Η ιστορία διάφορων ομάδων !

[trelamenos]

Έχει κατακτήσει 2 πρωταθλήματα Δ' Εθνικής (1991-92 και 1994-95) και αγωνίστηκε δύο χρονιές (1992-93 και 1995-96) στην Γ' Εθνική. Προήλθε από τη συγχώνευση της παλαιότερης ομάδας της πόλης που ήταν ο Αμφισσαϊκός με άλλες ομάδες της περιοχής. Ο Αμφισσαϊκός, ο οποίος ιδρύθηκε το 1931, είχε αγωνιστεί στην Β' Εθνική την περίοδο 1962-63.
Τώρα αγωνίζεται στην Δ' Εθνική-4ο ΟΜΙΛΟ.
ΠΗΓΗ:http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE% ... F%83%CE%B1

[trelamenos]

Η ιστορία του Γυμναστικού Συλλόγου "Η ΠΡΟΣΟΤΣΑΝΗ" ξεκίνησε να γράφεται στα μέσα του 1970. Τότε γεννήθηκε η ιδέα στο μυαλό των διοικούντων του Αθλητικού Ομίλου Προσοτσάνης και της Προοδευτικής να ενώσουν τις δυνάμεις τους με σκοπό τη δημιουργία μιας ισχυρής ομάδας.

Συνολικά η ΠΡΟΣΟΤΣΑΝΗ έχει κατακτήσει ένα (1) πρωτάθλημα Δ' Εθνικής (2006-2007), ένα (1) πρωτάθλημα Α' (2003-2004), δύο (2) Β' (1980-1981 & 1986-1987) και τρία (3) κύπελλα (1974-1975, 2003-2004 & 2004-2005). Συμμετείχε 28 χρόνια στην Α' Ε.Π.Σ., 6 χρόνια στη Β' Ε.Π.Σ., και τρία (3) χρόνια στο Περιφερειακό. Την περίοδο 2007-2008 θα μετέχει στο πρωτάθλημα του Βορείου ομίλου της Γ' Εθνικής κατηγορίας, ενώ με την έναρξή της κατέκτησε στις 12 Σεπτεμβρίου το μοναδικό τρόπαιο που έλειπε από τη συλλογή της, το SUPER CUP, νικώντας άνετα τον Πανδραμαϊκό με σκορ 3-1.
ΠΗΓΗ:http://www.oragialefta.gr/content/view/2456/22/

[trelamenos]

Το 1935 με την υπ’άριθμο 3/59 απόφαση του πρωτοδικείου Άρτας ιδρύθηκε ο Εθνικός Φιλιππιάδας, με την επωνυμία «ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ», και με την υπ΄αριθμο 129/81 απόφαση η επωνυμία έγινε «ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑΣ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ». Μια από τις ιστορικότερες ομάδες της Ηπείρου!

Πρώτος πρόεδρος του ΕΘΝΙΚΟΥ υπήρξε ο εκπαιδευτικός-δάσκαλος Νικόλαος Κούτιμος. Σήμερα 72 χρόνια μέτα στήν θέση του προέδρου και συγκεκριμένα από το 2003 μέχρι και σήμερα βρίσκεται ο κ. Βασίλης Τσώλης, ένας πετυχημένος επιχειρηματίας της πόλης και για πολλές τετραετίες Δημοτικός Σύμβουλος. Στα πέντε χρόνια που κατέχει στην προεδρία του συλλόγου ο κος Τσώλης, έχοντας δίπλα του άξιους συνεργάτες στο Δ.Σ., ο Εθνικός βρέθηκε ένα βήμα πριν την Γ΄Εθνικη κατηγορία, αλλά από ατυχία και κάποιες συγκυρίες έχασε την άνοδο δυο φορές τερματίζοντας στην δεύτερη θέση του βαθμολογικού πίνακα, ενώ κατέκτησε δυο φορές το κύπελλο της Ε.Π.Σ. Πρέβεζας-Λευκάδας. Φέτος ο Εθνικός πραγματοποιεί μια εκπληκτική πορεία και θεωρείται από πολλούς, ως μια από τις καλύτερες ομάδες και ένα από τα φαβορί για την άνοδο στην Γ’ Εθνική κατηγορία. Προπονητής του Εθνικού Φιλιππιάδας είναι για πέμπτη συνεχή χρόνια,ο Φιλιππιαδιώτης πρώην άσσος του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΕΝΑ και του Εθνικού Φιλιππιάδας κ. Νίκος Λάππας, καθηγητής φυσικής αγωγής. Επι θητείας του στον πάγκο του Εθνικού πήρανε μεταγραφή στον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΕΝΑ ο επιθετικός Γιώργος Λάππας,γιος του προπονητή του Εθνικού διεθνής με την Εθνική νεων, και ο αμυντικός Αποστόλης Αβραμίδης, διεθνής με την Εθνική νεων. Στο παρελθόν έχουν πάρει μεταγραφή για ομάδες μεγαλύτερης κατηγοριας, ο νυν προπονητής του Εθνικού Νίκος Λάππας στον ΠΑΣ Γιαννενα Γιώργος Κώνστας στον ΠΑΣ Γιαννενα, Ηλιας Ρίζος στον ΠΑΣ Γιαννενα, Νίκος Παλιάτσος στην Αναγέννηση Άρτας, και ο νυν άσσος του ΠΑΟΚ Θεσσαλονικης, Σώτηρης Μπαλάφας, με ενδιάμεσο σταθμό την Αναγεννηση Αρτας.
ΠΗΓΗ:http://www.epirusglobal.gr/index.php?op ... &Itemid=77

[trelamenos]

Ο Ποδοσφαιρικός Αθλητικός Σύλλογος Πρέβεζα ( Π.Α.Σ. Πρέβεζα ή απλά Πρέβεζα ) είναι ελληνικός αθλητικός σύλλογος με έδρα την Πρέβεζα .

Το έμβλημα της ομάδας είναι ο Ιππόκαμπος. Συγκαταλέγεται στις κορυφαίες ομάδες της Ηπείρου και η μεγαλύτερη στον Νομό Πρέβεζας. Χρώματα της ομάδας είναι το Κίτρινο-Μαύρο.
Η συγχώνευση δύο τοπικών σωματείων, της Α.Ε. Νικόπολης και της Α.Ε. Πρεβέζης, οδήγησε το 1963 στην ίδρυση του Π.Α.Σ. Πρέβεζα. Σημειώνεται ότι αποτελεί ιδρυτικό μέλος της νεοσύστατης τότε Β' Εθνικής χωρίς να καταφέρει ποτέ να προβιβασθεί στην Α' Εθνική Κατηγορία. Τα επόμενα χρόνια αγωνίζεται μεταξύ Γ΄ και Δ΄ Εθνικής. Η τελευταία φορά που προβιβάσθηκε στην Γ' Εθνική ήταν την περίοδο 1997-98 Όμως την μεθεπόμενη περίοδο υποβιβάσθηκε ξανά. Για μια δεκαετία περίπου αγωνίσθηκε στην Δ' Εθνική, μέχρι πέρυσι την περίοδο 2006-07 όπου σαν πρωταθλήτρια του 5ου Ομίλου του Περιφερειακού Πρωταθλήματος προβιβάσθηκε ξανά στην Γ' Εθνική.
Συνολικά έχει αγωνισθεί 2 χρονιές στην Β' Εθνική, 11 στην Γ' Εθνική και 17 στην Δ' Εθνική.Ανήκει και είναι ιδρυτικό μέλος της Ε.Π.Σ. Πρέβεζας-Λευκάδας, όπου έχει κατακτήσει τα περισσότερα Κύπελλα της Ένωσης.
Στον ΠΑΣ Πρέβεζα ξεκίνησε την καριέρα του ο Γιάννης Αναστασίου, ο οποίος στη συνέχεια αγωνίστηκε σε ομάδες Α΄ Εθνικής, στο Βέλγιο και την Ολλανδία.
Τίτλοι-Διακρίσεις

o 1 Πρωτάθλημα 1996-97 Δ' Εθνικής (4ος Όμιλος)
o 1 Πρωτάθλημα 2006-07 Περιφερειακό (5ος Όμιλος)
o Κύπελλο Ερασιτεχνών: Φιναλίστ 2002-03 (έχασε από τον Γ.Α.Σ Βέροια 1-2)

Πορεία στον χρόνο

Ο Π.Α.Σ. Πρέβεζα από την ίδρυσή του ως σήμερα έχει αγωνισθεί στις εξής κατηγορίες:

* Β' Εθνική: 1963-64, 1969-70
* Γ' Εθνική: 1982-83, 1989-90, 1990-91, 1991-92, 1997-98, 1998-99, 2007-08
* Δ' Εθνική: 1983-84, 1984-85, 1985-86, 1986-87, 1987-88, 1988-89, 1992-93, 1993-94, 1994-95, 1995-96, 1996-97, 1999-00, 2000-01, 2001-02, 2002-03, 2003-04, 2004-05, 2005-06, 2006-07
ΠΗΓΗ:http://prevezaforever.blogspot.com/2008 ... st_26.html

[trelamenos]

Ο Θερμαϊκός Θέρμης είναι ποδοσφαιρικός αθλητικός σύλλογος και ιδρύθηκε το 1949. Αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής με έδρα το δημοτικό γήπεδο Θέρμης 600 θέσεων. Τα χρώματα του Θερμαϊκού Θέρμης είναι το πράσινο και το λευκό. Την φετινή περίοδο (2007-08) κατασκευαστηκε και σκέπαστρο στην κεντρική εξέδρα του γηπέδου.
ΠΗΓΗ:http://thermaikosfc.blogspot.com/

[trelamenos]

Η ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΥΣΤΡΟΥ ΚΙΛΚΙΣ είναι ποδοσφαιρικός αθλητικός σύλλογος που ιδρύθηκε το 1951. Τα χρώματα του Πολύκαστρου είναι τα μαύρο και το λευκό. Η ομάδα του Πολύκαστρου αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Γ΄Εθνικής(ΒΟΡΕΙΟΣ ΟΜΙΛΟΣ) στο δημοτικό στάδιο Πολυκάστρου στο νομό Κιλκίς.
ΠΗΓΗ:http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE% ... E%91%CE%95

Η Πρώτη αθλητική κίνηση στο Πολύκαστρο παρουσιάζεται το 1923 μετά την εγκατάσταση των προσφύγων του Πόντου.
Μετά την εγκατάσταση και των υπολοίπων προσφύγων Ανατολικορωμυλιωτών, Μικρασιατών το 1936, δημιουργείται μια νέα αθλητική κίνηση στο Πολύκαστρο με πρωτοβουλία του Αθανασιάδη Σάββα, Κουτσουβέλα Δημήτριου και άλλων και περιλαμβάνει Ποδοσφαιρικό Τμήμα, Κλασικό Αθλητισμό, και Τμήμα Βόλεϊ.
Η Ποδοσφαιρική ομάδα ονομάζεται "ΚΕΡΑΥΝΟΣ" και στην συνέχεια με την διάλυση των σωματείων από την δικτατορία του Μεταξά έγινε η Ε.Ο.Ν.
Το γήπεδο τότε ήταν στην σημερινή θέση του Α' Δημοτικού Σχολείου απέναντι απο την Εκκλησία της "Αγίας Τριάδας".
Η Ομάδα αυτή διαλύθηκε κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
(1940 - 1944) και ανασυστάθηκε μετά την απελευθέρωση.
Η Ποδοσφαιρική Ομάδα μετονομάσθηκε το 1946 σε "Ολυμπιακός Πολυκάστρου".
Στην συνέχεια και συγκεκριμένα το 1951 αναγνωρίζεται επίσημα από την ομοσπονδία ο "Ολυμπιακός Πολυκάστρου" και απο τότε μετέχει κανονικά στα διοργανωμένα πρωταθλήματα.
Το 1956 - 1957 δημιουργήθηκε η Π.Ο.Α (Ποδοσφαιρική Ομάδα Ανατολικορωμυλιωτών).
Το 1965 λόγω μεταναστεύσεως πολλών νέων για εξεύρεση εργασίας καθώς και η παραχώρηση του γηπέδου στο Δημοτικό Σχολείο, οι δύο ομάδες που υπήρχαν τότε, έπεσαν σε αδράνεια. Έτσι το 1968 με πρωτοβουλία πολλών τοπικών παραγόντων τόσο από την "Π.Ο.Α." όσο και απο τον "Ολυμπιακό" δημιουργείται μια νέα ομάδα.
Είναι η σημερινή Aθλητική Ένωση Πολυκάστρου (Α.Ε.Π.)
Το ξεκίνημα της ομάδας αυτής ήταν λαμπρό αφού η νέα ομάδα (Α.Ε.Π.) στελεχώθηκε από παίκτες των δύο παλαιών συλλόγων. Κάθε χρόνο μάλιστα η Α.Ε.Π. ανέβαινε κατηγορία. Η δεκαετία 1970 - 1980 χαρακτηρίζετε ιδιαίτερα επιτυχής και συγκεκριμένα την ποδοσφαιρική περίοδο 1979 - 1980 κατάφερε να ανέβει για πρώτη φορά στην ΕΘΝΙΚΗ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ.
Από τα πρώτα χρόνια της επόμενης δεκαετίας η Α.Ε.Π. ανέβηκε στην Γ' ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ. Στις 17-02-1986 μπαίνει για πρώτη φορά στο δελτίο ΠΡΟ-ΠΟ στον αγώνα με την Νάουσα όπου το αποτέλεσμα ήταν ισόπαλο 0-0. Γενικά η Α.Ε.Π. έχει καθιερωθεί στη συνείδηση του φίλαθλου κοινού ως ένα απο τα ποιο καταξιωμένα σωματεία της Γ' ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ με πάρα πολλές συμμετοχές.
ΠΗΓΗ:
http://aepfc.gr/history.html" onclick="window.open(this.href);return false;

[trelamenos]

Η ΕΝΩΣΗ ΘΡΑΚΗΣ Η΄ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ έχει ζωή απ' το 1999. Είναι η ομάδα που ακολουθεί την ιστορία του Ορφέα Αλεξανδρούπολης ο οποίος προήλθε απ' τη συγχώνευση του Εθνικού Αλεξανδρούπολης και του Α.Ο. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ το καλοκαίρι του 1995. Το 1999 με το όραμα μιας ομάδας που θα αντιπροσωπεύει όλοκληρο τον Νομό Έβρου και τη Θράκη γενικότερα, ιδρύθηκε η ΠΑΕ Θράκη. Έτσι έχουμε την σημερινή ομάδα με την ονομασία ΠΑΕ (Ποδοσφαιρική Αθλητική Ένωση) Θράκη και σύντομα Ένωση Αλεξανδρούπολης. Τα χρώματα της είναι τα μπλε (απ' τον Εθνικό) και κόκκινο απ' τον ΑΟ Άλεξ. Έδρα της το Δημοτικό Στάδιο της Αλεξανδρούπολης "Φώτης Κοσμάς" χωρητικότητας περίπου 5.000. Στην παρουσία της στο περιφερειακό (τότε Δ' εθνική) δύο χρονιές έχανε την άνοδο σε αγώνες μπαράζ. Τη μία με Καστοριά, Βύζαντα, Αχαρναικό και την άλλη με τον ΠΑΝΟΜ. Τελικά λόγω της αναδιάρθρωσης των κατηγοριών, η ομάδα αγωνίστηκε στη Γ'έθνική όπου μετρά 4 έτη συνεχούς παρουσίας.

Δ' εθνική: 99'-00', 00'-01', 01'-02', 03'-04'
Γ' εθνική: 04'-05', 05'-06', 06'-07', 07'-08', 08'-09'
ΠΗΓΗ:http://alexandroupolifans.forumup.gr/

[trelamenos]

Ιδρύθηκε το 1926 ως "Παναργειακός Σύλλογος Εθνικής Φυσικής Αγωγής". Επικεφαλής της ιστορικής αυτής κίνησης ο λογοτέχνης Γεώργιος Λογοθέτης, που είχε εγκατασταθεί στο Άργος από το 1923 προερχόμενος από τις Σπέτσες.

Απο το 1926 εώς το 1933 συμμετέχει μόνο σε φιλικούς αγώνες. Το 1933 ο Παναργειακός αδρανοποιείται και επαναδραστηριοποιείται το 1945 ως Α.Π.Ο. Παναργειακός. Το 1947 συμετέχει για πρώτη φορά σε επίσημη διοργάνωση αφού εντωμεταξύ έχει γίνει μέλος της Ε.Π.Σ. Αργολιδοκορινθίας.
Η μεγαλύτερη στιγμή της ιστορίας του Παναργειακού είναι η συμμετοχή του ως πρωταθλητή Νοτίου Ομίλου στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του 1957 που διεξήχθη με δέκα ομάδες: από την Αθήνα τον Παναθηναϊκό, τον Απόλλωνα και τον Πανιώνιο, από τον Πειραιά τον Ολυμπιακό, τον Εθνικό και την Προοδευτική, από την Θεσσαλονίκη τον Άρη και τον Π.Α.Ο.Κ. και την πρωταθλήτρια του Βορείου Ομίλου, Δόξα Δράμας.
Τη δεκαετία του '90 ο Παναργειακός πρωταγωνίστησε στο πρωτάθλημα της Β' εθνικής ποτέ όμως δεν κατάφερε να πετύχει τη συμμετοχή στο πρωτάθλημα της Α' εθνικής. Τα τελευταία χρόνια η ομάδα συμμετέχει είτε στα τοπικά πρωταθλήματα Αργολίδας είτε στο πρωτάθλημα της Δ' εθνικής.
ΠΗΓΗ:http://panargeiakos.blogspot.com


1927 - H ίδρυση του Παναργειακού Σ.Α.Φ.Ε.

Η πρώτη φωτογραφία του Παναργειακού Τον Ιούνιο του 1927, ένα χρόνο μετά την ίδρυση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και παρά την αντίδραση μεγάλης μερίδας της αργειακής κοινωνίας ιδρύεται ο Παναργειακός ως Σύλλογος Εθνικής Φυσικής Αγωγής.
Επικεφαλής της ιστορικής αυτής κίνησης ο λογοτέχνης Γεώργιος Λογοθέτης, που είχε εγκατασταθεί στο Αργος από το 1923 προερχόμενος από τις Σπέτσες. Δραστηριοποίησε επίλεκτα μέλη της κοινωνίας του Αργους που πλαισίωσαν τη διοίκηση, στελέχωσε με τους ικανότερους νέους το ποδοσφαιρικό και το αθλητικό τμήμα και όλοι μαζί άρχισαν να γράφουν τα πρώτα ιστορικά βήματα του λαμπρού αυτού συλλόγου.
Παράλληλα με τον Παναργειακό ιδρύονται και άλλοι σύλλογοι στο Αργος (Αργέας - Ατρόμητος) όπως και στα γύρω χωριά και μάλιστα κατά καιρούς οι πιο επίλεκτοι παίκτες τους πλαισιώ­νουν τον Παναργειακό. Το πρώτο γήπεδο ήταν για λίγο ο χώρος των στρατώνων και στη συνέχεια ο χώρος όπου σήμερα βρίσκεται η παιδική χαρά του Δήμου μεταξύ Φείδωνος και Καλλέργη.
1928 - Το Αργειακό Ημερολόγιο
Ο αρθρογράφος του Αργειακού Ημερολογίου τονίζει ιδιαίτερα την κοινωνική διάσταση του συλλόγου γράφοντας:
"Εκτός όμως της ποδοσφαιρικής του εξελίξεως και των αλλεπαλλήλων νικών του ο Παναργειακός έχει ακόμη εις το ενεργητικόν του και άλλην ποικίλλην δράσιν από την οποίαν ξεχωρίζει η υπ' αυτού υποδοχή του Λόντου μέσα στη γεννέτειρά του το Κουτσοπόδι και ανακήρυξίς του ως επιτίμου μέλους του. Ιδιαιτέρως δε η οργανωθείσα υπ' αυτού ιστορική παλαιστική επίδειξις Λόντου - Τόφαλου εις το Αρχαίον Θέατρον του Αργους.Και εις την κοινωνικήν επίσης και πνευματικήν κίνησιν της πόλεως ο Παναργειακός δεν υστέρησεν. Το 1928 oργάνωσε διάλεξιν διά του δικηγόρου και ποιητού κ. Γεωργ. Ρουμάνη, η οποία παραμένει ζωηρά εις την μνήμην των ακροατών. Κατ' έτος δε διοργανώνει εκδρομάς και χορούς από τους οποίους αφήνει πάντοτε εποχήν ο ετήσιος χορός των απόκρεω.
Ήδη ετοιμάζει έκδοσιν της πρωτοτύπου μελέτης του δικηγόρου και λογίου της πόλεώς μας κ. Κων. Ολυμπίου, «Περί Γυμναστηρίων παρά τοις Αρχαίοις Έλλησι». Ο Παναργειακός τέλος κατήγαγε και μίαν ακόμη νίκην, την μεγαλυτέραν του. Κατώρθωσε και απέσυρε τους νέους από την ζωήν του καφενείου και των παντοειδών άλλων επικινδύνων νεανικών καταχρήσεων και τους έρριξε στο στίβο της ευγενούς αμίλλης. Να ο σπουδαιότερος λόγος δια τον οποίον είναι,άξιος και πρέπει να τύχει της γενικής υποστηρίξεως ολοκλήρου της κοινωνίας μας και των εκτός του Αργους συμπολιτών μας, περισσότερον δε όλων του Δήμου μας ο οποίος αν ακολουθήσει το παράδειγμα των άλλων Δήμων της Ελλάδος θα μπορή κάποτε να καυχάται ότι συνετέλεσεν εις την σωματικήν και ηθικήν αγωγήν των πολιτών του. Αι ανάγκαι του Παναργειακού είναι ατυχώς μεγάλαι, η κυριωτέρα όμως είναι η απόκτησις ευρυχώρου γηπέδου διαστάσεων 100-120, τουλάχιστον μέτρων και η ενίσχυσις των πόρων του δια μιάς ετησίας δημοτικής επιχορηγήσεως 50 χιλιάδων δραχμών"
Η ποδοσφαιρική κίνηση του Αργους γινότανε γνωστή σε όλη την Ελλάδα με συνεχείς ανταποκρίσεις του Χάρη Ζαβαλιέρη στο περιοδικό «ΟΛΑ ΤΑ ΣΠΟΡ» που εκδίδετο στην Αθήνα (Αρχείο Ελένης Τσαμπάση).
Σύμφωνα πάντα με τον ανώνυμο αρθρογράφο του Αργειακού Ημερολογίου οι τακτικοί και αναπληρωματικοί ποδοσφαιριστές του Παναργειακού από τους οποίους γινόταν η σύνθεση της πρώτης και της δεύτερης ομάδας ήσαν οι: Ντάνος, Αθανασούλης, Παραβατός, Κωνσταντόπουλος, Κηρύκος, Γκαργκάσουλας, Βεζύρης, Παπαναστασίου, Αναγνωστόπουλος, Μπουλαμάκης, Αγγελόπουλος, Δελής, Κούτσας, Γιαχουντής, Λογοθέτης, Κοράλλης, Πουλής, Μαστορίκος, Σκούμπης, Φίνας, Λαμπρόπουλος, Καλλιάνος, Κοντογιάννης, Αναγνωστόπουλος, Ζωιόπουλος, Παπαμαυρουδής, Παναγόπουλος, Καλής, Μαυράκης και Ξακουστής.
1929 - Τα τρία πρώτα χρόνια του συλλόγου

Τρία χρόνια μετά την ίδρυσή του στο Αργειακό Ημερολόγιο δημοσιεύεται άρθρο για τις δραστηριότητες του Παναργειακού και γίνεται ο πρώτος απολογισμός. Μερικά αποσπάσματα αυτής της δημοσίευσης δείχνουν τη γενικότερη αθλητική εικόνα του Αργους:
ΠΑΝΑΡΓΕΙΑΚΟΣ Σ.Ε.Φ.Α.
"Όταν η θέλησις συμμαχεί με την νεανικήν ψυχήν επιτελεί θαύματα. Θαύμα της συμμαχίας αυτής είναι και ο Παναργειακός. Παναργειακος! Πόσα ρίγη συγκινήσεων, πόσοι ενθουσιασμοί και πόση ιστορία. Ένα όνομα που ηλεκτρίζει την αργειακή ψυχή και που αποτελεί τον ωραιότερον τίτλον τιμής στη μετωπίδα του σημερινού Αργους, λαξευμένον από τα χέρια της αλκίμου νεότητάς του".

Ο ακοντιστής Βασίλειος Πάγκας Πιο κάτω και αφού αναφέρεται στην ίδρυσή του γράφει:
"Η σύντομος ιστορία του είναι μία διαρκής πάλη. Μία πάλη όμως φωτεινή και δημιουργική, που άφησε πίσω της τα τρόπαια τριάντα πέντε νικών. Τιμή σ' εκείνους που κατόρθωσαν στο δίστηλο θεμέλιο της υπομονής και της θελήσεως να υψώσουν το έργον του Παναργειακού. Ο Παναργειακός διαιρείται εις δύο τμήματα το αθλητικόν και το ποδοσφαιρικόν. Το αθλητικόν τμήμα δι' έλλειψιν καταλλήλου γυμναστηρίου και οργάνων δεν παρουσιάζει σοβαράν πρόοδον. Παρεσκεύασε μόνον μερικούς δρομείς και άλλας αξιολόγους επιδόσεις εις το άλμα και την δισκοβολίαν από τας οποίας ιδιαιτέρως σημειούμεν τας επιδόσεις Γκαργκάσουλα, Πουλή, Ντάνου και Αθανασούλη. Το τμήμα εκείνο το οποίον εσημείωσεν αλματικήν πρόοδον και ανύψωσε τον Παναργειακόν είναι το ποδοσφαιρικόν. Αποτελείται από τρεις πλήρεις ομάδας με τους αναπληρωματικούς των και κλείνει εις τους κόλπους του ποδοσφαιρικάς μονάδας, που ξεχωρίζουν στο πελοποννησιακό ποδόσφαιρο και που πολύ γρήγορα μια ημέρα θα τιμήσουν τα ελληνικά χρώματα στα διεθνή τεραίν. Όλους ανεξαιρέτως τους ποδοσφαιριστάς του Παναργειακού διακρίνει ταχύτης, αντίληψις, ορμή και χαλυβδίνη αντοχή. Δεν συνεπληρώθη ακόμη τριετία από της ιδρύσεώς του και ο Παναργειακός συναντάται σήμερον με ομάδας α' κατηγορίας Αθηνών και με καταπληκτικώς τιμητικά αποτελέσματα. Από του 1927 έχει δόσει 41 ποδοσφαιρικάς συναντήσεις με 35 νίκας, τρείς ισοπαλίας και τρεις μόνον ήττας. Παραθέτομεν κατωτέρω πίνακα των συναντήσεων 1928 και 1929 εκ των οποίων καταφαίνεται η αξία του λαμπρού τούτου σωματείου της πόλεώς μας:

Παναργειακός - Ολυμπιακός Λουτακίου 5 - 3
Παναργειακός - Αρης Χιλιομοδίου 6 - 0
Παναργειακός - Αστήρ Λουτρακίου 2 - 0
Παναργειακός - Πανναυπλιακός Ναυπλίου 5 - 2
Παναργειακός - ΠΑΕΚ Κορίνθου 7 - 0
Παναργειακός - Ολύμπια Αθηνών 1 - 3
Παναργειακός - Αχιλλεύς Κορίνθου 1 - 0
Παναργειακός - Ένωσις Πετραλώνων Αθηνών 3 - 1
Παναργειακός - Αρης Τριπόλεως 6 - 0
Παναργειακός - Ολυμπιακός Πετραλώνων Αθ. 3 - 1
Παναργειακός - Π. Φάληρο (α' κατηγορία Αθηνών) 2 - 5
Παναργειακός - Αθηναϊκός (α' κατηγορία Αθηνών) 2 - 2
Παναργειακός - Πανλουτρακιακός 7 - 1
Παναργειακός - Ολύμπια Αθηνών 2 - 2

Αφήνομεν εις την ευγλωττίαν και πειστικότητα του πίνακος αυτού να δώση στον αναγνώστη το μέτρον της αξίας του Παναργειακού."
Αυτά λοιπόν γράφηκαν το 1929 στο Αργειακό Ημερολόγιο, τρία χρόνια μετά την ίδρυση του συλλόγου.
1930 - Η πρώτη διεθνής συνάντηση

Φέιγ-βολάν του αγώνα Παναργειακού - Μικτής Αγγλικού στόλου το 1930 Στις 13 Ιουλίου του 1930 ο Παναργειακός δίδει την πρώτη του διεθνή συνάντηση με τη μικτή του Αγγλικού στόλου. Η ομάδα του Αγγλικού στόλου είχε έλθει στο Ναύπλιο όπου έπαιξε με τον Πανναυπλιακό και τον ενίκησε με 3-1. Η κάθοδος του στόλου θεωρήθηκε μεγάλο γεγονός για την εποχή εκείνη. Στις 27 Ιουλίου 1930 ακολουθεί και άλλη συνάντηση με ομάδα Αγγλων.
1931 - Το νέο γήπεδο του Παναργειακού
Aνήμερα τα Χριστούγεννα του 1931 ο Παναργειακός εγκαινιάζει το νέο του γήπεδο κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό. Στον αγώνα που ακολούθησε ηττήθηκε από την ισχυρή ομάδα της Πανεπιστημιακής λέσχης Αθηνών με 3 - 1. «Για περίφραξη του εσωτερικού χώρου του γηπέδου είχε χρησιμοποιηθεί ένα μονό σύρμα και οι καπελοφόροι φίλαθλοι παρακολουθούσαν το παιγνίδι καθισμένοι σε σανίδες που είχαν τοποθετηθεί γύρω από το γήπεδο» θυμάται για κείνη την εποχή ο Κώστας Λουκαΐτης (Καράπαυλος).
1932 - Ο μεγαλύτερος αγώνας της ομάδας από την ίδρυσή της

Μετά τις συναντήσεις με την Ολυμπιάδα Αθηνών στις 10 Απριλίου 1932 (σκορ 1-2) και στις 3 Μαΐου 1932 (σκορ 3 - 2), ο Παναργειακός δίδει το μεγαλύτερο αγώνα από την ίδρυσή του με τον Απόλλωνα Αθηνών στις 15 Μαΐου 1932 (σκορ 2-4). Την Κυριακή, 3 Ιανουαρίου 1932 ο Παναργειακός αγωνίζεται με την Πρόοδο Αθηνών, την οποία νικά με 4-1. Τον Οκτώβριο του 1932 ο Παναργειακός πρόσθετε μία ακόμη νίκη στην ιστορική του πορεία αγωνιζόμενος με τον Ηρακλή Ναυπλίου.
1933 - Η παρακμή και η πορεία προς τη διάλυση του Παναργειακού

Την πρωτοχρονιά του 1933 ο Παναργειακός διασκεδάζει την αποτυχία των Χριστουγένων με μία νίκη επί του Κορινθιακού με 2 - 1. Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ως τερματοφύλακας του Παναργειακού αγωνίσθηκε ο μέχρι τότε τερματοφύλακας του Πανναυπλιακού Πανταβός και μάλλον αποτελεί την πρώτη «εγγραφή - μεταγραφή» μεταξύ των δύο σωματείων. Τα τέρματα σημείωσαν οι: Λαμπρινίδης και Ξακουστής και διαιτητής ήταν ο κ. Αθανασούλης. Η σύνθεση: Πανταβός, Μαστορίκος, Γιαννακούλιας, Κοράλλης, Τζωροβίλης, Λαμπρόπουλος, Λογοθέτης, Λακιώτης, Κοντογιάννης, Λαμπρινίδης, Ξακουστής.Τον ίδιο μήνα το νέο Δ.Σ. διοργανώνει τον ετήσιο χορό του συλλόγου στην αίθουσα Θηβαίου, όπου σήμερα στεγάζεται η Γενική Τράπεζα. Για την εκδήλωση αυτή, που θεωρήθηκε μεγάλο κοσμικό γεγονός, στην ειδική στήλη της τοπικής εφημερίδας «Αργειακά Νέα» γράφτηκαν εκτενή σχόλια.
Το Μάρτιο του 1933 η αθλητική κίνηση του Αργους, η οποία λόγω του χειμώνα είχε διακοπεί, επαναρχίζει με τις αγωνιστικές δραστηριότητες του Παναργειακού. Οι προπονήσεις γίνονται υπό την επίβλεψη του εφόρου κ. Γεωργίου Λογοθέτη και η ομάδα πηγαίνει στις Σπέτσες ατμοπλοϊκώς στις 2 Απριλίου. (εφ. Αργειακά Νέα 15-3-1933).
Δευτέρα του Πάσχα, τον Απρίλιο του 1933 ο Παναργειακός αγωνίζεται στο γήπεδό του με τον Καλλιθαϊκό. Περιγραφή του αγώνα με ένα ξεχωριστό τρόπο από τις αθλητικές στήλες των δύο τοπικών φημερίδων, της «Ασπίδας» και των Αργειακών Νέων.
Το Δ.Σ. του Παναργειακού με ανακοίνωσή του στις τοπικές εφημερίδες ευχαριστεί τον Αργείο Δικηγόρο Ηλία Κολινιάτη, που ζει και εργάζεται στην Αθήνα, για τη δωρεά αθλητικών ειδών αξίας 1.000 δραχμών.
Τον Απρίλιο του 1933 ανώνυμος αρθρογράφος στην τοπική εφημερίδα Αργειακά Νέα εκφράζει ανησυχίες για την αδιαφορία του κόσμου προς τα αθλητικά και το ποδόσφαιρο.
Στις 3 Μαΐου του 1933, εορτή του Αγίου Πέτρου, Παναργειακός - Μικτή Κορίνθου 1-0. Β' Παναργειακού-Εθνικός Ναυπλίου 4-1 (Νικολόπουλος, Γιαννακούλιας, Τζωροβίλης, Μπιλλίνης, Ξυξής, Καλιακούδας, (Κολιβάνης), Ράπτης, Λακιώτης Ι, Λακιώτης Π, Λαμπρινίδης, και Τουφεξιάδης).
Παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπιζε η διοίκηση του Παναργειακού, κυρίως λόγω της αδυναμίας εξόφλησης του χρέους από την αγορά του γηπέδου, προσπαθεί να συγκεντρώσει αθλητές κλασικού αθλητισμού για να λάβει μέρος στους Παμπελοποννησιακούς αγώνες που θα γίνουν στο Ναύπλιο. Παράλληλα αρχίζουν οι προπονήσεις της ποδοσφαιρικής ομάδας και προγραμματίζονται ποδοσφαιρικές συναντήσεις.
Η διάλυση του Παναργειακού

Τον Ιούλιο του 1933 ο Παναργειακός διέρχεται περίοδο στασιμότητας και αδράνειας ελλείψει κάθε ηθικής και υλικής υποστήριξης. Κάθε καλή προσπάθεια του Διοικητικού Συμβουλίου και κυρίως του εφόρου Γιώργου Λογοθέτη προσκρούει στην αδιαφορία των πολλών.
Το τέλος του 1933 βρίσκει τον Παναργειακό σε πλήρη αδράνεια. Ακολουθεί η διάλυση του Παναργειακού λόγω χρεών που δημιούργησε κυρίως η προσπάθεια αγοράς ιδιόκτητου γηπέδου.
Το Δεκέμβριο του 1933 στην τοπική εφημερίδα ΑΣΠΙΣ ειδικό δίστηλο που δημοσιεύεται αποτυπώνει την εικόνα που επικρατεί στο Αργος:
«Είμαστε για τα πανηγύρια! Μετά την αποσύνθεση του συλλόγου ο «Δαναός», την διάλυσιν της αρτιωτάτης μουσικής μπάντας μας, την ματαίωσιν της ιδρύσεως του Σχολικού γυμναστηρίου και την εις τας Ελληνικάς Καλένδας παραπομπήν της ανεγέρσεως του γυμνασίου μας, ήλθεν και η σειρά του μοναδικού αθλητικού συλλόγου μας, ο Παναργειακός. Διά την αγοράν και ισοπέδωσιν καταλλήλου γηπέδου παρά τον σιδ/κόν σταθμόν, προς χρήσιν του Παναργειακού, εχρειάσθη να δανεισθούν διά γραμματίου 5 ή 6 φίλαθλοι, μεταξύ των οποίων και ο κ. Δήμαρχος, περί τας εξήκοντα χιλιάδας δραχμών. Εξ αυτών εξωφλήθη μέχρι τούδε το ήμισυ ποσόν, υπολείπεται δε το άλλο ήμισυ, ήτοι περί τας τριάκοντα χιλιάδας δραχμών. Ο ενθουσιασμός του κόσμου υπέρ του αθλητισμού ως ανεμένετο άλλωστε πολύ γρήγορα εξανεμίσθη, αι εισπράξεις του Παναργειακού έβαινον μειούμεναι και ο δανειστής ζητεί τα χρήματά του. Αιωνία λοιπόν η μνήμη και του αλησμονήτου Παναργειακού μας».
1938 - Προσπάθεια αναβίωσης

Σεπτέμβριος 1938: Ένας παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Παναργειακού, ο Τάκης Ντάνος, αναλαμβάνει πρωτοβουλία επαναδραστηριοποίησης του Παναργειακού και συγκεντρώνει για το σκοπό αυτό τους πρώτους παίκτες. Η κίνηση αυτή προκαλεί θετικά σχόλια και με αφορμή επιστολή ανώνυμου φιλάθλου ο Διευθυντής της τοπικής εφημερίδας ΑΣΠΙΣ προτρέπει τους Αργείους να βοηθήσουν υπενθυμίζοντας την πλούσια αθλητική ιστορία του Αργους και τονίζοντας τα ευεργετικά αποτελέσματα της απασχόλησης της νεολαίας με τον αθλητισμό.
Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας, που τελικά δεν είχε συνέχεια, οι νεαροί παίκτες του Παναργειακού ηλικίας 15-18 ετών δίδουν αγώνα με τον Αστέρα Ηρας, για τον οποίο έγραψε σχετικά ο Νίκος Χριστόπουλος, ο μεταπολεμικός γενικός αρχηγός του Παναργειακού για πολλά χρόνια.
"Επειτα από πολλά χρόνια το παληό γήπεδο του Παναργειακού ξαναθυμήθηκε για λίγο παληές ημέρες δόξης. Μια δράξ φιλοτίμων και φιλάθλων νέων έπειτα από πολλούς κόπους και με χίλιες στερήσεις κατώρθωσε να παρουσιάση προ του κοινού της πόλεώς μας ένα νέο Παναργειακόν ο οποίος μπορεί να απέχει πολύ από τον δοξασμένο «Παναργειακό» του παρελθόντος, αποτελείται όμως από νέους γεμάτους αγνόν ενθουσιασμόν για το ιδεώδες του αθλητισμού, γεμάτους πίστιν και πεποίθησιν στο μέλλον και στις παραδόσεις που άφισεν ο «Παναργειακός». Ένα μεγάλο εύγε αξίζει στα παιδιά αυτά και στον εμψυχωτήν και προπονητήν των παληόν βετεράνον του ποδοσφαίρου μας κ. Τάκην Ντάνον και πρέπει όλοι να τα ενισχύσωμεν στον ωραίον αγώνα τους."Στη συνέχεια το δημοσίευμα αναφέρεται στον αγώνα, όπου οι παίκτες Αλεκάν, Γκουγκουλώρης, Κλησάρης, Καλογεράκης, έδωασν τις πρώτες αισιόδοξες υποσχέσεις.


1945 - Ο Νέος Παναργειακός

Η ομάδα του 1945 Μέσα από τις ανεπίσημες αυτές δραστηριότητες το όνειρο της επανίδρυσης του Παναργειακού δεν έπαψε να απασχολεί τους φίλους του ποδοσφαίρου. Οι παίκτες της εποχής με επικεφαλείς τους Νίκο Κορολή, Νίκο Καραμπό, Βαγγέλη Γκουγκουλόρη απευθύνθηκαν στους παλαιούς παράγοντες Γ. Λογοθέτη, Δημήτριο Τσαμπάση, Πέτρο Κακουργιώτη, Αθανάσιο Ολύμπιο, οι οποίοι τους ενίσχυσαν κυρίως οικονομικά για να ακολουθήσει το επόμενο βήμα. Η επανίδρυση του συλλόγου με το όνομα Παναργειακός προσέκρουε σε νομικά εμπόδια μετά τη διάλυση του συλλόγου, λόγω του χρέους που είχε δημιουργηθεί από την προσπάθεια απόκτησης γηπέδου το 1931-33. Τη λύση έδωσε ο δικηγόρος Στέφανος Ι. Μακρής, στον οποίον απευθύνθηκε ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και κουνιάδος του Λευτέρης-Βενιζέλος Κοράλλης και έτσι δόθηκε στο σύλλογο ο τίτλος «Νέος Παναργειακός».
Από το 1945 ο Νέος Παναργειακός με παράγοντες τους Γ. Λογοθέτη, Κούλη Γεωργά, Β. Αρματά, Μπερτζελέτο, Γ. Ρέσκο κ.ά. αρχίζει την μεταπολεμική αγωνιστική δραστηριότητά του και φιλοξενείται στο γήπεδο του Μπουσουλοπούλειου Γυμνασίου μέχρι το 1951.
Ο πρώτος αγώνας: Αρχές Ιανουαρίου του 1945 δίδει τον πρώτο του αγώνα στο Ναύπλιο και νικά τον Πανναυπλιακό με 5-4. Αγωνίζονται οι Κορολής, Κολιάκος, Καλαράς, Μπουκάρας, Μπόμπος, Γκουγκουλώρης, Σαριπανίδης, Ανδρεάδης, Σαπαλίδης, Κασιδάκης, Γιάννης Αρμένης.
Ακολουθούν τρεις αγώνες με ομάδες Aγγλων:
21 Ιανουαρίου 1945. Παναργειακός- ομάδα Aγγλων Νο 44 σκορ 4 - 4.
28 Ιανουαρίου 1945: Παναργειακός - ομάδα Aγγλων Νο 68 σκορ 1 - 3 Στους αγώνες αυτούς αγωνίστηκαν οι Κορολής (Κουτρούλης), Κολιάκος, Μπουκάρας, Μπόμπος, Γκουγκουλώρης, Σαριπανίδης, Ανδρεάδης, Σαπαλίδης, Κασιδάκης (Γκόνος), Γιάννης Αρμένης.
4 Φεβρουαρίου 1945: Παναργειακός - ομάδα Aγγλων Νο 55 σκορ 1 - 7. Για το παιγνίδι αυτό δικαιολογεί τους παίκτες στο προσωπικό του ημερολόγιο ο Παναγιώτης Κουτρούλης γράφοντας: «ο αγών έγινε βιαστικός και το γήπεδον ευρίσκετο με πολλήν λάσπη διότι είχε ρίξει πολλή βροχή καθώς ο διαιτητής ήτο Aγγλος και έπαιξε με τους κανόνες του Αγγλικού ποδοσφαίρου και προς τούτο οι παίκτες ημών δεν απέδωσαν». Αγωνίστηκαν οι Κορολής, Κολιάκος, Χρ. Μπόμπος, Πολίτης, Μπρούσαλης, Σαριπανίδης, Σαπαλίδης, Γιάννης Αρμένης (Καλογεράκης), Ηλίας Μπόμπος, Κασιδάκης.
Στις 6 Φεβρουαρίου 1945 ακολουθεί και άλλο παιγνίδι με Aγγλους. Αποτέλεσμα 1 - 2.
Στις 10 Φεβρουαρίου μια ακόμη ήττα για τον Παναργειακό 0 - 1. Αυτή τη φορά από την ομάδα του Ανυφιού ενισχυμένη με παίκτες από τα χωριά Λάλουκα, Κουρτάκι, Αβδίμπεη, Χώνικα.
25 Μαρτίου 1945: Ο Παναργειακός συμμετέχει στις εορταστικές εκδηλώσεις και οι παίκτες του παρελαύνουν τιμώντας τους αγωνιστές του '21.
15 Απριλίου 1945: Παναργειακός - oμάδα Aγγλων Νο 55 1 - 0. Ο Παν. Κουτρούλης γράφει στο προσωπικό του ημερολόγιο: «Η ομάδα των Aγγλων είχε ενισχυθεί με νέους παίκτες. Ο πρόεδρος του Παναργειακού κ. Γεώργιος Μπλάτσος τους προσεφώνησε και χρέη διερμηνέως έκανε ο αδελφός του, ιεροδιάκονος Βασίλειος».
22 Απριλίου 1945: Παναργειακός - Παμμηδεατικός 2 - 0.
29 Απριλίου 1945: Παναργειακός - Πανναυπλιακός 2 - 1.
7 Μαίου 1945: Παναργειακός - Ολυμπιακός Κορίνθου 1 - 2.
Έτσι ο Παναργειακός με τους συνεχείς αγώνες κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα καινούριο σύνολο παικτών από το οποίο θα προέλθει η ομάδα που φτάσει το όνομα του Παναργειακού στην πρώτη εθνική κατηγορία της χώρας.

1946 - Το χτίσιμο της ομάδας

Με το νέο έτος 1946 ο Παναργειακός αρχίζει το αγωνιστικό ημερολόγιο με έναν αγώνα στη Κόρινθο με αντίπαλο τον Aρη (0 - 2).
Στις 9 Φεβρουαρίου γίνεται αποκριάτικος χορός στην αίθουσα του Κωλέττη υπέρ ενισχύσεως του συλλόγου με μεγάλη επιτυχία τόσο από πλευράς προσέλευσης όσο και από πλευράς εξασφάλισης της ηλεκτροδότησης μέχρι της 4ης πρωινής.
14 Απριλίου 1946: Παναργειακός - Πανναυπλιακός 3 - 3.
22 Απριλίου 1946: Παναργειακός - Αθηναϊκός 1 - 4. (Κορολής, Μπουκάρας, Βασιλάκος, Βαμβακάς, Μπόμπος, Στεργίου, Χατζάρας, Μητροσύλης, Γκουγκουλώρης, Μάρας, Αετόπουλος, Μούκας). Διαιτητής ο Παν.Κουτρούλης.
28 Απριλίου 1946: Παναργειακός - Ολυμπιακός Λουτρακίου 2 - 3. Σκόρερ ο Χατζάρας (2). Διαιτητής Π. Κουτρούλης.
1 Μαΐου 1946: Παναργειακός- Ολυμπιακός Κορίνθου 2 - 2. Σκόρερς Κουβαρντάς, Κυμουλιάτης. Διαιτητής Παν. Κουτρούλης.
12 Μαΐου 1946: Παναργειακός - Πέλοψ Κιάτου 2 - 2. (Κορολής, Παπανδρέου, Μπουκάρας, Στεργίου, Μπόμπος, Μπήχτος, Χατζάρας, Μητροσύλης, Κουβαρντάς, Μάρας, Κυμουλιάτης, Ξιξής, Καραμπής, Πούλος) Σκόρερς: Κιμουλιάτης, Πούλος. Διαιτητής: Παν. Κουτρούλης.
19 Μαΐου 1946: Παναργειακός - Ελλάς Κορίνθου 4 - 0. Σκόρερς: Κουβαρντάς, Πούλος (2), Κιμουλιάτης. Διαιτητής: Παν. Κουτρούλης.
21 Μαΐου 1946: Παναργειακός - Συν. Πεδ. Πυρ/κού Ναυπλίου 1 - 2.

Ο Παναργειακός στη Σπάρτη το 1946 Στις 2 Ιουνίου 1946 ο Παναργειακός σε φιλικό αγώνα στη Σπάρτη νικά τον Σπαρτιατικό με 5 - 2. Αγωνίζονται οι: Κορολής, Παπανδρέου, Μπουκάρας, Στεργίου, Μπόμπος, Κορές, Πούλος Πουλής, Κυμουλιάτης, Κουβαρντάς, Μητροσύλης. (Χατζάρας-Καραμπής).
23 Ιουνίου 1946: Παναργειακός - Ηρακλής Λεχαίου 2 - 0.
7 Ιουλίου 1946: Παναργειακός - Δαναός 4 - 1.
20 Ιουλίου 1946: Παναργειακός - Ολυμπιακός Κορίνθου 2 - 1. [Κορολής, Παπανδρέου, Μπουκάρας, Αετόπουλος, Μπόμπος, Καραμπός, Μπήχτος, Μάρας, Κυμουλιάτης, Ρεμούνδος, Μούκας, (Χατζάρας, Ξιξής)]. Σκόρερς: Μούκας, Κιμουλιάτης. Διαιτητής: Παν. Κουτρούλης.
27 Ιουλίου 1946: Παναργειακός- Πέλοψ (στο Κιάτο) 4 - 3.
4 Αυγούστου 1946: Παναργειακός - Έσπερος Αθηνών 1 - 1.
18 Αυγούστου 1946: Παναργειακός - Αρης Κορίνθου 3 - 1.
8 Σεπτεμβρίου 1946: Παναργειακός - Ένωση Βοτανικού 1 - 2.
15 Σεπτεμβρίου 1946: Παναργειακός - Πανναυπλιακός (στο Ναύπλιο) 1 - 1.
22 Σεπτεμβρίου 1946: Παναργειακός - Ομάδα Αγγλικού Ναυτικού 5 - 3.
25 Σεπτεμβρίου 1946: Παναργειακός - Ομάδα Αγγλικού Ναυτικού 1 - 1.
29 Σεπτεμβρίου 1946: Παναργειακός - Aρης Τριπόλεως (στην Τρίπολη) 4 - 3.
24 Νοεμβρίου 1946: Παναργειακός - Πανναυπλιακός 3 - 2.
25 Δεκεμβρίου 1946: Παναργειακός - Δάφνη Αθηνών 2 - 3.

1947 - Ο Παναργειακός στο πρωτάθλημα Αργολιδοκορινθίας

Ο Παναργειακός μέχρι και τον Σεπτέμβριο αυτού του έτους συνέχισε να αγωνίζεται με διάφορες ομάδες της Αργολίδος και της Πελοποννήσου. Ωστόσο το Νοέμβριο του 1947 το ποδόσφαιρο του Aργους δια του Παναργειακού συμμετέχει για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα Αργολιδοκορινθίας. Το παιγνίδι αυτό γίνεται στο γήπεδο του Γυμνασίου στις 9 Νοεμβρίου με διαιτητή τον εκ Κιάτου κ. Τσουλούφα και με αντίπαλη ομάδα τον Ολυμπιακό Λουτρακίου. Αποτέλεσμα 1 - 4. Στον ιστορικό αυτόν αγώνα αγωνίστηκαν οι: Γ. Αετόπουλος, Ν. Καραμπός, Στ. Μπελέζος, Ν. Αετόπουλος, Χρ. Μπόμπος, Μητροσύλης, Αντωνόπoυλoς, Δ. Τσάμης, Κ. Κυμουλιάτης, Φράγγος, Μ. Μούκας. Πρίν από τον αγώνα με διαιτητή το Γιάννη Λογοθέτη η Β' Παναργειακού νικά τον Αργοναύτη Ν. Κίου με 1 - 0. Αγωνίζονται οι: Κατσουλόπουλος, Μιχαηλίδης, Λακασάς, Σμυρλής, Παπακόρδας, Βλασσόπουλος, Γ. Μαρίνος, Πίκουλης, Κοτσολέντης, Σιδέρης.
Στις 23 Νοεμβρίου στον δεύτερο αγώνα του πρωταθλήματος, Παναργειακός-Πέλοψ Κιάτου 0 - 2. Ο αγώνας αυτός διεκόπη 12' προ της λήξεως εις βάρος του Παναργειακού από το διαιτητή κ. Μπαϊρακτάρη εκ Κορίνθου.
Στις 30 Νοεμβρίου ο Παναργειακός αγωνίζεται στην Κόρινθο με τον Ολυμπιακό Κορίνθου και έρχεται ισόπαλος με 1-1. Στον αγώνα αυτό, που ήταν ο 3ος του πρωταθλήματος Αργολιδοκορινθίας έπαιξαν οι Γ. Αετόπουλος, Καραμπός, Μπελέζος, Ν .Αετόπουλος, Μπόμπος, Μητροσύλης, Κοτσολέντης, Κλειώσης, Κυμουλιάτης, Τσάμης. Διαιτητής ήταν ο κ.Καριοφιλάκης από το Λουτράκι. Την ίδια ημέρα στο Αργος η Β' Παναργειακού νικά με 4 - 0 τον Παννεμεατικό.
7 Δεκεμβρίου 1947: Β' Παναργειακού - Αργοναύτης Ν. Κίου 3 - 2.
15 Δεκεμβρίου: 4oς αγώνας πρωταθλήματος στην Κόρινθο, Παναργειακός - Aρης Κορίνθου 2 - 3. Και ο αγώνας αυτός είχε την τύχη του 2ου. Διεκόπη 15' προ της λήξεως διότι ο αρχηγός του Παναργειακού αρνήθηκε να βγει εκτός αγωνιστικού χώρου, όταν απεβλήθη από το διαιτητή κ Τσουλούφα.
Μετά τους δύο αυτούς μηδενισμούς ο Παναργειακός δεν συνέχισε τους αγώνες πρωταθλήματος. Η αγωνιστική του δραστηριότητα καλύπτεται πλέον με φιλικά παιγνίδια.

1949 - Η επάνοδος στην αγωνιστική δράση

Με διαιτητή τον κ. Καπόγιαννη και με παίκτες τους: Μαρίνο, Καραμπό, Μπελέζο, Παπακόρδα, Κατσουλόπουλο, Κουτσολέντη, Κούρο, Τσάμη, Πίκουλη, Αντωνόπουλο, Μπόμπο, Μιχαηλίδη, ο Παναργειακός συναντά στις 17 Απριλίου τον Παννεμεατικό και τον νικά με 5 - 2.
25 Απριλίου (Δευτέρα του Πάσχα): Παναργειακός - Aρης Κορίνθου 3 - 2 (Κατσουλόπουλος, Καραμπός, Μπουκάρας, Μιχαηλίδης, Λακασάς, Παπακόρδας, Κουτσολέντης, Σιδέρης, Μπήχτος, Πίκουλης, Μούκας.)
1 Μαΐου: Παναργειακός - Παλαίμαχοι 2 - 2 .
4 Ιουνίου: Παναργειακός - Ηρακλής Λεχαίου 7 - 4. Με αφορμή τα πολλά παράπονα άλλαξαν 4 διαιτητές (Καπόγιαννης-Ντάνος-Κοκκώνης-Κουτρούλης).
19 Ιουνίου: Παναργειακός - Ολυμπιακός Λουτρακίου 1 - 4.
3 Ιουλίου: Παναργειακός - Ολυμπιακός Κορίνθου 1 - 1.
10 Ιουλίου: Παναργειακός - Αστυνομία Πόλεων 2 - 2.
17 Ιουλίου: Παναργειακός - Ηρακλής Ξυλοκάστρου 1 - 1.
24 Ιουλίου Παναργειακός - Aρης Βοχαϊκού Κορίνθου 1 - 1.
31 Ιουλίου: Παναργειακός - Εθνικός Αστήρ Αθηνών 2 - 2.
7 Αυγούστου: Παναργειακός - Πέλοψ Κιάτου 1 - 0.
14 Αυγούστου: Παναργειακός - Αθηναϊκός 1 - 2.
21 Αυγούστου: Παναργειακός - Aρης Κορίνθου 5 - 0. (Σκόρερς: Αγριόμαλλος (2), Ρεμούνδος, Σιδέρης, Λακασάς).
28 Αυγούστου: Παναργειακός - Νίκη Πλάκας 1 - 3.
4 Σεπτεμβρίου: Παναργειακός - Έν. Αγ. Δημητρίου 2 - 0. Και τα δύο τέρματα σημείωσε ο Τσάμης.
11 Σεπτεμβρίου: Παναργειακός - Αχιλλεύς Κορίνθου 5 - 0. (Κορολής, Καραμπός, Κούρος, Μιχαηλίδης, Λακασάς, Παπακόρδας, Μούκας, Ρεμούνδος, Τσάμης, Αντωνόπουλος, Κούρος.) Τα τέρματα επέτυχαν οι Ρεμούνδος, Μιχαηλίδης, Κούρος, Τσάμης, Κούρος.
18 Σεπτεμβρίου: Παναργειακός - Δάφνη Αθηνών 5 - 5.
Στις 22 Σεπτεμβρίου οι παίκτες του Παναργειακού συγκεντρώνονται στην ταβέρνα του Κανατά και διασκεδάζουν μαζί με τους συμβούλους: Ι.Καράμπελα, Ν. Χριστόπουλο, Παν. Κουτρούλη και Ανδρ. Γιολάρη.
25 Σεπτεμβρίου: Παναργειακός - Μικτή Κορινθίας 4 - 1. Στο παιγνίδι αυτό, που έγινε σε ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και με πολλούς τραυματισμούς, τα τέρματα πέτυχαν οι Κούρος, Τσάμης, Κυμουλιάτης και Μούκας. Έπαιξαν οι Κορολής, Καραμπός, Μπελέζος, Κούρος, Λακασάς, Μιχαηλίδης (Παπακόρδας), Μούκας, Ρεμούνδος, Τσάμης, Κυμουλιάτης (Μπήχτος), Κούρος.
Στις 23 Οκτωβρίου 1949 αρχίζει το πρωτάθλημα Αργολιδοκορινθίας 1949-1950 στο οποίο συμμετέχει ο Παναργειακός και στο πρώτο του παιγνίδι στο Aργος ηττάται από τον Ηρακλή Ξυλοκάστρου με 2 - 0.
Το πρώτο παιχνίδι του Παναργειακού στο κύπελλο Ελλάδας

Στις 30 Οκτωβρίου ο Παναργειακός στο γήπεδο της Νέας Κίου παίζει για πρώτη φορά στο θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδας. Με διαιτητή τον εκ Πειραιώς κ. Πετσάλη νικά τον Ολυμπιακό Κορίνθου με 1 - 0. (Μαρίνος, Καραμπός, Μπελέζος, Παπακόρδας, Μιχαηλίδης, Αντωνόπουλος, Κούρος, Αγριόμαλος, Καζατζής, Τσάμης, Μούκας).
Η 27η Νοεμβρίου 1949 είναι ημέρα προγραμματισμένη για το δεύτερο παιγνίδι πρωταθλήματος μεταξύ Παναργειακού - Ηρακλέους Λεχαίου, το οποίο δεν έγινε λόγω μη καθόδου του Ηρακλέους.
Λίγες μέρες μετά ο Παναργειακός συναντά για το κύπελλο Ελλάδας τον Αχιλλέα Κορίνθου στην Κόρινθο από τον οποίο και ηττάται με 2 - 0.
Στις 11 Δεκεμβρίου και στον 4o αγώνα πρωταθλήματος ο Παναργειακός με τους: Μαρίνο, Καραμπό, Μπελέζο, Παπακόρδα, Λακασά, Μιχαηλίδη, Κούρο, Καζατζή, Κυμουλιάτη, Τσάμη, Μούκα έρχεται ισόπαλος με τον πρωτοπόρο Aρη Κορίνθου 2 - 2 ενώπιον πλήθους φιλάθλων που είχαν κατακλύσει το γήπεδο του Γυμνασίου και με διαιτητή τον εκ Πειραιώς κ.Κλειδουχάκη, παλαιό τερματοφύλακα του Ολυμπιακού Πειραιώς.
Με τέσσερα φιλικά παιγνίδια κλείνει η αγωνιστική δραστηριότητα του Παναργειακού για το 1949. (Με Ολυμπιακό Λ. 2 - 1, Β' Παναργειακού - Β' Ολυμπιακού Λ. 1 - 0, Β' Παναργειακού - Ηρακλής Πασά 5 - 1, με Aρη Κορίνθου 3 - 3).
1950 - Αγώνες για το πρωτάθλημα Αργολιδοκορινθίας

Με ένα φιλικό παιγνίδι (8-1-50 Φωστήρα Λουτρακίου 2 - 1) ξεκινά τους αγώνες του ο Παναργειακός.
Ακολουθεί στις 15-1-1950 ο 5ος αγώνας πρωταθλήματος στο Άργος, όπου μετά από σκληρό αγώνα με πολλούς τραυματισμούς και επεισόδια ο Παναργειακός νικά τον Ολυμπιακό Κορίνθου με 4-2.
Την επόμενη Κυριακή στο Κιάτο Παναργειακός - Πέλοψ 1 - 2. Η ημέρα αυτή σημαδεύεται από το σοβαρό τραυματισμό νεαρών κυρίως φιλάθλων λόγω ανατροπής του φορτηγού με το οποίο μετέβαιναν στο Κιάτο.
Ο τελευταίος αγώνας του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος έγινε στην Κόρινθο στις 5 Φεβρουαρίου 1950 με αντίπαλο τον Αχιλλέα Κορίνθου. Αποτέλεσμα: 2 - 1 υπέρ του Αχιλλέα. Οι Μαρίνος - Καραμπός - Μπελέζος - Παπακόρδας - Μιχαηλίδης - Αντωνόπουλος - Κούρος - Κυμουλιάτης - Τσάμης - Καζατζής απετέλεσαν την ομάδα του Παναργειακού.

Φιλικός με Α.Ε.Κ. Αθηνών
Ένας σπουδαίος φιλικός αγώνας διεξάγεται στο γήπεδο του Γυμνασίου ενώπιον 3.000 φιλάθλων στις 19 Φεβρουαρίου 1950. Ο Παναργειακός φιλοξενεί την Α.Ε.Κ Αθηνών και μετά από ένα συναρπαστικό παιγνίδι έρχεται ισόπαλος με 1 - 1. Τα τέρματα πέτυχαν οι Κούρος και Γάσπαρης για την Α.Ε.Κ.. Έπαιξαν οι: Μαρίνος (Κορολής) - Μπελέζος - Καραμπός – Παπακόρδας - Λακασάς - Μιχαηλίδης - Αντωνόπουλος - Μούκας - Τσάμης - Κυμουλιάτης - Καζατζής - Κούρος. Με την Α.Ε.Κ. έπαιξαν οι: Δελαβίνιας - Ξένος - Πούλης - Παραγυιός - Παπαθεοδώρου - Τζανετής - Γάσπαρης - Πατάκας κ.ά..
Ο Β' γύρος του πρωταθλήματος Αργολιδοκορινθίας αρχίζει στις 26-2-1950. Ο Παναργειακός νικά τον Ολυμπιακό Λουτρακίου με 2 - 1. Τα τέρματα πέτυχαν οι: Κυμουλιάτης - Μιχαηλίδης. Στον αγώνα αυτό έγιναν αρκετά επεισόδια όπου αποβλήθηκε ο Κυμουλιάτης. Την απόφαση αυτή δεν την δέχθηκε ο παίκτης, ο οποίος συνέχιζε να αγωνίζεται. Ο εκ Κιάτου διαιτητής κ. Παναγάκης έγραψε την περίπτωση αυτή στο φύλλο αγώνα και η Ε.Π.Σ.Α. με τη σειρά της πήρε απόφαση με την οποία «διέταξε την επανάληψη του αγώνα και τιμώρησε τον Κυμουλιάτη με 4 μήνες αποκλεισμό».
Στις 12-3-1950 ο Παναργειακός νικά στο Ξυλόκαστρο τον τοπικό Ηρακλή με 2 - 1 για το πρωτάθλημα με διαιτητή τον εκ Λουτρακίου κ. Λάμπρου. Αγωνίζονται οι: Μαρίνος - Καραμπός - Κοροβέσης - Παπακόρδας - Λακασάς - Μιχαηλίδης - Κυριακόπουλος - Μπήχτος - Καζατζής Τσάμης - Αγριόμαλλος.
19 Μαρτίου στο Άργος Παναργειακός - Αχιλλεύς Κορίνθου 2 - 1 στον 3ο αγώνα του Β' γύρου. «Κατά την διάρκεια του Α' ημιχρόνου εισήλθε εντός του γηπέδου ένας θεατής και επετέθη σε ένα παίκτη του Αχιλλέως, ο οποίος φοβηθείς αποχώρησε και ο Αχιλλέας συνέχισε με 10 παίκτες».
26 - 3 - 1950 στην Κόρινθο ο Άρης Κορίνθου νικά τον Παναργειακό για το πρωτάθλημα με 3 - 1.
Στον 5ο αγώνα του Β' γύρου που γίνεται στο Άργος στις 2 Απριλίου ο Παναργειακός ηττάται με 2 - 1 από τον Πέλοπα Κιάτου. Παίζουν οι: Σμυρνιωτάκης - Καραμπός - Μπελέζος - Παπακόρδας - Λακασάς - Αντωνόπουλος - Κοτσολέντης - Καζατζής - Τσάμης - Μπήχτος - Κυριακόπουλος.
Στον επόμενο αγώνα για το πρωτάθλημα στο Λέχαιο ο Παναργειακός έρχεται ισόπαλος με τον Ηρακλή 2 - 2.
Μετά την παραίτηση του Δ.Σ. ακολουθούν αρχαιρεσίες και στις 17 ΜαΙου του 1950 το νέο διοικητικό συμβούλιο αποτελείται από τους: Κούλη, Γεωργά, Πρόεδρο, Κωνσταντίνο Ράπτη αντιπρόεδρο, Σ. Κλεισάρη Ταμία, Ανδρέα Γιολάρη Γραμματέα, Νικ. Χριστόπουλο Γεν. Αρχηγό και Γ. Μπλάτσο σύμβουλο.
Στις 4 Ιουνίου ολοκληρώνεται για τον Παναργειακό το πρωτάθλημα Αργολιδοκορινθίας με ισόπαλο αποτέλεσμα απέναντι στον Ολυμπιακό Κορίνθου (2-2). Παίζουν οι: Μαρίνος - Καραμπός - Κοροβέσης - Παπακόρδας - Λακασάς - Μιχαηλίδης - Κούρος - Αντωνόπουλος - Τσάμης - Καζατζής - Αποστολόπουλος.

1952 - Μια πολύ καλή πορεία στο πρωτάθλημα Αργολιδοκορινθίας

Ο Παναργειακός συμμετέχει και πάλι στο πρωτάθλημα Αργολιδοκορινθίας την αγωνιστική περίοδο 1951- 52 και διαγράφει μια πολύ καλή πορεία διεκδικώντας τον τίτλο του πρωταθλητή. Μάλιστα μια νίκη μέσα στο Ναύπλιο, επί του Πανναυπλιακού με 2-1 όπως περιγράφει με το δικό του τρόπο ο Τάκης Ζαβαλιέρης, δημιούργησε μεγάλο ενθουσιασμό.
Τον Ιανουάριο του 1952 αποκτά νέα διοίκηση με Πρόεδρο τον Παν. Ντάνο, Αντιπρόεδρο το Νικ. Παπαδημητρίου, Γραμματέα το Β. Καρακασίλη, Γενικό Αρχηγό το Ν. Χριστόπουλο, Ταμία το Φ. Παναγόπουλο, Έφορο υλικού τον Κ. Δραπανιώτη και μέλος τον Παν. Μπουγιώτη.

1953 - Προετοιμασία με νικηφόρα αποτελέσματα αλλά μέτρια απόδοση στο πρωτάθλημα

Η ομάδα του Παναργειακού το 1953 Το Σεπτέμβριο του 1953 αρχίζει ο Παναργειακός την προετοιμασία του για το κύπελλο και το πρωτάθλημα Αργολιδοκορινθίας με φιλικά παιγνίδια. Νικά τον Ολυμπιακό Κορίνθου με 2 - 0, τον Α.Ο.Κ. Κηφισιάς με 3 - 1, τον Λευκό Αστέρα Αθηνών (Λυκαβηττού) με 1 - 0, τον Πέλοπα Κιάτου με 1 - 0 και χάνει μόνο από τον Άρη Κορίνθου με 3 - 1. Στους αγώνες αυτούς έπαιξαν οι Ι. Σμυρνιωτάκης - Αχ. Βλασσόπουλος - Αθ. Παπακόρδας - Π. Μούκας - Γ. Κολορίζας - Δ. Γουρζουλίδης - Κ. Μπουκάρας - Φ. Ιορδάνογλου - Γ. Καλιάτσης - Π. Κυριακόπουλος - Δ. Τσάμης - Ι. Καραλέκας - Αλ. Ξηνταρόπουλος.
Το πρώτο επίσημο παιγνίδι της περιόδου (11-11-1953) για το πρωτάθλημα μεταξύ Παναργειακού - Ηρακλή Ναυπλίου διεκόπη λόγω βροχής και ενώ το σκορ ήταν 1- 1.
Στον προγραμματισμένο αγώνα για το κύπελλο (18-11-1953) πάλι με τον Ηρακλή Ναυπλίου δεν κατήλθε η ομάδα του Ναυπλίου προς μεγάλη απογοήτευση των φιλάθλων.
Ακολουθούν τα παιγνίδια πρωταθλήματος και κυπέλλου, όπου ο Παναργειακός σημειώνει τα εξής αποτελέσματα:
Παναργειακός - Ολυμπιακός Λουτρακίου 3 - 4 (Κύπελλο)
Παναργειακός - Ηρακλής Ναυπλίου 1 - 1
Παναργειακός - Πανναυπλιακός 1 - 4
Παναργειακός - Ηρακλής Ν. 1 - 2
Παναργειακός - Πανναυπλιακός 0 - 0
(Προκρίθηκε για το πρωτάθλημα από τον όμιλο Αργολίδας ο Πανναυπλιακός)
Το Δεκέμβριο του 1953 ο Παναργειακός συνεχίζοντας με φιλικούς αγώνες νίκησε τόσο τον Αχιλλέα Κορίνθου με 1 - 0 (σκόρερ ο Κολορίζας) όσο και τον Ηρακλή Ξυλοκάστρου με 6 - 0. (Σκόρερς οι Κυριακόπουλος (3) - Γιαχουντής - Μούκας - Ταραντίλης).


1956 - Ο Παναργειακός Πρωταθλητής Αργολιδοκορινθίας για πρώτη φορά στην ιστορία του

Στα τέλη Ιανουαρίου του χρόνου αυτού ο Παναργειακός συμμετέχει στο κύπελλο Ελλάδας και μετά από ωραίο αγώνα αποκλείει τον Άρη Κορίνθου με τρία τέρματα που πέτυχαν οι Γιαννόπουλος (2) και Ψαρρός.
Η διοίκηση του Παναργειακού καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες για την πρόοδο του συλλόγου τόσο στο ποδόσφαιρο όσο και στο στίβο και καλεί τους νέους του Άργους που επιθυμούν να ασχοληθούν με τον κλασικό αθλητισμό να απευθύνονται στον υπεύθυνο για την προπόνησή τους καθηγητή κ.Σωτ.Γκόφα.
Σε φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα στις 15-4-1956 Πανναυπλιακός - Παναργειακός 3 - 0.
Τον Ιούνιο του 1956 οι φίλαθλοι του Άργους δέχθηκαν με ενθουσιασμό μια σπουδαία νίκη του Παναργειακού επί της Μικτής Κορινθίας με 5 - 1. Στο παιγνίδι αυτό που έγινε με διαιτητή τον Κώστα Κιμουλιάτη, ο Γεν.Αρχηγός κ.Γιάννης Νεοφυτιάδης παρέταξε τους: Μαρίνο - Μαρλαγκούτσο - Βλασσόπουλο - Δημοπάνα - Παπακόρδα - Κοζιώτη - Τσάμη - Μούκα - Γιαννόπουλο - Χρ. Μιχαηλίδη - Καραλέκα (Ψαρρό).
Σε δύο φιλικούς αγώνες: Παναργειακός - Πανναυπλιακός 1 - 1 στο Άργος και 2 - 2 στο Ναύπλιο για το κύπελλο που αθλοθέτησε το κατάστημα Πανελλήνιον. Στο παιγνίδι αυτό έσπασε το πόδι του ο Τάσος Γιαννόπουλος.
Προετοιμαζόμενος για το πρωτάθλημα Αργολιδοκορινθίας ο Παναργειακός συναντά σε φιλικούς αγώνες τον Αθηναϊκό (2 - 4), τον ΠΑΟ Ρουφ (3 - 2) και τον Αστέρα Αθηνών (1 - 2).
Έναρξη του Πρωταθλήματος Αργολιδοκορινθίας 1956-57

Το Σεπτέμβριο αρχίζει για τον Παναργειακό το πρωτάθλημα Αργολιδοκορινθίας αγωνιστικής περιόδου 1956-57, η κατάκτηση του οποίου τον οδήγησε στη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα διάκριση της ιστορικής του πορείας με τη συμμετοχή του στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα.
Στον πρώτο αγώνα αντιμετωπίζει τον Πέλοπα Κιάτου και νικά με 4 - 0. Οι φίλαθλοι ενθουσιάστηκαν από την επιτυχία αυτή και χειροκρότησαν θερμά τους Μαρίνο - Βλασσόπουλο - Δημοπάνα - Γιαχουντή - Παπακόρδα - Κοζιώτη - Ψαρρό - Μιχαηλίδη - Κυριακόπουλο - Μητσόπουλο - Μαρλαγκούτσο.
Ακολουθεί ένας ατυχής αγώνας στην Κόρινθο και ήττα με 2 - 1 από τον Ολυμπιακό Κορίνθου.
Στις 17 Οκτωβρίου 1956 ο Παναργειακός μετά από ένα σκληρό παιγνίδι υπό τη διαιτησία του κ. Ψωμαδόπουλου νικά στον 3ο αγώνα πρωταθλήματος τον Ολυμπιακό Λουτρακίου με 3 - 1. Μαρίνος - Βλασσόπουλος - Δημοπάνας - Γιαχουντής - Φεσαπίδης - Παπακόρδας - Ψαρρός - Μιχαηλίδης - Μητσόπουλος - Κυριακόπουλος - Τσάμης αποτέλεσαν τη σύνθεση της ομάδας.
Με δύο ακόμη νίκες επί του Ηρακλή Ξυλοκάστρου και Άρεως Κορίνθου συνεχίζει ο Παναργειακός την πορεία του στο πρωτάθλημα μέσα σε διοικητικές ανακατατάξεις.
Δεν συνέβη όμως το ίδιο και στο Ναύπλιο όπου η ήττα με 4 - 1 από τον Πανναυπλιακό στενοχώρησε τους χίλιους περίπου φιλάθλους που με κάθε μέσον πήγαν στη γειτονική πόλη.
Ακολουθεί ένα φιλικό παιγνίδι μεταξύ των δύο ομάδων και οι εισπράξεις διατίθενται υπέρ των αναλφάβητων δίδοντας έτσι το ποδόσφαιρο τη δική του βοήθεια στα προβλήματα που αντιμετώπιζε η κοινωνία της εποχής εκείνης.
Τον επόμενο αγώνα του πρωταθλήματος ο Παναργειακός κέρδισε χωρίς να αγωνισθεί, μια και ο αντίπαλός του Ηρακλής Ξυλοκάστρου δεν κατήλθε στο Άργος.

α τρία επόμενα επιτυχή παιγνίδια του Παναργειακού για το πρωτάθλημα ήταν αρκετά για φιλοδοξίες πέρα από τα όρια της περιοχής. Στο Άργος μετά από ωραίο αγώνα νικά τον Ολυμπιακό Κορίνθου με 2 - 1. Το γεγονός όμως που συγκίνησε τους φιλάθλους ήταν τόσο η νίκη μέσα στο Λουτράκι επί του Ολυμπιακού όσο και η ισοπαλία στη Κόρινθο με τον Άρη μετά από ιδιαίτερα σκληρούς και επεισοδιακούς αγώνες.
Παράλληλα με την καλή πορεία του Παναργειακού στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου η διοίκηση εξασφαλίζει αθλητικό υλικό από το Υπουργείο Παιδείας για τα τμήματα στίβου και αθλοπαιδιών, την επιμέλεια των οποίων έχει ο γυμναστής Σωτ. Γκόφας.
Ο Παναργειακός συνεχίζοντας τη θριαμβευτική του πορεία για την κατάκτηση του πρωταθλήματος καταβάλλει στην Κόρινθο τον Αχιλλέα Κορίνθου με 2 - 0 και τίθεται επικεφαλής του βαθμολογικού πίνακα.
Από τον υπεύθυνο των άλλων τμημάτων, κ. Γκόφα, οργανώνονται αγώνες βόλλεϋ και δρόμος επί ανωμάλου εδάφους.
Παναργειακός - Πανναυπλιακός 3 - 1 και ο Παναργειακός αναδεικνύεται πρωταθλητής Αργολιδοκορινθίας

Με την ανάδειξη του Παναργειακού πρωταθλητή Αργολιδοκορινθίας για πρώτη φορά στην ιστορία του πραγματοποιείται το όνειρο των φιλάθλων. Τούτο επετεύχθη την τελευταία αγωνιστική (16-12-1956) στο Άργος, όπου παρουσία 5.000 φιλάθλων και μέσα σε ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα νίκησε τον συνδιεκδικητή του Πρωταθλήματος Πανναυπλιακό με 3 - 1. Οι παίκτες Μαρίνος - Γιαχουντής - Βλασσόπουλος - Δημοπάνας - Παπακόρδας - Κοζιώτης - Ψαρρός - Μιχαηλίδης - Γιαννόπουλος - Κυριακόπουλος - Τσάμης ήσαν εκείνοι που σφράγισαν το εισιτήριο του Παναργειακού για την επόμενη φάση.
Έναρξη πρωταθλήματος Νοτίου Ομίλου

Χριστούγεννα 1956: Το πρώτο αεροπορικό ταξίδι στην ιστορία του Παναργειακού Στις 23 Δεκεμβρίου του 1956 αρχίζει το πρωτάθλημα Νοτίου Ομίλου στο οποίο εκτός του Παναργειακού συμμετείχε η Παναχαϊκή, ο Ολυμπιακός Χαλκίδας και ο Ο.Φ.Η..
Πρώτος αντίπαλος στο Άργος ο Ολυμπιακός Χαλκίδας τον οποίο ο Παναργειακός νικά με 1 - 0 με τέρμα του Ψαρρού.
Ανήμερα τα Χριστούγεννα μεταβαίνει αεροπορικώς (το πρώτο αεροπορικό ταξίδι στην ιστορία του συλλόγου) στο Ηράκλειο της Κρήτης και το παιγνίδι την επόμενη ημέρα διακόπτεται λόγω βροχής στο 25ο λεπτό και ενώ ο Παναργειακός προηγείτο με 1 - 0 (Τσάμης).


1957 - Η μεγαλύτερη στιγμή της ιστορίας του Παναργειακού

Στις 9-1-1957 ο Παναργειακός ηττάται στη Χαλκίδα με 3 - 1 και την απογοήτευση από την ήττα μετριάζει το γεγονός της επιτυχίας του ενός τέρματος (Τσάμης) που έμελλε να είναι καθοριστικό στην προσπάθεια των παικτών και του συμβουλίου να κατακτήσουν και αυτό το πρωτάθλημα.
Την πρωτοχρονιά του 1957 στη σπουδαία συνάντησή του με τον Ο.Φ.Η. μετά από ένα ωραίο και σε αθλητικά πλαίσια αγώνα στο κατάμεστο γήπεδο του Παναργειακού αναπτερώνονται οι ελπίδες από την νίκη της ομάδας με 2 - 0 (Τσάμης - Κυριακόπουλος).
Η 6η Ιανουαρίου ήταν η πιο σημαντική για την υπόθεση του πρωταθλήματος. Ο Παναργειακός αγωνιζόμενος στην Πάτρα με την Παναχαϊκή και με ήρωα τον τερματοφύλακα Γιώργο Μαρίνο, ο οποίος απέκρουσε δύο φορές καταλογισθέν πέναλτι, αναδείχθηκε ισόπαλος με 1 - 1 (Γιαννόπουλος) και διατήρησε τις φιλόδοξες ελπίδες του. Περίπου 300 φίλαθλοι από το Άργος είχαν ακολουθήσει την ομάδα.
Με ισόπαλο αποτέλεσμα (0 - 0) έληξε και ο αγώνας στο Άργος μεταξύ των δύο ομάδων που έγινε την 29-12-1956 και οι δύο βαθμοί της ισοπαλίας έδιναν το δικαίωμα στον Παναργειακό να διεκδικήσει τη συμμετοχή του στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα.
Ο Παναργειακός Πρωταθλητής Νοτίου Ομίλου

1957: Ο.Φ.Η. - Παναργειακός Δύο ημέρες μετά, στις 11-1-57, στο ουδέτερο γήπεδο του Πανιωνίου ο Παναργειακός μετά από ένα συγκλονιστικό παιγνίδι έρχεται ισόπαλος με τον Ο.Φ.Η (0 - 0) και εξασφαλίζει τη συμμετοχή του στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Χωρίς προπονητή αλλά με Γενικό Αρχηγό τον κ. Γιάννη Νεοφυτιάδη οι παίκτες Γιώργος Μαρίνος - Ανδρέας Γιαχουντής - Αχιλλέας Βλασσόπουλος - Ανδρέας Δημοπάνας - Θανάσης Παπακόρδας - Βαγγέλης Κοζιώτης - Κυριάκος Ψαρρός - Χρήστος Μιχαηλίδης - Τάσος Γιαννόπουλος - Τάκης Κυριακόπουλος και Δημήτρης Τσάμης έδωσαν την ευκαιρία στους φιλάθλους του Άργους να πανηγυρίσουν και να ζήσουν ευτυχισμένες στιγμές.
Η επιστροφή στο Άργος ανάγκασε το Δήμαρχο της πόλης και πλήθος φιλάθλων να υποδεχθούν με τιμές τους ηρωικούς παίκτες. «Την εσπέραν της ίδιας ημέρας κατά την επιστροφήν της ομάδος μετά του Προέδρου της και των συνοδών της ολόκληρος η πόλις επεφύλαξεν την θερμοτέραν υποδοχήν εις αυτήν με επικεφαλής τον κ. Δήμαρχον και την φιλαρμονικήν ήτις εξήλθε προς προϋπάντησιν εις την έξοδον της πόλεως. Άμα τη αφίξει του αυτοκινήτου της ομάδος οι ενθουσιώδεις φίλαθλοι ήρπαοαν εις τους ώμους των τον Πρόεδρον του Παναργειακού και τους ποδοσφαιριστάς τους οποίους με ζητωκραυγάς και ζωηράς επευφημίας ωδήγησαν εις την κεντρικήν πλατείαν όπου ανέμενε μέγα πλήθος κόσμου. Μετά ταύτα από του εξώστου του Δημαρχείου ο κ. Δήμαρχος προσεφώνησε τα τιμημένα παιδιά του Παναργειακού και εν συνεχεία ο Πρόεδρος του Παναργειακού ηυχαρίστησε τον κ. Δήμαρχον και την πόλιν δια την υποδοχήν.» (Εφ. ΑΣΠΙΣ 20-1-1957).
Ο Παναργειακός στην πρώτη κατηγορία της Ελλάδος

Ο πρωταθλητής του Νοτίου Ομίλου Παναργειακός και η πρωταθλήτρια του Βορείου Ομίλου Δόξα Δράμας ήσαν οι δύο ομάδες που εκπροσωπούσαν την επαρχία στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα που διεξήχθη με δέκα ομάδες, Οι υπόλοιπες ομάδες ήσαν από την Αθήνα ο Παναθηναϊκός, ο Απόλλων και ο Πανιώνιος, από τον Πειραιά ο Ολυμπιακός, ο Εθνικός και η Προοδευτική και από την Θεσσαλονίκη ο Άρης και ο Π.Α.Ο.Κ..

Στον πρώτο του αγώνα στο Άργος (13-1-1957) με τον Ολυμπιακό Πειραιώς 7.000 φίλαθλοι από τo Άργος και από άλλες πόλεις δημιούργησαν μια φανταστική ατμόσφαιρα, όπως έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής και μετά από θαυμάσιο αγώνα έληξε ο αγώνας με 1 - 6 υπέρ του Ολυμπιακού (ημίχρονο 0 - 2).
Την επόμενη αγωνιστική (20-1-1957) στη Νέα Σμύρνη με αντίπαλο τον Πανιώνιο ο Παναργειακός αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες και το 4 - 0 υπέρ της αθηναϊκής ομάδας θεωρήθηκε τιμητικό αποτέλεσμα.
Παράλληλα με τη συμμετοχή του Παναργειακού στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα η διοίκηση με επικεφαλής τον πρόεδρο κ.Γεώργιο Θωμόπουλο πρωτοστατεί στη δημιουργία εράνου για την ίδρυση γυμναστηρίου. Η πρωτοβουλία αυτή, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, δημιούργησε τριβές και αντιθέσεις με τον τότε Δήμαρχο του Άργους. Ο τοπικός τύπος κάνει τα δικά του σχόλια για το θέμα αυτό, αλλά δεν παραλείπει να αφιερώνει το κύριο άρθρο στη ανάγκη δημιουργίας εθνικού γυμναστηρίου και προτρέπει τους Αργείους να βοηθήσουν στον έρανο. Η είδηση αυτή έφτασε και στην Αμερική και ο εγκατεστημένος στο Άκρον Οχάιο Δημ. Τσακίρης και η σύζυγός του Σωτηρία (το γένος Φίλη) έστειλαν σεβαστό χρηματικό ποσό. Άξια επαίνου θεωρήθηκε και η προσφορά του σερβιτόρου Σωτήρη Βασιλείου με σχετικό δημοσίευμα στον τοπικό τύπο.
Ο Εθνικός Πειραιώς ήταν σύμφωνα με το πρόγραμμα ο τρίτος αντίπαλος του Παναργειακού. Στις 27 Ιανουαρίου 1957 στο Άργος Παναργειακός - Εθνικός 1 - 6.
Η αεροπορική μέσω Θεσσαλονίκης μετάβαση του Παναργειακού στη Δράμα για τον αγώνα με τη Δόξα κινητοποίησε τους εκεί εγκατεστημένους Αργείους ( Δήμας Αν. ανχης Χωρ/κής - Οικονόμου Μοίραρχος - Ντελόπουλος Λ. επιχειρηματίας - Μπούνος Στ.- Μιχαλόπουλος αρχικτηνίατρος - Μαρίνης Μηχανικός), οι οποίοι υποδέχθηκαν την αποστολή και το βράδυ της παραμονής του αγώνα παράθεσαν δείπνο σε παίκτες και συνοδούς.
Στο παιγνίδι παρά τις ελλείψεις ο Παναργειακός αγωνίστηκε ικανοποιητικά και το τελικό αποτέλεσμα ( 4 - 1 υπέρ της Δόξας) θεωρήθηκε τιμητικό.
Με το ίδιο σκορ (4 - 1) ηττήθηκε ο Παναργειακός και από τον Άρη Θεσσαλονίκης, στις 24-2-1957, αλλά αυτή τη φορά η έκταση της ήττας αποδόθηκε στην «αισχρά» διαιτησία του κ. Κορκίδη, όπως γράφουν σχετικά δημοσιεύματα στον αθλητικό τύπο. Εν τω μεταξύ προσελήφθη προπονητής ο κ. Ρουσσόπουλος, παλαίμαχος παίκτης του Ολυμπιακού Πειραιώς.
Κυριακή, 3 Μαρτίου 1957 στο γήπεδο της λεωφόρου Αλεξάνδρας για το Πανελλήνιο πρωτάθλημα Παναθηναϊκός - Παναργειακός 5 - 0.
Ημέρα Τετάρτη έγινε στο στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης» ο αγώνας με τον Ολυμπιακό Πειραιώς ο οποίος έληξε με 5 - 0 υπέρ του Ολυμπιακού.
Με 5 - 1 ηττήθηκε ο Παναργειακός στις 30 Μαρτίου στο Άργος από τον Πανιώνιο όπως και από τον Π.Α.Ο.Κ. με 3 - 0 στις 10 - 3 -1957.
Στις 14 Απριλίου για το κύπελλο Ελλάδας Παναργειακός - Παναιτωλικός 2 - 2.
Ανήμερα και τη δεύτερη μέρα του Πάσχα σε δύο φιλικούς αγώνες ο Παναργειακός νικά τον Έσπερο Αθηνών με 3 - 2 και 3 - 1.
Για το κύπελλο Ελλάδας Παναργειακός - Ολυμπιακός Κορίνθου 1 - 0 (28-4-1957).
Ο Παναργειακός συνεχίζοντας τις αγωνιστικές υποχρεώσεις του Πανελληνίου Πρωταθλήματος αντιμετωπίζει στις 8 Μαΐου στο «Γ. Καραϊσκάκης» τον Εθνικό Πειραιώς (αποτέλεσμα 0 - 1) και στις 12 Μαΐου στη Νίκαια την Προοδευτική (1 - 5).
Απόλλων Αθηνών - Παναργειακός στη Ριζούπολη 8 - 0.
Παναργειακός - Απόλλων Αθηνών 1 - 2.
Μία ακόμη νίκη του Παναργειακού επί του Απόλλωνα Καλαμάτας με 2 - 1 για το κύπελλο Ελλάδας του επέτρεψε να περάσει στα ημιτελικά του θεσμού.
27 Μαΐου 1957: Παναργειακός - Δόξα Δράμας 0 - 3
Στα προγραμματισμένα παιγνίδια με Άρη και Π.Α.Ο.Κ. στη Θεσσαλονίκη ο Παναργειακός δε μετέβη.
9 Ιουνίου 1957: Α' -Β' Παναργειακού - Ερμής Πειραιώς (φιλικός) 4 - 2
16 Ιουνίου 1957: Παναργειακός - Αρίων Αθηνών (φιλικός) 2 - 2
1957: Παναργειακός - Παναθηναϊκός Την τελευταία Κυριακή του Ιουνίου του 1957 ο Παναργειακός τελείωσε τις υποχρεώσεις του στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα αντιμετωπίζοντας τον Παναθηναϊκό στο Άργος. Μέσα σε πολιτισμένη ατμόσφαιρα οι φίλαθλοι της Αργολίδας θαύμασαν από κοντά τους παίκτες του Παναθηναϊκού και χειροκρότησαν θερμά και τις δύο ομάδες για το θαυμάσιο παιγνίδι. Τελικό αποτέλεσμα 6 - 0 υπέρ του Παναθηναϊκού. Διαιτητής του αγώνα ο βετεράνος τερματοφύλακας του Ολυμπιακού Π. Αχιλλέας Γραμματικόπουλος.
Τον Ολυμπιακό Πειραιώς και αυτή τη φορά για το κύπελλο Ελλάδας αντιμετώπισε ο Παναργειακός στις 24 Ιουλίου 1957 και μέσα σε ενθουσιώδεις εκδηλώσεις και φιλική ατμόσφαιρα ηττήθηκε με 7 - 1. Οι Υφαντής (3), Ποσειδών (2), Σούλης και Μεσολογγίτης πέτυχαν τα τέρματα του Ολυμπιακού και ο Δημοπάνας του Παναργειακού.
Η συμμετοχή του Παναργειακού στο πρωτάθλημα Ελλάδας έδωσε την ευκαιρία σε παίκτες και συμβούλιο να αποκτήσουν τις δικές τους εμπειρίες και άρχισαν από το καλοκαίρι να προετοιμάζονται για το επόμενο πρωτάθλημα, κάτι που έκαναν και οι άλλες ομάδες των δύο νομών σε μια προσπάθεια να επαναλάβουν την πορεία του Παναργειακού.
Βαθμολογία Πανελληνίου Πρωταθληματος 1956-57

1. Ολυμπιακός Πειραιώς (42-11) 46
2. Παναθηναϊκός (41-13) 46
3. Απόλλων Αθηνών (48-23) 42
4. Π.Α.Ο.Κ. (28-25) 37
5. Δόξα Δράμας (31-31) 35
6. Εθνικός Πειραιώς(23-22) 34
7. Άρης Θεσσαλονίκης (23-24) 34
8. Πανιώνιος (30-28) 33
9. Προοδευτική (26-36) 31
10. Παναργειακός (7-76) 16
ΠΗΓΗ:http://www.panargeiakos.gr/Istoria.html

Φέτος αγωνιζεται στο Δ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ κ τον 7ο ΟΜΙΛΟ , στον οποίο αναδείχθηκε πρωταθλητής κ ανέρχεται στην Γ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ.
Επίσης φέτος αναδείχθηκε κυπελλούχος ΕΠΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ κ ΚΥΠΕΛΛΟΥΧΟΣ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ.

[trelamenos]

Το πρώτο όνομα της Νίκης ήταν "Προσφυγική". Η σχετική απόφαση αναγνώρισης από το Πρωτοδικείο Βόλου είναι η υπ' αρίθμ.38 29/1/1924. Η πλήρης επωνυμία της ήταν "Γυμναστικός Σύλλογος Προσφύγων Βόλου". Ο νέος σύλλογος καταχωρείται στο Βιβλίο Αναγνωρισμένων Σωματείων, επτά μήνες μετά, στις 29 Αυγούστου, με άυξοντα αριθμό 211.

Από τις αρχές του 1926 άρχισαν να καλλιεργούνται οι πρώτες σκέψεις για τη μετονομασία της Προσφυγικής. Η ομάδα του νεοσύστατου προσφυγικού Συνοικισμού έπρεπε να αποτάξει" από πάνω της την ρετσινιά της προσφυγιάς. Κάτω από αυτή τη λογική, διοικητικό συμβούλιο, αθλητές και φίλαθλοι άρχισαν να προβληματίζονται για την νέα ονομασία. Κάποιο ατελείωτο βράδυ, στο γραφείο του Πανά, η συζήτηση έφθασε σε αδίεξοδο.Η πρώτη διοίκηση πρότεινε
να δοθεί το όνομα "Πανιώνιος". Κάποιοι άλλοι, με επικεφαλή τον Π.Μαγουλά το όνομα "Απόλλων". Κανένας δεν υποχωρούσε, μέχρι που ο Πανάς, βλέποντας στον τοίχο το αγαλματίδιο της Άπτερου Νίκης, πρότεινε το όνομα που μετέπειτα δόξασε την ομάδα της Νέας Ιωνίας.Το γεγονός ότι η "Νίκη" ήταν και το έμβλημα του "Πανιωνίου Σμύρνης", αποτέλεσε ένα επιπλέον επιχείρημα. Έτσι το όνομα "Νίκη", εξέφραζε συνολικά τον ιδεολογικό και ψυχικό κόσμο των προσφύγων. Η υπ' αρ.893 απόφαση τροποποιήσησης και η επίσημη καταχώρηση υπ'αρ.299 στις 5-10-1926 στα βιβλία του Πρωτοδικείου Βόλου επισημοποίησαν την ονομασία Γυμναστικός Σύλλογος "Η ΝΙΚΗ".
ΠΗΓΗ:http://www.fcniki.gr/istoria.htm

[trelamenos]

Με έμβλημα τη Θεά Αθηνά και με όραμα δημιουργίας ενός πρότυπου αθλητικού και πολιτιστικού συλλόγου, ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 1937 ο Αθλητικός Όμιλος Χαϊδαρίου. Στη διαδρομή αυτών των 70 χρόνων, ο Α.Ο. Χαϊδαρίου, υπηρέτησε και υπηρετεί πιστά τις αρχές του αθλητισμού. Από την ίδρυσή του και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80, υπηρετήθηκε από ποδοσφαιριστές - στυλοβάτες, γνωστούς στην τοπική κοινωνία, όπως ο Μπαρμπαγάλας Πρόδρομος, Οικονομάκος, Καραντινός, Τάκης Χαραλαμπίδης, Δεληνικόλας, κ.ά., στην αρχή σας ποδοσφαιριστές και στη συνέχεια σαν παράγοντες. Η ομάδα μας είχε την τιμή να αναδείξει πλειάδα μεγάλων ποδοσφαιριστών, οι οποίοι αγωνίστηκαν στ συνέχεια σε πολλές ομάδες της Α΄ Εθνικής. Πριν από αρκετά χρόνια, οι Καραβίτης, Καστανός, Αποστολόπουλος, Τριανταφυλλίδης, Σκαφίδας, Τσιμαχίδης, Οικονομάκος, ενώ πιο πρόσφατα, οι Πουρσανίδης, Λαγός, Χρ. και Γιώργος Κιούρκος, Μπάρκογλου και Καπάνταης, Πλιάτσικας κ.λ.π. είναι μόνο μερικοί από αυτούς που διακρίθηκαν και εξακολουθούν να διακρίνονται στα γήπεδα της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας, ενώ πολλοί από αυτούς έφτασαν στην υπέρτατη τιμητική διάκριση να φορέσουν τις φανέλες της Εθνικής Ελλάδος, έχοντας ξεκινήσει την καριέρα τους από τον Α.Ο. Χαϊδαρίου.

Τα χρώματα, με τα οποία αγωνίστηκε στα πρώτα χρόνια της ιστορίας της η ομάδα μας, ήταν το κίτρινο και το μαύρο. Ωστόσο, πριν από 30 περίπου χρόνια, η ομάδα μας αγωνίστηκε για πρώτη φορά με κόκκινες και μπλε εμφανίσεις, χρώματα τα οποία έχουν επικρατήσει μέχρι και σήμερα. Στο Πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Αθηνών αγωνίστηκε για πρώτη φορά το 1958.



Για περισσότερο από μια 30ετία όμως, ο Α.Ο.Χ. δεν είχε τη δική του έδρα και περιφερόταν σαν "τσιγγάνος" στους γειτονικούς δήμους, αναζητώντας γήπεδο να αγωνιστεί. Τα πέτρινα αυτά χρόνια ξεπεράστηκαν στις αρχές τις δεκαετίας του 1980, με την κατασκευή του πρώτου γηπέδου στο Χαϊδάρι, του γηπέδου "Σιδηρόπουλου" στην Ιερά Οδό, το οποίο "στέγασε" την ομάδα μας, αγαπήθηκε από όλους τους Χαϊδαριώτες και έγινε μια "απόρθητη" για κάθε αντίπαλο έδρα.

Το 1986, με Πρόεδρο τον Λευτέρη Καπετανάκη και Προπονητή τον Πέτρο Καραβίτη, ο Α.Ο. Χαϊδαρίου ανέβηκε για πρώτη φορά στην Δ΄ Εθνική Κατηγορία, ενώ μετά από 4 χρόνια, το 1990, με προπονητή τον Σταύρο Μακρή, ο μεγαλύτερος Σύλλογος της πόλης μας, ανέβηκε για πρώτη φορά στην Γ΄ Εθνική Κατηγορία, όπου αγωνίστηκε μέχρι το 1996. Το 1992 μάλιστα, η ομάδα μας, για έναν μόλις βαθμό, έχασε από την Προοδευτική τη δεύτερη θέση, που οδηγούσε τότε στη Β΄ Εθνική Κατηγορία. Από την επόμενη χρονιά, η ομάδα μας "ανηφορίζει" στο νεόκτιστο τότε, Γήπεδο του Δάσους Χαϊδαρίου. Το 1996 με δυσεπίλυτα οικονομικά προβλήματα υποβιβάζεται στην Δ΄ Εθνική Κατηγορία.



Από τότε μέχρι και το 2004, η ομάδα μας αγωνίστηκε στη Δ΄ Εθνική Κατηγορία, ζώντας με το όνειρο της επιστροφής στις επαγγελματικές κατηγορίες. Το 1996-97, την Προεδρία της ομάδας ανέλαβε ο επί πολλά έτη Παράγοντας, Χρόνης Χρονόπουλος, τον οποίο διαδέχτηκε ο αείμνηστος Τάκης Χαραλαμπίδης. Το 2000 την Προεδρία ανέλαβε ο Αναστάσιος Χαντζής, που, μαζί με τους συνεργάτες του, έθεσε ως στόχους, τόσο την άνοδο στην Γ΄ Εθνική, όσο και την δημιουργία μιας ομάδας, πρότυπο οργάνωσης και λειτουργίας, με στόχο την επάνοδο του Α.Ο.Χ. στα Επαγγελματικά Πρωταθλήματα. Πράγματι λοιπόν, με πολύ κόπο τα προηγούμενα χρόνια και μεγάλες επενδύσεις, η ομάδα καθιερώνεται στις συνειδήσεις των Φιλάθλων και αφού πολλές φορές η ομάδα μας βρέθηκε προ των πυλών της Γ΄ Εθνικής, επιτέλους ήρθε η δικαίωση. Το Καλοκαίρι του 2004, βρήκε την ομάδα μας να επιστρέφει ως θριαμβεύτρια στην Γ΄ Εθνική, έχοντας κατακτήσει τους τίτλους του Πρωταθλητή του 8ου Ομίλου της Δ΄ Εθνικής Κατηγορίας, του Κυπελλούχου Αθηνών και του Κυπελλούχου Ερασιτεχνών Ελλάδος.

Την περίοδο 2004-2005 το Χαϊδάρι πρωταγωνιστεί στην Γ΄ Εθνική Κατηγορία και με μεγάλες εμφανίσεις κερδίζει την άνοδο στην Β΄ Εθνική Κατηγορία, και ταυτόχρονα το βραβείο Ήθους, μια επιτυχία ανεπανάληπτη για το ποδόσφαιρο της πόλης μας. Το Χαϊδάρι εντυπωσιάζει στην πρώτη του παρουσία στην Β΄ Εθνική, κλέβει την παράσταση και εύκολα εξασφαλίζει την παραμονή του στην Β' Εθνική Κατηγορία.

Η αγωνιστική περίοδος 2006-2007 ανοίγει με μια νέα σελίδα για το Χαϊδάρι. Ένας όμιλος επιχειρηματιών παίρνει τις τύχες της ομάδας μας στα χέρια του, που όμως παραμένει εδώ.

Νέος Πρόεδρος ο Χριστόφορος Καρναούρης, και ο Αναστάσιος Χαντζής πάντα στυλοβάτης και αρωγός της νέας αυτής προσπάθειας.
Φέτος υποβιβάστηκε στην Γ ΕΘΝΙΚΗ
ΙΔΡΥΣΗ : 1937
ΓΗΠΕΔΟ : ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΓΗΠΕΔΟ ΔΑΣΟΥΣ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ
ΧΡΩΜΑΤΑ : ΚΟΚΚΙΝΟ - ΜΠΛΕ
ΠΗΓΗ:http://www.haidarifc.gr/history.html

[trelamenos]

Ο Αθλητικός Όμιλος Αιγάλεω ιδρύθηκε το φθινόπωρο του 1946, έπειτα από επιτυχημένη συγχώνευση των συλλόγων της Αθλητικής Ενώσεως Ιεραπόλεως (έτος ίδρυσης 1931), της Αθλητικής Ενώσεως Πυριτιδοποιείου (1930), της Ενώσεως Αγίου Σπυρίδωνος (1934) και του Φοίνικος (1942).(Τα δύο τελευταία σωματεία ήσαν τότε ανεξάρτητα). Σύντομα η νέα ομάδα κέρδισε την εκτίμηση όλων των φιλάθλων της περιφερείας της, ενώ δεν άργησε με την ανοδική της πορεία να γίνει γνωστή στο πανελλήνιο! Αρχικά, ανεβαίνοντας ένα-ένα τα σκαλοπάτια της ποδοσφαιρικής μας ιεραρχίας,(κατακτώντας κατά σειρά το πρωτάθλημα της Γ' κατηγορίας Αθηνών το 1948, της Β' κατηγορίας Αθηνών το 1950 και της Α'2 Αθηνών τέσσερα χρόνια αργότερα) το σωματείο -που η πορεία του ενσάρκωνε τις ελπίδες των σαράντα τότε χιλιάδων κατοίκων της εργατούπολης για μια καλύτερη ζωή- έφθασε να αγωνίζεται για μια πενταετία στο κορυφαίο Αθηναϊκό Πρωτάθλημα (1954-59) , ενώ 15 χρόνια από την ίδρυσή του πέρασε τις πύλες και της νεόδμητης τότε Α' Εθνικής Κατηγορίας (1961) . Κορυφαίες στιγμές στην υπερ-60χρονη ιστορία του Αιγάλεω Α.Ο. , αποτελούν η κατάκτηση της 4ης θέσης της Α' Εθνικής της περιόδου 1970-71 και η συμμετοχή του στη διοργάνωση του Βαλκανικού Κυπέλλου ποδοσφαίρου, που είχε προηγηθεί ένα χρόνο πρίν. Παράλληλα η ομάδα έχει φθάσει τρεις φορές έως την ημιτελική φάση του Κυπέλλου Ελλάδας, τις περιόδους 1969-70, 1983-84 και 2002-03 όταν και αποκλείσθηκε από τον ΠΑΟΚ, τον Παναθηναϊκό και τον Άρη αντίστοιχα. Η φθίνουσα πορεία του "Σίτι"(ονομασία που αποδίδεται στον αείμνηστο Αιγαλιώτη συνθέτη Γιώργο Ζαμπέτα-από τους ελάχιστους επώνυμους δημότες που φρόντισαν να "διαφημίσουν" την πόλη μας...) άρχισε στα τέλη της δεκαετίας του '70. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι έως και το 1979 η ομάδα είχε συμμετάσχει στις δεκαπέντε από τις είκοσι ερασιτεχνικές διοργανώσεις της Α'Εθνικής Κατηγορίας που είχαν προηγηθεί. Αντίθετα, στα χρόνια του Επαγγελματισμού οι συμμετοχές ήταν μόλις δύο έως το 2001, όταν και έγινε το περίφημο "καμ-μπακ". Την περίοδο 2003-04 η ομάδα κατόρθωσε να κατακτήσει την 5η θέση στη βαθμολογία και να κερδίσει έτσι πανάξια τη συμμετοχή της στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ για πρώτη φορά στα χρονικά, σε επίσημη δηλαδή Ευρωπαϊκή διοργάνωση, μια πρωτόγνωρη επιτυχία έπειτα από τις δύο συμμετοχές της στο κύπελλο INTERTOTO, που προηγήθηκαν το καλοκαίρι του 2002 και του 2003.

Η ιστορία του Αιγάλεω (στο ποδόσφαιρο) με αριθμούς
Περίοδος Κατηγορία Θέση Ν– Ισ.–Ήτ. Γκολ Βαθ.
1961-62 Α’ 14η 7 7 16 26-52 51
1962-63 Α’ 10η 10 6 14 27-44 55 (1 μηδ.)
1963-64 Α’ 16η 6 2 22 12-50 43 (1 μηδ.)
1964-65 Β1’ 1η 19 7 4 54-20 75
1965-66 Α’ 9η 9 8 13 43-54 56
1966-67 Α’ 10η 9 7 14 36-47 55
1967-68 Α’ 11η 12 8 14 47-51 66
1968-69 Α’ 7η 13 10 11 48-41 70
1969-70 Α’ 10η 10 12 12 36-35 66
1970-71 Α’ 4η 15 11 8 31-24 75
1971-72 Α’ 11η 11 9 14 31-46 65
1972-73 Α’ 11η 11 8 15 30-47 64
1973-74 Α’ 11η 11 7 16 28-44 29
1974-75 Α’ 15η 11 3 20 34-53 25
1975-76 Β1’ 4η 15 11 12 43-33 41
1976-77 Β1’ 1η 21 12 5 68-32 54
1977-78 Α’ 11η 13 4 17 32-51 30
1978-79 Α’ 17η 10 6 18 34-59 26
1979-80 Β1’ 10η 13 9 16 48-42 27 (4 μηδ., -8 β.)
1980-81 Β1’ 2η 22 11 5 81-32 55
1981-82 Β1’ 6η 18 6 14 65-49 42
1982-83 Β1’ 1η 24 7 7 72-39 55
1983-84 Α’ 13η 9 6 15 25-47 24
1984-85 Α’ 15η 3 7 20 28-66 13
1985-86 Β’ 13η 14 9 15 47-43 37
1986-87 Β’ 20η 9 4 25 36-72 20 (1 μηδ., -2 β.)
1987-88 Γ1’ 6η 19 3 12 54-44 39 (-2 βαθ.)
1988-89 Γ’ 12η 14 6 14 37-38 34
1989-90 Γ1’ 4η 17 8 13 54-40 42
1990-91 Γ1’ 2η 15 15 4 40-24 45
1991-92 Β’ 15η 9 11 14 38-47 29
1992-93 Γ1’ 5η 19 3 12 47-33 57(1 μηδ., -3βαθ.)
1993-94 Γ1’ 7η 16 7 11 44-39 55
1994-95 Γ1’ 16η 10 7 17 41-50 37
1995-96 Δ1’ 1η 22 5 7 51-16 71
1996-97 Γ1’ 11η 12 12 10 49-40 48
1997-98 Γ1’ 9η 12 4 12 36-38 40
1998-99 Γ1 1η 14 2 6 33-22 44
1999-00 Β’ 2η 22 4 8 60-29 70
2000-01 Β’ 1η 19 7 4 58-27 64
2001-02 Α’ 10η 7 5 14 27-46 26
2002-03 Α’ 10η 7 10 13 28-44 31
2003-04 Α' 5η 15 7 8 37-26 52
2004-05 Α' 6η 11 12 7 31-26 45
2005-06 A' 10η 8 9 13 23-41 33
2006-07 Α' 15η 7 7 16 27-45 28
2007-08 B' 16η 10-9-15 28- 34
Φέτος υποβιβάστηκε στην Γ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΠΗΓΗ:
http://www.geocities.com/egaleo_city/" onclick="window.open(this.href);return false;
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE" onclick="window.open(this.href);return false; ... E%B5%CF%89



Ήταν Νοέμβριος του 1946 όταν οι παράγοντες τεσσάρων σωματείων της πόλης μας, με πρωτεργάτες τους αείμνηστους πια Δημήτρη Χανιώτη και Γιώργο Αρώνη αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μία ποδοσφαιρική συγχώνευση, από την οποία προέκυψε ο ιστορικός Αιγάλεω Α.Ο.

Η αθλητική «μαγιά» στην περιοχή προϋπήρχε. Οι σπόροι της είχαν γεννήσει, μέσα από τις στάχτες της μικρασιατικής καταστροφής δυο δεκαετίες νωρίτερα και από ενέργειες των δύο προαναφερομένων, την Αθλητική Ένωση Ιεραπόλεως (στα 1931) ως ανάμνηση της «ιερής» καταγωγής των προσφύγων που κατέφθασαν και εγκαταστάθηκαν εδώ κατά εκατοντάδες στη δεκαετία του '20 διαμορφώνοντας τους πρώτους οικισμούς σε έναν χώρο ο οποίος μέχρι τότε φιλοξενούσε μόνο μερικές δεκάδες εργατών του Πυριτιδοποιείου.

Η εξίσου ιστορική ομάδα της Αθλητικής Ενώσεως Πυριτιδοποιείου (1926) ήταν ο δεύτερος κρίκος της συγχώνευσης, η οποία μαζί με τα ανεξάρτητα σωματεία του Φοίνικα (1942) και της Ενώσεως Αγίου Σπυρίδωνα οδήγησε στη δημιουργία του νέου συλλόγου, που ενσάρκωνε τις ελπίδες των 40.000 κατοίκων του Αιγάλεω για μια καλύτερη ζωή σε εκείνα τα «πέτρινα» από κάθε άποψη χρόνια.

Το Δεκέμβριο του 1947 ολοκληρώθηκε και τυπικά το θέμα της συγχώνευσης, όταν μετά από γενική συνέλευση των τότε μελών της ΑΕ Ιεραπόλεως αποφασίσθηκε να προσχωρήσει το σωματείο στην ΑΕ Πυριτιδοποιείου, που από τον περασμένο Νοέμβριο είχε πια μετονομασθεί επίσημα σε «ΑΙΓΑΛΕΩ ΑΟ», αποκτώντας έτσι όλα τα δικαιώματα (ιδρυτικούς τίτλους, σφραγίδα, μητρώο κ.λ.π.) των προκατόχων της.

Το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο της ομάδας μας απάρτιζαν οι Γεώργιος Μαρτίνης (πρόεδρος), Δ. Διονυσόπουλος και Ν. Μελέας (αντιπρόεδροι), Γ. Δούκας (γενικός γραμματέας), Χ. Μπαντούνας (ταμίας), Γ. Βούρτσης (γενικός αρχηγός). Π. Ιωαννίδης (έφορος) και Γ. Ασλανίδης, Γ. Αρώνης, Γ. Καράγιωργος, Θ. Μπάλδος, Μαγκουνής, Γεωργιάδης (μέλη).

Οι πρώτοι ποδοσφαιριστές προέρχονταν από τον βασικό «κορμό» της Ιεραπόλεως καθώς και επίλεκτα στελέχη των υπολοίπων τριών ομάδων. Ήταν μεταξύ άλλων, οι σπουδαίοι Παπαθανασίου, Ανανιάδης, Μαντικόπουλος, Δημοσθενιάδης, Φοντάνας, Αρώνης, Λυρόπουλος, Αλέκος Κοτσάκης, Μίχος, Γλεούδης, Τελάλης, Στέλιος και Γιώργος Τριανταφυλλίδης.

Ανερχόμενη δύναμη...

Με πρώτο προπονητή το Μίμη Σέλτσικα, το Αιγάλεω αγωνίσθηκε στη Γ' τοπική Αθηναϊκή κατηγορία, έως το 1948, όταν και κέρδισε την πρώτη προαγωγή της ιστορίας του κατακτώντας πανηγυρικά το πρωτάθλημα με 11 νίκες, μία ισοπαλία και μόλις μία ήττα στους 13 μονούς αγώνες που διεξήχθησαν.

Δύο χρόνια αργότερα η ομάδα φθάνει σε δεύτερη άνοδο, καθώς στις 11 Ιουνίου του 1950 υπερισχύει με σκορ 2-0 της ΑΕ Χαλανδρίου σε αγώνα κατάταξης στη Ριζούπολη και έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει την προαγωγή της στη μεγάλη Αθηναϊκή κατηγορία, με αντίπαλο τον Απόλλωνα Αθηνών σε αγώνα «διαβαθμίσεως». Έπειτα από δύο παιχνίδια που δόθηκαν μεταξύ των δύο ομάδων, στις 12 και 16 Ιουλίου του 1950 (3-3 και 4-0 υπέρ της «ελαφράς ταξιαρχίας»), το Αιγάλεω τοποθετήθηκε στη νεοσύστατη Α2 κατηγορία Αθηνών. Στα ιστορικά εκείνα ματς είχαν αγωνιστεί οι θρυλικοί Παπαθανασίου, Γεωργιάδης, Λιοσάτος, Αλεξίου, Μπλάνας, Τούσης, Νικηταράς, Τάκης Αρώνης, Γιουλντούρης, Γ. Τριανταφυλλίδης, Ρουμελιώτης και Β. Χωριανόπουλος.

Η επόμενη τετραετία σηματοδοτείται από τις προσπάθειες του νέου προπονητή Τρύφωνα Τζανετή να χτίσει μια νεανική και τεχνική ομάδα ικανή να πρωταγωνιστήσει και να στοχεύσει ακόμη ψηλότερα. Στις γραφικές «λαμαρίνες» ανδρώθηκε τότε ποδοσφαιρικά μια ολόκληρη φουρνιά αυθεντικών ταλέντων που σύντομα θα υποχρέωναν το πανελλήνιο να ασχοληθεί μαζί τους! Ο Αντώνης Λιβανός, ο Μιχάλης Ιωσηφόγλου, ο Νίκος Μπαϊρακτάρης, ο Γιάννης Μαρδίτσης, ο Κόλλιας, ο Μπαλαξίδης, ο Ζουμπούλης, ο Χρήστος Αντύπας, ο Σάββας Παπάζογλου, ο Μίλτος Παπαποστόλου, ο Στέφανος Χατζητσοπάνης, ο Παντελής Τσάπος, ο Γρηγόρης Αποστολίδης, ο Δημήτρης Γράφας, ο Λάκης Μαραμενίδης, ήταν μόνο μερικά από τα ονόματα των παικτών που αναδείχθηκαν μέσα από τις τάξεις του σωματείου εκείνη την εποχή, διαδεχόμενοι τους παλαιότερους άσσους (Καραμπαλίκη κ.α.).

Το 1954 παρουσιάσθηκε η μεγάλη πρόκληση. Το Αιγάλεω κατέκτησε τον τίτλο της Α2 Αθηνών και είχε τη δυνατότητα να προκριθεί (πάλι μέσω διαβαθμίσεως), στην κορυφαία κατηγορία του Αθηναϊκού ποδοσφαίρου!
Ο απόηχος των δύο συγκλονιστικών αναμετρήσεων που έλαβαν τότε χώρα (πριν από 50 δηλαδή ολόκληρα χρόνια) μεταξύ του Αιγάλεω και του Αστέρα Αθηνών στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, δεν μπορεί παρά να έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στη μνήμη όσων Αιγαλεωτών τα παρακολούθησαν και βρίσκονται φυσικά ακόμα στη ζωή.

Και αυτό γιατί στο δεύτερο από τα παιχνίδια εκείνα (το πρώτο ματς στις 2 Ιουνίου είχε λήξει ισόπαλο 1-1 και η σύγκρουση επαναλήφθηκε μία εβδομάδα αργότερα) σημειώθηκε ένα πρωτοφανές διαιτητικό «όργιο» εις βάρος της ομάδας μας, που οδήγησε έπειτα από διαμαρτυρίες μηνών στη δικαίωση και την συμμετοχή του Αιγάλεω στην Α' κατηγορία της ΕΠΣ Αθηνών!

Με τον Τζανετή κυρίως στο τιμόνι του, ο σύλλογος μας πέτυχε ανεπανάληπτες επιτυχίες και την πενταετία που ακολούθησε (1955-59), αν συνεκτιμηθεί το γεγονός ότι αναγκαζόταν να δίνει όλους τους αγώνες του στις έδρες των πανίσχυρων αντιπάλων Παναθηναϊκού, ΑΕΚ, Πανιωνίου, Απόλλωνα αφού το μικρό γήπεδο της πόλης μας δεν τηρούσε τις απαραίτητες προδιαγραφές.


Το βάπτισμα του πυρός και η χρυσή δεκαετία...

Στα 1959 αποφασίσθηκε να καθιερωθεί πρωτάθλημα Εθνικής Κατηγορίας, αλλά το Αιγάλεω αναγκάσθηκε να παραμείνει στην τοπική διοργάνωση, παρά το ότι είχε τερματίσει στην πέμπτη θέση της τελικής κατάταξης και παρά τις έντονες προσπάθειες του νέου του προέδρου Ιωάννη Τρέσσου, που υποστήριζε δικαίως στα αρμόδια όργανα ότι η Ένωση Αθηνών δικαιούταν να εκπροσωπηθεί με περισσότερες των τεσσάρων ομάδες στη νεοσύστατη Α' Εθνική.

Όμως τελικά η «χρυσή» στιγμή δεν άργησε. Με οδηγό το Γιώργο Μάγειρα, το Αιγάλεω των Ντουντούμη, Σπ. Τσικνάκου, Εμ. Κανελλόπουλου, Καραβοκυράκου, Εμ. και Παντ. Τσάπου, Κουλίδη, Γιαφάλογλου, Χατζημιχαήλ, Χανιώτη, Ματάκη αλλά και των υπόλοιπων παλαιότερων άσσων, δίνει σάρκα και οστά στο όραμα της ανόδου στη μεγάλη κατηγορία, δεκαπέντε χρόνια μετά την ίδρυσή του (1961).
Κατακτά κατά σειρά το τοπικό πρωτάθλημα της ΕΠΣΑ, τον τίτλο στον προκριματικό όμιλο τύπου Β' Εθνικής και την πρώτη θέση στο «τουρνουά πρωταθλητριών ομάδων Β' Εθνικής» και εισέρχεται με το σπαθί του στα μεγάλα σαλόνια του ποδοσφαίρου μας!

Ακολουθεί μία «αναγνωριστική» πρώτη τριετία συμμετοχής (1962-64), μία σύντομη παρένθεση (1965) και η «χρυσή δεκαετία» (1966-75) που καθιέρωσε το «Σίτι» του αείμνηστου Γιώργου Ζαμπέτα στη συνείδηση όλης της ποδοσφαιρικής Ελλάδας, ως μία από τις ισχυρότερες αγωνιστικές παρουσίες.

Παρά τα συχνά διοικητικά προβλήματα αυτής της περιόδου με την εναλλαγή αρκετών προέδρων (Αλέκος Σταυρόπουλος, Δημήτρης Τουσμάνωφ, Δημήτρης Χανιώτης, Νικόλαος Μίχος, Κυριάκος Μαρκίδης, Αθανάσιος Ελευθεριάδης, Γεώργιος Δαλακούρας, Ιωάννης Γαρδεράκης κ.α.) οι άσσοι του Αιγάλεω σημείωσαν εκπληκτικές επιτυχίες, αφού από το 1968 είχαν και τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τη νεόδμητη φυσική έδρα του συλλόγου, το Δημοτικό μας Στάδιο (σήμερα «Σταύρος Μαυροθαλασσίτης» εις μνήμην του δημάρχου που τόσο πολύ μόχθησε για την πόλη και την ομάδα της).

Προπονητές πέρασαν πολλοί επίσης (και ικανοί) όλο αυτό το διάστημα Το 1965 με τον Ούγγρο Ρέϊνερ το Αιγάλεω φθάνει για πρώτη φορά έως τα προημιτελικά του κυπέλλου Ελλάδας, το 1966 με τους Χούμη και Μπαϊρακτάρη τερματίζει στην 9η θέση, πραγματοποιώντας μια ελπιδοφόρα επάνοδο ύστερα από τον υποβιβασμό του 1964 και την κατάκτηση του τίτλου στη Β' Εθνική που ακολούθησε. Το 1969 με τον Θανάση («Κίνλεϋ») Σούλη είναι έβδομο και κερδίζει την συμμετοχή του στο Βαλκανικό Κύπελλο ποδοσφαίρου (με αντιπάλους σε όμιλο την Τουρκική Εσκή-Σεχίρ και τη Βουλγαρική Μπερόε τις οποίες αντιμετώπισε από το Μάρτιο έως τον Αύγουστο του 1970), το 1970 προκρίνεται στα ημιτελικά του κυπέλλου, όπου ηττάται δύσκολα με 1-0 από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και το 1970-71 φθάνει στον κολοφώνα των (έως τότε) διακρίσεων με τεχνικό τον Αλέξι Πέτροβιτς. Τερματίζει στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας, μια πρωτόγνωρη επιτυχία για τη δυτική εργατούπολη της Αθήνας!

Η επόμενη τριετία χαρακτηρίσθηκε από αγωνιστική σταθερότητα. Το 1974 μάλιστα το Αιγάλεω συμμετέχει για τρίτη φορά στα προημιτελικά του κυπέλλου, όμως την περίοδο 1974-75 μία ατυχής ανανέωση στο έμψυχο δυναμικό που επιχείρησε βεβιασμένα ο προπονητής Μίλτος Παπαποστόλου αλλά και μια ανερμάτιστη αναδιάρθρωση στο πρωτάθλημα που εφάρμοσε η αθλητική ηγεσία, οδήγησαν στον υποβιβασμό.

Οι σπουδαιότεροι ποδοσφαιριστές που πρωταγωνίστησαν με τη φανέλα της ομάδας μας το διάστημα αυτό των μεγάλων επιτυχιών ήταν οι Τζέκος Μπαλλαρίνης, Διαμαντόπουλος, Νίκος Πανουσάκης, Εξωμανίδης, Μαρκόπουλος, Φακής, Τεπελένης, Αδίκογλου, Αναστόπουλος, Αργυρίου, Ρουμπάνης, Απόστολος Πανάκης, Γρίμμας, Νίκος Τσιαμπουρής, Σταύρος Μακρής, Βίκτωρ Μητρόπουλος, Λυκουρίνος, Γιαννακόπουλος, Κυριακίδης, Πουπάκης, Λάρδας, Μπάμπης Σταυρόπουλος, Χρυσοστόμου, Ιορδάνου, Τσαλαμάγκας, Ζαντέρογλου, Φραγκίσκος Μαρτίνος και Μιχάλης Κωνσταντίνου.

Ακολούθησε μία διετία στη Β' Εθνική, η λήξη της οποίας επανέφερε το Αιγάλεω στη μεγάλη κατηγορία. Το 1977 με πρόεδρο το Γιώργο Καραμπατέα (που είχε διαδεχθεί το Χρήστο Κανελλόπουλο), τεχνικό τον αείμνηστο Λάμπη Σεραφείδη και έπειτα από σκληρή μονομαχία με την Κόρινθο, η ομάδα μας κατακτά για τρίτη φορά τον τίτλο της κατηγορίας και ανεβαίνει πάλι στην Α' Εθνική έχοντας ως νέους πρωταγωνιστές και τους Χάσταλη, Συρίγο, Μυλωνά, Βενέτη, Τριπολιτσιώτη, Πιλάβη, Πηγαδίτη, Αξιώτη, Λαλούση, Τρουμπούκη, Κώστα και Γιάννη Τσίκα, Αναστασιάδη, Ρεμούνδο, Δαμιανίδη, Δημήτρη Παπαϊωάννου.


Η διετία 1978-79 χαρακτηρίσθηκε από μέτρια αποτελέσματα και μία αίσθηση πως η αγαπημένη μας ομάδα βάδιζε αργά αλλά σταθερά προς την παρακμή. Παρά την προσθήκη των περίφημων Χατζησκουλίδη, Χρήστου Κωνσταντόπουλου και τη βοήθεια των έμπειρων Τσιρογιάννη, Βάγγη, Ρόας, Φοράκη αλλά και του ταλαντούχου Παναγιώτη Κατσικογιάννη, το 1979 σημειώθηκε ο δεύτερος υποβιβασμός από τη μεγάλη κατηγορία, ακολούθησε τετραετής παραμονή στο νότιο όμιλο της Β' Εθνικής, με το Αιγάλεω να πραγματοποιεί ουσιαστικά μόνο σε μία από τις τρεις πρώτες περιόδους (1980-81) πορεία πρωταθλητού (όταν και απώλεσε τον τίτλο με προπονητή τον Ανδρέα Σταματιάδη, χάνοντας 1-0 από τη Ρόδο σε αγώνα μπαράζ στο Ηράκλειο της Κρήτης) αλλά το 1983 το «Σίτι» έχοντας πρόεδρο το Βίκτωρα Μητρόπουλο κατάφερε να τερματίσει στην πρώτη θέση της βαθμολογίας και να ανέβει στην επαγγελματική πια Α' Εθνική.

Συντελεστές αυτής της επιτυχίας ήταν και οι ποδοσφαιριστές Τότης Φυλακούρης, Κώστας Καραλής, Μαυρονάσιος, Παϊσανίδης, Πάτσης, Μαριόλης, Αραμπατζής, Γιώργος Κωνσταντόπουλος, Πρινέας, Βαλαχάς, Συνοδινός, Παντελής, Γιώργος Αθανασιάδης, Μανδραφλής, Ούτσικας, Δημήτρης Πιστόλης, Γιάννης Βονόρτας, Δαυϊδ Μαύρος καθώς και οι πρόωρα χαμένοι τερματοφύλακες Νίκος Βαλλιάνος και Γιώργος Δαδίτσος.

Το χρονικό διάστημα 1983-85 πρόσφερε καινούργιες συγκινήσεις, ευχάριστες την πρώτη χρονιά (όταν με προπονητή το Γιάννη Ματζουράκη η ομάδα πέτυχε να διασωθεί ακριβώς την τελευταία αγωνιστική αλλά και να φθάσει στους «4» του κυπέλλου με αντίπαλο τον ΠΑΟ του Γκμοχ), δυσάρεστες τη δεύτερη, που μετά από απογοητευτική εμφάνιση βρέθηκε ξανά στη Β' Εθνική. Εντούτοις νέα «αστέρια» αναδείχθηκαν ακόμη και τότε. Οι Στογιάνοβιτς, Μπεκιάρης, Γιάννης και Στέφανος Παπαθεοδώρου, Σημαιοφορίδης, Κλης, Δαμουράς, Μπεχλιβανίδης, Πανταζής, Παραπραστανίτης, Νίκιτς, Λάλλας, Κώττης έκαναν αρκετά αισθητή την παρουσία τους στο πρωτάθλημα., ενώ οι Κώστας Λαλλιώτης, Στέλιος Πούλος, Τέλης Πιστόλης, Κώστας Ιωάννου, Αδαμαντιάδης και Γραμμένος άφηναν ελπιδοφόρες υποσχέσεις για το μέλλον.

Δυστυχώς η συνέχεια υπήρξε αποκαρδιωτική. Μετά από ένα ενθαρρυντικό ξεκίνημα στη διοργάνωση της ενιαίας πλέον Β' Εθνικής στα 1985, όλοι αντιλήφθηκαν πως η ομάδα έφθινε σταδιακά, με αποτέλεσμα να έρθει νέος υποβιβασμός (1987). Το Αιγάλεω θα έπαιζε στη Γ' Εθνική, κάτι αδιανόητο λίγα χρόνια νωρίτερα Οι Λέτσας, Μαυρομμάτης, Μακροδημήτρης, Φίλτσος, Σκούρας, Χατζηϊωαννίδης που επιστρατεύθηκαν μαζί με τους νεαρούς Γιοβανόπουλο, Λιανό, Καρατζά, Θεοδωρίδη, Κοπιτσή και Δημήτρη Παπαϊωάννου (το νεώτερο) δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τη μοιραία κατάληξη.

Όσοι τότε πίστεψαν πως επρόκειτο για μια σύντομη παρένθεση στην ένδοξη ιστορία του συλλόγου μας, δυστυχώς πλανήθηκαν οικτρά. Το 1988 με προπονητή το Σταύρο Μακρή, η ομάδα μόλις και πέτυχε να διατηρηθεί στην κατηγορία(!), ενώ στη συνέχεια άλλαξαν 6 προπονητές, έως ότου ο Πέτρος Καραβίτης να πετύχει την επάνοδο στη Β' Εθνική την περίοδο 1990-91.

Κατά την τετραετή παραμονή του συλλόγου στη Γ' Εθνική εξελίχθηκαν και οι ποδοσφαιριστές Σιδέρης, Μάκης Σταυρόπουλος, Κόντος, Αλβέρτος Παπαδάκης, Σουβλέρης, Βλαχοκώστας, Τσαρμπόπουλος, Ζέρβας, Καμινιώτης, Παπαγεωργίου, Βάλβης, Καλογερόπουλος (οι τέσσερις τελευταίοι συνέχισαν επιτυχημένα στο Αιγάλεω), ενώ αξιοσημείωτη υπήρξε η προσθήκη αυτό το χρονικό διάστημα των Κουτσομύτη, Τσατσαρίδη, Λουκά, Δεσύλλα, Βολωνάκη και Μαγγίνα.
Δυστυχώς, μία εξαιρετική πορεία στον α' γύρο της περιόδου 1991-92 ακολούθησε τραγική εμφάνιση στο δεύτερο ήμισυ του πρωταθλήματος, που είχε ως αποτέλεσμα τον εκ νέου υποβιβασμό στην τρίτη κατηγορία. Από το 1992 και για τα επόμενα τρία χρόνια το Αιγάλεω γνώρισε αγωνιώδεις στιγμές, με ακόμη 12 τεχνικούς να εναλλάσσονται στον πάγκο του (!) και αποκορύφωμα τη ντροπιαστική σεζόν 1994-95, όταν και υποβιβάσθηκε στην ερασιτεχνική Δ' Εθνική!

Η ΠΑΕ διαλύθηκε, οι παίκτες έμειναν σωρηδόν ελεύθεροι, ο πρόεδρος Μητρόπουλος αποχώρησε αλλά από τα συντρίμμια του στην κυριολεξία, το Αιγάλεω βρήκε το κουράγιο να συνεχίσει. Με την αμέριστη συμπαράσταση των πιστών οπαδών του που δεν το εγκατέλειψαν ποτέ όλο αυτό το διάστημα και την οικονομική στήριξη των αδελφών Αυγεράκη που ανέλαβαν τα διοικητικά ηνία εκείνη την κρίσιμη χρονικά στιγμή, πέτυχε να επανέλθει άμεσα (1996) στα Εθνικά πρωταθλήματα .

Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Μετά από δύο χρονιές όπου μόλις και μετά βίας πετύχαινε την παραμονή, έφθασε για το Αιγάλεω η περίοδος 1998-99.
Τότε, με τεχνικό τον παλιό του παίκτη Τάκη Μανδραφλή και «αφανή εταίρο» στην ΠΑΕ το Θωμά Μητρόπουλο το Σίτι κατέκτησε το πρωτάθλημα της Γ' Εθνικής για πρώτη φορά στα χρονικά και «ξεκόλλησε» οριστικά από αυτήν.

Ακολουθεί η πρόσληψη του Γιώργου Χατζάρα, το καλοκαίρι του 1999. Η επόμενη πενταετία χαρακτηρίζεται από σπουδαία πορεία. Το 2000 μόλις την τελευταία στιγμή και στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων του αγώνα μπαράζ με τον ΠΑΣ Γιάννενα στο Στάδιο «Νίκος Γκούμας» (1-1) χάνεται η άνοδος στην Α' Εθνική!
Ένα χρόνο αργότερα (2001), το Αιγάλεω κατακτά άνετα τον τίτλο και επιστρέφει στη μεγάλη κατηγορία, έπειτα από απουσία 16 ολόκληρων ετών, μία τρομερή επιτυχία!

Το 2001-02 κατορθώνει να φτάσει στην σωτηρία, παρά το πολύ άσχημο ξεκίνημα και τερματίζει δέκατο. Το επαναλαμβάνει και την επόμενη περίοδο (2002-03) κατά την οποία συμμετέχει στο κύπελλο ΙΝΤΕΡΤΟΤΟ της ΟΥΕΦΑ (με αντίπαλο την διάσημη Φούλαμ στο γ' γύρο, κατά της οποίας πραγματοποιεί δύο εντυπωσιακές εμφανίσεις) και περνάει στα ημιτελικά του κυπέλλου Ελλάδας για τρίτη φορά στην ιστορία.

Για να φθάσουμε στην κορυφαία διάκριση.
Την περίοδο 2003-04 το Αιγάλεω άφησε άφωνη όλη τη φίλαθλη κοινή γνώμη με την εντυπωσιακή του πορεία στο πρωτάθλημα, με την κατάκτηση της 5ης θέσης, (πίσω από τα «μεγαθήρια» του τέως ΠΟΚ και τον ΠΑΟΚ) και την έξοδο του στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ!
Με νέο τεχνικό το Βέλγο Στεφάν Ντεμόλ το Αιγάλεω στοχεύει φέτος σε τρεις κατευθύνσεις. Να περάσει στη φάση των Ομίλων της ΟΥΕΦΑ και να διακριθεί στους δύο εγχώριους θεσμούς (πρωτάθλημα και κύπελλο).

ΠΗΓΗ:
http://www.savegaleo.gr/" onclick="window.open(this.href);return false;
Απο το βιβλιο ''Η ιστορία του Αιγάλεω, από τις λαμαρίνες στα σαλόνια της Ευρώπης" του Νίκος Δημητρίου Νικολαϊδης

[trelamenos]

Ο Θρασύβουλος Φυλής ιδρύθηκε το έτος 1938 στην Φυλή. Η ονομασία αυτή δόθηκε προς τιμή του Αθηναίου στρατηγού ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ, ο οποίος το 403 π.χ έχοντας ως ορμητήριο το ΦΡΟΥΡΙΟ ΦΥΛΗΣ, κυρίευσε την Αθήνα και κατέλυσε την Τυρρανία των τριάκοντα τυράννων αποκαθιστώντας το δημοκρατικό πολίτευμα.

Από το 1938 ως το 1961 το σωματείο αγωνιζόταν ως ανεξάρτητο. Το 1962 ο Θρασύβουλος αναγνωρίσθηκε επίσημα από το Πρωτοδικείο και έκτοτε αγωνιζόμενο στις κατηγορίες της ΕΠΣ Αθηνών ανήλθε στην Εθνική Ερασιτεχνική κατηγορία.

Την αγωνιστική περίοδο 1999-2000 έφθασε στον τελικό του Κυπέλλου ΕΠΣΑ ενώ την επόμενη σεζόν (2000-01) κατέκτησε το κύπελλο ΕΠΣΑ καθώς και το Κύπελλο Ερασιτεχνών Ελλάδας. Την σεζόν 2001-02 αναδείχθηκε πρωταθλητής στον πρώτο όμιλο της Δ΄ Εθνικής κατηγορίας και ανήλθε στα επαγγελματικά πρωταθλήματα.


Ο Θρασύβουλος Φυλής, με την άνοδο της ομάδας στην Γ΄ Εθνική συστάθηκε ως ΠΑΕ την 9η Ιουλίου 2002 και είναι ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων της Δυτικής Αττικής. Στόχος του συλλόγου είναι το «ευ αγωνίζεσθαι» και η διάκριση πάντα και μόνο εντός αγωνιστικού χώρου.

Την 1η Ιουνίου 2005 ο Θρασύβουλος με μια εντυπωσιακή πορεία όχι μόνο κατακτά την άνοδο αλλά αναδεικνύεται και πρωταθλητής με την καλύτερη βαθμολογία στους δύο ομίλους. Το όνειρο όμως ακόμη δεν έχει γίνει πραγματικότητα. Αυτό παίρνει σάρκα και οστά τον Μάϊο του 2008 όταν η ομάδα ανέρχεται στα σαλόνια της Σούπερ Λίγκα
ΠΗΓΗ:http://www.thrasivoulos.gr/

[trelamenos]

Ο Ηλυσιακός ιδρύθηκε το 1927 στην Αθήνα από κάποιους ρομαντικούς και ονειροπόλους νεαρούς της εποχής εκείνης με μόνο τμήμα το ποδοσφαιρικό, ανεξάρτητο σωματείο. Συγκλήθηκε γενική συνέλευση η οποία αποφάσισε την ίδρυση επίσημου συλλόγου που μπήκε στην κατώτερη κατηγορία.
νεβαίνοντας έφτασε στην Α' κατηγορία με έδρα το ποδοσφαιρικό γήπεδο ανατολικά του Ιλισού ποταμού μεταξύ των οδών Αλκμάνου, Ποταμιανού, Αντιμάχου, εκεί που τώρα είναι το ξενοδοχείο Holiday Inn. Φήμες θέλουν η ονομασία να αποδόθηκε από τον ιδρυτή του, κάποιον γαλλοτραφή επιφανή Έλληνα ο οποίος έδωσε την ονομασία αυτή προς τιμήν των "Ηλυσίων Πεδίων" του τόπου δηλ. όπου πήγαιναν οι γενναίοι όταν έπεφταν στην μάχη. (Γι' αυτό γράφεται και με "Η" αντί "Ι") Από τα επίσημα στοιχεία προκύπτει οτι ο Ηλυσιακός είχε έδρα τα κουπόνια (όπως ονομαζόταν η περιοχή τον 19ο αιώνα) και όχι τα Άνω Ιλίσσια, αφού τα όρια των κουπονιών ήταν ο Ιλισσός ποταμός και κάλυπτε τους φιλάθλους μια ευρύτερης περιοχής της Αθήνας (Κέντρο, Παγκράτι, Καισαριανή, Αμπελόκηποι, Γουδί κ.α.) και όχι μόνο μια ορισμένη συνοικία.

Ο Ηλυσιακός αγωνίστηκε μέχρι το 1952 στο γήπεδο αυτό και μετά μετέφερε την έδρα του στα Άνω Ιλίσσια, στην οδό Ταξίλου. Αγωνιζότανε στα πανίσχυρα Αθηναϊκά πρωταθλήματα που ασφαλώς δεν έχουν καμία σχέση με το σήμερα αφού σ'αυτά αγωνίζονταν ο ΠΑΟ, η ΑΕΚ, ο Απόλλων, ο Πανιώνιος, αφού δεν υπήρχε ακόμα η Εθνική κατηγορία.

1952-1973

Τη χρονιά αυτή ο ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ εγκαταστάθηκε στο νέο του γήπεδο το 1952 στην Ταξίλου απορροφώντας τις άλλες μικρές ομάδες της περιοχής (Κουπονιακός, Ελπίδα Κουπονίων) αφού ήταν σωματείο πιο οργανωμένο με μεγάλη ιστορία στο Αθηναϊκό ποδόσφαιρο. Όταν αγωνιζότανε τις Κυριακές στην έδρα του, ήταν το γεγονός των Άνω Ιλισσίων, αφού συγκέντρωνε πάνω από 2.000 φιλάθλους στο γήπεδο, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν πολύ φανατικοί. Σε αυτόν το φανατισμό και στην αγάπη των φιλάθλων οφείλεται και το γεγονός οτι πολλοί σπουδαίοι ποδοσφαιριστές του δεν έφευγαν από τον ΗΛΥΣΙΑΚΟ για να μεταγραφούν σε συλλόγους του κέντρου, αφού ήταν ινδάλματα με κορυφαίους τον Άγγελο Παπλωματόπουλο και τον Γιώργο Ζαβορίτη.
Από το 1975 μέχρι και σήμερα η ομάδα αγωνίζεται στο γήπεδο Ζωγράφου
Αγωνίστηκε στη Γ' και Δ' Εθνική ενώ το 1992 απέτυχε σε μπαράζ να επανέλθει στην Β' Εθνική.
Με διάλλειμα την περίοδο 1996-97 (όπου για άλλη μια φορά καταδικάστηκε από τις ισοβαθμίες και υποβιβάστηκε από τη Γ' Εθνική αν και είχε μαζέψει 48 βαθμούς) η ομάδα καταταλαιπωρήθηκε στη Δ' Εθνική, φτάνοντας ως και το τοπικό, περνώντας μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις της ιστορίας της. Ωστόσο η επιστροφή ήταν άμεση. Κατέκτησε 2 φορές το πρωτάθλημα Αθήνας (1998-99 και 2000-2001) και ξεκίνησε την μεγάλη αντεπίθεση κατακτώντας το κύπελλο Αθήνας (2003) για πρώτη φορά στην μακρά και ένδοξη 76χρονη ιστορία του συλλόγου και παίρνοντας το πρωτάθλημα στην Δ' Εθνική που τον έφερε ξανά στην ενιαία πια Γ' Εθνική μετά από απουσία 6 ετών.
Πέρυσι η ομάδα κατάφερε να σωθεί την τελευταία αγωνιστική.
ΠΗΓΗ:http://www.ilisiakosfc.org/history.php
www.ilisiakos.com

[trelamenos]

Το 1912 μετά από συγχώνευση της Πειραϊκής 'Ενωσης με τον Πειραϊκό Σύνδεσμο προήλθε ο Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Πειραιά.

Στις αρχές του 1924 έγινε η διάσπαση του Αθλητικού Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιά και οι αδελφοί Ανδριανόπουλοι αποχώρησαν πηγαίνοντας στον Ολυμπιακό, ενώ ο Γιώργος Χατζηανδρέου προτίμησε τον Πειραϊκό.

Ο νέος όμιλος που προέκυψε από εκείνους που απέμειναν συγχωνεύτηκε με την ομάδα Young Boys και έτσι στα μέσα του 1924 δημιουργήθηκε ο Εθνικός.

Ο Εθνικός ξεκίνησε πάρα πολύ καλά αφού το 1933 κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας!
Τα επόμενα χρόνια (1940-1978) είχε μία σταθερή πορεία αφού κάθε χρόνο τερμάτιζε σε μία πολύ καλή βαθμολογική θέση.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που νίκησε τους "μεγάλους" του Ελληνικού Ποδοσφαίρου (Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό) και σίγουρα ένα από τα κλασικά ντέρμπυ εκείνης της εποχής ήταν Εθνικός - Ολυμπιακός.

Ο Εθνικός έφερε στην Ελλάδα μεγάλα ονόματα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου ενώ έχει βγάλει και από τα φυτώρια του πολλούς αξιόλογους παίχτες.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον αείμνηστο Μανταλόζη, τον Θ. Ιντζόγλου, τον τρομερό Καλκαντέρα, τον Κρεμμύδα, τον Χατζηιωάννογλου, τον αείμνηστο Αντωνάκο και πάρα πολλούς άλλους.

Δυστυχώς όμως η δεκαετία του 80' ήταν ο προάγγελος για το τι θα επακολουθούσε αργότερα.

Από το 1990 και μετά αρχίζει για τον Εθνικό η κατηφόρα. Το 1991, αγωνίζεται για πρώτη φορά στην μακρόχρονη ιστορία του στο πρωτάθλημα της Β' Εθνικής.
Κατάφερε όμως να επανέλθει στα μεγάλα σαλόνια την αμέσως επόμενη χρονιά.
Οι καταχρήσεις και οι κακές διοικήσεις από την δεκαετία του '80 δεν άφησαν τον Εθνικό να ορθοποδήσει και έτσι από το 1990 εώς το 2000 ήταν ασανσέρ μεταξύ Α' και Β' Εθνικής.
Τα τεράστια οικονομικά προβλήματα και το υπέρογκο χρέος που δημιουργήθηκε, είχε ως αποτέλεσμα το 2000 ο Εθνικός να πέσει στη Γ΄Εθνική όπου παρέμεινε εκεί για τρία χρόνια.
Το 2003 γράφτηκε η πιο μαύρη σελίδα της ιστορίας του και η ομάδα έπεσε στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα (πρώην Δ' Εθνική).

Και ενώ όλα έδειχναν πως πολύ δύσκολα ο Εθνικός θα ορθοποδούσε, στις 10 Ιουνίου του 2004 πάρθηκε ίσως η ιστορικότερη απόφαση μετά την ίδρυση του σωματείου το 1924.
Στη γενική συνέλευση που έλαβε χώρα στο ξενοδοχείο Cavo d'oro, εκατοντάδες απλοί φίλαθλοι και μέλη του ερασιτέχνη, δέχτηκαν παμψηφεί μία πραγματικά ελκυστική πρόταση από τον Ν. Πηρούνια. Μέσα σε έντονα φορτισμένο συναισθηματικά κλίμα και έχοντας όλοι συνειδητοποιήσει ότι θα έπαιρναν ίσως την κρισιμότερη απόφαση στην ιστορία της ομάδας, προτίμησαν να δεχτούν την δελεαστική πρόταση της συγχώνευσης με τον ΑΟ Μάνης, μια πρόταση η οποία ανοίγει νέες προοπτικές για το μέλλον του Εθνικού και η οποία ευελπιστεί να δώσει ένα τέλος στα πέτρινα χρόνια.
Η νέα ΠΑΕ λέγεται επίσημα Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ - ΑΟ Μάνης, θα αναφέρεται παντού ως ΠΑΕ Εθνικός με σήμα και χρώματα αυτά του Εθνικού και έδρα τον Πειραιά.
Σήμερα ο Εθνικός βρήσκεται στην Δεύτερη Εθνική κατηγορία και ευελπιστεί γρήγορα να επανέλθει στην μεγάλη επαγγελματική κατηγορία, για να συνεχίσει εκεί την ένδοξη ιστορία του παρελθόντος.



Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΤΗΝ Α' ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟ 1924 ΕΩΣ ΤΟ 1996

1096 Αγώνες σε 34 σεζόν
Νίκες: 34
Ισοπαλίες: 315
'Ηττες: 435
Τέρματα (υπέρ) : 1265
Τέρματα (κατά): 1420

Μεγαλύτερη εντός έδρας νίκη: 10-0 την ερασιτεχνική ομάδα του Ατρόμητου Περιστερίου στις 17 Μαΐου 1981.

Μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη: 6-0 την ΕΠΑ Λάρνακας (Κύπρος) στις 21 Φεβρουαρίου 1971

Μεγαλύτερη εντός έδρας ήττα: 0-6 από τον Παναθηναϊκό στις 16 Απριλίου 1970

Μεγαλύτερη εκτός έδρας ήττα : 6-0 από τον Παναθηναϊκό τις σεζόν 1965 και 1978

Πρώτος παίχτης σε συμμετοχές: Αγγελος Κρεμμυδας (384)

Πρώτος σκόρερ: Τάκης Χατζηιωάννογλου (102)


ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ (Στην Α' Εθνική): 0

ΚΥΠΕΛΛΑ: 1 (1933)
ΠΗΓΗ:http://www.ethnikos-fc.com/pae/istoria/

[trelamenos]

Ο ΙΩΝΙΚΟΣ ΝΙΚΑΙΑΣ ιδρύθηκε το 1965, από την ένωση των δύο λαοφιλέστερων σωματείων της περιοχής, της ΑΕ Νικαίας και του Άρη Πειραιά.
973: Ερασιτεχνική Κατηγορία

Πολλές φορές η ομάδα έφτασε στην πηγή, αλλά δεν ήπιε νερό. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, δοκίμασε δύο φορές και την πικρή γεύση της Ερασιτεχνικής Κατηγορίας. Παρόλα αυτά όμως, ο κόσμος δεν την άφησε μόνη. Κάθε Κυριακή κατέκλυζε το γήπεδο, εμψυχώνοντας την ομάδα. Το 1973 σε παιχνίδι με τον ΠΑΣ Γιάννινα, οι εξέδρες χωρούσαν 2.000 άτομα, αλλά όλοι οι χώροι του γηπέδου είχαν κατακλυστεί από 10.000 κόσμο.

1983: Γ΄ Εθνική

Το ασανσέρ σταμάτησε με τον υποβιβασμό της ομάδας μας από τη Β΄ Εθνική το 1982 και τη δημιουργία Γ΄ Εθνικής το 1983. Ο Ιωνικός πρωταγωνιστεί στο Νότιο Όμιλο και λίγες αγωνιστικές πριν το φινάλε φιλοξενεί στη Νεάπολη τον Αθηναϊκό στο μεγάλο ντέρμπι κορυφής. Όμως, 9.000 Ιωνικοί παρακολουθούν την αγαπημένη τους ομάδα υπό καταρρακτώδη βροχή να χάνει με 0-1 και πλέον η άνοδος περνάει από τα Μέγαρα, στο παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής με το Βύζα. Η εθνική οδός γίνεται μπλε και περισσότερος από 4.000 κόσμος πηγαίνει να πανηγυρίσει την άνοδο στη Β΄ Εθνική. Το ημίχρονο κλείνει με τον Ιωνικό να προηγείται 2-0 και τα πανηγύρια αρχίζουν. Όμως, στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα δέχεται τρία αστεία γκολ και η άνοδος μένει όνειρο.

1984: Επιστροφή στη Β΄ Εθνική

Την επόμενη χρονιά το μήνυμα ελήφθη και η ομάδα πηγαίνει φουλ για άνοδο. Τις τελευταίες αγωνιστικές καθαρίζει 4-0 τον Θρίαμβο στο ντέρμπι κορυφής και η άνοδος είναι πραγματικότητα. Ο Ιωνικός επιστρέφει πανηγυρικά στη Β΄ Εθνική.

Το καλοκαίρι του '84 γίνονται εκτεταμένες εργασίες στο γήπεδο της Νεάπολης. Γκρεμίζονται τα παλιά αποδυτήρια και στη θέση τους κτίζεται η Θ.6, παράλληλα με τις θύρες 3, 4 και 7 κι έτσι η χωρητικότητά του ανέρχεται πλέον σε 8.000 θέσεις. Το γήπεδο αποκτάει τη σημερινή του μορφή, αν και ο αγωνιστικός χώρος παραμένει ξερός. Ο πυρήνας των φανατικών οπαδών του Ιωνικού εγκαθίσταται στο πέταλο της Θύρας 3.

Μεταξύ Α' και Β' Εθνικής

Τα τέσσερα πρώτα χρόνια στη Β΄ Εθνική η ομάδα είναι μέτρια. Δεν κινδυνεύει άμεσα να υποβιβαστεί, αλλά είναι μόνιμα κολλημένη κάτω από τη μέση του βαθμολογικού πίνακα. Και ξαφνικά, το 1989 ο Ιωνικός πραγματοποιεί μεγάλη πορεία και κερδίζει την άνοδο, αφήνοντας πίσω του μεγάλες ομάδες της κατηγορίας. Την τελευταία αγωνιστική, φιλοξενεί, όπως παλιότερα, τον Αθηναϊκό στη Νεάπολη και χρειάζεται μόνο νίκη για να ανέβει. Το γήπεδο είναι γεμάτο, η νίκη έρχεται εύκολα 3-1 και στη λήξη ο αγωνιστικός χώρος πλημμυρίζει χιλιάδες Ιωνικούς που στήνουν τρελό χορό για την άνοδο. Τα πανηγύρια απλώνονται από την Αμφιάλη μέχρι την πλατεία Μέμου, όπου έγινε το παραδοσιακό μάδημα της κότας.

Νίκος Κανελλάκης

Μετά την άνοδο εμφανίστηκαν τα πρώτα προβλήματα. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης, που οδήγησε την ομάδα στην Α΄ Εθνική, αποχωρεί απροειδοποίητα από την προεδρία της ομάδας, και δεν βρίσκεται κανείς να διαθέσει 50 εκατομμύρια για τη μετατροπή του σωματείου σε ΠΑΕ. Εκεί εμφανίζεται ο Νίκος Κανελλάκης, ο οποίος σαν σύμβουλος αρχικά διαθέτει το μεγαλύτερο μέρος του ποσού και η ομάδα ξεπερνά το σκόπελο.

Ο πρώτος χρόνος ήταν δύσκολος. Φεύγει ο αρχισκόρερ του Ιωνικού, ο Κώστας Κωττάκης, αποκτούνται πολλά νέα πρόσωπα, αλλά η ομάδα δεν μπορεί να βρει τη χημεία της. Τις πρώτες αγωνιστικές ο Ιωνικός παίζει γηπεδούχος στο Αιγάλεω, γιατί η Νεάπολη έχει κλείσει για να τοποθετηθεί χορτοτάπητας. Η απειρία στην Α' Εθνική είναι εμφανής. Η ομάδα έχει το πάθος που της μεταδίδουν οι φλογισμένες εξέδρες, αλλά δεν μπορεί να βρει το δρόμο της. Το τέλος του πρώτου γύρου βρίσκει τον Ιωνικό στην ουρά της βαθμολογίας και ο κίνδυνος υποβιβασμού είναι άμεσος. Ο Κανελλάκης έρχεται πιο κοντά στην ομάδα και στο β' γύρο ο Ιωνικός με πορεία πρωταθλητισμού καταφέρνει να γλυτώσει τον υποβιβασμό.

1991: Χρονιά υποβιβασμού

Η επόμενη αγωνιστική περίοδος (1990-91) δεν είναι το ίδιο τυχερή. Αν και τίποτα δεν προμήνυε τα άσχημα μαντάτα. Η Παναχαϊκή εκμεταλλευόμενη τα άρθρα των εφημερίδων που μιλούσαν από την προηγούμενη χρονιά για τα "Κανελλάκια", καταγγέλλει απόπειρα δωροδοκίας από τον Ιωνικό, ο οποίος τιμωρείται με -5 βαθμούς. Ο λαός βράζει, έρχεται αναστάτωση στην ομάδα. Η ποινή πέφτει στο εφετείο, αλλά η ζημιά έχει ήδη γίνει. Την τελευταία αγωνιστική ο Ιωνικός παίζει τη σωτηρία του στη Λάρισα και ο βασικός αντίπαλός του, ο Πανσερραϊκός με τον ΠΑΟΚ. Του φτάνει και η ισοπαλία για να σωθεί, αν ο ΠΑΟΚ κερδίσει. Τελικά, ο ΠΑΟΚ χάνει στο 90 από τις Σέρρες με 3-2, η ισοπαλία διατηρείται στη Λάρισα και ο Ιωνικός βρίσκεται στη Β' Εθνική.

Β' Εθνική για μια χρονιά και ξανά άνοδος. Για να μη χαλάσει το γούρι, τα πανηγύρια έγιναν ξανά στην πλατεία Μέμου.

1993: Ο τελευταίος υποβιβασμός

Το 1993 η ομάδα πάλι χαροπαλεύει και την τελευταία αγωνιστική ζητάει μόνο νίκη στο Ηράκλειο, με τον αδιάφορο ΟΦΗ. Ο Ιωνικός έχει την ευκαιρία να κρατηθεί στην κατηγορία, κερδίζοντας πέναλτι στο 88΄. Όμως, ο Αναστόπουλος μαζί με το πέναλτι, χάνει και τη σωτηρία.

Αυτός ο υποβιβασμός ήταν και ο τελευταίος. Ο Κανελλάκης έχει μάθει από τα παθήματά του και οργανώνεται σωστά. Φέρνει προπονητή τον Μπόνεφ, ενισχύει την ομάδα διώχνοντας πολλούς ποδοσφαιριστές και η ομάδα ανεβαίνει με περίπατο στην Α' Εθνική.

Η καταξίωση

Όλεγκ Μπλαχίν - Πέμπτη θέση

Το 1995 ο στόχος της σωτηρίας επιτυγχάνεται και από την επόμενη χρονιά χτίζονται από τον Όλεγκ Μπλαχίν γερά θεμέλια. Εμφυτεύει στην ομάδα το πνεύμα του νικητή, απαλλάσσοντάς την από τη νοοτροπία του μικρομεσαίου. Ο Ιωνικός γίνεται η ομάδα που ξέρουμε μέχρι σήμερα. Το 1996 έρχεται η έβδομη θέση και την επόμενη χρονιά η ομάδα δείχνει τα δόντια της. Πραγματοποιεί εκπληκτικό ξεκίνημα, οδηγώντας τη βαθμολογία μέχρι τη 10η αγωνιστική, αλλά έρχεται το καταστροφικό ντέρμπι κορυφής με τον Ολυμπιακό και η τιμωρία τριών αγωνιστικών της Νεάπολης, στερεί από την ομάδα την πηγή δύναμής της. Οταν τελειώνει η τιμωρία, ο Ιωνικός έχει βγει εκτός στόχων. Τερματίζει πέμπτος, αλλά τη θέση του στην Ευρώπη παίρνει ο Πανιώνιος μέσω του Κυπέλλου.

Σέρτζιο Μαρκαριάν - Έξοδος στην Ευρώπη

Το 1998 έρχεται ένας άγνωστος στην Ελλάδα προπονητής, ο Σέρτζιο Μαρκαριάν. Αντίθετα από τον Γιάτσεκ Γκμοχ, ξεκινάει χαλαρά την ομάδα, αλλά μετά το Δεκέμβρη φουλάρει και τσακίζει όλες τις ομάδες που βρίσκονται στο δρόμο της. Έχοντας μια από τις καλύτερες επιθέσεις του πρωταθλήματος, φιλοδωρεί τους αντιπάλους της με τριάρες και τεσσάρες και τερματίζει ξανά στην πέμπτη θέση. Αυτή τη φορά η Νίκαια πανηγυρίζει την ιστορική έξοδο του Ιωνικού στα σαλόνια της Ευρώπης.

Κι ενώ όλοι προετοιμάζονται πυρετωδώς για την Ευρώπη, ο Νίκος Κανελλάκης απομακρύνει από την ομάδα τον πρωτομάστορα της εκπληκτικής πορείας της περασμένης χρονιάς, το Σέρτζιο Μαρκαριάν και δύο βασικότατους παίκτες που αγαπήθηκαν από τον κόσμο, τον Μήτσο Κλάεβιτς και τον Βαγγέλη Πουρλιοτόπουλο. Ακολουθεί η πρόσληψη του Πολυχρονίου και ο ερχομός στην ομάδα ξένων ποδοσφαιριστών κακής ποιότητας, που θα αναπλήρωναν τα κενά.

Η ευρωπαϊκή πορεία

Η ζημιά έχει γίνει και η ομάδα παραπαίει στα φιλικά του καλοκαιριού και στους αγώνες Κυπέλλου, απογοητεύοντας ακόμη περισσότερο τον κόσμο. Τελικά έρχεται το ιστορικό παιχνίδι με τη Ναντ στο αχανές Ολυμπιακό Στάδιο. Στο πρώτο ημίχρονο ο Ιωνικός πάει καλά, έχει δοκάρι και διατηρείται το 0-0. Στο δεύτερο, η πλήρης κατάρρευση. Η Ναντ κάνει ό,τι θέλει, πετυχαίνει τρία γκολ και το μόνο που καταφέρνει ο Ιωνικός είναι να μειώσει σε 3-1. Το δεύτερο παιχνίδι στο Μποζουά, η ομάδα κάνει πολύ καλή εμφάνιση, χτυπά στα ίσια τη νίκη, αλλά τελικά ηττάται με 1-0.

Απομακρύνεται ο Πολυχρονίου αλλά και με το Γέμελο η ομάδα δεν πάει καλά και τερματίζει 11η.

Τελικός Κυπέλλου

Το μόνο θετικό είναι ότι ο Ιωνικός δίνει το παρών σε τελικό Κυπέλλου Ελλάδας για πρώτη φορά στην ιστορία του. Η Δημοτική Αρχή υπόσχεται τη μίσθωση 50 πούλμαν για τη μεταφορά του κύριου όγκου του λαού του Ιωνικού στο Στάδιο και 5.000 Ιωνικοί κερδίζουν τις εντυπώσεις της εξέδρας από τους 20.000 φίλους της ΑΕΚ, αλλά το αποτέλεσμα όπως διαμορφώθηκε στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα (0-3) είναι απογοητευτικό.

[Επεξεργασία] Φθίνουσα πορεία

Η κατρακύλα που ξεκίνησε μετά την έξοδο στην Ευρώπη, συνεχίστηκε και τα επόμενα δύο χρόνια. Κάθε μήνα έρχονται καραβιές με ξένους που δεν θα έπαιζαν ούτε στην Γ΄ Πειραιά. Ο κόσμος απομακρύνεται, οι εξέδρες αδειάζουν.

Την περίοδο 2002-2003, ο Ιωνικός φτάνει στο χείλος της καταστροφής. Αν και τερματίζει προτελευταίος, πηγαίνει τελικά στο μπαράζ του Βόλου με αντίπαλο τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, μιας και από τον ΠΑΣ Γιάννινα αφαιρέθηκαν βαθμοί λόγω χρεών. Την ύστατη εκείνη ώρα, ο κόσμος γίνεται μια γροθιά. Η εθνική οδός γεμίζει σημαίες του Ιωνικού και ο Βόλος μετατρέπεται σε Νεάπολη. Οι παίκτες παρασυρόμενοι από το πάθος του κόσμου, κερδίζουν την Καλαμαριά 2-1 και παραμένουν στην Α' Εθνική.

Ο Νίκος Κανελλάκης φεύγει από τη ζωή

Στις 21 Απριλίου 2004, ο Ιωνικός έζησε την πιο τραγική στιγμή της ιστορίας του. Ο επί 14 χρόνια πρόεδρός του, ο Νίκος Κανελλάκης, έφυγε από τη ζωή προδομένος από την καρδιά του σε ηλικία μόλις 53 ετών. Στην κηδεία του τον συνόδεψαν εκατοντάδες φίλαθλοι του Ιωνικού και σύσσωμη η ομάδα, ενώ το φέρετρο ήταν σκεπασμένο με την σημαία του Ιωνικού.

Υποβιβασμός στη Β΄ Εθνική

Τη σεζόν 2006-07 η ομάδα του Ιωνικού μετά από μια τραγική χρονιά με συγκομιδή 4 μόνο βαθμών υποβιβάστηκε στη Β΄Εθνική. Παρόλη την αγωνιστική παρακμή της ομάδας ο Ιωνικός κατάφερε να κάνει την έκπληξη και να κερδίσει εκτός έδρας τον Παναθηναϊκό με 0-2.

Επιτυχίες της ομάδας ποδοσφαίρου

* Κατάκτηση ενός Κυπέλλου Πειραιά το 1978.

* Το 1997 τερματίζει στην 5η θέση της Α΄ Εθνικής.

* Το 1998 συμμετέχει στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.

* Το 2000 συμμετέχει στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος κόντρα στην ΑΕΚ, απο την οποία έχασε 3-0.
ΠΗΓΗ:http://www.ionikos-fc.gr/
http://www.rangers.gr/
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE ... E%B1%CF%82