελευταίος μεγάλος ήρωας της ομάδας... Δεν θέλω να γίνει μελό το κείμενο, αλλά ειλικρινά σας λέω, κλαίω διότι ο φίλος μας, εάν δεν «έφευγε», θα ήταν σίγουρα δίπλα μας σε αυτή την προσπάθεια! Θα ήταν δίπλα μας, αλλά και ο Παπανικολής θα ήταν δίπλα του σε κάθε στιγμή... Να είσαι καλά εκεί που είσαι Τάκη μου, και εμείς θα προσπαθήσουμε να σε κάνουμε υπερήφανο για την ομάδα που αγάπησες, ίσως και περισσότερο από τον Ολυμπιακό σου!
Ο Στρατής Αβαγιαννός!... Κατά κόσμον, Στρατής Τζιλής! Ο άνθρωπος μπαλαντέρ για όλες τις «δύσκολες» δουλειές της ομάδας. Φροντιστής μέχρι...θανάτου! Γίγαντας πραγματικός, ακατάβλητος εργάτης, επική μορφή των αποδυτηρίων, αλλά και παράλληλα, φόβος και τρόμος οποιουδήποτε επιβουλεύεται τα «δίκαια» της ομάδας μας! Δίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια τον καλύτερο εαυτό του για την ομάδα του χωριού του... Θα είναι και πάλι μαζί μας και χαιρόμαστε αφάνταστα γι’ αυτό!
ΜΕΡΟΣ Γ’
Η αναγέννηση!
Δύο χρόνια περίπου κύλησαν από εκείνη τη μαύρη μέρα που ο Παπανικολής ανέστειλε προσωρινά τη λειτουργία του λόγω οικονομικού αδιεξόδου... Όμως όπως φαίνεται, ο μπουρλοτιέρης, είχε βάλει πολύ και καλής ποιότητας πίσσα και ρετσίνι στο δαδί του!... Λίγο από αυτό είχε μείνει ακόμα επάνω του... Και έτσι με την πρώτη ασθενική πύρινη πνοή που πέρασε από κοντά του, το δαδί άναψε και πάλι... Και ο Παπανικολής αναγεννήθηκε!
Η νέα προσπάθεια λοιπόν, έχει στόχο να φέρει όλους τους Ερέσιους κοντά στην ομάδα του χωριού τους! Δυστυχώς βλέπετε, από την Ερεσό, απουσιάζουν οι...οικονομικοί κροίσοι για να ρίξουν πολύ χρήμα στην ομάδα. Όμως ακόμα και αν αυτοί απουσιάζουν, εμείς έχουμε την καρδιά μας! Πολλοί μαζί, όλοι μαζί, μπορούμε όχι απλά να κρατήσουμε ζωντανό τον Παπανικολή για πάντα, αλλά και να δημιουργήσουμε επιτέλους έναν αθλητικό χώρο, ο οποίος αξίζει στην Ερεσό μας!
Ιδρύθηκε το 1979 από τους Χριστόφορο Ψωμά, Παύλο Θεοδωρίδη, Μιχάλη Καζάζη, Νίκο Τελωνιάτη και Μιχάλη Καραβασίλη.
Το όνομα επιλέχθηκε προς τιμή του μπουρλοτιέρη Παπανικολή Δημήτρη ο οποίος είχε δράσει κατά την επανάσταση του 1821 στον όρμο της Ερεσού πυρπολόντας μια Τούρκικη φρεγάτα.
Ως χρώμα υιοθετήθηκε το Μπλέ το οποίο συμβολίζει την θάλασσα και το Κόκκινο το οποίο συμβολίζει την φλόγα της δάδας του Παπανικολή.
Επίσημο έμβλημα είναι η δάδα του μπουρλοτιέρη Παπανικολή.
Έδρα της ομάδας του Παπανικολή είναι το δημοτικό Στάδιο Ερεσού το οποίο ονομάζεται Καραβογιάννειο προς τιμή του Καραβόγιαννου πρωτοπαλίκαρο του Παπανικολή.
Πρώτη φορά αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Λέσβου την περίοδο του 1980-81 από τότε και μέχρι το 2005 αγωνίστηκε στην Γ΄ κατηγορία στην Β΄κατηγορία και αποκορύφωμα της ιστορίας του είναι η συμμετοχή της ομάδας στην Α΄κατηγορία για 3 συνεχόμενες χρονιές απέναντι σε ομάδες με ιστορία και όνομα.
Δυστυχώς μετά από 25 χρόνια παρουσίας στα Λεσβιακά γήπεδα το τμήμα του ποδοσφαίρου αναγκάστηκε να αναστείλει την λειτουργία του λόγω οικονομικού αδιεξόδου.
Δύο χρόνια μετά την απουσία της ομάδος από τα ποδοσφαιρικά γήπεδα του νησιού επιχειρείται μια αξιόλογη προσπάθεια από κατοίκους του χωριού της Ερεσού ώστε να αναγεννηθεί το ποδοσφαιρικό τμήμα. Ήδη η ομάδα των ανδρών προετοιμάζεται ώστε να συμμετέχει στο πρωτάθλημα της Γ΄ Κατηγορίας της Ε.Π.Σ ΛΕΣΒΟΥ.
Πρόεδροι
* Mπάμπης Ψωμάς
* Παύλος Θεοδωρίδης
* Παύλος Παπάζογλου
* Χρήστος Ρωμιός
* Τάκης Κωνσταντινίδης
* Μιχάλης Καραβασίλης
* Κώστας Κόβρας
* Τάκης Αμερικάνος
* Στέλιος Δουγαλέρης
* Παναγιώτης Μεϊμάρης
* Σπύρος Χρονόπουλος
ΠΗΓΗ:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE% ... E%AE%CF%82" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.papanikolis-fc.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
Τότε «γεννήθηκε» η ομάδα μας! Σε μια σημαντικότατη συνάντηση στο δημαρχείο, ο τότε δήμαρχος Χριστόφορος Ψωμάς, ο κτηνίατρος Παύλος Θεοδωρίδης, ο Μιχάλης Καζάζης, ο Νίκος Τελωνιάτης και ο Μιχάλης Καραβασίλης, αποφασίζουν πως έφτασε η μεγάλη αθλητική ώρα για την Ερεσό! Θα αποκτούσε και πάλι ποδοσφαιρική ομάδα... «Νονός» του Παπανικολή ήταν ο Χριστόφορος Ψωμάς, ο οποίος, λατρεύοντας και ο ίδιος τη θάλασσα, απέτισε φόρο τιμής στον μπουρλοτιέρη της επανάστασης, δίνοντας το όνομά του στην ομάδα μας, κάτι που αμέσως αποδέχτηκαν οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στη συνάντηση... Τα χρώματα της ομάδας, αποφασίστηκε να είναι το μπλέ, το οποίο συμβολίζει τη θάλασσα και το ναυτικό κατόρθωμα του Παπανικολή και το κόκκινο, το οποίο συμβόλιζε τη φλόγα της δάδας του πυρπολητή!
Έτσι, λίγο καιρό μετά, έγιναν εκλογές, προέκυψε διοικητικό συμβούλιο και η ομάδα δημιουργήθηκε επίσημα, καταθέτοντας το καταστατικό της στην ΕΠΣ Λέσβου, μέσα σε κλίμα έντονου ενθουσιασμού των κατοίκων της Ερεσού. Παρατάχθηκε δε στους αγωνιστικούς χώρους περήφανη και έτοιμη για δράση την αγωνιστική περίοδο 1980-1981. Πρώτος πρόεδρος της ομάδας, ήταν ο Μπάμπης Ψωμάς και πρώτος προπονητής, ο συγχωρεμένος ο Μανόλης Κράγιας, γυμναστής τότε στο Γυμνάσιο της Άντισσας. Η πορεία του Παπανικολή συνεχίστηκε θυελλώδης μέσα στο χρόνο, με το χωριό αρχικά έντονα συσπειρωμένο γύρω από την ομάδα και με την έδρα της Ερεσού να βγάζει «όνομα» στο νησί, ως μια από τις πιο σκληρές όλων των πρωταθλημάτων!... Σκληρή, όχι λόγω των επεισοδίων που γινόταν, αλλά λόγω του έντονου παλμού των φιλάθλων και του πάθους με το οποίο αγωνιζόταν σε αυτήν η ομάδα μας!
Τη δεκαετία του ’80 βλέπετε, μα και σε άλλες περιόδους στα επόμενα χρόνια, όταν αγωνιζόταν ο Παπανικολής στο «Καραβογιάννειο» (το γήπεδο ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Καραβόγιαννου, πρωτοπαλίκαρου του Παπανικολή) οι εξέδρες γέμιζαν με κόσμο και «ξεχείλιζαν» προς κάθε κατεύθυνση. Στα χωράφια περιμετρικά του γηπέδου, στο ανάχωμα του ποταμού... Παντού ήταν κόσμος ο οποίος ερχόταν, όχι μόνο από την Ερεσό, αλλά και από τον Μεσότοπο και την Άντισσα και το Σίγρι! Κάθε αγώνας του Παπανικολή, ήταν κοινωνικό γεγονός... Ήταν ένα πανηγύρι, μια σύναξη φίλων με θέμα το ποδόσφαιρο. Ήταν ακόμα και αυτό που γλυκά λέμε, η «περατζάδα» για να βρούμε την υποψήφια νύφη ή τον γαμπρό!... Ήταν Κυριακές που στο γήπεδο μπορεί να βρισκόταν και πάνω από 700-800 φίλαθλοι, κάτι το οποίο, γι’ αυτούς που γνωρίζουν τα ποδοσφαιρικά δεδομένα της Λέσβου, ήταν σχεδόν εκπληκτικό! Ένας αριθμός φιλάθλων που -πλην του Αιολικού- δε μπορούσαν εύκολα να μαζέψουν άλλες, μεγάλες ομάδες του νησιού!
Ο Παπανικολής συνέχιζε την επιτυχημένη του πορεία στο χρόνο και σιγά-σιγά, ήρθε και η άνοδος!... Η άνοδος, όχι μόνο στη δεύτερη κατηγορία της Λέσβου, αλλά ακόμα και στην πρώτη! Στην πρώτη κατηγορία, όπου η ομάδα μας ανέβηκε έχοντας μόλις μια ήττα σε όλο το πρωτάθλημα και φυσικά, εκτός έδρας... Ο «μικρός» Παπανικολής, είχε αντρειωθεί και βρισκόταν πια ανάμεσα στα «θηρία» του νησιού! Σε ομάδες της Μυτιλήνης με μεγάλη ιστορία, δύναμη, πολύ χρήμα και μεγάλες φιλοδοξίες... Και όμως, ο Παπανικολής, δεν φοβήθηκε καμιά τους! Με την αρωγή των ανθρώπων που τον στήριζαν οικονομικά σε όλα αυτά τα χρόνια της μακράς του πορείας, έδειξε με το «καλημέρα» τα δόντια του, αποδεικνύοντας πως η Ερεσός, δεν τρομάζει και δε φοβάται καμιά αθλητική σύγκρουση!
Ποιός να ξεχάσει πως στον πρώτο αγώνα του Παπανικολή στην Α’ κατηγορία, ήρθαν στο χωριό μας με «χαλαρό» ύφος και τουπέ οι αθλητές και οι διοικούντες του Αστέρα Χάλικα, ο οποίος τότε αποτελούσε «φυτώριο» του Αιολικού, για να φύγουν τελικά ντροπιασμένοι και τσακισμένοι, ηττημένοι με 3-0 από μια ομάδα που δάγκωνε σίδερα επί 90 λεπτά!... Από εκείνη την ημέρα και μετά, όποιος ερχόταν στην Ερεσό, φοβόταν και τον ίσκιο του! Η Νίκη Μυτιλήνης, μια πολύ αξιόλογη και ιστορική ομάδα, έφυγε από την Ερεσό καταντροπιασμένη, δεχόμενη έξι γκολ, σε ένα εφιαλτικό για εκείνη και θριαμβευτικό για τον Παπανικολή απόγευμα! Η Ερεσός «έβραζε» από ενθουσιασμό και στήριζε την ομάδα της με πάθος!
Τρία χρόνια άντεξε ο Παπανικολής μας στην πρώτη και άκρως πολυέξοδη κατηγορία, αγωνιζόμενος απέναντι σε ημιεπαγγελματικές, ομάδες! Και τον τρίτο χρόνο, έπεσε στη Β’ και αργότερα και πάλι στη Γ’ κατηγορία... Όμως η ομάδα, με τη βοήθεια των δικών της ανθρώπων, συνέχιζε να στέκεται περήφανα στα γήπεδα και να κρατά τα νιάτα της Ερεσού στο γήπεδο, στον αθλητισμό, στη μαγική συνταγή της ομαδικότητας, της άμιλλας, της πάλης για τον κοινό σκοπό... Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που τον στήριζαν, μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους, κάθε μέρα που περνούσε, ξεπερνούσαν και οι ίδιοι τον εαυτό τους, πολεμώντας να κρατήσουν την ομάδα ζωντανή... Όμως η αντίστροφη πορεία, είχε ήδη αρχίσει... Τελικά, μια μέρα, μια μαύρη μέρα για την Ερεσό, ο Παπανικολής έσβησε!
Οι άνθρωποι που χρόνια ολάκερα τον στήριζαν με πάθος, με τη σειρά του ο καθένας, δε μπορούσαν άλλο να αντέξουν την πίεση. Δε μπορούσαν να κρατήσουν ζωντανό το σύλλογο που αντιπροσώπευε το χωριό τους και ο οποίος σημειωτέον, στα χρόνια αυτά είχε αναπτύξει και τμήμα κλασικού αθλητισμού, το οποίο είχε καταφέρει να αποσπάσει ακόμα και πανελλήνιες διακρίσεις!... Έτσι ο Παπανικολής, η ομάδα που αποτελούσε το καμάρι της Ερεσού, «έσβησε» μετά από 27 χρόνια παρουσίας στους αθλητικούς χώρους του νησιού και ενώ είχε κερδίσει το σεβασμό όλων των αντιπάλων του, αλλά ακόμα και των ανθρώπων της ΕΠΣ Λέσβου!... Τα αίτια αυτής του άδοξης και επώδυνης για πολλούς Ερεσιώτες κατάληξης, προφανώς δεν είναι η πρέπουσα στιγμή για να τα αναζητήσουμε. Και δεν έχει και καμιά σημασία πλέον άλλωστε. Σημασία έχει το τι κάνουμε από εδώ και πέρα!
ΜΕΡΟΣ Β’
Οι άνθρωποι που έγραψαν την ιστορία...
Ο Παπανικολής λοιπόν, είναι για την Ερεσό, κάτι παραπάνω από μια ποδοσφαιρική ομάδα, ή ένας αθλητικός σύλλογος αν προτιμάτε... Είναι ως ένα βαθμό, η ψυχή της ίδιας της Ερεσού, μετουσιωμένη στα δεδομένα της σύγχρονης εποχής... Σε αυτή την πολυετή προσπάθεια, έδωσαν την πολύτιμη βοήθειά τους, πάρα πολλοί. Δυστυχώς, δε μπορούμε να τους απαριθμήσω όλους, έστω και αν ο «Θεόφραστος» μας έδωσε τόσο απλόχερα το χώρο του περιοδικού του... Ζητώ συγνώμη προκαταβολικά!
Oι πιονιέροι...
Η Ερεσός λάτρευε το ποδόσφαιρο πολύ πριν ξεκινήσει ο «νέος» Παπανικολής την πορεία του!... Οι Ερέσιοι, ως κοινωνία ανθρώπων με άμεσες και δυναμικές επαφές με τα μεγάλα κέντρα, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και του εξωτερικού, κυνηγούσαν πάντα με πάθος κάθε τι νέο και ελκυστικό. Η Ερεσός λοιπόν, είχε ποδοσφαιρική ομάδα από την εποχή του μεσοπολέμου! Από τη δεκαετία του ’30 δρούσε με επίσημο καταστατικό ο Ηρακλής Ερεσού! Η ομάδα αυτή αποτελούσε το πρώτο καμάρι του χωριού μας, τότε που σε πολλές περιοχές της Αθήνας, δεν υπήρχαν ποδοσφαιρικές ομάδες ούτε στη φαντασία των κατοίκων τους!
Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος όπως ήταν φυσικό διέλυσε κάθε σκέψη για ποδόσφαιρο και αθλητισμό και η Ερεσός έμεινε χωρίς ομάδα, μέχρι τη δεκαετίας του ’60, όταν ο Ηρακλής ανασυστάθηκε και πάλι, αλλά αυτή τη φορά χωρίς επίσημο καταστατικό, απλά και μόνο για να αντιμετωπίζει σε φιλικές αναμετρήσεις τα γειτονικά χωριά...
Παράλληλα όμως, κάποιοι νέοι της Ερεσού της τότε εποχής, παθιασμένοι με το ποδόσφαιρο, αποφασίζουν να ιδρύσουν τις δικές τους ομάδες, για να δίνουν αγώνες μεταξύ τους... Σύμφωνα με τα λεγόμενα τις «κινητής εγκυκλοπαίδειας» επί ποδοσφαιρικών θεμάτων, η οποία λέγεται, Μιχάλης Καραβασίλης(!) η μια ομάδα ιδρύθηκε από τον Γιώργο Ξενέλλη, αγαπητό σε όλους και νυν προϊστάμενο της εφορίας Καλλονής, η οποία ονομάστηκε Θεόφραστος!... Η άλλη ομάδα, «ιδρύθηκε» από τον Βασίλη Κόβρα, τον πιο γνήσιο εκπρόσωπο του ποδοσφαίρου της Ερεσού, τον άνθρωπο που αγωνίστηκε έως και τη Β’ Εθνική για πολλά χρόνια με τα χρώματα του Απόλλωνα Μυτιλήνης και του Αιολικού, που φόρεσε και τα χρώματα της Εθνικής νέων και που δυστυχώς έχασε νωρίς και άδικα τη μάχη της ζωής... Το όνομα της ομάδας που «ιδρύθηκε» από τον Βασίλη Κόβρα, ήταν...Παπανικολής! Κατά μια άποψη λοιπόν, μπορεί να θεωρηθεί και ο Βασίλης Κόβρας «νονός», ή και "πατέρας" του Παπανικολή!
Μια τρίτη ομάδα της εποχής, ήταν ο Ατρόμητος, ο οποίος αποτελούνταν από τους…juniors εκείνων των χρόνων! Όλες αυτές οι ομάδες, συγκρούονταν μεταξύ τους σε αγώνες γεμάτους πάθος και ένταση, στο εσωτερικό, άτυπο πρωτάθλημα της Ερεσού!
Oι πρόεδροι...
Όλοι τους άνθρωποι που πέρασαν σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα και υπό διαφορετικές συνθήκες από την ηγεσία του Παπανικολή... Όλοι τους είχαν ως κοινό γνώμονα την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο, αλλά κυρίως, την αγάπη τους για την Ερεσό! Συνολικά ο Παπανικολής εξέλεξε 10 προέδρους ως τη στιγμή της προσωρινής του «ανάπαυσης» και από το καλοκαίρι του 2008, με την αναγέννησή του, συμπληρώνει επιτέλους ενδεκάδα με τον Σπύρο Χρονόπουλο!
Αναλυτικά και με χρονολογική σειρά οι πρόεδροι του Πανανικολή από τη στιγμή της ίδρυσής του, έως το άδοξο τέλος του 2006 ήταν:
1) Mπάμπης Ψωμάς... Ο πρώτος, άρα και ιστορικός! Πίστεψε, εκεί που πολλοί δεν πίστευαν...
2) Παύλος Θεοδωρίδης ... Πρωτεργάτης του Παπανικολή! Αν και μη Ερέσιος, ήταν στην πραγματικότητα, πιο Ερέσιος από πολλούς!
3) Παύλος Παπάζογλου ... Ο μακροβιότερος! Σε πολύ δύσκολες εποχές για την ομάδα, έδινε λύσεις και προσέφερε πάρα πολλά στον Παπανικολή!
4) Χρήστος Ρωμηός ... Ο κυρ-Χρήστος μας! Κάποτε, πριν καμιά 20ετία, ζώντας ακόμα στην Αθήνα, έπαιζα το καλοκαίρι με τη φανέλα του Θεόφραστου φιλικό απέναντι στον Παπανικολή... Κερδίζαμε με 2-1 με διαιτητή τον τότε πρόεδρο Χρήστο Ρωμηό... Στο 90’ λοιπόν, σφυρίζει ανύπαρκτο πέναλτι εναντίον του Θεόφραστου και ο αγώνας λήγει 2-2 μέσα σε έντονες δικές μας διαμαρτυρίες...Παιδιά ήμασταν άλλωστε... Όταν αργότερα το βράδυ τον βρήκα στην Action (το club της εποχής) του είπα... «Καλά, τι πέναλτι ήταν αυτό που σφύριξε εναντίον μας κυρ-Χρήστο;… Nτροπή»!... Ο Χρήστος με κοίταξε στα μάτια και μου είπε κρυφογελώντας παμπόνηρα... «Αγοράκι μου, περίμενες να σας αφήσει ο Ρωμηός να μας κερδίσετε έτσι εύκολα»;… Γίγαντας!
5) Τάκης Κωνσταντινίδης ...Ο ευπατρίδης της Ερεσού! Ο τζέντλεμαν και μακράν ο πιο, αγνά φίλαθλος πρόεδρος!
6) Μιχάλης Καραβασίλης...Ότι και να πούμε είναι λίγο! Θα τα διαβάσετε και παρακάτω άλλωστε...
7) Κώστας Κόβρας ...Ο Κώστας ανέλαβε σε πολύ δύσκολες εποχές την ομάδα και την πήγε εκπληκτικά! Παθιασμένος με τη μπάλα, διέθεσε και χρήμα, αλλά και όλη του την ενεργητικότητα για την επιτυχία της. Και την κατόρθωσε!
Τάκης Αμερικάνος ...Ο Αμπράμοβιτς της Ερεσού! Ο άνθρωπος που δεν φοβήθηκε να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για την ομάδα και που στάθηκε δίπλα της όσο καλύτερα μπορούσε. Και επί των ημερών του, ο Παπανικολής γνώρισε επίσης μεγάλες στιγμές, ενώ είναι πάντα έτοιμος να προσφέρει για την ομάδα του χωριού του!9) Στέλιος Δουγαλέρης ...Έπαιξε μπάλα για την ομάδα για χρόνια. Την αγάπησε, την πόνεσε και προσέφερε σε αυτήν από όλα τα πόστα! Και πρόεδρος λοιπόν, ο Στέλιος, ο οποίος έβαλε χρήμα από την τσέπη του και είχε επιτυχίες και από αυτό το πόστο, ενώ είναι πάντα έτοιμος να προσφέρει ότι μπορεί για τον Παπανικολή του!
10) Παναγιώτης Μεϊμάρης ...Η καταγωγή του δεν είναι από την Ερεσό. Ο Παναγιώτης είναι Χιδηριώτης, αλλά την ομάδα μας την πόνεσε και τη βοήθησε περισσότερο από πολλούς Ερεσιώτες! Σε πολύ δύσκολα χρόνια, ο Μεϊμάρης, ο γνωστός σε όλους σχεδόν Παναγιώτης «Πίττας» του club «Ναός», έβαλε πολλά χρήματα από την τσέπη του για να μείνει η ομάδα όρθια... Δε μπορούσε όμως πλέον μόνος του, με 1-2 ακόμα ανθρώπους ως ηρωικούς συμπαραστάτες, να αντέξουν όλη την πίεση...
Οι προπονητές...
Οι άνθρωποι που έκατσαν στον πάγκο της ομάδας, στην «ηλεκτρική καρέκλα» όπως αυτός ονομάζεται στην ποδοσφαιρική γλώσσα! Μόνο που ο πάγκος του Παπανικολή, δεν ήταν «ηλεκτρικός», αλλά «ερωτικός»!... Αναφέρω λοιπόν ονόματα που ηγήθηκαν του αγωνιστικού τμήματος της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια... Και πάλι ζητώ συγνώμη εάν λησμονηθεί κάποιος και υπόσχομαι να επανορθώσω από το επίσημο site της ομάδας, όταν αυτό θα υλοποιηθεί!
Πρώτος προπονητής της ομάδας λοιπόν, ήταν ο αείμνηστος Μανόλης Κράγιας, γυμναστής του γυμνασίου της Άντισσας... Πιο επιτυχημένος, αλλά και μακροβιότερος παράλληλα προπονητής της ομάδας μας όμως, ήταν ο Σαράντος Τζινιέρης! Ο γνωστός σε όλους μας Σαράντος του «Σουλάτσου»... Ήταν ο άνθρωπος που ανέβασε την ομάδα στην 1η κατηγορία, ο προπονητής που επί των ημερών του ο Παπανικολής γνώρισε πραγματικά μεγάλες στιγμές. Ήταν ο «Μουρίνιο» της Ερεσού!... Άλλοι προπονητές της ομάδας μας ήταν ο Θανάσης Γιανακέλλης, ο Μιχάλης Καζάζης, ο Άρης Γιαννακέλος, γνωστός σε πολλούς από εμάς από το «καφέ Ερεσός», ο Γιακαλής και ο Βούρος, αμφότεροι παλαιοί παίκτες του Αιολικού...
Οι ψυχές της ομάδας!
Σε αυτούς τους ανθρώπους, ίσως και να ανήκει περισσότερο από τον κάθε έναν ο τίτλος του «προέδρου», του «αφεντικού», του «πατέρα», της «ψυχής» του Παπανικολή! Αναμφισβήτητα ήταν πολλοί αυτοί που έτρεξαν, που βοήθησαν, που έδωσαν την εθελοντική τους εργασία όλα αυτά τα χρόνια... Πολλοί και δυστυχώς, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει χώρος για να αναφερθούν όλοι τους! Υπάρχουν όμως τρεις άνθρωποι, στους οποίους θα πρέπει να γίνει ειδική μνεία...
Ο Μιχάλης Καραβασίλης! Επί 21 ολόκληρα χρόνια τα έδινε όλα για την ομάδα! Χωρίς καμιά υστεροβουλία, χωρίς να διακρίσεις και αποκλεισμούς. Δέχτηκε να παίξει όλους τους ρόλους! Έγινε πρόεδρος, αλλά με την ίδια χαρά και το ίδιο πάθος, έπλενε τις φανέλες και τα παντελονάκια των παικτών! Έφτασε στο σημείο να αφήσει τη γυναίκα και το νεογέννητο κοριτσάκι του στο μαιευτήριο της Μυτιλήνης λίγες στιγμές μετά τη γέννα, για να παρασταθεί στην ομάδα σε αγώνα στην Καλλονή! Με την ίδια «κάψα» στην καρδιά, προήδρευε, έφτιαχνε γραμμές, διόρθωνε τα δίχτυα, μπάλωνε τα σύρματα της περίφραξης! Θα μπορούσε ενδεχομένως να βάλει και το χέρι του στη φωτιά, ή να φτάσει και μέχρι τα καζάνια της Κόλασης και να τα βάλει με το Σατανά, εάν το συμφέρον του Παπανικολή το ζητούσε! Σε αυτόν τον άνθρωπο, οφείλουν όλοι οι Ερεσιώτες ένα μεγάλο ευχαριστώ... Διότι το πάθος του, η «τρέλα» του, σύμφωνα με κάποιους που δεν γνωρίζουν τη χαρά του αθλητισμού, κράτησε την ομάδα του χωριού μας ζωντανή για τόσα χρόνια!... Χάρις σε αυτόν άλλωστε, αντλήθηκαν πολύτιμα στοιχεία για ετούτο το άρθρο και τον ευχαριστώ ολόθερμα για τη βοήθειά του!
Ο Τάκης Καννές!... Ο Θεός τον πήρε από κοντά μας πρόσφατα και η απώλειά του ήταν αβάσταχτη, όχι μόνο για τους δικούς του, αλλά και για όλους τους Ερέσιους. Ιδιαίτερα δε, για την «οικογένεια» του Παπανικολή! Διότι ο Τάκης, τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον, ήταν η «ψυχή» του! Μοχθούσε ακατάπαυστα για την ομάδα, πασχίζοντας να την κρατήσει όρθια. Αυτός κράταγε σε τάξη τα αρχεία της ομάδας... Χάρις σε αυτόν βρήκαμε εμείς οργανωμένα και τακτικά πολύτιμα χαρτιά για να γίνει η αναγέννηση του Παπανικολή! Ήταν ο τελευταίος μεγάλος ήρωας της ομάδας... Δεν θέλω να γίνει μελό το κείμενο, αλλά ειλικρινά σας λέω, κλαίω διότι ο φίλος μας, εάν δεν «έφευγε», θα ήταν σίγουρα δίπλα μας σε αυτή την προσπάθεια! Θα ήταν δίπλα μας, αλλά και ο Παπανικολής θα ήταν δίπλα του σε κάθε στιγμή... Να είσαι καλά εκεί που είσαι Τάκη μου, και εμείς θα προσπαθήσουμε να σε κάνουμε υπερήφανο για την ομάδα που αγάπησες, ίσως και περισσότερο από τον Ολυμπιακό σου!
Ο Στρατής Αβαγιαννός!... Κατά κόσμον, Στρατής Τζιλής! Ο άνθρωπος μπαλαντέρ για όλες τις «δύσκολες» δουλειές της ομάδας. Φροντιστής μέχρι...θανάτου! Γίγαντας πραγματικός, ακατάβλητος εργάτης, επική μορφή των αποδυτηρίων, αλλά και παράλληλα, φόβος και τρόμος οποιουδήποτε επιβουλεύεται τα «δίκαια» της ομάδας μας! Δίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια τον καλύτερο εαυτό του για την ομάδα του χωριού του... Θα είναι και πάλι μαζί μας και χαιρόμαστε αφάνταστα γι’ αυτό!
ΜΕΡΟΣ Γ’
Η αναγέννηση!
Δύο χρόνια περίπου κύλησαν από εκείνη τη μαύρη μέρα που ο Παπανικολής ανέστειλε προσωρινά τη λειτουργία του λόγω οικονομικού αδιεξόδου... Όμως όπως φαίνεται, ο μπουρλοτιέρης, είχε βάλει πολύ και καλής ποιότητας πίσσα και ρετσίνι στο δαδί του!... Λίγο από αυτό είχε μείνει ακόμα επάνω του... Και έτσι με την πρώτη ασθενική πύρινη πνοή που πέρασε από κοντά του, το δαδί άναψε και πάλι... Και ο Παπανικολής αναγεννήθηκε!
Η νέα προσπάθεια λοιπόν, έχει στόχο να φέρει όλους τους Ερέσιους κοντά στην ομάδα του χωριού τους! Δυστυχώς βλέπετε, από την Ερεσό, απουσιάζουν οι...οικονομικοί κροίσοι για να ρίξουν πολύ χρήμα στην ομάδα. Όμως ακόμα και αν αυτοί απουσιάζουν, εμείς έχουμε την καρδιά μας! Πολλοί μαζί, όλοι μαζί, μπορούμε όχι απλά να κρατήσουμε ζωντανό τον Παπανικολή για πάντα, αλλά και να δημιουργήσουμε επιτέλους έναν αθλητικό χώρο, ο οποίος αξίζει στην Ερεσό μας!
Ιδρύθηκε το 1979 από τους Χριστόφορο Ψωμά, Παύλο Θεοδωρίδη, Μιχάλη Καζάζη, Νίκο Τελωνιάτη και Μιχάλη Καραβασίλη.
Το όνομα επιλέχθηκε προς τιμή του μπουρλοτιέρη Παπανικολή Δημήτρη ο οποίος είχε δράσει κατά την επανάσταση του 1821 στον όρμο της Ερεσού πυρπολόντας μια Τούρκικη φρεγάτα.
Ως χρώμα υιοθετήθηκε το Μπλέ το οποίο συμβολίζει την θάλασσα και το Κόκκινο το οποίο συμβολίζει την φλόγα της δάδας του Παπανικολή.
Επίσημο έμβλημα είναι η δάδα του μπουρλοτιέρη Παπανικολή.
Έδρα της ομάδας του Παπανικολή είναι το δημοτικό Στάδιο Ερεσού το οποίο ονομάζεται Καραβογιάννειο προς τιμή του Καραβόγιαννου πρωτοπαλίκαρο του Παπανικολή.
Πρώτη φορά αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Λέσβου την περίοδο του 1980-81 από τότε και μέχρι το 2005 αγωνίστηκε στην Γ΄ κατηγορία στην Β΄κατηγορία και αποκορύφωμα της ιστορίας του είναι η συμμετοχή της ομάδας στην Α΄κατηγορία για 3 συνεχόμενες χρονιές απέναντι σε ομάδες με ιστορία και όνομα.
Δυστυχώς μετά από 25 χρόνια παρουσίας στα Λεσβιακά γήπεδα το τμήμα του ποδοσφαίρου αναγκάστηκε να αναστείλει την λειτουργία του λόγω οικονομικού αδιεξόδου.
Δύο χρόνια μετά την απουσία της ομάδος από τα ποδοσφαιρικά γήπεδα του νησιού επιχειρείται μια αξιόλογη προσπάθεια από κατοίκους του χωριού της Ερεσού ώστε να αναγεννηθεί το ποδοσφαιρικό τμήμα. Ήδη η ομάδα των ανδρών προετοιμάζεται ώστε να συμμετέχει στο πρωτάθλημα της Γ΄ Κατηγορίας της Ε.Π.Σ ΛΕΣΒΟΥ.
Πρόεδροι
* Mπάμπης Ψωμάς
* Παύλος Θεοδωρίδης
* Παύλος Παπάζογλου
* Χρήστος Ρωμιός
* Τάκης Κωνσταντινίδης
* Μιχάλης Καραβασίλης
* Κώστας Κόβρας
* Τάκης Αμερικάνος
* Στέλιος Δουγαλέρης
* Παναγιώτης Μεϊμάρης
* Σπύρος Χρονόπουλος
ΠΗΓΗ:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE% ... E%AE%CF%82" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.papanikolis-fc.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Ο ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΣΙΔΩΡΟΥ ιδρύθηκε τo1982.
Το σωματείο μας έχει αγωνιστεί και στις τρεις κατηγορίες του τοπικού μας πρωταθλήματος έχοντας στο ενεργητικό του, ένα πρωτάθλημα Β΄ κατηγορίας, ένα Πρωτάθλημα Γ΄ κατηγορίας, δύο φορές 2η θέση στο Σέβεν Σάιντ και ένα κύπελο ήθους.
Τo 1988 ενώ αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα της Β΄ κατηγορίας, η ομάδα διαλύθηκε για να δημιουργηθεί μια νέα δυνατή ομάδα του Δήμου Αταβύρου, με την ένωση και των άλλων ομάδων του Δήμου, Αναγέννηση Έμπωνα και Αλθαιμένη Κρητηνίας.
Η προσπάθεια όμως αυτή δεν κράτησε πολύ και το 2002 ο σύλλογός μας επαναδραστηριοποιήθηκε και έλαβε μέρος στο πρωτάθλημα της Γ΄ κατηγορίας όπου μετά από δύο χρόνια στέφθηκε πρωταθλητής και ανέβηκε στη Β΄ κατηγορία.
Σήμερα συμμετεχει στη Β΄ κατηγορία Δωδεκανήσου με τη φιλοδοξία να ανεβεί η ομάδα μας στη Α΄ κατηγορία και να παραμείνει σ’ αυτή.
ΠΗΓΗ:
http://www.agios-isidoros.gr/index.php? ... &Itemid=28" onclick="window.open(this.href);return false;
Το σωματείο μας έχει αγωνιστεί και στις τρεις κατηγορίες του τοπικού μας πρωταθλήματος έχοντας στο ενεργητικό του, ένα πρωτάθλημα Β΄ κατηγορίας, ένα Πρωτάθλημα Γ΄ κατηγορίας, δύο φορές 2η θέση στο Σέβεν Σάιντ και ένα κύπελο ήθους.
Τo 1988 ενώ αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα της Β΄ κατηγορίας, η ομάδα διαλύθηκε για να δημιουργηθεί μια νέα δυνατή ομάδα του Δήμου Αταβύρου, με την ένωση και των άλλων ομάδων του Δήμου, Αναγέννηση Έμπωνα και Αλθαιμένη Κρητηνίας.
Η προσπάθεια όμως αυτή δεν κράτησε πολύ και το 2002 ο σύλλογός μας επαναδραστηριοποιήθηκε και έλαβε μέρος στο πρωτάθλημα της Γ΄ κατηγορίας όπου μετά από δύο χρόνια στέφθηκε πρωταθλητής και ανέβηκε στη Β΄ κατηγορία.
Σήμερα συμμετεχει στη Β΄ κατηγορία Δωδεκανήσου με τη φιλοδοξία να ανεβεί η ομάδα μας στη Α΄ κατηγορία και να παραμείνει σ’ αυτή.
ΠΗΓΗ:
http://www.agios-isidoros.gr/index.php? ... &Itemid=28" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
Α.Ο. ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ Ι Ε Ρ Α Π Ε Τ Ρ ΑΣ
1979 Ίδρυσης του σωματείου Α.Ο.ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
1979 – 1982 τρεις χρονιές , τρεις κατηγορίες.
1979-Γ’ΤΟΠΙΚΟ ΕΠΣ ΛΑΣΙΘΙΟΥ- ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
1980-Β’ΤΟΠΙΚΟ
1981-Α’ΤΟΠΙΚΟ,
1982-ΑΝΟΔΟΣ Δ' ΕΘΝΙΚΗ
1992-1993 έφτασε στον ημιτελικό κυπέλλου Ελλάδος
2008-2009 αγωνίζεται στο περιφερειακό πρωτάθλημα Κρήτης( Δ’ εθνική-10 ΟΜΙΛΟΣ).
ΠΗΓΗ:
http://www.anagennisi-ierapetra.gr" onclick="window.open(this.href);return false;
1979 – 1982 τρεις χρονιές , τρεις κατηγορίες.
1979-Γ’ΤΟΠΙΚΟ ΕΠΣ ΛΑΣΙΘΙΟΥ- ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
1980-Β’ΤΟΠΙΚΟ
1981-Α’ΤΟΠΙΚΟ,
1982-ΑΝΟΔΟΣ Δ' ΕΘΝΙΚΗ
1992-1993 έφτασε στον ημιτελικό κυπέλλου Ελλάδος
2008-2009 αγωνίζεται στο περιφερειακό πρωτάθλημα Κρήτης( Δ’ εθνική-10 ΟΜΙΛΟΣ).
ΠΗΓΗ:
http://www.anagennisi-ierapetra.gr" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ ΝΕΟΚΟΥΡΟΥ ΧΑΝΙΩΝ
Είναι ένα από παλαιότερα αθλητικά σωματεία των Χανίων που ιδρύθηκε το έτος 1965 , διέκοψε τις δραστηριότητές του από το 1967 έως το 1971 και ξαναϊδρύθηκε το 1972. Από τότε μέχρι σήμερα έχει μια συνεχή παρουσία στο πρωτάθλημα της πρώτης κατηγορίας αθλητικών σωματείων του Νομού και δεν είναι τυχαίο γεγονός που έχει κερδίσει την αγάπη και τον σεβασμό όχι μόνο της τοπικής κοινωνίας αλλά και όλων των Χανιωτών για την εν γένει προσφορά του στον αθλητισμό.
Μεταξύ των ιδρυτικών μελών ήσαν : Καλομοιράκης Αντ. , Πανιγυράκης Γ. , Κουκλάκης Χρ., Φατσέας Ι. , Δελάκης Ζ. , Αμαξόπουλος Σπ. , Μουτζούρης Ν. , Δρελιώζης Αθ. , Κωνσταντάκης Αντ. , Μαυρεδάκης Σπ., Κοκολογιάννης Γ., Σολάκης Εμ, Περουλάκης Μ., Βαβουλάκης Κ. κ. α. .
Η έκταση που καταλαμβάνει το γήπεδο σήμερα παραχωρήθηκε από την Γεωργική Υπηρεσία το 1966 . Το γήπεδο κατασκευάστηκε το έτος 1981 με την διαμεσολάβηση του Βασ. Πεντάρη ειδικού συμβούλου της Προεδρίας σε αθλητικά θέματα . Τοποθετήθηκε πλαστικός τάπητας το 2004 επί Δημαρχίας κ.Πολιουδάκη Γ.
Ο Αθλητικός Όμιλος Ηρακλής είναι το αντιπροσωπευτικό σωματείο του δημοτικού διαμερίσματος Νεροκούρου. Σήμερα στις εγκαταστάσεις του αθλούνται περισσότερα από εκατό (100) παιδιά . Συμμετέχει στα πρωταθλήματα «παίδων» και «προπαίδων» που διοργανώνει η ΕΠΣ Χανίων και διαθέτει ακαδημία ποδοσφαίρου.
Σήμερα συμμετεχει στην Α ΕΠΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΠΗΓΗ:
http://www.e-nerokourou.gr/index.php?op ... 3&Itemid=7" onclick="window.open(this.href);return false;
Μεταξύ των ιδρυτικών μελών ήσαν : Καλομοιράκης Αντ. , Πανιγυράκης Γ. , Κουκλάκης Χρ., Φατσέας Ι. , Δελάκης Ζ. , Αμαξόπουλος Σπ. , Μουτζούρης Ν. , Δρελιώζης Αθ. , Κωνσταντάκης Αντ. , Μαυρεδάκης Σπ., Κοκολογιάννης Γ., Σολάκης Εμ, Περουλάκης Μ., Βαβουλάκης Κ. κ. α. .
Η έκταση που καταλαμβάνει το γήπεδο σήμερα παραχωρήθηκε από την Γεωργική Υπηρεσία το 1966 . Το γήπεδο κατασκευάστηκε το έτος 1981 με την διαμεσολάβηση του Βασ. Πεντάρη ειδικού συμβούλου της Προεδρίας σε αθλητικά θέματα . Τοποθετήθηκε πλαστικός τάπητας το 2004 επί Δημαρχίας κ.Πολιουδάκη Γ.
Ο Αθλητικός Όμιλος Ηρακλής είναι το αντιπροσωπευτικό σωματείο του δημοτικού διαμερίσματος Νεροκούρου. Σήμερα στις εγκαταστάσεις του αθλούνται περισσότερα από εκατό (100) παιδιά . Συμμετέχει στα πρωταθλήματα «παίδων» και «προπαίδων» που διοργανώνει η ΕΠΣ Χανίων και διαθέτει ακαδημία ποδοσφαίρου.
Σήμερα συμμετεχει στην Α ΕΠΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΠΗΓΗ:
http://www.e-nerokourou.gr/index.php?op ... 3&Itemid=7" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΦΑΣ ΝΑΟΥΣΑ ΗΜΑΘΙΑΣ
Στίς 5 Αυγούστου 1962 συνένωση σωματείων Παναουσαϊκού και Ολυμπιακού σε Νάουσα. Έγινε σύσκεψη στο σπίτι του ιατρού κ. Αηδονόπουλου παρουσία του βουλευτή κ. Τζαμπάζη και η επιτροπή της Νάουσας .
Δεν επετεύχθη συμφωνία για την συνένωση αλλά την επομένη και υπό την πίεση των φιλάθλων που περίμεναν όλη την νύχτα το αποτέλεσμα, έγινε πάλι σύσκεψη με πρωτοβουλία του δημάρχου κ. Κόκκινου.
Κατόπιν διαβουλεύσεων αποφασίστηκε τελικά κατόπιν εισηγήσεως του κ. Μπεριτσιάνου από την επιτροπή Νάουσας να μετονομασθεί ο Ολυμπιακός «Νάουσα» και συγχρόνως να εκλεγεί το Δ.Σ στο οποίο να συμμετέχουν 4 εκπρόσωποι του Ολυμπιακού ,του Παναουσαϊκού και της Νάουσας.
Να παραχωρηθούν οι καλύτεροι παίκτες του Παναουσαϊκού στον Ολυμπιακό που μετονομάζεται Νάουσα κρατώντας τους υπόλοιπους για να διατηρηθεί ως ομάδα.
Οι παραχωρηθέντες παίκτες είναι: Κάστρας ,Νιμπίτης, Μάκης, Δούδος, Μπιτερλής, Γιαννούλης και Κεφαλούδης.
Την διοικούσα επιτροπή απαρτίζουν οι Μπεριτσιάνος, Αηδονόπουλος, Κοντόπουλος, Δουκίδης, Χρυσοχόου, Γιαννικουρής, Ιωσηφίδης, Κάλης, Στανίσης, Τζιτζόπουλος, Σακελαρίου, Δημητριάδης. Προπονητής ο κ. Παπαγιαννάκης Κ.
Περίοδος 1962-1963
Πρώτος αγώνας Ενώσεων Ποδοσφαιρικών Σωματείων Κεντροδυτικής Μακεδονίας. Νάουσα – Αετός Σκύδρας 2-1. Τα γκολ Μήτας, Αραμπατζής.
23 Ιουνίου 1963 αγώνας Νάουσα – Αναγέννηση Γιαννιτσών στο ουδέτερο γήπεδο της Βέροιας για την άνοδο στην Β’ Εθνική. Ο αγώνας έληξε ισόπαλος 0-0 και η Νάουσα κέρδισε την άνοδο.
Περίοδος 1963-1964
Β’ Εθνική. Πρώτος αγώνας Νάουσα - Ολυμπιακός Κοζάνης 0-0. 20 Οκτωβρίου. Προπονητής Τασόπουλος.
Περίοδος 1964-1965
Β’ Εθνική προπονητής Χασεκίδης πρεμιέρα με ήττα Νάουσα – Γιαννιτσά 1-3. Τελευταίο παιχνίδι στην Καρδίτσα ήττα 5-0 και υποβιβασμός.
Περίοδος 1965-1966
Ερασιτεχνική κατηγορία ΕΠΣΚΔΜ
Περίοδος 1966-1967
Ερασιτεχνική κατηγορία ΕΠΣΚΔΜ
Περίοδος 1967-1968
Ερασιτεχνική κατηγορία ΕΠΣΚΔΜ
Περίοδος 1968-1969
Ερασιτεχνική κατηγορία ΕΠΣΚΔΜ
Περίοδος 1969-1970
Ερασιτεχνική κατηγορία ΕΠΣΚΔΜ προπονητής Γεντζής.
Περίοδος 1970-1971
Η Νάουσα τερματίζει αήττητη στην Α’ φάση και δίνει αγώνες στην Β’ φάση όπου στις 13 Μαρτίου 1971 κερδίζει οριστικά την άνοδο στην Β’ Εθνική παίρνοντας ισοπαλία μέσα στα Μουδανιά 0-0 παρουσία 2000 φιλάθλων της Νάουσας.
Περίοδος 1971-1972
Η Νάουσα παίζει στη Β’ Εθνική και τερματίζει στην 4η θέση. Τον Ιούνιο του 1972 ο Δ.Κάλης συνεχίζει Πρόεδρος μετά από γενική συνέλευση και προσλαμβάνει προπονητή τον κ. Καρπούζα.
Περίοδος 1972-1973
Η Νάουσα παίζει στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής κατηγορίας.
Περίοδος 1973-1974
Η Νάουσα παίζει και πάλι Β’ Εθνική και στην γενική συνέλευση συνεχίζει με τον ίδιο πρόεδρο Δ.Κάλη.
Περίοδος 1974-1975
Παίζει στην Β’ Εθνική με καταπληκτική πορεία τερματίζει 2η μεταξύ 20 ομάδων.
Περίοδος 1975-1976
Β’ Εθνική με νέο πρόεδρο του Δ.Σ τον κ. Σ.Σίνο.
Περίοδος 1976-1977
Συνεχίζει στην Β’ Εθνική τερματίζοντας στην 10η θέση Πρόεδρος ο κ. Σ.Σίνος.
Περίοδος 1977-1978
Η Νάουσα είναι στην Β’ Εθνική και τερματίζει στην 11η θέση . Στην διοίκηση Πρόεδρος είναι ο κ. Νίκου.
Περίοδος 1978-1979
Παραμονή στην Β’ Εθνική και η Νάουσα τερματίζει 7η. Πρόεδρος ο κ. Νίκου.
Περίοδος 1979-1980
Β’ Εθνική κατηγορία
Περίοδος 1980-1981
Β’ Εθνική κατηγορία, συνεχίζει να προεδρεύει ο κ. Νίκου.
Περίοδος 1981-1982
Β’ Εθνική κατηγορία και σώζεται την τελευταία αγωνιστική με νίκη επί του Μακεδονικού 2-0. Ο κ. Νίκου εξακολουθεί να είναι Πρόεδρος για 5η χρονιά στη διοίκηση της Νάουσας.
Περίοδος 1982-1983
Ιστορική χρονιά για την ομάδα της Νάουσας αφού μετά από 20 χρόνια παραμονής της στη Β’ Εθνική κατηγορία υποβιβάζεται στην Γ’. Την ίδια χρονιά εκλέγεται πανίσχυρη διοίκηση με πρόεδρο τον κ. Κατσιαμάκα.
Περίοδος 1983-1984
Η Νάουσα παίζει στην Γ’ Εθνική και σώζεται την τελευταία αγωνιστική με νίκη επί της Κοζάνης 2-0. Πρόεδρος συνεχίζει ο κ. Κατσιαμάκας.
Περίοδος 1984-1985
Η Νάουσα ανεβαίνει στην Β’ Εθνική και στους πανηγυρισμούς φωταγωγείται η πόλη.
Περίοδος 1985-1986
Τον Μάιο η Νάουσα υποβιβάζεται στην Γ’ Εθνική. Ελπίζει σε αναδιάρθρωση και παραμονή στην κατηγορία, αλλά μάταια.
Περίοδος 1986-1987
Επιστροφή της Νάουσας στην Β’ Εθνική, με πρόεδρο τον κ. Κατσιαμάκα
Περίοδος 1987-1988
Β’ Εθνική και τερματίζει στην 2η θέση.
Περίοδος 1988-1989
Η Νάουσα βρίσκεται στην Β’ Εθνική, ο κ. Κατσιαμάκας παραιτείται από την προεδρία και έχουμε αδιέξοδο. Τελικά Πρόεδρος αναλαμβάνει ο κ. Θ.Πουρνάρας.
Περίοδος 1989-1990
Β’ Εθνική, όμως στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο τον Απρίλιο έχουμε πρωτοφανείς γεγονότα πριν τον αγώνα μεταξύ των παικτών, ο αγώνας δεν διεξάγεται και η Νάουσα τιμωρείται με υποβιβασμό στην Γ’ Εθνική κατηγορία, έπειτα από απόφαση του αθλητικού δικαστή.
Περίοδος 1990-1991
Η Νάουσα επιστρέφει στην Β’ Εθνική κατηγορία.
Περίοδος 1991-1992
Η Νάουσα παίζει στην Β’ Εθνική με στόχο την άνοδο. Στο τελευταίο όμως παιχνίδι στα Γιάννενα αναδεικνύεται ισόπαλη 0-0 με την τοπική ομάδα, την στιγμή που στο Αιγάλεω ο Εδεσσαϊκός κερδίζει και παίρνει το εισιτήριο για την Α’ Εθνική.
Η εκστρατεία των 3000 φιλάθλων της Νάουσας στην Ήπειρο δεν στάθηκε αρκετή για να κατακτήσει η ομάδα την άνοδο. Δόθηκε πάντως ο όρκος των παικτών την επόμενη χρονιά «τα δάκρυα να γίνουν γκολ».
Περίοδος 1992-1993
Η Νάουσα κρατά την υπόσχεση κατακτά πανηγυρικά την πρώτη θέση στην Β’ Εθνική κατηγορία και ανεβαίνει στην Α’ Εθνική και γράφεται η πιο λαμπρή ιστορία.
Περίοδος 1993-1994
Η Νάουσα αγωνίζεται στην Α’ Εθνική. Πρόεδρος της ΠΑΕ ο κ. Σομπατζής. Η ομάδα υποβιβάζεται.
Περίοδος 1994-1995
Β’ Εθνική και τερματισμός στην 13η θέση.
Περίοδος 1995-1996
Β’ Εθνική κατηγορία .
Περίοδος 1996-1997
Β’ Εθνική και τερματισμός στην 9η θέση.
Περίοδος 1997-1998
Η Νάουσα υποβιβάζεται στην Γ’ Εθνική.
Περίοδος 1998-1999
Γ’ Εθνική και σώζεται την τελευταία αγωνιστική.
Περίοδος 1999-2000
Άνοδος της ομάδας στην Β’ Εθνική.
Περίοδος 2000-2001
Υποβιβασμός της ομάδας στην Γ’ Εθνική.
Περίοδος 2001-2002
Υποβιβασμός της ομάδας στην Δ’ Εθνική και αναλαμβάνει καθήκοντα προέδρου ο κ. Τελιγιαννίδης.
Περίοδος 2002-2003
Υποβιβασμός της ομάδας στην Α’ ερασιτεχνική κατηγορία.
Περίοδος 2003-2004
Άνοδος της Νάουσας στην Δ’ Εθνική.
Περίοδος 2004-2005
Δ’ Εθνική και τερματίζει στην 3η θέση.
Περίοδος 2005-2006
Δ’ Εθνική και υποβιβασμός στην Α’ ερασιτεχνική κατηγορία.
Περίοδος 2006-2007
Α’ ερασιτεχνική αγωνίζεται η ομάδα χωρίς να πετύχει την άνοδο.
Περίοδος 2007-2008
Παραμονή της ομάδας στην Α’ ερασιτεχνική, με μια αποτυχημένη προσπάθεια πάλι ανόδου της , έπειτα από τα γεγονότα στην Αγκαθιά. Πρόεδρος
Ο κ. Δ. Τασιώνας.
Περίοδος 2008-2009
Τρίτη συνεχή χρονιά η ομάδα της Νάουσας βρίσκεται στην Α’ ερασιτεχνική κατηγορία. Πρόεδρος Ι. Χατζηδήμος.
Περίοδος 2009-2010
Μετά από μία πετυχημένη πορεία, η ομάδα παίρνει το εισιτήριο της ανόδου για τη Δ' Εθνική υπό την Προεδρεία του Ι.Χατζηδήμου. Νέος Πρόεδρος αναλαμβάνει ο Φίλιππος Δημ. Μπαξεβάνος.
ΠΗΓΗ:
http://www.naoussafc.gr/" onclick="window.open(this.href);return false;
http://naoussafc.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.naoussafc.8m.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
Δεν επετεύχθη συμφωνία για την συνένωση αλλά την επομένη και υπό την πίεση των φιλάθλων που περίμεναν όλη την νύχτα το αποτέλεσμα, έγινε πάλι σύσκεψη με πρωτοβουλία του δημάρχου κ. Κόκκινου.
Κατόπιν διαβουλεύσεων αποφασίστηκε τελικά κατόπιν εισηγήσεως του κ. Μπεριτσιάνου από την επιτροπή Νάουσας να μετονομασθεί ο Ολυμπιακός «Νάουσα» και συγχρόνως να εκλεγεί το Δ.Σ στο οποίο να συμμετέχουν 4 εκπρόσωποι του Ολυμπιακού ,του Παναουσαϊκού και της Νάουσας.
Να παραχωρηθούν οι καλύτεροι παίκτες του Παναουσαϊκού στον Ολυμπιακό που μετονομάζεται Νάουσα κρατώντας τους υπόλοιπους για να διατηρηθεί ως ομάδα.
Οι παραχωρηθέντες παίκτες είναι: Κάστρας ,Νιμπίτης, Μάκης, Δούδος, Μπιτερλής, Γιαννούλης και Κεφαλούδης.
Την διοικούσα επιτροπή απαρτίζουν οι Μπεριτσιάνος, Αηδονόπουλος, Κοντόπουλος, Δουκίδης, Χρυσοχόου, Γιαννικουρής, Ιωσηφίδης, Κάλης, Στανίσης, Τζιτζόπουλος, Σακελαρίου, Δημητριάδης. Προπονητής ο κ. Παπαγιαννάκης Κ.
Περίοδος 1962-1963
Πρώτος αγώνας Ενώσεων Ποδοσφαιρικών Σωματείων Κεντροδυτικής Μακεδονίας. Νάουσα – Αετός Σκύδρας 2-1. Τα γκολ Μήτας, Αραμπατζής.
23 Ιουνίου 1963 αγώνας Νάουσα – Αναγέννηση Γιαννιτσών στο ουδέτερο γήπεδο της Βέροιας για την άνοδο στην Β’ Εθνική. Ο αγώνας έληξε ισόπαλος 0-0 και η Νάουσα κέρδισε την άνοδο.
Περίοδος 1963-1964
Β’ Εθνική. Πρώτος αγώνας Νάουσα - Ολυμπιακός Κοζάνης 0-0. 20 Οκτωβρίου. Προπονητής Τασόπουλος.
Περίοδος 1964-1965
Β’ Εθνική προπονητής Χασεκίδης πρεμιέρα με ήττα Νάουσα – Γιαννιτσά 1-3. Τελευταίο παιχνίδι στην Καρδίτσα ήττα 5-0 και υποβιβασμός.
Περίοδος 1965-1966
Ερασιτεχνική κατηγορία ΕΠΣΚΔΜ
Περίοδος 1966-1967
Ερασιτεχνική κατηγορία ΕΠΣΚΔΜ
Περίοδος 1967-1968
Ερασιτεχνική κατηγορία ΕΠΣΚΔΜ
Περίοδος 1968-1969
Ερασιτεχνική κατηγορία ΕΠΣΚΔΜ
Περίοδος 1969-1970
Ερασιτεχνική κατηγορία ΕΠΣΚΔΜ προπονητής Γεντζής.
Περίοδος 1970-1971
Η Νάουσα τερματίζει αήττητη στην Α’ φάση και δίνει αγώνες στην Β’ φάση όπου στις 13 Μαρτίου 1971 κερδίζει οριστικά την άνοδο στην Β’ Εθνική παίρνοντας ισοπαλία μέσα στα Μουδανιά 0-0 παρουσία 2000 φιλάθλων της Νάουσας.
Περίοδος 1971-1972
Η Νάουσα παίζει στη Β’ Εθνική και τερματίζει στην 4η θέση. Τον Ιούνιο του 1972 ο Δ.Κάλης συνεχίζει Πρόεδρος μετά από γενική συνέλευση και προσλαμβάνει προπονητή τον κ. Καρπούζα.
Περίοδος 1972-1973
Η Νάουσα παίζει στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής κατηγορίας.
Περίοδος 1973-1974
Η Νάουσα παίζει και πάλι Β’ Εθνική και στην γενική συνέλευση συνεχίζει με τον ίδιο πρόεδρο Δ.Κάλη.
Περίοδος 1974-1975
Παίζει στην Β’ Εθνική με καταπληκτική πορεία τερματίζει 2η μεταξύ 20 ομάδων.
Περίοδος 1975-1976
Β’ Εθνική με νέο πρόεδρο του Δ.Σ τον κ. Σ.Σίνο.
Περίοδος 1976-1977
Συνεχίζει στην Β’ Εθνική τερματίζοντας στην 10η θέση Πρόεδρος ο κ. Σ.Σίνος.
Περίοδος 1977-1978
Η Νάουσα είναι στην Β’ Εθνική και τερματίζει στην 11η θέση . Στην διοίκηση Πρόεδρος είναι ο κ. Νίκου.
Περίοδος 1978-1979
Παραμονή στην Β’ Εθνική και η Νάουσα τερματίζει 7η. Πρόεδρος ο κ. Νίκου.
Περίοδος 1979-1980
Β’ Εθνική κατηγορία
Περίοδος 1980-1981
Β’ Εθνική κατηγορία, συνεχίζει να προεδρεύει ο κ. Νίκου.
Περίοδος 1981-1982
Β’ Εθνική κατηγορία και σώζεται την τελευταία αγωνιστική με νίκη επί του Μακεδονικού 2-0. Ο κ. Νίκου εξακολουθεί να είναι Πρόεδρος για 5η χρονιά στη διοίκηση της Νάουσας.
Περίοδος 1982-1983
Ιστορική χρονιά για την ομάδα της Νάουσας αφού μετά από 20 χρόνια παραμονής της στη Β’ Εθνική κατηγορία υποβιβάζεται στην Γ’. Την ίδια χρονιά εκλέγεται πανίσχυρη διοίκηση με πρόεδρο τον κ. Κατσιαμάκα.
Περίοδος 1983-1984
Η Νάουσα παίζει στην Γ’ Εθνική και σώζεται την τελευταία αγωνιστική με νίκη επί της Κοζάνης 2-0. Πρόεδρος συνεχίζει ο κ. Κατσιαμάκας.
Περίοδος 1984-1985
Η Νάουσα ανεβαίνει στην Β’ Εθνική και στους πανηγυρισμούς φωταγωγείται η πόλη.
Περίοδος 1985-1986
Τον Μάιο η Νάουσα υποβιβάζεται στην Γ’ Εθνική. Ελπίζει σε αναδιάρθρωση και παραμονή στην κατηγορία, αλλά μάταια.
Περίοδος 1986-1987
Επιστροφή της Νάουσας στην Β’ Εθνική, με πρόεδρο τον κ. Κατσιαμάκα
Περίοδος 1987-1988
Β’ Εθνική και τερματίζει στην 2η θέση.
Περίοδος 1988-1989
Η Νάουσα βρίσκεται στην Β’ Εθνική, ο κ. Κατσιαμάκας παραιτείται από την προεδρία και έχουμε αδιέξοδο. Τελικά Πρόεδρος αναλαμβάνει ο κ. Θ.Πουρνάρας.
Περίοδος 1989-1990
Β’ Εθνική, όμως στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο τον Απρίλιο έχουμε πρωτοφανείς γεγονότα πριν τον αγώνα μεταξύ των παικτών, ο αγώνας δεν διεξάγεται και η Νάουσα τιμωρείται με υποβιβασμό στην Γ’ Εθνική κατηγορία, έπειτα από απόφαση του αθλητικού δικαστή.
Περίοδος 1990-1991
Η Νάουσα επιστρέφει στην Β’ Εθνική κατηγορία.
Περίοδος 1991-1992
Η Νάουσα παίζει στην Β’ Εθνική με στόχο την άνοδο. Στο τελευταίο όμως παιχνίδι στα Γιάννενα αναδεικνύεται ισόπαλη 0-0 με την τοπική ομάδα, την στιγμή που στο Αιγάλεω ο Εδεσσαϊκός κερδίζει και παίρνει το εισιτήριο για την Α’ Εθνική.
Η εκστρατεία των 3000 φιλάθλων της Νάουσας στην Ήπειρο δεν στάθηκε αρκετή για να κατακτήσει η ομάδα την άνοδο. Δόθηκε πάντως ο όρκος των παικτών την επόμενη χρονιά «τα δάκρυα να γίνουν γκολ».
Περίοδος 1992-1993
Η Νάουσα κρατά την υπόσχεση κατακτά πανηγυρικά την πρώτη θέση στην Β’ Εθνική κατηγορία και ανεβαίνει στην Α’ Εθνική και γράφεται η πιο λαμπρή ιστορία.
Περίοδος 1993-1994
Η Νάουσα αγωνίζεται στην Α’ Εθνική. Πρόεδρος της ΠΑΕ ο κ. Σομπατζής. Η ομάδα υποβιβάζεται.
Περίοδος 1994-1995
Β’ Εθνική και τερματισμός στην 13η θέση.
Περίοδος 1995-1996
Β’ Εθνική κατηγορία .
Περίοδος 1996-1997
Β’ Εθνική και τερματισμός στην 9η θέση.
Περίοδος 1997-1998
Η Νάουσα υποβιβάζεται στην Γ’ Εθνική.
Περίοδος 1998-1999
Γ’ Εθνική και σώζεται την τελευταία αγωνιστική.
Περίοδος 1999-2000
Άνοδος της ομάδας στην Β’ Εθνική.
Περίοδος 2000-2001
Υποβιβασμός της ομάδας στην Γ’ Εθνική.
Περίοδος 2001-2002
Υποβιβασμός της ομάδας στην Δ’ Εθνική και αναλαμβάνει καθήκοντα προέδρου ο κ. Τελιγιαννίδης.
Περίοδος 2002-2003
Υποβιβασμός της ομάδας στην Α’ ερασιτεχνική κατηγορία.
Περίοδος 2003-2004
Άνοδος της Νάουσας στην Δ’ Εθνική.
Περίοδος 2004-2005
Δ’ Εθνική και τερματίζει στην 3η θέση.
Περίοδος 2005-2006
Δ’ Εθνική και υποβιβασμός στην Α’ ερασιτεχνική κατηγορία.
Περίοδος 2006-2007
Α’ ερασιτεχνική αγωνίζεται η ομάδα χωρίς να πετύχει την άνοδο.
Περίοδος 2007-2008
Παραμονή της ομάδας στην Α’ ερασιτεχνική, με μια αποτυχημένη προσπάθεια πάλι ανόδου της , έπειτα από τα γεγονότα στην Αγκαθιά. Πρόεδρος
Ο κ. Δ. Τασιώνας.
Περίοδος 2008-2009
Τρίτη συνεχή χρονιά η ομάδα της Νάουσας βρίσκεται στην Α’ ερασιτεχνική κατηγορία. Πρόεδρος Ι. Χατζηδήμος.
Περίοδος 2009-2010
Μετά από μία πετυχημένη πορεία, η ομάδα παίρνει το εισιτήριο της ανόδου για τη Δ' Εθνική υπό την Προεδρεία του Ι.Χατζηδήμου. Νέος Πρόεδρος αναλαμβάνει ο Φίλιππος Δημ. Μπαξεβάνος.
ΠΗΓΗ:
http://www.naoussafc.gr/" onclick="window.open(this.href);return false;
http://naoussafc.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.naoussafc.8m.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΠΣ ΖΑΚΥΝΘΟΣ
Η Ζάκυνθος έχει τη δική της βαριά ιστορία, το δικό της πλούσιο παρελθόν, που κάνει τους μεγάλους να δακρύζουν όταν θυμούνται και τους νέους να νιώθουν ότι δεν είναι μόνοι και ξεκομμένοι…
Λίγο μετά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο άρχισε και στη Ζάκυνθο το ποδόσφαιρο να μπαίνει στις καρδιές των νέων. Μπάλα φτιαγμένη από κουρέλια, τέρματα από κοτρόνες, γήπεδα οι αλάνες και οι αυλές των σχολείων ήταν αρκετά για να στηθεί ένας ποδοσφαιρικός αγώνας.
Ποδοσφαιριστές ήταν οι μαθητές και προπονητές κάποιοι εξόριστοι από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας που είχαν κάνει τη Ζάκυνθο δεύτερο σπίτι τους…
Χρειάζεται να ταξιδέψουμε κάτι παραπάνω από ογδόντα χρόνια στο παρελθόν (1928) για να θυμηθούμε το πρώτο ποδοσφαιρικό σωματείο του νησιού, την Αθλητική Ένωση Ζακύνθου (ΑΕΖ). Ομάδα της γειτονιάς, με χρώματα το κόκκινο και το μαύρο και έδρα το Καραμπίνειο Σχολείο (σήμερα 1ο Δημοτικό Σχολείο Ζακύνθου). Μετέπειτα η ομάδα «μετακόμισε» στο γήπεδο του Ζήβα (δρόμο Ζακύνθου - Καλαμακίου), ενώ μετά το σεισμό «μετακόμισε» (μαζί με τον Πειρατή) σε νέο γήπεδο, στον Άγιο Λύπιο (στου Κοριανίτη), διότι τα γήπεδα του Ζήβα είχαν γίνει χώροι διανομής τροφίμων για τους σεισμόπληκτους.
Πρόεδρος του συλλόγου ήταν ο αείμνηστος Μίμης Σαμιώτης (πρώην ποδοσφαιριστής της ομάδας), άνθρωπος με πολλές γνωριμίες στον αθλητικό και πολιτικό χώρο, στον οποίον και οφείλονται οι πολλές επισκέψεις μεγάλων ομάδων της εποχής στο νησί, τόσο από την Πελοπόννησο όσο και από την υπόλοιπη Ελλάδα (Αχιλλέας Πατρών, Εθνικός Πειραιά, Προοδευτική κτλ).
Συγχρόνως ιδρύεται και η δεύτερη ποδοσφαιρική ομάδα της Ζακύνθου, το Φαλίνο, αν και φημολογείται πως η χρονολογία ίδρυσής της προηγείται της ΑΕΖ. Το όνομα του συλλόγου προέρχεται από το Ζακυνθινό Ολυμπιονίκη της αρχαίας Ελλάδας Φαλίνο. Αρχικά το γήπεδο της ομάδας ήταν κοντά στην παλιά Πυροσβεστική, στην αρχή της εθνικής οδού Ζακύνθου - Κερίου, ενώ μετά τον πόλεμο «μετακόμισε» στον Αγγερικό. Περισσότερα στοιχεία για την ομάδα δεν υπάρχουν.
Για τις δύο ομάδες (ΑΕΖ και Φαλίνο) υπάρχουν τα στοιχεία που προαναφέραμε, ενώ πιο λίγες είναι οι πληροφορίες για την τρίτη ομάδα του νησιού που λειτούργησε προπολεμικά. Ο λόγος για τον Ηρακλή. Σ’ αυτήν αγωνιζόταν ο πατέρας του σημερινού Δεσπότη Ζακύνθου, Συνετός. Έτσι κάθε καλοκαίρι στη Ζάκυνθο διοργανώνονταν διάφορα τουρνουά (ξεκινούσαν τον Απρίλιο και ολοκληρώνονταν το Σεπτέμβριο) στα γήπεδα του Ζήβα (δρόμος ΚΤΕΟ), τόσο μεταξύ των τριών ομάδων του νησιού όσο και με αντιπάλους από την Ηλεία και την Αχαΐα.
Ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος «πάγωσε» για λίγα χρόνια το ποδόσφαιρο στη Ζάκυνθο. Ο αγώνας ποδοσφαίρου είχε πλέον μετατραπεί σε αγώνα επιβίωσης και μάχης για λίγο ψωμί… Αργότερα ο εμφύλιος… Που καιρός για μπάλα…
Από τα τέλη του 1947 το ποδόσφαιρο ξαναμπαίνει σιγά - σιγά στη ζωή των Ζακυνθινών. Μοναδική διασωθείσα του πολέμου η ΑΕΖ, που το 1948 προβάρει και την καινούρια της εμφάνιση. Την ίδια εποχή με πρωτεργάτη τον Ανδρέα Λυκούδη ιδρύεται και ο Πειρατής (πήρε το όνομα από τα Πειρατικά σινεμά της εποχής). Η νεολαία της Ζακύνθου τα βράδια στριμωχνόταν στα παραλιακά υπαίθρια σινεμά για να παρακολουθήσει «πειρατικές» ταινίες. Την αποτελούσαν παιδιά από τα Καμίνια, τον Άγιο και τις γύρω περιοχές. Χρώματα της ομάδας ήταν το μαύρο και το κίτρινο, ενώ σύμβολό της η δάδα. Έδρα του Πειρατή ήταν το γήπεδο του Ζήβα, στο δρόμο Ζακύνθου - Καλαμακίου, ακριβώς απέναντι από το γήπεδο της ΑΕΖ.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’40 ιδρύονται από μαθητές του γυμνασίου άλλες δύο ποδοσφαιρικές ομάδες, ο Πανζακυνθιακός και ο Απόλλωνας. Πρώτος πρόεδρος του Απόλλωνα ο Κολλίρης. Έτσι οι δύο αυτές ομάδες, μαζί με τον Πειρατή και την ΑΕΖ αποτελούσαν τις τέσσερις μεταπολεμικές ομάδες της Ζακύνθου (το Φαλίνο είχε διαλυθεί στις αρχές του Β' Παγκοσμίου) και οι μάχες μεταξύ των τεσσάρων αυτών αντιπάλων ήταν ουκ ολίγες. Πολύ σύντομα όμως ο Πανζακυνθιακός θα αφομοιωθεί από τον Απόλλωνα (μπλέ και άσπρο).
Ο σεισμός του 1953 ξαναγύρισε πίσω το ποδόσφαιρο στο νησί. Η μικρή Ζάκυνθος ή όπως έχει μείνει στην ιστορία, το Φιόρο του Λεβάντε (Λουλούδι της Ανατολής) προσπαθεί αυτή τη φορά να επουλώσει τα τραύματα ενός άλλου «πολέμου».
Μετά το σεισμό τρεις ομάδες κατάφεραν να συνεχίσουν. Η ΑΕΖ, ο Πειρατής και ο Απόλλωνας. Ατέλειωτες οι μεταξύ τους μάχες. (ΑΕΖ - Πειρατής 3 - 1, Πειρατής - ΑΕΖ 2 - 1, Απόλλων - Πειρατής 1 - 3, ΑΕΖ - Απόλλων 1 - 1).
Στο τέλος της δεκαετίας του '50 το σημερινό Εθνικό Στάδιο, υπό την πρώτη προεδρία του αείμνηστου γυμνασιάρχη - μαθηματικού Μίμη Γούναρη, αποτελούσε πλέον γεγονός. Τώρα πια έρχονται στη Ζάκυνθο ομάδες Α' Εθνικής (Απόλλωνας - Δάφνη Αθηνών 0 - 5, Απόλλωνας - Αετός Πατρών 1 - 0, Βασιλικό Ναυτικό - ΑΕΖ 8 - 2, Πειρατής - 701 Τάγμα Μηχανικού 3 - 1).
Ο Πειρατής είναι η ομάδα που στέκεται όρθια, όμως επειδή (λόγω επαναστατικού ονόματος;) δεν αναγνωριζόταν από το Πρωτοδικείο, άλλαξε ονομασία το 1961 και μετονομάστηκε σε Αχιλλέας, αποτελώντας το πρώτο επίσημο αθλητικό σωματείο του νησιού, παίρνοντας μέρος ακόμα και στην Α' κατηγορία Πατρών.
Παράλληλα ο Απόλλωνας οργανώνεται και μεγαλώνει, ιδρύει ποδηλατικό τμήμα και τμήμα μπάσκετ, ενώ η πρώτη μεγάλη ποδοσφαιρική δύναμη της Ζακύνθου, η ΑΕΖ, φτάνει στη δύση της. Στις 10 Αυγούστου του 1962 μια τριανταπεντάχρονη αθλητική παρουσία σβήνει στο Πρωτοδικείο.
Ο Πειρατής που το 1961 μετονομάστηκε σε Αχιλλέας και ο Απόλλωνας (επίσημα αναγνωρισμένος από το 1964, αγωνίστηκε στη Γ' Πατρών) αποτελούν τις δύο ομάδες τις δεκαετίας του ’60.
Το 1968 Αχιλλέας και Απόλλωνας συγχωνεύτηκαν με το όνομα «Ζακυνθιακός». Ήταν απόφαση της Χούντας (ταγματάρχης Κωνσταντάκης) να υπάρχει μια ομάδα στη Ζάκυνθο. Τα χρώματα του συλλόγου βγήκαν από τις δύο ομάδες, το κίτρινο του Αχιλλέα και το μπλέ του Απόλλωνα. Η Ζάκυνθος πλέον έχει μπεί στην τελική ευθεία της ιστορίας της…
Δύο χρόνια μετά ο Ζακυνθιακός άλλαξε όνομα και μετονομάστηκε σε Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Σύλλογός (ΑΠΣ) Ζάκυνθος, ενώ από το 1980 έως και το 1995 αγωνίστηκε ως Α.Ο. Ζάκυνθος, αν και το καταστατικό δεν πήγε ποτέ στο Πρωτοδικείο.
Στα μέσα της δεκαετίας του '70 ιδρύεται και ο Έσπερος Ζακύνθου, ο οποίος κατάφερε να κερδίσει δύο ανόδους και να παίξει μέχρι την Α' Ηλείας. Ακόμα αγωνίζεται στο τοπικό πρωτάθλημα.
Η Ζάκυνθος είναι ίσως η μοναδική ομάδα που αγωνίστηκε σε τρεις Ενώσεις (ΕΠΣ Πατρών, ΕΠΣ Ηλείας, ΕΠΣ Αιτωλ/νίας), μέχρι να ιδρυθεί το 1987 - 1988 η ΕΠΣ Ζακύνθου. Άτομα με όραμα, βλέποντας το μέλλον της επόμενης γενιάς προχώρησαν στη συγκρότηση της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ζακύνθου και του Συνδέσμου Διαιτητών. Και πέτυχαν…
Η συγχώνευση του 1968 οδήγησε σε μια ισχυρή και ανταγωνιστική ομάδα. Μια ομάδα που εκείνη την εποχή πρωταγωνιστούσε στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι της Ελλάδας, φτάνοντας δύο φορές μια ανάσα από την άνοδο στη Β' Εθνική κατηγορία ποδοσφαίρου. Ήταν τις σαιζόν 1972 - 1973 και 1974 - 1975, όταν η Ζάκυνθος έχασε στις λεπτομέρειες (για ένα βαθμό) την άνοδο στα μεγάλα σαλόνια της Β' Εθνικής από τη Σύρο και τον Εθνικό Αστέρα αντίστοιχα. Από τότε μέχρι και την περίοδο 2005 - 2006, όταν και η Ζάκυνθος ανέβηκε στις επαγγελματικές κατηγορίες (Γ' Εθνική), η μοναδική διάκριση ήταν τη σαιζόν 1986 - 1987, που έχοντας ένα σερί 17 αγώνων αήττητη, τερμάτισε στη 2η θέση του βαθμολογικού πίνακα της Δ' Εθνικής, πίσω από τον Παναργειακό.
Η ανεπιτυχής παρουσία της Ζακύνθου την περίοδο 2006 - 2007 στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής κράτησε μόνο ένα χρόνο, αφού από το 2007 «μετράει» μόνο επιτυχίες.
Σήμερα συμμετεχει στον Βορειο Ομιλο της Γ ΕθΝΙΚΗΣ.
ΠΗΓΗ:
http://www.zakynthosfc.gr/" onclick="window.open(this.href);return false;
Λίγο μετά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο άρχισε και στη Ζάκυνθο το ποδόσφαιρο να μπαίνει στις καρδιές των νέων. Μπάλα φτιαγμένη από κουρέλια, τέρματα από κοτρόνες, γήπεδα οι αλάνες και οι αυλές των σχολείων ήταν αρκετά για να στηθεί ένας ποδοσφαιρικός αγώνας.
Ποδοσφαιριστές ήταν οι μαθητές και προπονητές κάποιοι εξόριστοι από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας που είχαν κάνει τη Ζάκυνθο δεύτερο σπίτι τους…
Χρειάζεται να ταξιδέψουμε κάτι παραπάνω από ογδόντα χρόνια στο παρελθόν (1928) για να θυμηθούμε το πρώτο ποδοσφαιρικό σωματείο του νησιού, την Αθλητική Ένωση Ζακύνθου (ΑΕΖ). Ομάδα της γειτονιάς, με χρώματα το κόκκινο και το μαύρο και έδρα το Καραμπίνειο Σχολείο (σήμερα 1ο Δημοτικό Σχολείο Ζακύνθου). Μετέπειτα η ομάδα «μετακόμισε» στο γήπεδο του Ζήβα (δρόμο Ζακύνθου - Καλαμακίου), ενώ μετά το σεισμό «μετακόμισε» (μαζί με τον Πειρατή) σε νέο γήπεδο, στον Άγιο Λύπιο (στου Κοριανίτη), διότι τα γήπεδα του Ζήβα είχαν γίνει χώροι διανομής τροφίμων για τους σεισμόπληκτους.
Πρόεδρος του συλλόγου ήταν ο αείμνηστος Μίμης Σαμιώτης (πρώην ποδοσφαιριστής της ομάδας), άνθρωπος με πολλές γνωριμίες στον αθλητικό και πολιτικό χώρο, στον οποίον και οφείλονται οι πολλές επισκέψεις μεγάλων ομάδων της εποχής στο νησί, τόσο από την Πελοπόννησο όσο και από την υπόλοιπη Ελλάδα (Αχιλλέας Πατρών, Εθνικός Πειραιά, Προοδευτική κτλ).
Συγχρόνως ιδρύεται και η δεύτερη ποδοσφαιρική ομάδα της Ζακύνθου, το Φαλίνο, αν και φημολογείται πως η χρονολογία ίδρυσής της προηγείται της ΑΕΖ. Το όνομα του συλλόγου προέρχεται από το Ζακυνθινό Ολυμπιονίκη της αρχαίας Ελλάδας Φαλίνο. Αρχικά το γήπεδο της ομάδας ήταν κοντά στην παλιά Πυροσβεστική, στην αρχή της εθνικής οδού Ζακύνθου - Κερίου, ενώ μετά τον πόλεμο «μετακόμισε» στον Αγγερικό. Περισσότερα στοιχεία για την ομάδα δεν υπάρχουν.
Για τις δύο ομάδες (ΑΕΖ και Φαλίνο) υπάρχουν τα στοιχεία που προαναφέραμε, ενώ πιο λίγες είναι οι πληροφορίες για την τρίτη ομάδα του νησιού που λειτούργησε προπολεμικά. Ο λόγος για τον Ηρακλή. Σ’ αυτήν αγωνιζόταν ο πατέρας του σημερινού Δεσπότη Ζακύνθου, Συνετός. Έτσι κάθε καλοκαίρι στη Ζάκυνθο διοργανώνονταν διάφορα τουρνουά (ξεκινούσαν τον Απρίλιο και ολοκληρώνονταν το Σεπτέμβριο) στα γήπεδα του Ζήβα (δρόμος ΚΤΕΟ), τόσο μεταξύ των τριών ομάδων του νησιού όσο και με αντιπάλους από την Ηλεία και την Αχαΐα.
Ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος «πάγωσε» για λίγα χρόνια το ποδόσφαιρο στη Ζάκυνθο. Ο αγώνας ποδοσφαίρου είχε πλέον μετατραπεί σε αγώνα επιβίωσης και μάχης για λίγο ψωμί… Αργότερα ο εμφύλιος… Που καιρός για μπάλα…
Από τα τέλη του 1947 το ποδόσφαιρο ξαναμπαίνει σιγά - σιγά στη ζωή των Ζακυνθινών. Μοναδική διασωθείσα του πολέμου η ΑΕΖ, που το 1948 προβάρει και την καινούρια της εμφάνιση. Την ίδια εποχή με πρωτεργάτη τον Ανδρέα Λυκούδη ιδρύεται και ο Πειρατής (πήρε το όνομα από τα Πειρατικά σινεμά της εποχής). Η νεολαία της Ζακύνθου τα βράδια στριμωχνόταν στα παραλιακά υπαίθρια σινεμά για να παρακολουθήσει «πειρατικές» ταινίες. Την αποτελούσαν παιδιά από τα Καμίνια, τον Άγιο και τις γύρω περιοχές. Χρώματα της ομάδας ήταν το μαύρο και το κίτρινο, ενώ σύμβολό της η δάδα. Έδρα του Πειρατή ήταν το γήπεδο του Ζήβα, στο δρόμο Ζακύνθου - Καλαμακίου, ακριβώς απέναντι από το γήπεδο της ΑΕΖ.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’40 ιδρύονται από μαθητές του γυμνασίου άλλες δύο ποδοσφαιρικές ομάδες, ο Πανζακυνθιακός και ο Απόλλωνας. Πρώτος πρόεδρος του Απόλλωνα ο Κολλίρης. Έτσι οι δύο αυτές ομάδες, μαζί με τον Πειρατή και την ΑΕΖ αποτελούσαν τις τέσσερις μεταπολεμικές ομάδες της Ζακύνθου (το Φαλίνο είχε διαλυθεί στις αρχές του Β' Παγκοσμίου) και οι μάχες μεταξύ των τεσσάρων αυτών αντιπάλων ήταν ουκ ολίγες. Πολύ σύντομα όμως ο Πανζακυνθιακός θα αφομοιωθεί από τον Απόλλωνα (μπλέ και άσπρο).
Ο σεισμός του 1953 ξαναγύρισε πίσω το ποδόσφαιρο στο νησί. Η μικρή Ζάκυνθος ή όπως έχει μείνει στην ιστορία, το Φιόρο του Λεβάντε (Λουλούδι της Ανατολής) προσπαθεί αυτή τη φορά να επουλώσει τα τραύματα ενός άλλου «πολέμου».
Μετά το σεισμό τρεις ομάδες κατάφεραν να συνεχίσουν. Η ΑΕΖ, ο Πειρατής και ο Απόλλωνας. Ατέλειωτες οι μεταξύ τους μάχες. (ΑΕΖ - Πειρατής 3 - 1, Πειρατής - ΑΕΖ 2 - 1, Απόλλων - Πειρατής 1 - 3, ΑΕΖ - Απόλλων 1 - 1).
Στο τέλος της δεκαετίας του '50 το σημερινό Εθνικό Στάδιο, υπό την πρώτη προεδρία του αείμνηστου γυμνασιάρχη - μαθηματικού Μίμη Γούναρη, αποτελούσε πλέον γεγονός. Τώρα πια έρχονται στη Ζάκυνθο ομάδες Α' Εθνικής (Απόλλωνας - Δάφνη Αθηνών 0 - 5, Απόλλωνας - Αετός Πατρών 1 - 0, Βασιλικό Ναυτικό - ΑΕΖ 8 - 2, Πειρατής - 701 Τάγμα Μηχανικού 3 - 1).
Ο Πειρατής είναι η ομάδα που στέκεται όρθια, όμως επειδή (λόγω επαναστατικού ονόματος;) δεν αναγνωριζόταν από το Πρωτοδικείο, άλλαξε ονομασία το 1961 και μετονομάστηκε σε Αχιλλέας, αποτελώντας το πρώτο επίσημο αθλητικό σωματείο του νησιού, παίρνοντας μέρος ακόμα και στην Α' κατηγορία Πατρών.
Παράλληλα ο Απόλλωνας οργανώνεται και μεγαλώνει, ιδρύει ποδηλατικό τμήμα και τμήμα μπάσκετ, ενώ η πρώτη μεγάλη ποδοσφαιρική δύναμη της Ζακύνθου, η ΑΕΖ, φτάνει στη δύση της. Στις 10 Αυγούστου του 1962 μια τριανταπεντάχρονη αθλητική παρουσία σβήνει στο Πρωτοδικείο.
Ο Πειρατής που το 1961 μετονομάστηκε σε Αχιλλέας και ο Απόλλωνας (επίσημα αναγνωρισμένος από το 1964, αγωνίστηκε στη Γ' Πατρών) αποτελούν τις δύο ομάδες τις δεκαετίας του ’60.
Το 1968 Αχιλλέας και Απόλλωνας συγχωνεύτηκαν με το όνομα «Ζακυνθιακός». Ήταν απόφαση της Χούντας (ταγματάρχης Κωνσταντάκης) να υπάρχει μια ομάδα στη Ζάκυνθο. Τα χρώματα του συλλόγου βγήκαν από τις δύο ομάδες, το κίτρινο του Αχιλλέα και το μπλέ του Απόλλωνα. Η Ζάκυνθος πλέον έχει μπεί στην τελική ευθεία της ιστορίας της…
Δύο χρόνια μετά ο Ζακυνθιακός άλλαξε όνομα και μετονομάστηκε σε Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Σύλλογός (ΑΠΣ) Ζάκυνθος, ενώ από το 1980 έως και το 1995 αγωνίστηκε ως Α.Ο. Ζάκυνθος, αν και το καταστατικό δεν πήγε ποτέ στο Πρωτοδικείο.
Στα μέσα της δεκαετίας του '70 ιδρύεται και ο Έσπερος Ζακύνθου, ο οποίος κατάφερε να κερδίσει δύο ανόδους και να παίξει μέχρι την Α' Ηλείας. Ακόμα αγωνίζεται στο τοπικό πρωτάθλημα.
Η Ζάκυνθος είναι ίσως η μοναδική ομάδα που αγωνίστηκε σε τρεις Ενώσεις (ΕΠΣ Πατρών, ΕΠΣ Ηλείας, ΕΠΣ Αιτωλ/νίας), μέχρι να ιδρυθεί το 1987 - 1988 η ΕΠΣ Ζακύνθου. Άτομα με όραμα, βλέποντας το μέλλον της επόμενης γενιάς προχώρησαν στη συγκρότηση της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ζακύνθου και του Συνδέσμου Διαιτητών. Και πέτυχαν…
Η συγχώνευση του 1968 οδήγησε σε μια ισχυρή και ανταγωνιστική ομάδα. Μια ομάδα που εκείνη την εποχή πρωταγωνιστούσε στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι της Ελλάδας, φτάνοντας δύο φορές μια ανάσα από την άνοδο στη Β' Εθνική κατηγορία ποδοσφαίρου. Ήταν τις σαιζόν 1972 - 1973 και 1974 - 1975, όταν η Ζάκυνθος έχασε στις λεπτομέρειες (για ένα βαθμό) την άνοδο στα μεγάλα σαλόνια της Β' Εθνικής από τη Σύρο και τον Εθνικό Αστέρα αντίστοιχα. Από τότε μέχρι και την περίοδο 2005 - 2006, όταν και η Ζάκυνθος ανέβηκε στις επαγγελματικές κατηγορίες (Γ' Εθνική), η μοναδική διάκριση ήταν τη σαιζόν 1986 - 1987, που έχοντας ένα σερί 17 αγώνων αήττητη, τερμάτισε στη 2η θέση του βαθμολογικού πίνακα της Δ' Εθνικής, πίσω από τον Παναργειακό.
Η ανεπιτυχής παρουσία της Ζακύνθου την περίοδο 2006 - 2007 στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής κράτησε μόνο ένα χρόνο, αφού από το 2007 «μετράει» μόνο επιτυχίες.
Σήμερα συμμετεχει στον Βορειο Ομιλο της Γ ΕθΝΙΚΗΣ.
ΠΗΓΗ:
http://www.zakynthosfc.gr/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΒΡΑΧΑΣΙΟΥ ΛΑΣΙΘΙΟΥ
Η ομαδα του ΑΟΒ ιδρυθηκε το 1985
Εχει κατακτησει 1 πρωταθλημα Β' τοπικου την περιοδο 1987-88, δυο Κυπελα Λασιθιου τις περιοδους και ενα Super Cup Λασιθιου την περιοδο και εχει την τιμη να του εχει απονεμηθει ενα Κυπελο ηθους και εχει συνεχομενη παρουσια στο Α' τοπικο συνεχομενα απο το 1988.
'Εχει ως εδρα το Σισσι και το Φθενάκιο Κοινοτικό Γυμναστήριο, ένα ξερό γήπεδο διαστάδεων 92 χ 50m, και περιμένει την μετεγκατασταση του στις καινουργιες εγκαταστάσεις στη περιοχή Γωνιά.
Ενα σημαντικο κομματι του ΑΟΒ ειναι και η ΑΟ Μιλητος ενα παρακλαδι του ΑΟΒ το οποιο δημιουργηθηκε το 1997. Αγωνιστηκε στο Β' τοπικο μεχρι το 2000 οταν και σταματησε να αγωνιζεται μεχρι και το 2004 οπου και επανηλθε. Μετα την επανασυσταση του αγωνιστηκε μεχρι και το 2008 οπου και εκεινη τη χρονια κατεκστησε το πρωταθλημα και πετυχε την ανοδο του στο Α' Τοπικο. Πλεον οι ποδοσφαιριστες του αποτελουν το δυναμικο του ΑΟΒ στο Α' Τοπικο .
ΠΗΓΗ:
http://www.aovrachasiou.gr/" onclick="window.open(this.href);return false;
http://aovrachasiou.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
Εχει κατακτησει 1 πρωταθλημα Β' τοπικου την περιοδο 1987-88, δυο Κυπελα Λασιθιου τις περιοδους και ενα Super Cup Λασιθιου την περιοδο και εχει την τιμη να του εχει απονεμηθει ενα Κυπελο ηθους και εχει συνεχομενη παρουσια στο Α' τοπικο συνεχομενα απο το 1988.
'Εχει ως εδρα το Σισσι και το Φθενάκιο Κοινοτικό Γυμναστήριο, ένα ξερό γήπεδο διαστάδεων 92 χ 50m, και περιμένει την μετεγκατασταση του στις καινουργιες εγκαταστάσεις στη περιοχή Γωνιά.
Ενα σημαντικο κομματι του ΑΟΒ ειναι και η ΑΟ Μιλητος ενα παρακλαδι του ΑΟΒ το οποιο δημιουργηθηκε το 1997. Αγωνιστηκε στο Β' τοπικο μεχρι το 2000 οταν και σταματησε να αγωνιζεται μεχρι και το 2004 οπου και επανηλθε. Μετα την επανασυσταση του αγωνιστηκε μεχρι και το 2008 οπου και εκεινη τη χρονια κατεκστησε το πρωταθλημα και πετυχε την ανοδο του στο Α' Τοπικο. Πλεον οι ποδοσφαιριστες του αποτελουν το δυναμικο του ΑΟΒ στο Α' Τοπικο .
ΠΗΓΗ:
http://www.aovrachasiou.gr/" onclick="window.open(this.href);return false;
http://aovrachasiou.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
trelamenos
- Α Εθνική
- Δημοσιεύσεις: 336
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 23, 2005 11:34 pm
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΚΟΨΑΧΕΙΛΑΣ ΦΑΛΗΡΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Ετος Ιδρυσης: 1972
Ο ΟΜΙΛΟΣ ΙΔΡΥΘΗΚΕ το 1972 και το όνομά του το πήρε από την περιοχή του Παλαιού Φαλήρου Κοψαχείλα και η ονομασία αυτή προήλθε από τα χρόνια της τουρκοκρατίας και συγκεκριμένα: ο Κολοκοτρώνης είχε κάποιο κανόνι το οποίο χρησιμοποιούσε ενάντια στους Τούρκους. Αυτό, όμως, από την πολλή χρήση "άνοιξε" στα χείλη του και από τότε έλεγε: "Φέρ' τε μου την Κοψαχείλα" και έτσι πήρε το όνομα η περιοχή και κατ' επέκταση η ομάδα.
ΠΗΓΗ:
http://www.palaiofaliro.gr/Default.aspx?id=1633&nt=18" onclick="window.open(this.href);return false;
Ο ΟΜΙΛΟΣ ΙΔΡΥΘΗΚΕ το 1972 και το όνομά του το πήρε από την περιοχή του Παλαιού Φαλήρου Κοψαχείλα και η ονομασία αυτή προήλθε από τα χρόνια της τουρκοκρατίας και συγκεκριμένα: ο Κολοκοτρώνης είχε κάποιο κανόνι το οποίο χρησιμοποιούσε ενάντια στους Τούρκους. Αυτό, όμως, από την πολλή χρήση "άνοιξε" στα χείλη του και από τότε έλεγε: "Φέρ' τε μου την Κοψαχείλα" και έτσι πήρε το όνομα η περιοχή και κατ' επέκταση η ομάδα.
ΠΗΓΗ:
http://www.palaiofaliro.gr/Default.aspx?id=1633&nt=18" onclick="window.open(this.href);return false;